ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ អាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - លេខ​ទំព័រ 37 - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 231

وَإِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمۡسِكُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعۡرُوفٖۚ وَلَا تُمۡسِكُوهُنَّ ضِرَارٗا لِّتَعۡتَدُواْۚ وَمَن يَفۡعَلۡ ذَٰلِكَ فَقَدۡ ظَلَمَ نَفۡسَهُۥۚ وَلَا تَتَّخِذُوٓاْ ءَايَٰتِ ٱللَّهِ هُزُوٗاۚ وَٱذۡكُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ وَمَآ أَنزَلَ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱلۡكِتَٰبِ وَٱلۡحِكۡمَةِ يَعِظُكُم بِهِۦۚ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ

และหากพวกเจ้าหย่าบรรดาภรรยาของพวกเจ้าแล้ว จากนั้นระยะเวลาอิดดะฮ์ของพวกนางได้สิ้นสุดลง ก็จงยับยั้งพวกนางด้วยวิธีที่ชอบธรรม หรือไม่ก็ปล่อยพวกนางไปด้วยวิธีที่ชอบธรรม และอย่ายับยั้งพวกนางด้วยเจตนาทำร้าย เพื่อสร้างความอยุติธรรมแก่พวกนาง และใครก็ตามที่กระทำเช่นนี้ แท้จริงเขาได้อธรรมต่อตัวเขาเอง และอย่าใช้โองการของอัลลอฮ์เป็นที่เย้ยหยัน และจงรำลึกถึงความโปรดปรานของอัลลอฮ์ที่มีต่อพวกเจ้าเถิด และสิ่งที่พระองค์ได้ทรงประทานลงมาแก่พวกเจ้า ไม่ว่าจะเป็นคัมภีร์ (อัลกุรอาน) และฮิกมะฮ์ (ซุนนะฮ์) เพื่อเป็นการตักเตือนพวกเจ้า และพวกเจ้าจงยำเกรงอัลลอฮ์เถิด และจงรู้ไว้เถิดว่า แท้จริงอัลลอฮ์นั้นเป็นผู้ทรงรอบรู้ในทุกสิ่ง

អាយ៉ាត់: 232

وَإِذَا طَلَّقۡتُمُ ٱلنِّسَآءَ فَبَلَغۡنَ أَجَلَهُنَّ فَلَا تَعۡضُلُوهُنَّ أَن يَنكِحۡنَ أَزۡوَٰجَهُنَّ إِذَا تَرَٰضَوۡاْ بَيۡنَهُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ ذَٰلِكَ يُوعَظُ بِهِۦ مَن كَانَ مِنكُمۡ يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۗ ذَٰلِكُمۡ أَزۡكَىٰ لَكُمۡ وَأَطۡهَرُۚ وَٱللَّهُ يَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ

และเมื่อพวกเจ้าหย่าบรรดาภรรยาของพวกเจ้าแล้ว และระยะเวลาอิดดะฮ์ของพวกนางได้สิ้นสุดลง ก็อย่าได้ขัดขวางพวกนางจากการแต่งงานใหม่กับสามีของพวกนาง เมื่อพวกเขาต่างพอใจกันระหว่างพวกเขาโดยชอบธรรม เหล่านี่เป็นคำเตือนแก่พวกเจ้าที่ศรัทธาต่ออัลลอฮ์และวันปรโลก นั่นเป็นสิ่งที่บริสุทธิ์กว่าและสะอาดกว่าสำหรับพวกเจ้า และอัลลอฮ์ทรงรอบรู้ในขณะที่พวกเจ้านั้นไม่รู้

អាយ៉ាត់: 233

۞ وَٱلۡوَٰلِدَٰتُ يُرۡضِعۡنَ أَوۡلَٰدَهُنَّ حَوۡلَيۡنِ كَامِلَيۡنِۖ لِمَنۡ أَرَادَ أَن يُتِمَّ ٱلرَّضَاعَةَۚ وَعَلَى ٱلۡمَوۡلُودِ لَهُۥ رِزۡقُهُنَّ وَكِسۡوَتُهُنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ لَا تُكَلَّفُ نَفۡسٌ إِلَّا وُسۡعَهَاۚ لَا تُضَآرَّ وَٰلِدَةُۢ بِوَلَدِهَا وَلَا مَوۡلُودٞ لَّهُۥ بِوَلَدِهِۦۚ وَعَلَى ٱلۡوَارِثِ مِثۡلُ ذَٰلِكَۗ فَإِنۡ أَرَادَا فِصَالًا عَن تَرَاضٖ مِّنۡهُمَا وَتَشَاوُرٖ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَاۗ وَإِنۡ أَرَدتُّمۡ أَن تَسۡتَرۡضِعُوٓاْ أَوۡلَٰدَكُمۡ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡكُمۡ إِذَا سَلَّمۡتُم مَّآ ءَاتَيۡتُم بِٱلۡمَعۡرُوفِۗ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

และมารดาทั้งหลายนั้นจะให้นมแก่ลูก ๆ ของนางเป็นระยะเวลาสองปีเต็ม สำหรับผู้ที่ต้องการจะให้ครบถ้วนในการให้นม และหน้าที่ของพ่อเด็กนั้น คือ ปัจจัยยังชีพของพวกนาง และเครื่องนุ่งห่มของพวกนางโดยชอบธรรม บุคคลจะไม่ถูกใช้ให้ทำสิ่งใด เว้นแต่ตามความสามารถของเขาเท่านั้น ไม่อนุญาตให้ผู้เป็นแม่ต้องได้รับความทุกข์อันเนื่องด้วยลูกของนาง และไม่อนุญาตให้ผู้เป็นพ่อต้องได้รับความทุกข์อันเนื่องด้วยลูกของเขา และหน้าที่ของทายาทผู้รับมรดกก็เช่นเดียวกัน แต่ถ้าทั้งสองต้องการหย่านม อันเกิดจากความพอใจ และการปรึกษาหารือกันระหว่างทั้งสองแล้ว ก็ไม่เป็นการผิดอะไรสำหรับเขาทั้งสอง และหากพวกเจ้าประสงค์ที่จะให้มีแม่นมแก่ลูก ๆ ของพวกเจ้า ก็ไม่เป็นการผิดอะไรแก่พวกเจ้า เมื่อพวกเจ้าได้มอบสิ่งที่พวกเจ้าให้ (แก่นางเป็นค่าตอบแทน) โดยชอบธรรม และจงยำเกรงต่ออัลลอฮ์เถิด และพึงทราบเถิดว่า แท้จริงอัลลอฮ์นั้น ทรงเห็นสิ่งที่พวกเจ้ากระทำ