ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ អាល់អាក់រ៉ហ្វ - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - លេខ​ទំព័រ 169 - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 150

وَلَمَّا رَجَعَ مُوسَىٰٓ إِلَىٰ قَوۡمِهِۦ غَضۡبَٰنَ أَسِفٗا قَالَ بِئۡسَمَا خَلَفۡتُمُونِي مِنۢ بَعۡدِيٓۖ أَعَجِلۡتُمۡ أَمۡرَ رَبِّكُمۡۖ وَأَلۡقَى ٱلۡأَلۡوَاحَ وَأَخَذَ بِرَأۡسِ أَخِيهِ يَجُرُّهُۥٓ إِلَيۡهِۚ قَالَ ٱبۡنَ أُمَّ إِنَّ ٱلۡقَوۡمَ ٱسۡتَضۡعَفُونِي وَكَادُواْ يَقۡتُلُونَنِي فَلَا تُشۡمِتۡ بِيَ ٱلۡأَعۡدَآءَ وَلَا تَجۡعَلۡنِي مَعَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

และเมื่อมูซาได้กลับมายังหมู่ชนของเขาด้วยความโกรธและเสียใจ เขาได้กล่าวว่า "การกระทำของพวกเจ้าหลังจากที่ฉันไม่อยู่นั้นมันชั่งเลวร้ายยิ่งนัก พวกเจ้าได้กระทำก่อนคำสั่งของพระผู้อภิบาลของพวกเจ้าจะมากระนั้นหรือ?!" และเขาได้โยนบรรดาแผ่นจารึกลง และจับศีรษะพี่ชายของเขา (ฮารูน) โดยดึงมันมายังเขา ฮารูนกล่าวว่า "โอ้ ลูกของแม่ข้า แท้จริงหมู่ชนเหล่านั้นมองว่าฉันเป็นผู้อ่อนแอ และพวกเขาเกือบจะฆ่าฉันแล้ว ดังนั้น อย่าทำให้บรรดาศัตรูพอใจที่ได้เห็น (มือของเจ้า) มาหาฉัน และอย่าทำให้ฉันเป็นหนึ่งในหมู่ชนผู้อธรรม"

អាយ៉ាត់: 151

قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَلِأَخِي وَأَدۡخِلۡنَا فِي رَحۡمَتِكَۖ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّٰحِمِينَ

เขากล่าวว่า "โอ้พระผู้อภิบาลของข้า โปรดอภัยโทษแก่ข้า และแก่พี่ชายของข้า และโปรดให้เราได้เข้าอยู่ในความเมตตาของพระองค์เถิด และพระองค์นั้นผู้ทรงเมตตาเหนือบรรดาผู้เมตตาทั้งหลาย"

អាយ៉ាត់: 152

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّخَذُواْ ٱلۡعِجۡلَ سَيَنَالُهُمۡ غَضَبٞ مِّن رَّبِّهِمۡ وَذِلَّةٞ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُفۡتَرِينَ

แท้จริงบรรดาผู้ที่ยึดลูกวัว (เป็นที่สักการะ) นั้น พวกเขาจะต้องได้รับความกริ้วโกรธจากพระผู้อภิบาลของพวกเขา และความอัปยศในชีวิตแห่งโลกนี้ และในทำนองนั้นแหละ เราจะตอบแทนแก่บรรดาผู้อุปโลกน์ความเท็จขึ้น

អាយ៉ាត់: 153

وَٱلَّذِينَ عَمِلُواْ ٱلسَّيِّـَٔاتِ ثُمَّ تَابُواْ مِنۢ بَعۡدِهَا وَءَامَنُوٓاْ إِنَّ رَبَّكَ مِنۢ بَعۡدِهَا لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

และบรรดาผู้ที่กระทำความชั่ว แล้วพวกเขาได้สำนึกผิดหลังจากนั้น และพวกเขาได้ศรัทธา แท้จริงพระผู้อภิบาลของเจ้า ซึ่งหลังจากนั้นแล้ว แน่นอนพระองค์เป็นผู้ทรงอภัย ผู้ทรงเมตตาเสมอ

អាយ៉ាត់: 154

وَلَمَّا سَكَتَ عَن مُّوسَى ٱلۡغَضَبُ أَخَذَ ٱلۡأَلۡوَاحَۖ وَفِي نُسۡخَتِهَا هُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّلَّذِينَ هُمۡ لِرَبِّهِمۡ يَرۡهَبُونَ

และเมื่อความกริ้วโกรธได้สงบลงจากมูซา เขาก็เอาบรรดาแผ่นจารึกนั้นไป และในแผ่นจารึกนั้นมีทางนำ และความเมตตาแก่บรรดาผู้ที่ยำเกรงต่อพระผู้อภิบาลของพวกเขา

អាយ៉ាត់: 155

وَٱخۡتَارَ مُوسَىٰ قَوۡمَهُۥ سَبۡعِينَ رَجُلٗا لِّمِيقَٰتِنَاۖ فَلَمَّآ أَخَذَتۡهُمُ ٱلرَّجۡفَةُ قَالَ رَبِّ لَوۡ شِئۡتَ أَهۡلَكۡتَهُم مِّن قَبۡلُ وَإِيَّٰيَۖ أَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلسُّفَهَآءُ مِنَّآۖ إِنۡ هِيَ إِلَّا فِتۡنَتُكَ تُضِلُّ بِهَا مَن تَشَآءُ وَتَهۡدِي مَن تَشَآءُۖ أَنتَ وَلِيُّنَا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَاۖ وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلۡغَٰفِرِينَ

และมูซาได้เลือกชายเจ็ดสิบคนจากหมู่ชนของเขา (เพื่อเดินทางไปที่ภูเขาด้วย) ในเวลาที่เราได้กำหนดไว้ ครั้นเมื่อแผ่นดินไหวอันรุนแรงได้คร่าชีวิตพวกเขา เขาได้กล่าวว่า "โอ้ พระผู้อภิบาลของข้า หากพระองค์ทรงประสงค์แล้ว พระองค์ก็ทรงทำลายพวกเขาไปก่อนแล้วรวมทั้งข้าด้วย พระองค์จะทรงทำลายพวกเรา เนื่องด้วยสิ่งที่บรรดาผู้โฉดเขลาในหมู่ของเราได้กระทำไว้กระนั้นหรือ? มันมิใช่อื่นใดหรอก นอกจากเป็นการทดสอบของพระองค์เท่านั้น โดยที่พระองค์จะทรงให้ผู้ใดก็ตามที่พระองค์ประสงค์ให้หลงผิด เนื่องด้วยการทดสอบนั้น และจะทรงให้ผู้ใดก็ตามที่พระองค์ทรงประสงค์ให้ได้รับทางนำ พระองค์นั้นคือผู้ทรงคุ้มครองเรา ดังนั้นโปรดอภัยให้แก่เรา และเมตตาเราด้วยเถิด และพระองค์คือผู้ที่ดีที่สุดในบรรดาผู้ให้อภัยทั้งหลาย"