ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ អាន់នីសាក - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - លេខ​ទំព័រ 96 - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 106

وَٱسۡتَغۡفِرِ ٱللَّهَۖ إِنَّ ٱللَّهَ كَانَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

และจงขอภัยโทษต่ออัลลอฮ์เถิด แท้จริงอัลลอฮ์นั้นเป็นผู้ทรงอภัยโทษ ผู้ทรงเมตตาเสมอ

អាយ៉ាត់: 107

وَلَا تُجَٰدِلۡ عَنِ ٱلَّذِينَ يَخۡتَانُونَ أَنفُسَهُمۡۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُحِبُّ مَن كَانَ خَوَّانًا أَثِيمٗا

และจงอย่าโต้เถียงแทนบรรดาผู้ที่บิดพลิ้วต่อตัวของพวกเขาเองเลย แท้จริงอัลลอฮ์ไม่ทรงชอบผู้บิดพลิ้ว ผู้ทำบาป

អាយ៉ាត់: 108

يَسۡتَخۡفُونَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَلَا يَسۡتَخۡفُونَ مِنَ ٱللَّهِ وَهُوَ مَعَهُمۡ إِذۡ يُبَيِّتُونَ مَا لَا يَرۡضَىٰ مِنَ ٱلۡقَوۡلِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا يَعۡمَلُونَ مُحِيطًا

พวกเขาอาจจะปกปิด (ความชั่ว) ให้พ้นจากปวงมนุษย์ได้ แต่พวกเขาไม่อาจจะปกปิดให้พ้นจากอัลลอฮ์ได้ และพระองค์ทรงอยู่กับพวกเขา เมื่อพวกเขาวางแผนกันในเวลากลางคืนซึ่งถ้อยคำที่พระองค์ไม่ทรงพอพระทัย แท้จริงอัลลอฮ์นั้นทรงครอบคลุมทุกสิ่งที่พวกเขากระทำ

អាយ៉ាត់: 109

هَٰٓأَنتُمۡ هَٰٓؤُلَآءِ جَٰدَلۡتُمۡ عَنۡهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا فَمَن يُجَٰدِلُ ٱللَّهَ عَنۡهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ أَم مَّن يَكُونُ عَلَيۡهِمۡ وَكِيلٗا

นี่แหละพวกท่าน พวกท่านคือบรรดาผู้โต้เถียงแทนพวกเขาในชีวิตโลกนี้ แล้วผู้ใดเล่าที่จะโต้เถียงกับอัลลอฮ์แทนพวกเขาในวันกิยามะฮ์ หรือว่าใครเล่าจะเป็นผู้รับมอบหมายให้คุ้มครองพวกเขา?!

អាយ៉ាត់: 110

وَمَن يَعۡمَلۡ سُوٓءًا أَوۡ يَظۡلِمۡ نَفۡسَهُۥ ثُمَّ يَسۡتَغۡفِرِ ٱللَّهَ يَجِدِ ٱللَّهَ غَفُورٗا رَّحِيمٗا

และผู้ใดที่กระทำความชั่วหรืออธรรมแก่ตัวเอง ภายหลังจากนั้นแล้วเขาก็ขออภัยโทษต่ออัลลอฮ์ เขาก็จะพบว่า อัลลอฮ์นั้นเป็นผู้ทรงอภัยโทษ ผู้ทรงเมตตาเสมอ

អាយ៉ាត់: 111

وَمَن يَكۡسِبۡ إِثۡمٗا فَإِنَّمَا يَكۡسِبُهُۥ عَلَىٰ نَفۡسِهِۦۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا

ผู้ใดที่แสวงหาบาปกรรมไว้ ดังนั้น แท้จริงแล้วเขาแสวงหามันไว้ให้เป็นภัยแก่ตัวของเขาเองเท่านั้น และอัลลอฮ์นั้นเป็นผู้ทรงรอบรู้ ผู้ทรงปรีชาญาณ

អាយ៉ាត់: 112

وَمَن يَكۡسِبۡ خَطِيٓـَٔةً أَوۡ إِثۡمٗا ثُمَّ يَرۡمِ بِهِۦ بَرِيٓـٔٗا فَقَدِ ٱحۡتَمَلَ بُهۡتَٰنٗا وَإِثۡمٗا مُّبِينٗا

และผู้ใดที่แสวงหาความผิดหรือบาปกรรม แล้วก็โยนบาปกรรมนั้นให้แก่ผู้บริสุทธิ์ แน่นอนเขาย่อมได้รับความผิดฐานกล่าวเท็จและกระทำบาปอันชัดแจ้ง

អាយ៉ាត់: 113

وَلَوۡلَا فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكَ وَرَحۡمَتُهُۥ لَهَمَّت طَّآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ أَن يُضِلُّوكَ وَمَا يُضِلُّونَ إِلَّآ أَنفُسَهُمۡۖ وَمَا يَضُرُّونَكَ مِن شَيۡءٖۚ وَأَنزَلَ ٱللَّهُ عَلَيۡكَ ٱلۡكِتَٰبَ وَٱلۡحِكۡمَةَ وَعَلَّمَكَ مَا لَمۡ تَكُن تَعۡلَمُۚ وَكَانَ فَضۡلُ ٱللَّهِ عَلَيۡكَ عَظِيمٗا

และหากมิใช่เพราะความโปรดปรานและความเมตตาของอัลลอฮ์ที่มีต่อเจ้า (โอ้ มูฮัมหมัด) แน่นอนความมุ่งหวังของกลุ่มหนึ่งจากพวกเขาก็อาจชักจูงเจ้าให้หลง (ได้สำเร็จ) แต่พวกเขาไม่อาจชักจูงผู้ใดให้หลงผิดได้ นอกจากตัวของพวกเขาเอง และพวกเขาก็ไม่อาจทำอันตรายแก่เจ้าได้แม้แต่น้อย และอัลลอฮ์ทรงประทานคัมภีร์ (อัลกุรอาน) และวิทยปัญญาลงมาแก่เจ้า และได้ทรงสอนเจ้าในสิ่งที่เจ้าไม่รู้ และความโปรดปรานของอัลลอฮ์ที่มีต่อเจ้านั้นใหญ่หลวงนัก