மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஹூத் - என்கோ மொழிபெயர்ப்பு- பாபா மாமாதீ - பக்க எண் 229 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 63

قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَءَيۡتُمۡ إِن كُنتُ عَلَىٰ بَيِّنَةٖ مِّن رَّبِّي وَءَاتَىٰنِي مِنۡهُ رَحۡمَةٗ فَمَن يَنصُرُنِي مِنَ ٱللَّهِ إِنۡ عَصَيۡتُهُۥۖ فَمَا تَزِيدُونَنِي غَيۡرَ تَخۡسِيرٖ

ߊ߬ ߞߏ߫ ߒ ߓߊߘߋ߲ ߠߎ߬ ߸ ߊߟߎ߫ ߢߊ߲߫ ߕߍ߫ ߓߊ߬߸ ߣߌ߫ ߒߠߋ ߞߍ߫ ߘߊ߫ ߔߊߞߌ߫ ߞߊ߲߬ ߞߊ߬ ߝߘߊ߫ ߒ ߡߊ߰ߙߌ ߟߊ߫߸ ߊ߬ ߣߴߊ߬ ߓߘߊ߫ ߒ ߛߐ߫ ߤߌߣߊ ߘߏ߫ ߟߊ߫ ߞߊ߬ ߓߐ߫ ߊ߬ ߖߍ߬ߘߍ ߕߍ߰ߟߊ ߘߐ߫ ߸ ߖߐ߲߫ ߦߋ߫ ߒ ߘߍ߬ߡߍ߲߬ ߠߊ߫ ߞߊ߬ ߓߐ߫ ߊߟߊ߫ ߓߟߏ߫ ߣߌ߫ ߒ ߞߵߊ߬ ߞߎ߬ߕߊ߫ ߏ ߞߊ߲߬؟ ߊߟߎ ߕߍߣߊ߬ ߒ ߡߊߞߊ߬ߝߏ߬ ߟߊ߫ ߝߏߦߌ߬ ߟߊ߫ ߏ߬ ߘߐ߫ ߝߏ߫ ߟߊ߬ߓߣߐ߬ߟߌ

வசனம்: 64

وَيَٰقَوۡمِ هَٰذِهِۦ نَاقَةُ ٱللَّهِ لَكُمۡ ءَايَةٗۖ فَذَرُوهَا تَأۡكُلۡ فِيٓ أَرۡضِ ٱللَّهِۖ وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُوٓءٖ فَيَأۡخُذَكُمۡ عَذَابٞ قَرِيبٞ

ߞߏ߫ ߤߍ߲߬ ߒ ߓߊߘߋ߲ ߠߎ߬ ߸ ߊߟߊ߫ ߟߊ߫ ߢߐ߯ߡߍߡߛߏ ߟߋ߫ ߣߌ߲߬ ߸ ߊ߰ ߡߊ߲߬ߕߊߣߌ߲ ߠߋ߬ ߘߌ߫ ߊߟߎ߫ ߦߋ߫ ߸ ߊߟߎ߯ ߊ߬ ߕߏ߫ ߘߋ߬ ߊ߬ ߦߴߊ߬ ߘߡߊߢߌߣߌ߲߫ ߊߟߊ߫ ߟߊ߫ ߘߎ߱ ߞߊ߲߬ ߸ ߊߟߎ߫ ߞߣߊ߫ ߡߊ߰ ߊ߬ ߟߊ߫ ߖߎ߯ߡߊ߲߫ ߘߌ߫ ߸ ߖߊ߲߰ߞߕߊ߫ ߞߎ߲߬ߘߐ߬ߛߎߘߎ߲ ߘߴߊߟߎ߫ ߡߌ߬ߘߊ߫ ߏ߬ ߘߐ߫ ߟߋ߬ ( ߥߊߡߌ߫ )

வசனம்: 65

فَعَقَرُوهَا فَقَالَ تَمَتَّعُواْ فِي دَارِكُمۡ ثَلَٰثَةَ أَيَّامٖۖ ذَٰلِكَ وَعۡدٌ غَيۡرُ مَكۡذُوبٖ

ߞߏ߬ߣߵߊ߬ߟߎ߫ ߞߵߊ߬ ߥߙߐ߬ߛߐ ߟߎ߫ ߕߍ߰ ߟߋ߬، ߊ߬ ߝߐ߫ ߘߊ߫ ߞߏ߫ ߒ߬ߓߵߊߟߎ߫ ߦߴߊߟߎ߫ ߘߊ߰ߡߎ߲߬ ߊߟߎ߫ ߟߊ߫ ߟߎ ߞߣߐ߫ ߕߋ߬ߟߋ߫ ߛߓߊ߬ ߞߘߐ߫ ߸ ߏ ߘߏ߲߬ ߕߍ߫ ߦߟߌߡߊߜߏߦߊߞߊ߲߫ ߡߊߛߐ߬ߛߐ߬ߕߊ߫ ߘߌ߫

வசனம்: 66

فَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّيۡنَا صَٰلِحٗا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَمِنۡ خِزۡيِ يَوۡمِئِذٍۚ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ ٱلۡقَوِيُّ ٱلۡعَزِيزُ

ߊ߲ ߠߊ߫ ߥߊߟߋߦߊ ߣߊ߬ߣߍ߲ ߸ ߊ߲ ߞߊ߬ ߛ߫ߊߟߌߤߎ߫ ߣߴߊ߬ ߝߍ߬ߡߐ߯ ߟߊߒߠߦߊߓߊ߮ ߟߎ߬ ߟߊߞߛߌ߫ ߒ߬ ߠߊ߫ ߤߌߣߊ ߟߊ߫ ߞߊ߬ ߓߐ߫ ߏ߬ ߟߏ߲ ߘߐ߯ߦߡߊ ߡߊ߬، ߌ ߡߊ߰ߙߌ ߟߋ߫ ߝߊ߲߬ߞߊ߬ߡߊ߫ ߣߌ߬ߣߌ߬ߟߊ ߘߌ߫ ߘߋ߬

வசனம்: 67

وَأَخَذَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ ٱلصَّيۡحَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دِيَٰرِهِمۡ جَٰثِمِينَ

ߛߊ߬ߝߍ߬ߞߊ߲߬ ߞߋߟߋ߲߫ ߠߋ߫ ߞߊ߬ ߕߐ߬ߢߍ߰ߒߕߋ ߟߎ߫ ߡߌ߬ߘߊ߫ ߕߋ߲߬ ߸ ߝߏ߫ ߊ߬ߟߎ߫ ߢߐ߲߬ߞߌ߲߬ߣߍ߲ ߞߊ߬ ߘߎ߬ߛߊ ߟߊߜߍ߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߟߎ ߟߎ߬ ߞߣߐ߫ ( ߛߎ߭ ߘߌ߫ ߔߐߍ߯ )

வசனம்: 68

كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَآۗ أَلَآ إِنَّ ثَمُودَاْ كَفَرُواْ رَبَّهُمۡۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّثَمُودَ

ߞߵߊ߬ ߞߍ߫ ߦߏ߫ ߊ߬ߟߎ߫ ߕߎ߲߬ ߕߴߦߋ߲߬ ߞߘߐ߬ߡߊ߲߫، ߤߋ߫ ߛߊ߬ߡߎߘߊ ߟߎ߫ ߓߊ߬ ߸ ߏ߬ ߟߎ߫ ߓߊ߲߬ ߘߴߊ߬ߟߎ߫ ߡߊ߰ߙߌ ߘߐ߫ ߟߋ߬، ߊ߬ ߣߴߊ߬ߟߋ߬ ߛߊ߬ߡߎ߯ߘߊ ߟߎ߫ ߟߋ߬ ߜߎ ߦߙߐߡߊߖߊ߲߬ߧߊ߬ ߘߊ߫ ߔߏ߲߫

வசனம்: 69

وَلَقَدۡ جَآءَتۡ رُسُلُنَآ إِبۡرَٰهِيمَ بِٱلۡبُشۡرَىٰ قَالُواْ سَلَٰمٗاۖ قَالَ سَلَٰمٞۖ فَمَا لَبِثَ أَن جَآءَ بِعِجۡلٍ حَنِيذٖ

ߊ߲ ߠߊ߫ ߞߋߟߊ ߟߎ߫ ߣߊ߬ ߘߊ߫ ߌߓߎ߬ߙߊ߬ߤߌߡߊ߫ ߡߊ߬ ߘߟߊߝߎߟߌ ߘߌ߫، ߊ߬ߟߎ߬ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ( ߌ ߣߌ߫ ) ߖߐ߫، ߊ߬ ߝߣߊ߫ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ( ߊߟߎ߫ ߣߌ߫ ) ߖߐ߫، ߏ߬ ߡߊ߫ ߡߍ߲߫ ߊ߬ ߣߊ߬ ߘߊ߫ ߕߎߙߊߣߍ߲߫ ߦߌߟߊ߲ߣߍ߲ ߘߌ߫

வசனம்: 70

فَلَمَّا رَءَآ أَيۡدِيَهُمۡ لَا تَصِلُ إِلَيۡهِ نَكِرَهُمۡ وَأَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ خِيفَةٗۚ قَالُواْ لَا تَخَفۡ إِنَّآ أُرۡسِلۡنَآ إِلَىٰ قَوۡمِ لُوطٖ

ߊ߬ ߣߵߊ߬ ߦߋ߫ ߟߊ ߊ߬ߟߎ߬ ߓߟߏ ߕߍ߫ ߛߋ߫ ߟߴߏ߬ ߡߊ߬ ߸ ߊ߬ߟߎ߬ ߡߊߝߟߌ߬ ߘߴߊ߬ ߢߣߊ߫ ߸ ߊ߬ ߣߴߊ߬ ߡߛߌ߬ߡߛߌ߬ ߘߴߊ߬ߟߎ߬ ߢߍߛߌߟߊ߲ߒߢߍ ߡߊ߬، ߏ߬ ߟߎ߬ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߌ ߞߊߣߊ߬ ߛߌߟߊ߲߫ ߘߋ߬ ߸ ߓߊ ߒ߬ ߗߋߣߍ߲߫ ߟߎߕߌ߫ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ ߟߋ߬ ߞߊߡߊ߬

வசனம்: 71

وَٱمۡرَأَتُهُۥ قَآئِمَةٞ فَضَحِكَتۡ فَبَشَّرۡنَٰهَا بِإِسۡحَٰقَ وَمِن وَرَآءِ إِسۡحَٰقَ يَعۡقُوبَ

ߌߓߎ߬ߙߊ߬ߤߌߡߊ߫ ߡߏ߬ߛߏ ߟߐ߬ߣߍ߲ ߦߟߍ߫ ߘߊ߫߸ ߊ߲ ߞߊ߬ ߒ߬ ߘߟߊߝߎ߬ ߏ߬ ߦߋ߫ ( ߊ߬ ߡߏߦߌߞߏ ߟߊ߫ ) ߌߛߌ߬ߤߊ߯ߞߊ߫ ߟߊ߫، ߊ߬ ߣߌ߫ ߦߊ߬ߞߎߓߊ߫ ߝߣߊ߫ ߟߊ߫߸ ߌߛߌ߬ߤߊ߯ߞߊ߫ ߞߐ߫