மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஹூத் - என்கோ மொழிபெயர்ப்பு- பாபா மாமாதீ - பக்க எண் 226 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 38

وَيَصۡنَعُ ٱلۡفُلۡكَ وَكُلَّمَا مَرَّ عَلَيۡهِ مَلَأٞ مِّن قَوۡمِهِۦ سَخِرُواْ مِنۡهُۚ قَالَ إِن تَسۡخَرُواْ مِنَّا فَإِنَّا نَسۡخَرُ مِنكُمۡ كَمَا تَسۡخَرُونَ

ߊ߬ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ ߢߓߊ ߘߏ߫ ߟߎ߫ ߓߊ߯ ߕߊ߬ߡߌ߲߫ ߊ߬ ߟߊ߫ ߞߏߕߊ߲߫ ߞߵߊ߬ ߦߋ߫ ߞߎߟߎ߲ ߠߊߘߊ߲ ߠߵߊ߬ߟߎ߬ ߘߴߊ߬ ߡߊߦߟߍ߫، ߊ߬ ߘߴߊ߬ ߝߐ߫ ߞߏ߫ ߣߴߊߟߎ߫ ߞߊ߬ ߒ߬ߠߎ߬ ߡߊߦߟߍ߫ ߸ ߊ߲ ߝߣߊ߫ ߘߌߣߵߊߟߎ߫ ߡߊߦߟߍ߫ ߦߏ߫ ߊߟߎ߫ ߦߴߊ߲ ߡߊߦߟߍ߫ ߟߊ߫ ߢߊ ߡߍ߲ ߣߌ߲߬

வசனம்: 39

فَسَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن يَأۡتِيهِ عَذَابٞ يُخۡزِيهِ وَيَحِلُّ عَلَيۡهِ عَذَابٞ مُّقِيمٌ

ߊߟߎ߫ ߓߍߣߵߊ߬ ߟߐ߲߫ ߖߊ߲߰ߞߕߊ ߣߊ߬ߕߐ߫ ߡߍ߲ ߡߊ߬ ߞߵߊ߬ ߘߐ߯ߦߊ߫߸ ߊ߬ ߣߌ߫ ߞߊ߬ ߖߊ߲߰ߞߕߊ߬ ߓߟߏߕߍ߰ߓߊߟߌ ߓߋ߬ ߊ߬ ߞߊ߲߬

வசனம்: 40

حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءَ أَمۡرُنَا وَفَارَ ٱلتَّنُّورُ قُلۡنَا ٱحۡمِلۡ فِيهَا مِن كُلّٖ زَوۡجَيۡنِ ٱثۡنَيۡنِ وَأَهۡلَكَ إِلَّا مَن سَبَقَ عَلَيۡهِ ٱلۡقَوۡلُ وَمَنۡ ءَامَنَۚ وَمَآ ءَامَنَ مَعَهُۥٓ إِلَّا قَلِيلٞ

ߝߏ߫ ߊ߲ ߠߊ߫ ߥߊߟߌߢߊ ߣߊ߬ ߘߊ߫ ߞߊ߬ ߕߊߞߎ߲ߘߊ ߝߙߎߝߙߎ߫ ( ߖߌ ߟߊ߫ )، ߊ߲ ߞߊ߲߫ ߊ߬ ߡߊ߬ ߞߏ߫ ߝߋ߲ ߞߋ߬ߟߋ߲߬ߞߋ߬ߟߋ߲߬ߠߊ ߓߍ߯ ߝߌ߬ߟߊ߬ߓߊ ߕߊ߬ ߞߎߟߎ߲ ߘߐ߫ ߊ߬ ߣߴߌ ߟߊ߫ ߘߋ߲ߓߦߊ، ߝߏ߫ ( ߞߐ߲߬ߞߐ߲߬ߒ߬ߡߊ߬ ) ߞߎߡߊ ߞߐ߲߰ߣߍ߲߬ ߡߍ߲ ߡߊ߬، ߊ߬ ߣߌ߫ ߟߊߒߠߦߊߓߊ߮ ( ߟߎ߬ ) ߝߣߊ߫ ߕߊ߬ ߌ ߝߍ߬، ߞߏ߬ߣߌ߲߬ ߡߐ߰ ߛߌ߫ ߕߎ߲߬ ߡߊ߫ ߟߴߊ߬ ߟߊ߫ ߝߏ߫ ߕߜߋߣߍ߲߫

வசனம்: 41

۞ وَقَالَ ٱرۡكَبُواْ فِيهَا بِسۡمِ ٱللَّهِ مَجۡر۪ىٰهَا وَمُرۡسَىٰهَآۚ إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٞ رَّحِيمٞ

ߊ߬ ߞߊ߲߫ ( ߝߋ߲ ߠߎ߫ ߡߊ߬ ) ߞߏ߫ ߊߟߎ߫ ߦߍ߬ߟߍ߫ ߊ߬ ߞߣߐ߫ ߸ ߊ߬ ߓߏ߬ߙߌ ߣߴߊ߬ ߓߍߟߍ߲ ߓߍ߯ ߦߋ߫ ߞߍ߫ ߟߴߊߟߊ߫ ߕߐ߮ ߟߋ߬ ߟߊ߫، ߊ߬ߥߐ߫ ߸ ߒ ߡߊ߰ߙߌ ߦߋ߫ ߡߊ߬ߞߕߏ߬ߟߊ߫ ߘߌ߫ ߊ߰ ߤߌߣߟߊ߫ ߘߌ߫

வசனம்: 42

وَهِيَ تَجۡرِي بِهِمۡ فِي مَوۡجٖ كَٱلۡجِبَالِ وَنَادَىٰ نُوحٌ ٱبۡنَهُۥ وَكَانَ فِي مَعۡزِلٖ يَٰبُنَيَّ ٱرۡكَب مَّعَنَا وَلَا تَكُن مَّعَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

ߊ߬ ߦߋ߫ ߓߏ߬ߙߌ߬ ߟߴߊ߬ߟߎ߬ ߘߌ߫ ߟߊ߲߬ߓߏ߲ ߠߎ߬ ߢߊߝߍ߬ ߸ ߏ߬ ߟߎ߬ ߦߋ߫ ߟߋ߬ ߦߏ߫ ߞߐ߲߬ߞߍ ߟߎ߬، ߣߎߤߎ߲߫ ߞߵߊ߬ ߘߋ߲ߞߍ߫ ߞߟߌ߫ ߞߵߊ߬ ߕߘߍ߬ ߊ߬ ߟߊߞߋ߲߬ߛߎ߬ߣߍ߲߫ ( ߝߊ߲߭ ߘߏ߫ ) ߞߏ߫ ߒ ߘߋ߲ߞߍ߫ ߟߋ߯߹ ߣߊ߬ ߦߟߍ߬ ߊ߲ ߝߍ߬ ߘߋ߯ ߌ ߞߊߣߊ߬ ߞߍ߫ ߓߊ߲߬ߓߊ߮ ߟߎ߫ ߝߍ߬߹

வசனம்: 43

قَالَ سَـَٔاوِيٓ إِلَىٰ جَبَلٖ يَعۡصِمُنِي مِنَ ٱلۡمَآءِۚ قَالَ لَا عَاصِمَ ٱلۡيَوۡمَ مِنۡ أَمۡرِ ٱللَّهِ إِلَّا مَن رَّحِمَۚ وَحَالَ بَيۡنَهُمَا ٱلۡمَوۡجُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُغۡرَقِينَ

ߏ߬ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒߠߋ ߘߌ߫ ߦߟߍ߬ ߞߎ߬ߙߎ ߟߊ߫߸ ߏ߬ ߘߌ߫ ߒ ߕߊ߲߬ߞߊ߬ ߖߌ ߡߊ߬، ߣߎߤߎ߲߫ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߕߊ߲߬ߞߊ߬ߓߊ߰ ߛߌ߫ ߕߍ߫ ߓߌ߬ ߞߊ߬ ߓߐ߫ ߊߟߊ߫ ߟߊ߫ ߥߊߟߋߦߊ ߡߊ߬ ߝߏ߫ ߊ߬ ߓߊ߯ ߤߌߣߊ߫ ߡߍ߲ ߠߊ߫، ߊߜߊ߫߸ ߟߊ߲߬ߓߏ߲ ߘߏ߲߬ ߘߴߊ߬ߟߎ߫ ߝߌ߬ߟߊ ߕߍ߫ ߞߵߊ߬ ߘߋ߲ߞߍ߫ ߞߍ߫ ߕߏߓߊ߮ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߘߌ߫ ( ߝߐ߬ߝߐ ߘߐ߫ )

வசனம்: 44

وَقِيلَ يَٰٓأَرۡضُ ٱبۡلَعِي مَآءَكِ وَيَٰسَمَآءُ أَقۡلِعِي وَغِيضَ ٱلۡمَآءُ وَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ وَٱسۡتَوَتۡ عَلَى ٱلۡجُودِيِّۖ وَقِيلَ بُعۡدٗا لِّلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

ߏ߬ ߞߍ ߊ߬ ߝߐ߫ ߘߊ߫ ߞߏ߫ ߌ ߖߌ ߟߊߞߎ߬ߣߎ߲߬ ߌߟߋ߬ ߘߎ߱، ߊ߬ ߣߌ߫ ߞߏ߫ ߌ ߘߐߡߌ߬ߘߊ߫ ߕߋ߲߬ ߌߟߋ߬ ߛߊ߲، ߏ߬ ߞߍ ߖߌ ߖߊ߬ ߘߊ߫ ߞߵߊ߬ ߕߘߍ߬ ߥߊߟߋߦߊ ߓߘߊ߫ ߓߊ߲߫ ߟߊߕߍ߰ ߟߊ߫، ߞߎߟߎ߲ ߓߍߟߍ߲߫ ߘߊ߫ ߖߎߘߌ߫ ( ߞߐ߲߬ߞߍ ) ߞߊ߲߬، ߊ߬ ߟߊߛߋ߫ ߘߊ߫ ߞߏ߫ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ߫ ߕߐ߬ߢߍ߰ߒߕߋ ߟߎ߬ ߓߘߊ߫ ߦߌߟߡߊߖߊ߲߰ߧߊ߫ ߔߏ߲߫

வசனம்: 45

وَنَادَىٰ نُوحٞ رَّبَّهُۥ فَقَالَ رَبِّ إِنَّ ٱبۡنِي مِنۡ أَهۡلِي وَإِنَّ وَعۡدَكَ ٱلۡحَقُّ وَأَنتَ أَحۡكَمُ ٱلۡحَٰكِمِينَ

ߣߎ߯ߤߎ߲߫ ߞߵߊ߬ ߡߊ߰ߙߌ ߞߟߌ߫ ߞߵߊ߬ ߝߐ߫ ߞߏ߫ ߒ ߡߊ߰ߙߌ ߸ ߒ ߘߋ߲ߞߍ߫ ߦߋ߫ ߒ ߞߐߙߍ ߘߏ߫ ߟߋ߬ ߘߌ߫ ߸ ߌ ߟߊ߫ ߦߟߌߡߊߘߌߦߊ ߘߏ߲߬ ߦߋ߫ ߕߎ߬ߢߊ߫ ߟߋ߬ ߘߌ߫ ߸ ߌߟߋ ߟߋ߫ ߘߏ߲߬ ߦߋ߫ ߞߕߌߟߊ ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߞߕߌߟߊ ߘߌ߫