மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஹூத் - என்கோ மொழிபெயர்ப்பு- பாபா மாமாதீ - பக்க எண் 232 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 89

وَيَٰقَوۡمِ لَا يَجۡرِمَنَّكُمۡ شِقَاقِيٓ أَن يُصِيبَكُم مِّثۡلُ مَآ أَصَابَ قَوۡمَ نُوحٍ أَوۡ قَوۡمَ هُودٍ أَوۡ قَوۡمَ صَٰلِحٖۚ وَمَا قَوۡمُ لُوطٖ مِّنكُم بِبَعِيدٖ

ߞߏ߫ ߤߍ߲߬ ߒ ߓߊߘߋ߲ ߠߎ߬ ߸ ߊߟߎ߫ ߣߌ߫ ߒߠߋ ߟߊ߫ ߝߐߢߐ߲߯ߞߐ ߞߊߣߵߊߟߎ߫ ߟߐ߬ ߛߐ߲߬ߡߊ߬ߦߊ߫ ߟߊ߫ ߘߋ߬ ߸ ߞߏ߫ ߦߴߊߟߎ߫ ߛߐ߬ߘߐ߲߫ ߏ߬ ߘߐ߫ ߡߍ߲ ߢߐ߲߰ ߞߊ߬ ߣߎ߯ߤߎ߲߫ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ ߛߐ߬ߘߐ߲߬ ߸ ߥߟߊ߫ ߤߎ߯ߘߎ߫ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ ߸ ߤߊߡߊ߲ߕߍ߫ ߛ߫ߊ߯ߟߌߤߎ߫ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ، ߟߎ߯ߕߌ߫ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ ߝߊ߲߭ ߡߊ߲߫ ߖߊ߲߬ ߊߟߎ߫ ߟߊ߫

வசனம்: 90

وَٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّكُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَيۡهِۚ إِنَّ رَبِّي رَحِيمٞ وَدُودٞ

ߊߟߎ߫ ߦߋ߫ ߡߊ߬ߞߕߏ߬ߟߌ߬ߢߌߣߌ߲ ߞߍ߫ ߊߟߎ߫ ߡߊ߰ߙߌ ߟߊ߫߸ ߞߊ߬ ߓߊ߲߫ ߞߵߊߟߎ߫ ߖߘߍ߬ߟߊߛߊ߬ߦߌ߫ ߊ߬ ߡߊ߬، ߓߊ ߒ ߡߊ߰ߙߌ ߦߋ߫ ߤߌߣߟߊ߫ ߘߌ߫ ߸ ߊ߰ ߞߊ߬ߣߌ߲߬߬ ߘߐ߬ߘߌ߬ߦߊ߬ߓߊ߯ ߘߌ߫

வசனம்: 91

قَالُواْ يَٰشُعَيۡبُ مَا نَفۡقَهُ كَثِيرٗا مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَىٰكَ فِينَا ضَعِيفٗاۖ وَلَوۡلَا رَهۡطُكَ لَرَجَمۡنَٰكَۖ وَمَآ أَنتَ عَلَيۡنَا بِعَزِيزٖ

ߊ߬ߟߎ߬ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߤߍ߲߬ ߌߟߋ߬ ߛߊ߬ߦߌ߬ߓߎ߫ ߸ ߊ߲ ߕߍ߫ ߛߌߦߊߡߊ߲߫ ߢߊߦߋ߫ ߟߴߌ ߟߊ߫ ߞߎߡߊ ߘߐ߫ ߸ ߊ߲ ߝߊ߲߭ ߦߴߌ ߦߋ߫ ߟߊ߫ ߖߐ߲ߝߐ߲ߣߍ߲ ߠߋ߬ ߘߴߊ߲ ߕߍߡߊ߬، ߤߊ߲߫߸ ߣߴߌ ߡߊ߬ߡߐ߮ ߟߎ߬ ߕߍ߫ ߊ߲ ߕߎ߲߬ ߘߴߌ ߡߊߝߊ߲߬ߝߊ߲߬ ߞߓߊ ߟߊ߫، ߌ ߟߊ߫ ߞߏ ߜߌߟߌ߲ߡߊ߲߫ ߕߍ߫ ߒ߬ ߡߊ߬ ߟߋ߬ ߡߎ߰ߡߍ߫

வசனம்: 92

قَالَ يَٰقَوۡمِ أَرَهۡطِيٓ أَعَزُّ عَلَيۡكُم مِّنَ ٱللَّهِ وَٱتَّخَذۡتُمُوهُ وَرَآءَكُمۡ ظِهۡرِيًّاۖ إِنَّ رَبِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ

ߊ߬ ߞߊ߲߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߦߋ߫ ߞߏ߫ ߒ ߓߊߘߋ߲ ߠߎ߬ ߸ ߌ߬ߦߏ߯ ߒߠߋ ߡߊ߬ߡߐ߮ ߟߎ߫ ߟߋ߬ ߜߟߌߡߊ߲߫ ߊߟߎ߫ ߡߵߊߟߊ߫ ߘߌ߫ ߝߏ߫ ߊߟߎ߫ ߓߘߴߏ߬ ߞߍ߫ ߊߟߎ߫ ߞߕߐߞߏ ߘߌ߫ ߞߛߐߞߛߐ߫؟ ߒ ߡߊ߰ߙߌ ߘߏ߲߬ ߣߵߊߟߎ߫ ߗߋߥߊߟߌ ߟߎ߬ ߟߊߝߏ߬ ߟߊ߫ ߟߋ߬ ߔߘߋߞߎ߬

வசனம்: 93

وَيَٰقَوۡمِ ٱعۡمَلُواْ عَلَىٰ مَكَانَتِكُمۡ إِنِّي عَٰمِلٞۖ سَوۡفَ تَعۡلَمُونَ مَن يَأۡتِيهِ عَذَابٞ يُخۡزِيهِ وَمَنۡ هُوَ كَٰذِبٞۖ وَٱرۡتَقِبُوٓاْ إِنِّي مَعَكُمۡ رَقِيبٞ

ߊ߬ ߞߏ߫ ߤߍ߲߬ ߒ ߓߊߘߋ߲ ߠߎ߬ ߸ ߊߟߎ߫ ߓߊ߯ߙߊ ߞߍ߫ ߊߟߎ߫ ߕߊ߫ ߜߋ߲߬ ߘߐ߫ ߸ ߒߠߋ ߝߣߊ߫ ߦߋ߫ ߓߊ߯ߙߟߊ߫ ߘߌ߫ ߖߐ߫ ߸ ߞߏ߬ߣߌ߲߬ ߊ߬ ߡߍ߲-ߍ-ߡߍ߲߫ ߊߟߎ߫ ߘߌ߫ ߣߵߊ߬ ߟߐ߲߫ ߖߊ߲߰ߞߕߊ ߣߊ߬ߕߐ߬ ߡߍ߲ ߡߊ߬ ߞߵߊ߬ ߟߊߝߍߦߊ߫߸ ߊ߬ ߣߌ߫ ߡߍ߲ ߦߋ߫ ߥߎߦߊ߫ ߝߐߟߊ ߘߌ߫، ߊߟߎ߫ ߦߋ߫ ߡߊ߬ߞߐ߬ߣߐ߲߬ߠߌ߲ ߞߍ߫ ߖߐ߫ ߸ ߒ ߝߣߊ߫ ߦߋ߫ ߡߊ߬ߞߐ߬ߣߐ߲߬ߠߌ߲ ߠߴߊߟߎ߫ ߝߍ߬ ߖߐ߯ߟߌ߫

வசனம்: 94

وَلَمَّا جَآءَ أَمۡرُنَا نَجَّيۡنَا شُعَيۡبٗا وَٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ مَعَهُۥ بِرَحۡمَةٖ مِّنَّا وَأَخَذَتِ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ ٱلصَّيۡحَةُ فَأَصۡبَحُواْ فِي دِيَٰرِهِمۡ جَٰثِمِينَ

ߊ߲ ߠߊ߫ ߥߊߟߋߦߊ ߣߊ߬ߣߍ߲ ߸ ߊ߲ ߞߊ߬ ߛߊ߬ߦߌ߬ߓߎ߫ ߣߴߊ߬ ߝߍ߬ߡߐ߯ ߟߊߒߠߦߊߓߊ߮ ߟߎ߬ ߟߊߞߛߌ߫ ߒ߬ ߠߊ߫ ߤߌߣߊ ߟߊ߫߸ ߛߊ߬ߝߍ߬ߞߊ߲߬ ߞߋߟߋ߲ ߞߊ߬ ߕߐ߬ߢߍ߰ߒߕߋ ߟߎ߫ ߡߌ߬ߘߊ߫، ߊ߬ߟߎ߫ ߢߐ߲߬ߞߌ߲߬ߣߍ߲ (ߛߎߡߊߣߍ߲ ) ߞߊ߬ ߘߎ߬ߛߊ ߟߊߜߍ߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߟߎ ߟߎ߬ ߞߣߐ߫ ߔߐߍ߫

வசனம்: 95

كَأَن لَّمۡ يَغۡنَوۡاْ فِيهَآۗ أَلَا بُعۡدٗا لِّمَدۡيَنَ كَمَا بَعِدَتۡ ثَمُودُ

ߞߵߊ߬ߟߎ߬ ߞߍ߫ ߦߏ߫ ߊ߬ߟߎ߫ ߕߎ߲߬ ߕߴߦߋ߲߬ ߞߘߐ߬ߡߊ߲߫، ߡߊߘߌߦߊ߲ߞߊ ߟߎ߬ ߦߙߐߡߊߖߊ߲߬ߧߊ߬ ߘߊ߫ ߏ߬ ߢߊ ߟߋ߬ ߔߏ߲߫ ߸ ߦߏ߫ ߛߊ߬ߡߎߘߊ ߟߎ߬ ߦߌߟߡߊߖߊ߲߬ߧߊ߬ ߘߊ߫ ߢߊ ߡߍ߲

வசனம்: 96

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ

ߊ߲ߠߎ߫ ߟߋ߫ ߞߊ߬ ߡߎߛߊ߫ ߗߋ߫ ߒ߬ ߠߊ߫ ߡߊ߲߬ߕߊߣߌ߲ ߠߎ߬ ߣߌ߫ ߦߌ߬ߘߊ߬ߞߏ߬ ߘߐ߬ߜߍ ߟߎ߬ ߘߌ߫

வசனம்: 97

إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَٱتَّبَعُوٓاْ أَمۡرَ فِرۡعَوۡنَۖ وَمَآ أَمۡرُ فِرۡعَوۡنَ بِرَشِيدٖ

ߞߵߊ߬ ߟߊߕߊ߯ ߝߙߊߥߎ߲߫ ߣߴߊ߬ ߟߊ߫ ߞߙߎߞߊ ߟߎ߫ ߡߊ߬، ߏ߬ ߟߎ߫ ߞߊ߬ ߝߙߊߥߎ߲߫ ߠߊ߫ ߥߊߟߋߦߊ ߟߎ߫ ߟߋ߬ ߟߊߓߊ߬ߕߏ߬، ߝߙߊߥߎ߲߫ ߘߏ߲߬ ߠߊ߫ ߥߊߟߋߦߊ ߟߎ߫ ߕߎ߲߬ ߕߍ߫ ߞߊ߲ߘߊ߫ ߛߌߟߊ߫ ߞߊ߲߬