പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം അഅ്റാഫ് - ജോർജിയൻ വിവർത്തനം - പണിപ്പുരയിൽ - പേജ് നമ്പർ 176 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 196

إِنَّ وَلِـِّۧيَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي نَزَّلَ ٱلۡكِتَٰبَۖ وَهُوَ يَتَوَلَّى ٱلصَّٰلِحِينَ

უეჭველად, ჩემი შემწეა ალლაჰი, რომელმაც წიგნი ჩამოავლინა და ის სათნოთა მფარველია.

ആയത്ത്: 197

وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ لَا يَسۡتَطِيعُونَ نَصۡرَكُمۡ وَلَآ أَنفُسَهُمۡ يَنصُرُونَ

ხოლო იმათ, ვისაც/რასაც მის გარდა ევედრებით, მათ თქვენი დახმარება არ შეუძლიათ და არც საკუთარი თავის დახმარება ძალუძთ.

ആയത്ത്: 198

وَإِن تَدۡعُوهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ لَا يَسۡمَعُواْۖ وَتَرَىٰهُمۡ يَنظُرُونَ إِلَيۡكَ وَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ

თუკი ჭეშმარიტი გზისკენ მოუხმობთ მათ, ისინი არ შეისმენენ და ხედავ რომ შემოგყურებენ მაგრამ ვერ გხედავენ.

ആയത്ത്: 199

خُذِ ٱلۡعَفۡوَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡعُرۡفِ وَأَعۡرِضۡ عَنِ ٱلۡجَٰهِلِينَ

(ო, შუამავალო!) მპატიებლობა აირჩიე, სიკეთე მოუწოდე და განერიდე უმეცრებს!^[1]

[1] როდესაც მორწმუნეთა დედას ‘აიშას შუამავლის ﷺ მორალის შესახებ კითხეს, მან ასე დაახასიათა: „ის არ იყო უხეში და არც უკმეხი, ის არ ყვიროდა ბაზრებში, ბოროტებას ბოროტებითვე არ პასუხობდა, არამედ იყო მპატიებელი და ტოლერანტი.“ (თირმიზი, ბირრ 69/2016.)

ആയത്ത്: 200

وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۚ إِنَّهُۥ سَمِيعٌ عَلِيمٌ

და თუკი სატანამ ცდუნებისკენ გიბიძგოს, თავი ალლაჰს შეაფარე, ჭეშმარიტად ის ყოვლის მსმენი და მცოდნეა.

ആയത്ത്: 201

إِنَّ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْ إِذَا مَسَّهُمۡ طَٰٓئِفٞ مِّنَ ٱلشَّيۡطَٰنِ تَذَكَّرُواْ فَإِذَا هُم مُّبۡصِرُونَ

უეჭველად იმათ, რომელთაც ღვთის რიდი აქვთ, როდესაც სატანის საცდური ეხებათ, უმალვე იხსენებნ (ღმერთის ბრძანებებსა და აკრძალვებს) და მაშინვე ითვალისწინებენ.

ആയത്ത്: 202

وَإِخۡوَٰنُهُمۡ يَمُدُّونَهُمۡ فِي ٱلۡغَيِّ ثُمَّ لَا يُقۡصِرُونَ

ხოლო მათ ძმებს ისინი (სატანები) ზღვარგადასულობაში ექაჩებიან, შემდეგ არცკი მოეშვებიან.^[1]

[1] ქელბი განმარტავს, რომ ყველა ურწმუნოს სატანებისგან ერთი მეგობარი ჰყავს, რომელიც თავს არ ანებებს და ყოველთვის ცოდვის მორევში მიათრევს მას. იხ. თაფსირუ ბეღავი.

ആയത്ത്: 203

وَإِذَا لَمۡ تَأۡتِهِم بِـَٔايَةٖ قَالُواْ لَوۡلَا ٱجۡتَبَيۡتَهَاۚ قُلۡ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا يُوحَىٰٓ إِلَيَّ مِن رَّبِّيۚ هَٰذَا بَصَآئِرُ مِن رَّبِّكُمۡ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٞ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

და თუ ვერ მიუტან (მათთვის სასურველ) აიათს/სასწაულს, გეტყვიან: ნეტავ შენ თვითონ შეგეთხზა. უთხარი: უეჭველად, მე მხოლოდ იმას მივყვები, რაც ზემომევლინა ჩემი ღმერთისგან.^[1] ესაა თვალსაჩინო მტკიცებულებები თქვენი ღმერთისგან, ჭეშმარიტი გზა და წყალობა მორწმუნე ხალხისთვის.

[1] ქელბი განმარტავს: მექქელი წარმართები დროდა და დრო შუამავალთან მიდიოდნენ და გარკვეულ კითხვებს უსვამდნენ ან სასწაულების მოხდენას სთხოვდნენ, არა იმისთვის რომ ერწმუნათ, არამედ იმისთვის რომ შუამავალი უხერხულ სიტუაციაში ჩაეყენებინათ. თუკი სასწაული ან აიათი დაიგვიანებდა დამცინავად ეუბნებოდნენ ნეტავ შენთვითონ შეგეთხზაო. ამაზე ჩამოევლინა ეს აიათი, რომელიც მათ პასუხობს, რომ შუამავალი მხოლოდ იმის მიხედვით მოქმედებს, რა გამოცხადებასაც მიიღებდა სამყაროთა ღმერთისგან. იხ. თაფსირუ ბეღავი.

ആയത്ത്: 204

وَإِذَا قُرِئَ ٱلۡقُرۡءَانُ فَٱسۡتَمِعُواْ لَهُۥ وَأَنصِتُواْ لَعَلَّكُمۡ تُرۡحَمُونَ

და როცა იკითხება ყყურანი, ყური უგდეთ მას და გაჩუმდით, იქნებ შეწყალებულიყავით.

ആയത്ത്: 205

وَٱذۡكُر رَّبَّكَ فِي نَفۡسِكَ تَضَرُّعٗا وَخِيفَةٗ وَدُونَ ٱلۡجَهۡرِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ وَلَا تَكُن مِّنَ ٱلۡغَٰفِلِينَ

დილთა და საღამოთი გულში ახსენე შენი ღმერთი მოკრძალებითა და შიშით, ხმამაღალი სიტყვის გარეშე და არ იყო უგულისყუროთაგანი.

ആയത്ത്: 206

إِنَّ ٱلَّذِينَ عِندَ رَبِّكَ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ عَنۡ عِبَادَتِهِۦ وَيُسَبِّحُونَهُۥ وَلَهُۥ يَسۡجُدُونَۤ۩

ჭეშმარიტად, ისინი, რომელნიც შენს ღმერთთან იმყოფებიან,^[1] არ თაკილობენ მისდამი თაყვანისცემას და მის უნაკლოებას ღაღადებენ, ასევე სეჯდეზე ემხობიან მისთვის.^[2]

[1] ანგელოზები.
[2] ალლაჰის შუამავალმა ﷺ თქვა: „ჭეშმარიტად, შენს მიერ შესრულებულ ყოველი სეჯდეს მეშვეობით ალლაჰი აგამაღლებს და ყოველ თითო ცოდვას გაპატიებს.“ (იბნი მაჯე, იყამეთუ სალათ 201/1422.)