പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം അഅ്റാഫ് - ജോർജിയൻ വിവർത്തനം - പണിപ്പുരയിൽ - പേജ് നമ്പർ 173 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 171

۞ وَإِذۡ نَتَقۡنَا ٱلۡجَبَلَ فَوۡقَهُمۡ كَأَنَّهُۥ ظُلَّةٞ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُۥ وَاقِعُۢ بِهِمۡ خُذُواْ مَآ ءَاتَيۡنَٰكُم بِقُوَّةٖ وَٱذۡكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمۡ تَتَّقُونَ

აკი, მთა აღვმართეთ თქვენს ზემოთ, როგორც საჩრდილობელი, მათ კი ეგონათ რომ თავს დაემხობოდათ. (და ვუთხარით:) მთელი სიმტკიცითა და გულისხმიერებით აიღეთ ის, რაც (თევრათის სახით) გადმოგეცით და გახსოვდეთ, რაცაა მასში, – იქნებ რიდი გქონდეთ.

ആയത്ത്: 172

وَإِذۡ أَخَذَ رَبُّكَ مِنۢ بَنِيٓ ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمۡ ذُرِّيَّتَهُمۡ وَأَشۡهَدَهُمۡ عَلَىٰٓ أَنفُسِهِمۡ أَلَسۡتُ بِرَبِّكُمۡۖ قَالُواْ بَلَىٰ شَهِدۡنَآۚ أَن تَقُولُواْ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ إِنَّا كُنَّا عَنۡ هَٰذَا غَٰفِلِينَ

აკი შენმა ღმერთმა ადამის ძეთა ზურგებიდან ამოიყვანა მათი შთამომავლები და თავიანთი სულების შესახებ დაამოწმებინა: „განა მე არ ვარ თქვენი ღმერთი?!“ (უთხრეს:) „რა თქმა უნდა, ვამოწმებთ!“ – რათა განკითხვის დღეს არ ეთქვათ, რომ უეჭველად, ჩვენ ამის სესახებ არაფერი ვიცოდითო.^[1]

[1] ომარ ბინ ხატტაბი გადმოგვცემს რომ ალლაჰის შუამავალს ﷺ ჰკითხეს ამ აიათის შესახებ და მან ასე უპასუხა: „ჭეშმარიტად, ალლაჰმა ადამი გააჩინა, შემდეგ მას ზურგზე მარჯვენათი შეეხო და მისგან გამოიყვანა შთამომავალთა ერთი ჯგუფი და თქვა: ესენი სამოთხისათვის გავაჩინე და სამოთხის მკვიდრთათვის შესაფერისი საქმეებით დაკავდებიან. შემდეგ ისევ შეეხო მის ზურგს და მისგან გამოიყანა შთამომავალთა კიდევ ერთი ჯგუფი და თქვა: ესენი ცეცხლისთვის გავაჩინე და ცეცხლის მკვიდრთათვის შესაფერისი საქმეებით დაკავდებიან.“ ამ დროს ერთმა კაცმა იკითხა: ო, ალლაჰის შუამავალო! მაშ ღვთისმსახურება რისთვისაა? ალლაჰის შუამავალმა ﷺ უპასუხა: „უჭველად, როდესაც ალლაჰი თავის მსახურს გააჩენს სამოთხისათვის მას სამოთხის მკვიდრთათვის შესაფერისი საქმეებით ასაქმებს, ისე რომ იმ საქმით გარდაიცვლება და მისით შევა სამოთხეში. ასევე, როდესაც მსახურს გააჩენს ცეცხლისთვის, მას ცეცხლის მკვიდრთათვის შესაფერისი საქმეებით ასაქმებს, ისე რომ ამ საქმით გარდაიცვლება და მისით შევა ცეცხლში.“ (აბუ დავუდ, სუნნეთ 17/4703; თირმიზი, თაფსიირ 8/3075.)

ആയത്ത്: 173

أَوۡ تَقُولُوٓاْ إِنَّمَآ أَشۡرَكَ ءَابَآؤُنَا مِن قَبۡلُ وَكُنَّا ذُرِّيَّةٗ مِّنۢ بَعۡدِهِمۡۖ أَفَتُهۡلِكُنَا بِمَا فَعَلَ ٱلۡمُبۡطِلُونَ

ან რომ არ გეთთქვათ: უეჭველად, თავდაპირველად ჩვენმა წინაპრებმა თანაუზიარეს,^[1] ხოლო ჩვენ მათ შემდგომი თაობა ვიყავით. ნუთუ გაგვანადგურებ იმის გამო რაც ჩაიდინეს წამხდენლებმა?

[1] ალლაჰთან ერთად სხვა სათაყვანებლები დაიდგინეს და ამგვარად ღვთისმსახურებაში ღმერთს მოზიარეები შეუქმნეს.

ആയത്ത്: 174

وَكَذَٰلِكَ نُفَصِّلُ ٱلۡأٓيَٰتِ وَلَعَلَّهُمۡ يَرۡجِعُونَ

ასე დაწვრილებით განვმარტავთ აიათებს და იქნებ უკუმოიქცნენ.

ആയത്ത്: 175

وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱلَّذِيٓ ءَاتَيۡنَٰهُ ءَايَٰتِنَا فَٱنسَلَخَ مِنۡهَا فَأَتۡبَعَهُ ٱلشَّيۡطَٰنُ فَكَانَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ

და წაუკითხე მათ იმის ამბავი, ვისაც ჩვენი აიათები ვუბოძეთ და მან განერიდა მას, შემდეგ სატანამ გაიყოლა იგი და ამგვარად გახდა გზააბნეულთაგანი.

ആയത്ത്: 176

وَلَوۡ شِئۡنَا لَرَفَعۡنَٰهُ بِهَا وَلَٰكِنَّهُۥٓ أَخۡلَدَ إِلَى ٱلۡأَرۡضِ وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُۚ فَمَثَلُهُۥ كَمَثَلِ ٱلۡكَلۡبِ إِن تَحۡمِلۡ عَلَيۡهِ يَلۡهَثۡ أَوۡ تَتۡرُكۡهُ يَلۡهَثۚ ذَّٰلِكَ مَثَلُ ٱلۡقَوۡمِ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَاۚ فَٱقۡصُصِ ٱلۡقَصَصَ لَعَلَّهُمۡ يَتَفَكَّرُونَ

რომ გვესურვა მას აუცილეებლად ავამაღლებდით მისით,^[1] თუმცა მან წუთისოფელს ჩაეჭიდა და საკუთარ გემოვნებას აუყვა.^[2] მისი მაგალითი ძაღლის მაგალითს ჰგავს, რომელსაც თუკიşგაუწყრები ენას აგდებს და თუ თავის ნებაზე მიუშვებ მაინც ენას აგდებს; ეს იმ ხალხის მაგალითია, რომლებმაც ცრუდ შერაცხეს ჩვენი აიათები.^[3] მაშ უამბე ეს ამბები, იქნებ დაფიქრდნენ ისინი.

[1] იმ აიათებით და ცოდნით, რაც მას ებოძა.
[2] ალლაჰის შუამავალმა ﷺ თქვა: „ორი მშიერი მგელი, რომელიც ცხვრის ფარაში სეიჭრა – ისეთ ზიანს ვერ მიაყენებს მათ, რამდენადაც კაცი თავის რწმენას ავნებს ქონებისა და პატივის მიმართ დაუოკებელი ლტოლვა.“ (თირმიზი, ზუჰდ 43/2376.)
[3] სულერთია მათთვის ჭეშმარიტებისკენ მოუწოდებ თუ არა, მაინც არ ირწმუნებენ და სერიოზულად არ მიუდგებიან, რომ გაიაზრონ.

ആയത്ത്: 177

سَآءَ مَثَلًا ٱلۡقَوۡمُ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَأَنفُسَهُمۡ كَانُواْ يَظۡلِمُونَ

რაოდენ ცუდის მაგალითია ხალხი, რომლებმაც ცრუდ შერაცხეს ჩვნეი აიათები/სასწაულები და (ამით) უსამართლოდ მოექცნენ საკუთარ სულებს.

ആയത്ത്: 178

مَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِيۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

ვისაც ალლაჰი დააკვალიანებს ჭეშმარიტ გზაზე, ისაა ჭეშმარიტ გზაზე მდგომი; ხოლო რომელთაც გზიდან ააცდენს, სწორედ ისინი აირან წაგებულნი.