ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ អាត់តាវហ្ពះ - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - លេខ​ទំព័រ 206 - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 118

وَعَلَى ٱلثَّلَٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَرۡضُ بِمَا رَحُبَتۡ وَضَاقَتۡ عَلَيۡهِمۡ أَنفُسُهُمۡ وَظَنُّوٓاْ أَن لَّا مَلۡجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيۡهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡ لِيَتُوبُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

และอัลลอฮ์ทรงอภัยโทษให้แก่ชายสามคน (คือ กะอ์บิ อิบนุมาลิก มุรอเราะฮ์ อิบนุ อัรร่อบีอ์ และฮิลาล อิบนุอุมัยะฮ์) ผู้ถูกอยู่รั้งท้ายจนกระทั่งแผ่นดินแม้จะแผ่กว้างก็ได้คับแคบแก่พวกเขา และตัวของพวกเขาก็รู้สึกอึดอัดไปด้วย แล้วพวกเขาก็ตระหนักกันว่าไม่มีที่พึ่งอื่นใดเพื่อให้หลุดพ้นไปจากอัลลอฮ์ได้ นอกจากกลับไปหาพระองค์ หลังจากนั้น พระองค์ก็ทรงอภัยโทษให้แก่พวกเขา เพื่อพวกเขาจะได้กลับเนื้อกลับตัว แท้จริงอัลลอฮ์นั้นคือผู้ทรงรับการเตาบะฮ์ (รับการสำนึกผิด) ผู้ทรงเมตตาเสมอ

អាយ៉ាត់: 119

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَكُونُواْ مَعَ ٱلصَّٰدِقِينَ

โอ้บรรดาผู้ศรัทธาทั้งหลาย จงยำเกรงอัลลอฮ์เถิด และจงอยู่ร่วมกับบรรดาผู้ที่มีความสัตย์จริงเถิด

អាយ៉ាត់: 120

مَا كَانَ لِأَهۡلِ ٱلۡمَدِينَةِ وَمَنۡ حَوۡلَهُم مِّنَ ٱلۡأَعۡرَابِ أَن يَتَخَلَّفُواْ عَن رَّسُولِ ٱللَّهِ وَلَا يَرۡغَبُواْ بِأَنفُسِهِمۡ عَن نَّفۡسِهِۦۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمۡ لَا يُصِيبُهُمۡ ظَمَأٞ وَلَا نَصَبٞ وَلَا مَخۡمَصَةٞ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ وَلَا يَطَـُٔونَ مَوۡطِئٗا يَغِيظُ ٱلۡكُفَّارَ وَلَا يَنَالُونَ مِنۡ عَدُوّٖ نَّيۡلًا إِلَّا كُتِبَ لَهُم بِهِۦ عَمَلٞ صَٰلِحٌۚ إِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ไม่บังควรแก่ชาวมะดีนะฮ์และชาวอาหรับชนบทที่อาศัยอยู่รอบนคร จะผินหลังให้กับเราะซูลของอัลลอฮ์ และไม่บังควรที่พวกเขาจะห่วงชีวิตของพวกเขามากกว่าชีวิตของเราะซูล ทั้งนี้เป็นเพราะพวกเขาไม่ได้ประสบกับความกระหาย ความเหนื่อยล้า หรือความหิวโหยในหนทางของอัลลอฮ์ และพวกเขาจะไม่เหยียบย่างไป ณ ที่ใด ที่ทำให้บรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธากริ้วโกรธ และพวกเขาจะไม่ได้รับอันตรายใดๆ จากศัตรูของพวกเขา เว้นแต่ว่ามันจะถูกบันทึกเป็นการงานที่ดีสำหรับพวกเขา แท้จริงอัลลอฮ์จะไม่ทรงปล่อยให้การตอบแทนของผู้ทำดีทั้งหลายนั้นต้องสูญสลาย

អាយ៉ាត់: 121

وَلَا يُنفِقُونَ نَفَقَةٗ صَغِيرَةٗ وَلَا كَبِيرَةٗ وَلَا يَقۡطَعُونَ وَادِيًا إِلَّا كُتِبَ لَهُمۡ لِيَجۡزِيَهُمُ ٱللَّهُ أَحۡسَنَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

และไม่ว่าพวกเขาจะบริจาคสิ่งใด จะเป็นสิ่งที่เล็กน้อยหรือมากมายขนาดไหนก็ตาม และไม่ว่าพวกเขาจะเดินผ่านหุบเขาใด นอกจากจะถูกบันทึกไว้เป็นความดีสำหรับพวกเขา เพื่ออัลลอฮ์จะทรงตอบแทนพวกเขาด้วยรางวัลที่ดีกว่าสิ่งที่พวกเขาได้ทำไป

អាយ៉ាត់: 122

۞ وَمَا كَانَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ لِيَنفِرُواْ كَآفَّةٗۚ فَلَوۡلَا نَفَرَ مِن كُلِّ فِرۡقَةٖ مِّنۡهُمۡ طَآئِفَةٞ لِّيَتَفَقَّهُواْ فِي ٱلدِّينِ وَلِيُنذِرُواْ قَوۡمَهُمۡ إِذَا رَجَعُوٓاْ إِلَيۡهِمۡ لَعَلَّهُمۡ يَحۡذَرُونَ

ไม่บังควรที่บรรดาผู้ศรัทธาจะออกไปสู้รบกันทั้งหมด ไฉนไม่ให้กลุ่มหนึ่งของแต่ละเผ่าออกไปญิฮาด และให้อีกกลุ่มหนึ่งอยู่เพื่อการศึกษาหาความเข้าใจในศาสนา และเพื่อจะได้ตักเตือนพรรคพวกของพวกเขา เมื่อกลับมายังพวกเขา เพื่อที่พวกเขาจะได้ระมัดระวัง