ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 118 ជំពូក​ អាត់តាវហ្ពះ - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 118

وَعَلَى ٱلثَّلَٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَرۡضُ بِمَا رَحُبَتۡ وَضَاقَتۡ عَلَيۡهِمۡ أَنفُسُهُمۡ وَظَنُّوٓاْ أَن لَّا مَلۡجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيۡهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡ لِيَتُوبُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

และอัลลอฮ์ทรงอภัยโทษให้แก่ชายสามคน (คือ กะอ์บิ อิบนุมาลิก มุรอเราะฮ์ อิบนุ อัรร่อบีอ์ และฮิลาล อิบนุอุมัยะฮ์) ผู้ถูกอยู่รั้งท้ายจนกระทั่งแผ่นดินแม้จะแผ่กว้างก็ได้คับแคบแก่พวกเขา และตัวของพวกเขาก็รู้สึกอึดอัดไปด้วย แล้วพวกเขาก็ตระหนักกันว่าไม่มีที่พึ่งอื่นใดเพื่อให้หลุดพ้นไปจากอัลลอฮ์ได้ นอกจากกลับไปหาพระองค์ หลังจากนั้น พระองค์ก็ทรงอภัยโทษให้แก่พวกเขา เพื่อพวกเขาจะได้กลับเนื้อกลับตัว แท้จริงอัลลอฮ์นั้นคือผู้ทรงรับการเตาบะฮ์ (รับการสำนึกผิด) ผู้ทรงเมตตาเสมอ