Translation of the Meanings Surah Ash-Shu‘arā’ - Asamesee translation of Al-Mukhtsar in interpretation of the Noble Quran - Page Number 373 - Encyclopedia of the Noble Quran

Verse: 137

اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا خُلُقُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

এইটো দৰাচলতে পূৰ্বৱৰ্তী লোকসকলৰ ধৰ্ম, সিহঁতৰ স্বভাৱ তথা আচৰণৰ বাহিৰে আন একো নহয়।

Verse: 138

وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟ۚ

আমাক কেতিয়াও শাস্তি প্ৰদান কৰা নহ’ব।

Verse: 139

فَكَذَّبُوْهُ فَاَهْلَكْنٰهُمْ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

এতেকে সিহঁতে সিহঁতৰ নবী হূদক অস্বীকাৰ কৰাত ব্যস্ত থাকিল। ফলত অস্বীকাৰ কৰাৰ কাৰণে আমি সিহঁতক প্ৰচণ্ড ধুমুহাৰ দ্বাৰা ধ্বংস কৰিলোঁ। নিশ্চয় এই বিনাশত শিক্ষা গ্ৰহণকাৰীসকলৰ বাবে আছে শিক্ষা। কিন্তু তথাপিও সিহঁতৰ মাজৰ অধিকাংশই ঈমান পোষণ কৰা নাছিল।

Verse: 140

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

হে ৰাছুল! নিশ্চয় আপোনাৰ প্ৰতিপালক মহাপৰাক্ৰমশালী, তেওঁ শত্ৰুসকলৰ পৰা প্ৰতিশোধ লয়, কিন্তু তেওঁৰ বান্দাসকলৰ মাজৰ যিসকলে তাওবা কৰে, তেওঁলোকৰ প্ৰতি তেওঁ অতি দয়াশীল।

Verse: 141

كَذَّبَتْ ثَمُوْدُ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

ছামূদ জাতিয়েও গোটেই ৰাছুলসকলক অস্বীকাৰ কৰিছিল, কাৰণ সিহঁতে সিহঁতৰ নবী ছলেহক অস্বীকাৰ কৰিছিল।

Verse: 142

اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوْهُمْ صٰلِحٌ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟ۚ

স্মৰণ কৰা সেই সময়ছোৱাক, যেতিয়া সিহঁতৰ বংশীয় ভাই ছলেহ আলাইহিচ্ছালামে সিহঁতক কৈছিলঃ তোমালোকে আল্লাহক ভয় নকৰা নেকি? তেওঁৰ ভয়ত আনৰ উপাসনা কৰা এৰি নিদিয়া কিয়?!

Verse: 143

اِنِّیْ لَكُمْ رَسُوْلٌ اَمِیْنٌ ۟ۙ

নিশ্চয় মই তোমালোকৰ ৰাছুল। আল্লাহে মোক তোমালোকৰ পিনে প্ৰেৰণ কৰিছে। আল্লাহে মোক যি প্ৰচাৰ কৰিবলৈ আদেশ দিছে সেই ক্ষেত্ৰত মই এজন বিশ্বস্ত ব্যক্তি, তাত মই অকণো কম-বেছি নকৰোঁ।

Verse: 144

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

এতেকে তোমালোকে আল্লাহৰ আদেশ পালন কৰি আৰু তেওঁৰ নিষেধকৃত বস্তুৰ পৰা বিৰত থাকি তেওঁৰ তাক্বৱা অৱলম্বন কৰা। তথা মই তোমালোকক যিবোৰ আদেশ দিওঁ, সেইবোৰ মানি চলা; আৰু মই তোমালোকক যিবোৰ বস্তুৰ পৰা নিষেধ কৰোঁ, সেইবোৰৰ পৰা বিৰত থকা।

Verse: 145

وَمَاۤ اَسْـَٔلُكُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ ۚ— اِنْ اَجْرِیَ اِلَّا عَلٰی رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

মই তোমালোকক মোৰ প্ৰতিপালকৰ পৰা লৈ অহা যি শিক্ষা দি আছোঁ, তাৰ পৰিবৰ্তে তোমালোকৰ পৰা মই কোনো পাৰিশ্ৰমিক বিচৰা নাই। মোৰ প্ৰতিদান কেৱল সৃষ্টিজগতৰ ৰব্ব আল্লাহ তাআলাইহে প্ৰদান কৰিব, তেওঁৰ বাহিৰে আন কোনেও নহয়।

Verse: 146

اَتُتْرَكُوْنَ فِیْ مَا هٰهُنَاۤ اٰمِنِیْنَ ۟ۙ

তোমালোকে এইটো বিচৰা নেকি যে, তোমালোকক এই সুখ-সুবিধা আৰু নিয়ামতৰ মাজত নিৰাপদে এৰি দিয়া হ’ব? তোমালোকে ভয় নোপোৱানে?

Verse: 147

فِیْ جَنّٰتٍ وَّعُیُوْنٍ ۟ۙ

উদ্যানসমূহত আৰু জলপ্ৰপাতসমূহৰ মাজত।

Verse: 148

وَّزُرُوْعٍ وَّنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیْمٌ ۟ۚ

খেতি-বাতি আৰু খেজুৰ বাগানৰ মাজত, যিবোৰৰ ফল পকি নৰম হৈছে।

Verse: 149

وَتَنْحِتُوْنَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوْتًا فٰرِهِیْنَ ۟ۚ

তোমালোকে পৰ্বত কাটি বসবাসযোগ্য ঘৰ নিৰ্মাণ কৰা, লগতে তোমালোক পৰ্বত খননত অতি পাকৈত।

Verse: 150

فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَطِیْعُوْنِ ۟ۚ

এতেকে তোমালোকে আল্লাহৰ আদেশ পালন কৰি আৰু তেওঁৰ নিষেধকৃত বস্তুৰ পৰা বিৰত থাকি তেওঁৰ তাক্বৱা অৱলম্বন কৰা। তথা মই তোমালোকক যিবোৰ আদেশ দিওঁ, সেইবোৰ মানি চলা; আৰু মই তোমালোকক যিবোৰ বস্তুৰ পৰা নিষেধ কৰোঁ, সেইবোৰৰ পৰা বিৰত থকা।

Verse: 151

وَلَا تُطِیْعُوْۤا اَمْرَ الْمُسْرِفِیْنَ ۟ۙ

তথা সেইসকল লোকৰ অনুসৰণ নকৰিবা, যিসকলে গুনাহত লিপ্ত হৈ নিজৰে অন্যায় কৰে।

Verse: 152

الَّذِیْنَ یُفْسِدُوْنَ فِی الْاَرْضِ وَلَا یُصْلِحُوْنَ ۟

যিসকলে পৃথিৱীত পাপকৰ্ম প্ৰচাৰ কৰি উপদ্ৰৱ সৃষ্টি কৰে। তথা আল্লাহৰ আনুগত্য কৰি নিজৰ সংশোধন কৰিব নিবিচাৰে।

Verse: 153

قَالُوْۤا اِنَّمَاۤ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِیْنَ ۟ۚ

তেওঁৰ জাতিৰ লোকসকলে তেওঁক ক’লেঃ তুমি হৈছা সেইসকল লোকৰ মাজৰ এজন, যাক বাৰে বাৰে যাদু কৰা হৈছে; অৱশেষত সেই যাদু মস্তিষ্কত প্ৰভাৱ পেলাইছে, যাৰ ফলত বিবেক নিষ্ক্ৰিয় হৈছে।

Verse: 154

مَاۤ اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا ۖۚ— فَاْتِ بِاٰیَةٍ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِیْنَ ۟

তুমি আমাৰ দৰেই এজন মানৱ। আমাতকৈ ভিন্ন তোমাৰ মাজত এনেকুৱা কোনো গুণ নাই, যাৰ ফলত তুমি ৰাছুল হোৱাৰ যোগ্য হ'ব পাৰিবা। যদি তুমি সঁচাই ৰাছুল, তথা যদি তুমি তোমাৰ এই দাবীত সত্যবাদী, তেন্তে নিদৰ্শন (প্ৰতীক) লৈ আহা; যি নিদৰ্শনে প্ৰমাণ কৰিব যে, তুমি আল্লাহৰ ৰাছুল।

Verse: 155

قَالَ هٰذِهٖ نَاقَةٌ لَّهَا شِرْبٌ وَّلَكُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَّعْلُوْمٍ ۟ۚ

আল্লাহে যেতিয়া তেওঁক প্ৰতীক হিচাপে উট প্ৰদান কৰিলে, যিটোক আল্লাহে প্ৰকাণ্ড শিলৰ পৰা উলিয়াইছিল, তেতিয়া ছলেহ আলাইহিচ্ছালামে সিহঁতক ক’লেঃ এইটো উট (হৈছে মোৰ প্ৰতীক), যিটোক তোমালোকে প্ৰকাশ্য চাবও পাৰা আৰু চুবও পাৰা। শুনা! পানী পান কৰাৰ বাবে ইয়াৰ এটা নিৰ্ধাৰিত দিন থাকিব, তথা তোমালোকৰ বাবেও থাকিব নিৰ্ধাৰিত দিন। কিন্তু যিদিনা তোমালোকৰ পাল থাকিব, সেইদিনা এই উট পানী পান কৰিবলৈ নাযাব। আনহাতে যিদিনা এই উটৰ পাল থাকিব, সেইদিনা কিন্তু তোমালোকেও পানী পান কৰিবলৈ যাব নোৱাৰিবা।

Verse: 156

وَلَا تَمَسُّوْهَا بِسُوْٓءٍ فَیَاْخُذَكُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟

লগতে জানি থোৱা, ইয়াক হত্যা অথবা আঘাত কৰা আদি বেয়া উদ্দেশ্যেৰে কেতিয়াও স্পৰ্শ নকৰিবা, অন্যথা ইয়াৰ ফলত আল্লাহৰ এনেকুৱা শাস্তিয়ে তোমালোকক কৰায়ত্ত্ব কৰিব, যি শাস্তিয়ে তোমালোকক বিনাশ কৰিব। সেইদিনটো হ’ব এটা ভয়াৱহ দিন, যিদিনা তোমালোকৰ ওপৰত ঘোৰ প্ৰকোপ অৱতীৰ্ণ হ’ব।

Verse: 157

فَعَقَرُوْهَا فَاَصْبَحُوْا نٰدِمِیْنَ ۟ۙ

তথাপিও সিহঁতে সেই উটক বধ কৰিবলৈ সকলোৱে একমত হ'ল, আৰু সিহঁতৰ মাজৰ এজন অতি দুৰ্ভগীয়া ব্যক্তিয়ে উটজনীক হত্যা কৰিলে। কিন্তু যেতিয়া সিহঁতে গম পালে যে, সিহঁতৰ এই কৰ্মৰ ফলত নিশ্চিতভাৱে আল্লাহৰ শাস্তি আহিবই, তেতিয়া সিহঁতে আফচোচ কৰিবলৈ ধৰিলে আৰু অনুতপ্ত হ'ল। কিন্তু শাস্তি প্ৰত্যক্ষ কৰাৰ পিছত আফচোচ কৰাৰ কোনো ফল পোৱা নাযায়।

Verse: 158

فَاَخَذَهُمُ الْعَذَابُ ؕ— اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

অৱশেষত সেই শাস্তিয়ে সিহঁতক গ্ৰাস কৰিলে, যি শাস্তিৰ পৰা সিহঁতক সতৰ্ক কৰা হৈছিল। শাস্তিটো আছিল ভয়াৱহ ভূমিকম্প আৰু প্ৰচণ্ড চিয়ঁৰ। ছলেহ আলাইহিচ্ছালাম আৰু তেওঁৰ জাতিৰ এই ঘটনাৰ মাজত শিক্ষা গ্ৰহণকাৰীসকলৰ বাবে আছে শিক্ষা। তথাপিও সিহঁতৰ মাজৰ অধিকাংশই ঈমান পোষণ কৰা নাছিল।

Verse: 159

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

হে ৰাছুল! নিশ্চয় আপোনাৰ প্ৰতিপালক মহাপৰাক্ৰমশালী, তেওঁ শত্ৰুসকলৰ পৰা প্ৰতিশোধ লয়, কিন্তু তেওঁৰ বান্দাসকলৰ মাজৰ যিসকলে তাওবা কৰে, তেওঁলোকৰ প্ৰতি তেওঁ অতি দয়াশীল।

Benefits of the Verses on this page:

• توالي النعم مع الكفر استدراج للهلاك.

কুফৰী কৰাৰ পিছতো ধাৰাবাহিকভাৱে নিয়ামত পোৱাটোৱে ধ্বংসৰ পিনে গতি কৰা বুজায়।

• التذكير بالنعم يُرتجى منه الإيمان والعودة إلى الله من العبد.

এইকাৰণে নিয়ামত স্মৰণ কৰাই দিয়া হয়, যাতে বান্দাই ঈমান পোষণ কৰে আৰু আল্লাহৰ ফালে উভতি আহে।

• المعاصي هي سبب الفساد في الأرض.

পাপ কৰ্মই হৈছে পৃথিৱীত উপদ্ৰৱ তথা বিপৰ্যয় সৃষ্টিৰ মূল কাৰক।