భావార్ధాల అనువాదం సూరహ్ అల్-హాఖ్ఖహ్ - థాయ్ భాషలో అనువాదం - విద్యార్థుల బృందం - పేజీ నెంబరు 567 - ఎన్సైక్లోపీడియా ఆఫ్ అల్ ఖుర్ఆన్ అల్ కరీమ్

వచనం: 9

وَجَآءَ فِرۡعَوۡنُ وَمَن قَبۡلَهُۥ وَٱلۡمُؤۡتَفِكَٰتُ بِٱلۡخَاطِئَةِ

ฟิรเอาน์และพวกก่อนหน้าเขา และพวกมุอฺตะฟิกาต (เมืองของพวกลูฏซึ่งถูกพลิกแผ่นดิน) ได้กระทำความผิด

వచనం: 10

فَعَصَوۡاْ رَسُولَ رَبِّهِمۡ فَأَخَذَهُمۡ أَخۡذَةٗ رَّابِيَةً

พวกเขาได้ฝ่าฝืนต่อรอซูลแห่งพระเจ้าของพวกเขา ดังนั้นพระองค์จึงทรงลงโทษพวกเขาอย่างหนัก

వచనం: 11

إِنَّا لَمَّا طَغَا ٱلۡمَآءُ حَمَلۡنَٰكُمۡ فِي ٱلۡجَارِيَةِ

เมื่อน้ำท่วมสูงขึ้น แท้จริงเราได้บรรทุกพวกเจ้าไว้ในเรือของนูหฺ

వచనం: 12

لِنَجۡعَلَهَا لَكُمۡ تَذۡكِرَةٗ وَتَعِيَهَآ أُذُنٞ وَٰعِيَةٞ

เพื่อเราจักได้ทำให้มันเป็นเครื่องเตือนสติแก่พวกเจ้า และหูที่สำเหนียกจะได้จดจำมันไว้อย่างแม่นยำ

వచనం: 13

فَإِذَا نُفِخَ فِي ٱلصُّورِ نَفۡخَةٞ وَٰحِدَةٞ

ครั้นเมื่อเสียงเป่าครั้งแรกถูกเป่าขึ้นโดยสังข์ (เป็นสัญญาณแจ้งให้ทราบถึงวันกิยามะฮฺ)

వచనం: 14

وَحُمِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ وَٱلۡجِبَالُ فَدُكَّتَا دَكَّةٗ وَٰحِدَةٗ

แผ่นดินและเทือกเขาจะถูกยกขึ้น แล้วมันทั้งสองจะถูกกระแทกกันแตกกระจายเป็นผุยผง

వచనం: 15

فَيَوۡمَئِذٖ وَقَعَتِ ٱلۡوَاقِعَةُ

ในวันนั้นวันกิยามะฮฺก็จะเกิดขึ้น

వచనం: 16

وَٱنشَقَّتِ ٱلسَّمَآءُ فَهِيَ يَوۡمَئِذٖ وَاهِيَةٞ

และชั้นฟ้าก็จะแยกออก แล้วมันก็จะอ่อนกำลังลงอย่างไม่เป็นระเบียบในวันนั้น

వచనం: 17

وَٱلۡمَلَكُ عَلَىٰٓ أَرۡجَآئِهَاۚ وَيَحۡمِلُ عَرۡشَ رَبِّكَ فَوۡقَهُمۡ يَوۡمَئِذٖ ثَمَٰنِيَةٞ

และมะลักก็จะปรากฏอยู่บนเวหา และ (มลาอิกะฮฺ) จำนวนแปดท่านจะทูนบังลังก์แห่งพระเจ้าของเจ้าไว้เบื้องบนพวกเขาในวันนั้น

వచనం: 18

يَوۡمَئِذٖ تُعۡرَضُونَ لَا تَخۡفَىٰ مِنكُمۡ خَافِيَةٞ

วันนั้นพวกเจ้าจะถูกนำมาอยู่ต่อหน้าพระองค์ ไม่มีความลับอันใดจะถูกปิดบังแก่พวกเจ้า

వచనం: 19

فَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِيَمِينِهِۦ فَيَقُولُ هَآؤُمُ ٱقۡرَءُواْ كِتَٰبِيَهۡ

ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องขวาของเขา เขาจะกล่าวว่า มาอ่านบันทึกของฉันซิ

వచనం: 20

إِنِّي ظَنَنتُ أَنِّي مُلَٰقٍ حِسَابِيَهۡ

ความจริงฉันนึกทีเดียวว่าฉันจะได้พบบัญชีของฉัน

వచనం: 21

فَهُوَ فِي عِيشَةٖ رَّاضِيَةٖ

แล้วเขาจะมีความเป็นอยู่อย่างสุขสำราญ

వచనం: 22

فِي جَنَّةٍ عَالِيَةٖ

ในสวนสวรรค์อันสูงส่ง

వచనం: 23

قُطُوفُهَا دَانِيَةٞ

การเด็ดผลไม้ของมันอยู่แค่เอื้อมมือ

వచనం: 24

كُلُواْ وَٱشۡرَبُواْ هَنِيٓـَٔۢا بِمَآ أَسۡلَفۡتُمۡ فِي ٱلۡأَيَّامِ ٱلۡخَالِيَةِ

พวกเจ้าจงกิน จงดื่ม อย่างเกษมสำราญ เพราะสิ่งที่พวกเจ้าได้ปฏิบัติไว้ในวันเวลาที่ได้ผ่านมา

వచనం: 25

وَأَمَّا مَنۡ أُوتِيَ كِتَٰبَهُۥ بِشِمَالِهِۦ فَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُوتَ كِتَٰبِيَهۡ

ส่วนผู้ที่บันทึกของเขาถูกนำมายื่นให้ทางเบื้องซ้ายของเขา เขาจะกล่าวว่า ฉันภาวนาที่จะไม่ให้บันทึกของฉันถูกนำมายื่น

వచనం: 26

وَلَمۡ أَدۡرِ مَا حِسَابِيَهۡ

และไม่รู้เสียเลยว่าบัญชีของฉันจะเป็นเช่นใด

వచనం: 27

يَٰلَيۡتَهَا كَانَتِ ٱلۡقَاضِيَةَ

โอ้ หากว่าความตายได้เกิดขึ้นเสียก็จะดี

వచనం: 28

مَآ أَغۡنَىٰ عَنِّي مَالِيَهۡۜ

ทรัพย์สมบัติของฉันไม่ได้คุ้มกันแก่ฉันเลย

వచనం: 29

هَلَكَ عَنِّي سُلۡطَٰنِيَهۡ

อำนาจของฉันก็ได้สูญสิ้นไปจากฉันแล้ว

వచనం: 30

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ

(จะมีคำบัญชาแก่มลาอิกะฮฺว่า) จงนำเขาไป แล้วจำตรวนเสีย

వచనం: 31

ثُمَّ ٱلۡجَحِيمَ صَلُّوهُ

แล้วโยนเขาเข้ากองไฟนรก

వచనం: 32

ثُمَّ فِي سِلۡسِلَةٖ ذَرۡعُهَا سَبۡعُونَ ذِرَاعٗا فَٱسۡلُكُوهُ

แล้วล่ามโซ่เขา ซึ่งความยาวของมันเจ็ดสิบศอก

వచనం: 33

إِنَّهُۥ كَانَ لَا يُؤۡمِنُ بِٱللَّهِ ٱلۡعَظِيمِ

แท้จริงเขามิได้ศรัทธา ต่ออัลลอฮฺผู้ยิ่งใหญ่

వచనం: 34

وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ

และเขามิได้ส่งเสริมให้อาหารแก่คนขัดสน

వచనం: 35

فَلَيۡسَ لَهُ ٱلۡيَوۡمَ هَٰهُنَا حَمِيمٞ

ดังนั้น วันนี้เขาจะไม่มีมิตรสนิท ณ ที่นี้