மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் யூஸுப் - என்கோ மொழிபெயர்ப்பு- பாபா மாமாதீ - பக்க எண் 239 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 31

فَلَمَّا سَمِعَتۡ بِمَكۡرِهِنَّ أَرۡسَلَتۡ إِلَيۡهِنَّ وَأَعۡتَدَتۡ لَهُنَّ مُتَّكَـٔٗا وَءَاتَتۡ كُلَّ وَٰحِدَةٖ مِّنۡهُنَّ سِكِّينٗا وَقَالَتِ ٱخۡرُجۡ عَلَيۡهِنَّۖ فَلَمَّا رَأَيۡنَهُۥٓ أَكۡبَرۡنَهُۥ وَقَطَّعۡنَ أَيۡدِيَهُنَّ وَقُلۡنَ حَٰشَ لِلَّهِ مَا هَٰذَا بَشَرًا إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا مَلَكٞ كَرِيمٞ

ߊ߬ ߣߵߏ߬ ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߞߘߐߡߊߕߍ߯ߞߊ߲ ߡߍ߲߫ ߠߊ߸ ߊ߬ ߞߊ߬ ߞߋߟߊ ߟߐ߬ ߊ߬ߟߎ߫ ߡߊ߬߸ ߞߊ߬ ߛߍ߲߬ߓߍ߬ߟߊ߲߬ ߘߐߓߍ߲߬ ߊ߬ߟߎ߬ ߦߋ߫ ߞߊ߬ ߡߎ߬ߙߎ ߘߏ߲߬ ߊ߬ ߞߋ߬ߟߋ߲߬ߞߋ߬ߟߋ߲߬ߠߊ ߓߟߏ߫߸ ߞߵߊ߬ ߝߐ߫ (ߦߛߎߝߎ߫ ߦߋ߫ ߛߊ߫ ) ߞߏ߫ ߓߐ߫ ߞߊ߬ ߣߵߊ߬ߟߎ߬ ߢߊߞߘߐ߫ ، ߊ߬ߟߎ߫ ߣߵߊ߬ ߦߋ߫ ߟߊ ߏ߬ ߘߐ߫ ߊ߬ߟߎ߫ ߞߵߊ߬ ߟߊ߫ ߞߏ ߟߊߥߙߊ߬، ߊ߬ߟߎ߫ ߞߵߊ߬ߟߎ߬ ߓߟߏ ߟߎ߬ ߡߊߕߍ߰ߕߍ߰ ߸ ߞߵߊ߬ ߝߐ߫ ߞߏ߫ ߊߟߊ߫ ߛߋߣߍ߲߫ ߞߟߋ߫߹ ߣߌ߲߬ ߕߍ߫ ߡߐ߰ ߘߌ߫ ߸ ߝߏߦߌ߬ ߕߍ߫ ߣߌ߲߬ ߞߋ߲ߛߐ߲߫ ߞߊ߬ߡߙߊ߬ߒߞߐ ߞߐ߫

வசனம்: 32

قَالَتۡ فَذَٰلِكُنَّ ٱلَّذِي لُمۡتُنَّنِي فِيهِۖ وَلَقَدۡ رَٰوَدتُّهُۥ عَن نَّفۡسِهِۦ فَٱسۡتَعۡصَمَۖ وَلَئِن لَّمۡ يَفۡعَلۡ مَآ ءَامُرُهُۥ لَيُسۡجَنَنَّ وَلَيَكُونٗا مِّنَ ٱلصَّٰغِرِينَ

ߡߏ߬ߛߏ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒ߬ߓߵߊߟߎ߫ ߣߊ߬ ߒ ߖߙߊ߬ߞߌ߬ ߟߊ߫ ߡߍ߲ ߘߐ߫ ߖߐ߫ ߏ߬ ߟߋ ߦߋ߫ ߣߌ߲߬ ، ߒߠߋ ߟߋ߫ ߞߵߊ߬ ߟߊߢߌߣߌ߲߫ ߊ߬ ߖߍ߬ߘߍ߫ ߡߊ߬ ߝߛߊߦߌ߫ ߸ ߊ߬ ߘߏ߲߬ ߞߵߊ߬ ߖߘߍ߬ ߟߊߛߐ߲߫، ߓߊ߬ߙߌ߬ ߒ ߧߴߊ߬ ߟߐ߬ ߟߊ߫ ߡߍ߲ ߠߊ߫ ߣߴߊ߬ ߡߴߏ߬ ߞߍ߫ ߸ ߊ߬ ߘߌ߫ ߕߊ߯ ߝߘߊߖߌ߲ ߠߊ߫߸ ߊ߬ ߣߴߊ߬ ߘߌ߫ ߞߍ߫ ߘߐ߯ߦߊߓߊ߯ߕߐ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߘߌ߫

வசனம்: 33

قَالَ رَبِّ ٱلسِّجۡنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدۡعُونَنِيٓ إِلَيۡهِۖ وَإِلَّا تَصۡرِفۡ عَنِّي كَيۡدَهُنَّ أَصۡبُ إِلَيۡهِنَّ وَأَكُن مِّنَ ٱلۡجَٰهِلِينَ

ߦߛߎߝߎ߫ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒ ߡߊ߰ߙߌ ߸ ߝߘߊߖߌ߲߫ ߠߊߕߊ߮ ߟߋ߬ ߘߌߡߊ߲߫ ߒ ߧߋ߫ ߞߊ߬ ߕߊ߬ߡߌ߲߬ ߒ ߞߟߌߞߎ߲ߧߊ ߞߊ߲߬߸ ߣߴߌ ߘߏ߲߬ ߡߴߊ߬ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߝߙߍ߬ߞߘߐ߬ߖߎ߰ߦߊ ߞߎ߲߬ߓߐ߫ ߒ ߞߊ߲߬ ߸ ߒ ߘߌ߫ ߖߍ߲߬ߞߍ߫ ߊ߬ߟߎ߫ ߝߍ߬ ߞߊ߬ ߒ ߞߍ߫ ߞߏߟߐ߲ߓߊߟߌ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߘߌ߫

வசனம்: 34

فَٱسۡتَجَابَ لَهُۥ رَبُّهُۥ فَصَرَفَ عَنۡهُ كَيۡدَهُنَّۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

ߊ߬ ߡߊ߰ߙߌ ߞߵߊ߬ ߟߊߡߌ߬ߘߊ߫ ߏ߬ ߘߐ߫ ߸ ߞߊ߬ ߡߏ߬ߛߏ ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߝߙߍ߬ߞߘߐ߬ߖߎ߰ߦߊ ߞߎ߲߬ߓߐ߫ ߊ߬ ߞߊ߲߬߸ ߓߊߏ߬ ߊߟߊ߫ ߟߋ߬ ߡߍ߲ߠߌ߲ߠߊ߫ ߟߐ߲ߠߌ߲ߠߊ ߘߌ߫

வசனம்: 35

ثُمَّ بَدَا لَهُم مِّنۢ بَعۡدِ مَا رَأَوُاْ ٱلۡأٓيَٰتِ لَيَسۡجُنُنَّهُۥ حَتَّىٰ حِينٖ

ߊ߬ ߣߊ߬ ߘߊ߫ ߞߍ߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߢߣߴߊ߬ ߟߊߜߍ߫ ߞߎ߲ ߠߎ߬ ߟߊߛߊ߭ ߞߐ߫ ߸ ߞߏ߫ ߞߵߊ߬ ߟߊߕߊ߯ ߝߘߊߖߌ߲ ߠߊ߫ ߡߎߣߎ߲߬ ߛߊߣߌ߬ ߥߊ߯ߕߌ߫ ߕߍ߫

வசனம்: 36

وَدَخَلَ مَعَهُ ٱلسِّجۡنَ فَتَيَانِۖ قَالَ أَحَدُهُمَآ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَعۡصِرُ خَمۡرٗاۖ وَقَالَ ٱلۡأٓخَرُ إِنِّيٓ أَرَىٰنِيٓ أَحۡمِلُ فَوۡقَ رَأۡسِي خُبۡزٗا تَأۡكُلُ ٱلطَّيۡرُ مِنۡهُۖ نَبِّئۡنَا بِتَأۡوِيلِهِۦٓۖ إِنَّا نَرَىٰكَ مِنَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ߝߎߣߎ߲ߞߋ߫ ߝߌ߬ߟߊ߫ ߘߏ߲߬ ߘߴߊ߬ ߝߍ߬ ߝߘߊߖߌ߲ ߠߊ߫߸ ߏ߬ ߞߋߟߋ߲ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒ ߛߌ߬ߓߏ߬ߣߍ߲߫ ߠߋ߬ ߒ ߧߋ߫ ߘߐ߬ߟߐ ߛߏߟߌ߲ ߞߊ߲߬، ߊ߬ ߕߐ߬ ߞߋߟߋ߲ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒߠߋ ߛߌ߬ߓߏ߬ߣߍ߲߫ ߠߋ߬ ߓߙߎߘߍ߯ ߘߏߣߌ߲ ߦߋ߫ ߒ ߞߎ߲߬ ߞߐ߬ߣߐ ߟߎ߬ ߦߋ߫ ߘߏ߫ ߘߊߥߎ߲ ߞߊ߲߬ ߏ߬ ߘߐ߫، ߛߌ߬ߓߏ ߏ߬ ߟߎ߬ ߞߘߐ ߝߐ߫ ߒ߬ ߧߋ߫ ߖߊ߰ߣߌ߲߫ ߸ ߓߊ ߊ߲ߠߎ߬ ߢߊ߯ ߌ ߟߊ߫ ߡߐ߰ ߢߌߡߊ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߟߋ߬ ߘߌ߫

வசனம்: 37

قَالَ لَا يَأۡتِيكُمَا طَعَامٞ تُرۡزَقَانِهِۦٓ إِلَّا نَبَّأۡتُكُمَا بِتَأۡوِيلِهِۦ قَبۡلَ أَن يَأۡتِيَكُمَاۚ ذَٰلِكُمَا مِمَّا عَلَّمَنِي رَبِّيٓۚ إِنِّي تَرَكۡتُ مِلَّةَ قَوۡمٖ لَّا يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ كَٰفِرُونَ

‹ ߦߛߎߝߎ߫ › ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߛߎ߬ߡߊ߲߬ ߛߌ߫ ߕߍߣߵߊߟߎ߫ ߡߊ߬ ߊߟߎ߫ ߤߊ߬ߙߌ߬ߖߍ߯ ߘߌ߫ ߸ ߝߏ߫ ߒ ߧߴߏ߬ ߛߎ߮ ߝߐ߫ ߊߟߎ߫ ߦߋ߫ ߡߎߣߎ߲߬ ߞߊ߬ ߞߐ߲߰ ߊ߬ ߣߊ߭ ߢߍ߫ ߊߟߎ߫ ߡߊ߬، ߒ߬ߓߊ߬ ߒߠߋ ߡߊ߰ߙߌ ߣߊ߬ ߒ ߠߊߟߐ߲ߠߌ߲߫ ߠߊ߫ ߞߏ ߡߍ߲ ߠߎ߬ ߟߊ߫ ߏ߬ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߟߴߏ߬ ߘߌ߫ ߸ ߓߊߏ߬ ߒ ߣߊ߬ ߡߌ߬ߙߌ߲߬ߘߌ߬ ߟߎ߫ ߟߋ߬ ߟߊ߫ ߣߊߡߎ߲ ߕߏ߫ ߟߊ߫ ߦߋ߲߬ ߡߍ߲ ߠߎ߬ ߡߊ߫ ߟߴߊߟߊ߫ ߟߊ߫߸ ߊ߬ ߣߴߊ߬ߟߎ߫ ߓߊ߲߬ߣߍ߲߫ ߛߎ߬ߟߊ߬ߞߏ ߡߊ߬