Ibisobanuro by'amagambo Isura Al A’araf - Ibisobanuro mu rurimi rw'igiPashto - Sarfaraz. - numero y'urupapuro 166 - ububiko bwa qor'an yejejwe

Umurongo: 131

فَاِذَا جَآءَتْهُمُ الْحَسَنَةُ قَالُوْا لَنَا هٰذِهٖ ۚ— وَاِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ یَّطَّیَّرُوْا بِمُوْسٰی وَمَنْ مَّعَهٗ ؕ— اَلَاۤ اِنَّمَا طٰٓىِٕرُهُمْ عِنْدَ اللّٰهِ وَلٰكِنَّ اَكْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

کله به چې ښه حالات پرې راغلل نو ویل به يي مونږ د همدی وړیو. او که بده ورځ به په راغله نو موسی او د هغه ملګري به يي په بد فالۍ نیول. خو باید څرګنده شي چې د هغوی قسمت یوازې د الله له لورې دی خو زیات يي نه پوهیږي.

Umurongo: 132

وَقَالُوْا مَهْمَا تَاْتِنَا بِهٖ مِنْ اٰیَةٍ لِّتَسْحَرَنَا بِهَا ۙ— فَمَا نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِیْنَ ۟

او ویل به يي ای موسی! ته چې زمونږ د تابع کولو لپاره هر دلیل را وړاندې کړې مونږ ستا منوونکي نه یو.

Umurongo: 133

فَاَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الطُّوْفَانَ وَالْجَرَادَ وَالْقُمَّلَ وَالضَّفَادِعَ وَالدَّمَ اٰیٰتٍ مُّفَصَّلٰتٍ ۫— فَاسْتَكْبَرُوْا وَكَانُوْا قَوْمًا مُّجْرِمِیْنَ ۟

نو هغه و چې مونږ پرې طوفان، ملخان، سپږې، چونګښې او وینه د جلا، جلا دلایلو په توګه ور حواله کړل. خو هغوی لويي وکړه او هغوی ګناه کوونکی قوم وه.

Umurongo: 134

وَلَمَّا وَقَعَ عَلَیْهِمُ الرِّجْزُ قَالُوْا یٰمُوْسَی ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ ۚ— لَىِٕنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ۚ

او کله چې به هم عذاب پرې راغې نو موسی ته به يي ویل ای موسی د هغه مقام له مخې چې ستا رب تا ته درکړی دی مونږ لپاره غوښتنه وکړه. که تا له مونږ نه دا عذاب لرې کړ نو مونږ به خامخا په تا ایمان راوړو او بني اسرائیلو ته اجازه ورکړو چې له تاسره ولاړ شي.

Umurongo: 135

فَلَمَّا كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ اِلٰۤی اَجَلٍ هُمْ بٰلِغُوْهُ اِذَا هُمْ یَنْكُثُوْنَ ۟

خو کله به مو چې د ټاکلي وخت په تیریدلو له هغوی نه عذاب لری کړ وعده به يي ماتوله.

Umurongo: 136

فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَاَغْرَقْنٰهُمْ فِی الْیَمِّ بِاَنَّهُمْ كَذَّبُوْا بِاٰیٰتِنَا وَكَانُوْا عَنْهَا غٰفِلِیْنَ ۟

نو مونږ ترې غچ واخیست او په سیند مو لاهو کړل ځکه چې زمونږ ټول دلایل یې درواغ ګڼل او بالکل ورڅخه بې پرواء وو.

Umurongo: 137

وَاَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِیْنَ كَانُوْا یُسْتَضْعَفُوْنَ مَشَارِقَ الْاَرْضِ وَمَغَارِبَهَا الَّتِیْ بٰرَكْنَا فِیْهَا ؕ— وَتَمَّتْ كَلِمَتُ رَبِّكَ الْحُسْنٰی عَلٰی بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۙ۬— بِمَا صَبَرُوْا ؕ— وَدَمَّرْنَا مَا كَانَ یَصْنَعُ فِرْعَوْنُ وَقَوْمُهٗ وَمَا كَانُوْا یَعْرِشُوْنَ ۟

او کمزوري کړي شوي قوم ته مې د هغې ځمکې ختیځې او لویدیځې برخې ورکړې چې له برکتنو څخه مې ډکې کړې وي ـ او له بني اسرائیلو سره د هغوی د زغم له کبله ستا د رب غوره [۳] خره پوره او مونږ د فرعون او د هغه ټولې هلې ځلې او لوړې ماڼۍ يي د تل لپاره له مینځه یووړلې.

[۳] غوره خبره یعنې د بني اسرائیلو د بري او د فرعون د هلاکوالي وعده( ابن جریر الطبري).