ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ អាល់ម៉ាអ៊ីដះ - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - លេខ​ទំព័រ 111 - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 18

وَقَالَتِ ٱلۡيَهُودُ وَٱلنَّصَٰرَىٰ نَحۡنُ أَبۡنَٰٓؤُاْ ٱللَّهِ وَأَحِبَّٰٓؤُهُۥۚ قُلۡ فَلِمَ يُعَذِّبُكُم بِذُنُوبِكُمۖ بَلۡ أَنتُم بَشَرٞ مِّمَّنۡ خَلَقَۚ يَغۡفِرُ لِمَن يَشَآءُ وَيُعَذِّبُ مَن يَشَآءُۚ وَلِلَّهِ مُلۡكُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَاۖ وَإِلَيۡهِ ٱلۡمَصِيرُ

และบรรดาชาวยิวและชาวคริสเตียนได้กล่าวว่า "พวกเราคือบุตรของอัลลอฮ์ และเป็นคนที่พระองค์ทรงรัก" จงกล่าวเถิด "แล้วไฉนเล่าพระองค์จึงทรงลงโทษพวกเจ้า เนื่องด้วยความผิดทั้งหลายของพวกเธอ? ไม่ใช่เช่นนั้นดอก! พวกเจ้าเป็นมนุษย์เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ที่พระองค์ทรงสร้างมาต่างหาก พระองค์ทรงอภัยโทษแก่ผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และทรงลงโทษผู้ที่พระองค์ทรงประสงค์ และอํานาจแห่งชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินและสิ่งที่อยู่ในระหว่างทั้งสองนั้นเป็นกรรมสิทธิ์ของอัลลอฮ์เท่านั้น และยังพระองค์เท่านั้นคือการกลับคืนครั้งสุดท้าย”

អាយ៉ាត់: 19

يَٰٓأَهۡلَ ٱلۡكِتَٰبِ قَدۡ جَآءَكُمۡ رَسُولُنَا يُبَيِّنُ لَكُمۡ عَلَىٰ فَتۡرَةٖ مِّنَ ٱلرُّسُلِ أَن تَقُولُواْ مَا جَآءَنَا مِنۢ بَشِيرٖ وَلَا نَذِيرٖۖ فَقَدۡ جَآءَكُم بَشِيرٞ وَنَذِيرٞۗ وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ قَدِيرٞ

โอ้ ชาวคัมภีร์! แท้จริงเราะซูลของเราได้มายังพวกเจ้าแล้ว โดยที่เขาจะอธิบายแก่พวกเจ้า ภายหลังจากการเว้นช่วงจากบรรดาเราะซูล ทั้งนี้ เนื่องจากการที่พวกเจ้ากล่าวว่า "ไม่เคยมีผู้แจ้งข่าวดีหรือผู้ตักเตือนคนใดมายังพวกเรา" แท้จริงได้มีผู้แจ้งข่าวดีและผู้ตักเตือนมายังพวกเจ้าแล้ว และอัลลอฮ์นั้นทรงมีอำนาจเหนือทุกสิ่ง

អាយ៉ាត់: 20

وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِۦ يَٰقَوۡمِ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَعَلَ فِيكُمۡ أَنۢبِيَآءَ وَجَعَلَكُم مُّلُوكٗا وَءَاتَىٰكُم مَّا لَمۡ يُؤۡتِ أَحَدٗا مِّنَ ٱلۡعَٰلَمِينَ

และ (จงเตือนพวกเขาเถิด โอ้ มุฮัมหมัด) ขณะที่มูซาได้กล่าวแก่หมู่ชนของเขาว่า “โอ้ หมู่ชนของฉัน! จงรำลึกถึงพระคุณของอัลลอฮ์ที่มีต่อพวกเจ้า เมื่อพระองค์ทรงให้มีบรรดานบีเกิดขึ้นในหมู่พวกเจ้า และพระองค์ทรงทำให้พวกเจ้าเป็นกษัตริย์ (เป็นอิสระหลังจากที่ตกเป็นทาสของฟิรเอาน์) และพระองค์ทรงประทานให้แก่พวกเจ้าซึ่งสิ่งที่ไม่เคยให้แก่ผู้ใดในโลกนี้ (ในขณะนั้น)"

អាយ៉ាត់: 21

يَٰقَوۡمِ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡأَرۡضَ ٱلۡمُقَدَّسَةَ ٱلَّتِي كَتَبَ ٱللَّهُ لَكُمۡ وَلَا تَرۡتَدُّواْ عَلَىٰٓ أَدۡبَارِكُمۡ فَتَنقَلِبُواْ خَٰسِرِينَ

(มูซากล่าวแก่หมู่ชนของเขาอีกว่า) "โอ้ หมู่ชนของฉัน จงเข้าไปในดินแดนอันบริสุทธิ์เถิด (ปาเลสไตน์) ที่อัลลอฮ์ได้ทรงกําหนดให้แก่พวกเจ้าเถิด และจงอย่าหันหลังของพวกเจ้ากลับ (เพราะหากพวกเจ้าหันหลังกลับ) พวกเจ้าก็จะเป็นผู้ขาดทุน"

អាយ៉ាត់: 22

قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّ فِيهَا قَوۡمٗا جَبَّارِينَ وَإِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَا حَتَّىٰ يَخۡرُجُواْ مِنۡهَا فَإِن يَخۡرُجُواْ مِنۡهَا فَإِنَّا دَٰخِلُونَ

พวกเขากล่าวว่า "โอ้มูซา แท้จริงในแผ่นดินอันบริสุทธิ์นั้น มีพวกที่โหดเหี้ยม และพวกเราจะไม่เข้าไปในแผ่นดินนั้นเป็นอันขาด จนกว่าพวกเขาจะออกไปจากที่นั้น ดังนั้น ถ้าพวกเขาออกไปจากที่นั้นแล้ว พวกเราจึงจะเป็นผู้เข้าไป"

អាយ៉ាត់: 23

قَالَ رَجُلَانِ مِنَ ٱلَّذِينَ يَخَافُونَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمَا ٱدۡخُلُواْ عَلَيۡهِمُ ٱلۡبَابَ فَإِذَا دَخَلۡتُمُوهُ فَإِنَّكُمۡ غَٰلِبُونَۚ وَعَلَى ٱللَّهِ فَتَوَكَّلُوٓاْ إِن كُنتُم مُّؤۡمِنِينَ

มีชายสองคนในหมู่ผู้ยำเกรง ซึ่งอัลลอฮ์ทรงโปรดปรานแก่เขาทั้งสอง ได้กล่าวว่า "จงเข้าโจมตีพวกเขาทางประตูนั้น เพราะเมื่อเจ้าเข้าไปในประตูนั้น พวกเจ้าจะเป็นผู้ชนะอย่างแน่นอน และแด่อัลลอฮ์นั้นพวกเจ้าจงมอบหมายเถิด หากพวกเจ้าเป็นผู้ศรัทธาที่แท้จริง"