ការបកប្រែអត្ថន័យ ជំពូក​ យូសុហ្វ - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - លេខ​ទំព័រ 248 - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 104

وَمَا تَسۡـَٔلُهُمۡ عَلَيۡهِ مِنۡ أَجۡرٍۚ إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

และเจ้าจะไม่ขอค่าจ้างจากพวกเขา (จากการเรียกร้องเชิญชวนนี้) มันไม่ใช่อะไรนอกจากเป็นการตักเตือนสำหรับมนุษย์ทั้งมวล

អាយ៉ាត់: 105

وَكَأَيِّن مِّنۡ ءَايَةٖ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ يَمُرُّونَ عَلَيۡهَا وَهُمۡ عَنۡهَا مُعۡرِضُونَ

และตั้งกี่สัญญาณในชั้นฟ้าทั้งหลายและแผ่นดิน ที่พวกเขาผ่านมันไป กระนั้นพวกเขาก็ยังผินหลังให้

អាយ៉ាត់: 106

وَمَا يُؤۡمِنُ أَكۡثَرُهُم بِٱللَّهِ إِلَّا وَهُم مُّشۡرِكُونَ

และส่วนใหญ่ของพวกเขาจะไม่ศรัทธาต่ออัลลอฮ์ เว้นแต่พวกเขาเป็นผู้ตั้งภาคี

អាយ៉ាត់: 107

أَفَأَمِنُوٓاْ أَن تَأۡتِيَهُمۡ غَٰشِيَةٞ مِّنۡ عَذَابِ ٱللَّهِ أَوۡ تَأۡتِيَهُمُ ٱلسَّاعَةُ بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

พวกเขาจะปลอดภัยกระนั้นหรือ เมื่อการครอบคลุมแห่งการลงโทษของอัลลอฮ์ได้มายังพวกเขา หรือเมื่อวันอวสานจะมายังพวกเขาอย่างฉับพลัน โดยที่พวกเขาไม่รู้สึกตัว?

អាយ៉ាត់: 108

قُلۡ هَٰذِهِۦ سَبِيلِيٓ أَدۡعُوٓاْ إِلَى ٱللَّهِۚ عَلَىٰ بَصِيرَةٍ أَنَا۠ وَمَنِ ٱتَّبَعَنِيۖ وَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ وَمَآ أَنَا۠ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

จงกล่าวเถิด (โอ้ มุฮัมหมัด) ว่า "นี่คือแนวทางของฉัน ทั้งฉันและบรรดาผู้ที่ติดตามฉัน โดยเรียกร้องผู้คนสู่การนับถือศาสนาของอัลลอฮ์ ตามหลักฐานที่ชัดเจน และมหาบริสุทธิ์แด่อัลลอฮ์ และฉันฉันมิได้อยู่ในหมู่ผู้ตั้งภาคี"

អាយ៉ាត់: 109

وَمَآ أَرۡسَلۡنَا مِن قَبۡلِكَ إِلَّا رِجَالٗا نُّوحِيٓ إِلَيۡهِم مِّنۡ أَهۡلِ ٱلۡقُرَىٰٓۗ أَفَلَمۡ يَسِيرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَيَنظُرُواْ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۗ وَلَدَارُ ٱلۡأٓخِرَةِ خَيۡرٞ لِّلَّذِينَ ٱتَّقَوۡاْۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

และเราไม่ได้ส่งผู้ใดมาก่อนเจ้า นอกจากบรรดาบุรุษ ซึ่งเราได้ประทานวะห์ยูให้แก่พวกเขา ซึ่งมาจากชาวเมือง (เดียวกัน) พวกเขาไม่ได้ตระเวนไปในแผ่นดินดอกหรือ? เพื่อพวกเขาจะเห็นบั้นปลายของบรรดาผู้ที่มาก่อนพวกเขาว่าเป็นอย่างใด และแน่นอนปรโลกนั้นดียิ่งสำหรับบรรดาผู้ยำเกรง พวกเจ้าไม่ได้ไตร่ตรองดอกหรือ?

អាយ៉ាត់: 110

حَتَّىٰٓ إِذَا ٱسۡتَيۡـَٔسَ ٱلرُّسُلُ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ كُذِبُواْ جَآءَهُمۡ نَصۡرُنَا فَنُجِّيَ مَن نَّشَآءُۖ وَلَا يُرَدُّ بَأۡسُنَا عَنِ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُجۡرِمِينَ

จนกระทั่งเมื่อบรรดาเราะสูลหมดหวัง และคิดว่าพวกเขาถูกปฏิเสธแล้ว การช่วยเหลือของเราได้มายังพวกเขา ดังนั้นผู้ที่เราประสงค์ (บรรดาเราะสูลและบรรดาผู้ศรัทธา) ก็ถูกช่วยเหลือให้รอด และการลงโทษของเราจะไม่ถูกผลักออกจากหมู่ชนผู้กระทำผิด

អាយ៉ាត់: 111

لَقَدۡ كَانَ فِي قَصَصِهِمۡ عِبۡرَةٞ لِّأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِۗ مَا كَانَ حَدِيثٗا يُفۡتَرَىٰ وَلَٰكِن تَصۡدِيقَ ٱلَّذِي بَيۡنَ يَدَيۡهِ وَتَفۡصِيلَ كُلِّ شَيۡءٖ وَهُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّقَوۡمٖ يُؤۡمِنُونَ

แท้จริงเรื่องราวของพวกเขาเป็นบทเรียนสำหรับบรรดาผู้มีสติปัญญา มิใช่เป็นเรื่องราวที่ถูกปั้นแต่งขึ้น แต่เพื่อเป็นการยืนยันถึงความสัจจริงของสิ่งที่มีอยู่ตรงหน้าเขา และเป็นการแจกแจงทุกสิ่ง และเป็นทางนำ และเป็นความเมตตาแก่หมู่ชนผู้ศรัทธา