Traduzione dei significati Sura An-Nâzi‘ât - Traduzione marathi - Muhammad Shafi Ansari - Numero di pagina 584 - L'Enciclopedia del Nobile Corano

Versetto: 17

اِذْهَبْ اِلٰی فِرْعَوْنَ اِنَّهٗ طَغٰی ۟ؗۖ

१७. (की) तुम्ही फिरऔनजवळ जा, त्याने बंडखोरी (उदंडता) अंगीकारली आहे.

Versetto: 18

فَقُلْ هَلْ لَّكَ اِلٰۤی اَنْ تَزَكّٰی ۟ۙ

१८. त्याला सांगा की, काय तू स्वतःची दुरुस्ती आणि सुधारणा इच्छितो.

Versetto: 19

وَاَهْدِیَكَ اِلٰی رَبِّكَ فَتَخْشٰی ۟ۚ

१९. आणि हे की मी तुला तुझ्या पालनकर्त्याचा मार्ग दाखवू यासाठी की तू (त्याचे) भय बाळगू लागावे.

Versetto: 20

فَاَرٰىهُ الْاٰیَةَ الْكُبْرٰی ۟ؗۖ

२०. तेव्हा त्याला मोठी निशाणी दाखविली.

Versetto: 21

فَكَذَّبَ وَعَصٰی ۟ؗۖ

२१. तर त्याने खोटे ठरविले आणि अवज्ञा केली.

Versetto: 22

ثُمَّ اَدْبَرَ یَسْعٰی ۟ؗۖ

२२. मग पुन्हा परतला प्रयत्न करीत१

(१) अर्थात त्याने ईमान आणि आदेशाचा केवळ इन्कारच केला नाही तर धरतीत उत्पात माजविण्याचा आणि हजरत मूसाशी सामना (विरोध) करण्याचा प्रयत्न करीत राहिला आणि जादूगारांना एकत्र करून मूसा (अलै.) यांच्याशी सामना करविला यासाठी की त्यांना खोटे ठरविले जाऊ शकावे.

Versetto: 23

فَحَشَرَ ۫— فَنَادٰی ۟ؗۖ

२३. मग सर्वांना एकत्र करून उंच स्वरात ऐलान केले.

Versetto: 24

فَقَالَ اَنَا رَبُّكُمُ الْاَعْلٰی ۟ؗۖ

२४. म्हणाला, तुम्हा सर्वांचा पालनहार मीच आहे.

Versetto: 25

فَاَخَذَهُ اللّٰهُ نَكَالَ الْاٰخِرَةِ وَالْاُوْلٰی ۟ؕ

२५. तेव्हा (सर्वोच्च व सर्वश्रेष्ठ) अल्लाहने देखील त्याला आखिरत (मरणोत्तर जीवना) च्या आणि या जगाच्या शिक्षा - यातनेत घेरले.

Versetto: 26

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَنْ یَّخْشٰی ۟ؕ۠

२६. निःसंशय, यात त्या माणसाकरिता बोध आहे, जो भय राखील.

Versetto: 27

ءَاَنْتُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمِ السَّمَآءُ ؕ— بَنٰىهَا ۟۫

२७. काय तुम्हाला निर्माण करणे अधिक कठीण आहे किंवा आकाशाला? सर्वश्रेष्ठ अल्लाहने त्याला निर्माण केले.

Versetto: 28

رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوّٰىهَا ۟ۙ

२८. त्याची उंची वाढविली, मग त्याला यथायोग्य केले.

Versetto: 29

وَاَغْطَشَ لَیْلَهَا وَاَخْرَجَ ضُحٰىهَا ۪۟

२९. आणि त्याच्या रात्रीला अंधकारपूर्ण बनविले आणि त्याच्या दिवसाला प्रकट केले.

Versetto: 30

وَالْاَرْضَ بَعْدَ ذٰلِكَ دَحٰىهَا ۟ؕ

३०. आणि त्यानंतर जमिनीला (समतल) बिछविले.

Versetto: 31

اَخْرَجَ مِنْهَا مَآءَهَا وَمَرْعٰىهَا ۪۟

३१. त्यातून पाणी आणि चारा काढला.

Versetto: 32

وَالْجِبَالَ اَرْسٰىهَا ۟ۙ

३२. आणि पर्वतांना (मजबूत) रोवले.

Versetto: 33

مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِاَنْعَامِكُمْ ۟ؕ

३३. हे सर्व तुमच्या आणि तुमच्या जनावरांच्या फायद्यासाठी (आहे).

Versetto: 34

فَاِذَا جَآءَتِ الطَّآمَّةُ الْكُبْرٰی ۟ؗۖ

३४. तर जेव्हा ते मोठे संकट (कयामत) येईल.

Versetto: 35

یَوْمَ یَتَذَكَّرُ الْاِنْسَانُ مَا سَعٰی ۟ۙ

३५. ज्या दिवशी मनुष्य आपल्या केलेल्या कर्मांची आठवण करील.

Versetto: 36

وَبُرِّزَتِ الْجَحِیْمُ لِمَنْ یَّرٰی ۟

३६. आणि (प्रत्येक) पाहणाऱ्याच्या समोर जहन्नम उघडपणे आणली जाईल.

Versetto: 37

فَاَمَّا مَنْ طَغٰی ۟ۙ

३७. तेव्हा, ज्या (माणसा) ने विद्रोह अंगीकारला (असेल).

Versetto: 38

وَاٰثَرَ الْحَیٰوةَ الدُّنْیَا ۟ۙ

३८. आणि ऐहिक जीवनाला प्राधान्य दिले (असेल).

Versetto: 39

فَاِنَّ الْجَحِیْمَ هِیَ الْمَاْوٰی ۟ؕ

३९. (त्याचे) ठिकाण जहन्नमच आहे.

Versetto: 40

وَاَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهٖ وَنَهَی النَّفْسَ عَنِ الْهَوٰی ۟ۙ

४०. तथापि, जो मनुष्य आपल्या पालनकर्त्यासमोर उभे राहण्यापासून भीत राहिला असेल आणि आपल्या मनाला इच्छा-अभिलाषांपासून रोखले असेल.

Versetto: 41

فَاِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَاْوٰی ۟ؕ

४१. तर त्याचे ठिकाण जन्नतच आहे.

Versetto: 42

یَسْـَٔلُوْنَكَ عَنِ السَّاعَةِ اَیَّانَ مُرْسٰىهَا ۟ؕ

४२. लोक तुम्हाला कयामत केव्हा घडून येईल असे विचारतात.

Versetto: 43

فِیْمَ اَنْتَ مِنْ ذِكْرٰىهَا ۟ؕ

४३. ते सांगण्याशी तुमचा काय संबंध?

Versetto: 44

اِلٰی رَبِّكَ مُنْتَهٰىهَا ۟ؕ

४४. तिच्या ज्ञानाची अंतिम सीमा तर अल्लाहकडे आहे.

Versetto: 45

اِنَّمَاۤ اَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَّخْشٰىهَا ۟ؕ

४५. तुम्ही तर फक्त तिच्याशी भयभीत राहणाऱ्यांना सावधान करणारे आहात.१

(१) अर्थात तुमचे काम केवळ ‘इन्ज़ार’ (भय दाखविणे) आहे, परोक्ष (गैब) च्या वार्ता देणे नव्हे, ज्यात कयामतचे ज्ञान आहे जे अल्लाहने कोणालाही दिले नाही. ‘मनयख्‌शाहा’ अशासाठी म्हटले आहे की तंबी (चेतावणी) आणि धर्म-प्रचाराचा खरा लाभ त्यालाच मिळतो, ज्याच्या मनात अल्लाहचे भय असते, अन्यथा खबरदार करण्याचा आणि संदेश पोहचविण्याचा आदेश तर प्रत्येक माणसाकरिता आहे.

Versetto: 46

كَاَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوْۤا اِلَّا عَشِیَّةً اَوْ ضُحٰىهَا ۟۠

४६. ज्या दिवशी हे तिला (प्रत्यक्ष) पाहून घेतील तेव्हा असे वाटेल की केवळ दिवसाचा अंतिम भाग अथवा आरंभीचा भागच ते (या जगात) राहिलेत.