Translation of the Meanings Surah Yā-Sīn - Pashto translation - Maulvi Janbaz Sarfaraz - Encyclopedia of the Noble Quran

یس

Verse: 1

یٰسٓ ۟ۚ

یس.

Verse: 2

وَالْقُرْاٰنِ الْحَكِیْمِ ۟ۙ

قسم په قران حکیم.

Verse: 3

اِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۙ

بې له شکه ته له رسولانو څخه يې.

Verse: 4

عَلٰی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیْمٍ ۟ؕ

پر سمه لار يې.

Verse: 5

تَنْزِیْلَ الْعَزِیْزِ الرَّحِیْمِ ۟ۙ

دا قران د برلاسي او مهربان خدای له لورې نازل شوی دی.

Verse: 6

لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَّاۤ اُنْذِرَ اٰبَآؤُهُمْ فَهُمْ غٰفِلُوْنَ ۟

تر څو هغه قوم وډاروې چې پلرونه يي لا هم چا نه وو ډارولي نو ځکه هغوی په غفلت کې دي.

Verse: 7

لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلٰۤی اَكْثَرِهِمْ فَهُمْ لَا یُؤْمِنُوْنَ ۟

په ډیرو يي خبره پخه شوي ده نو ځکه ایمان نه راوړي.

Verse: 8

اِنَّا جَعَلْنَا فِیْۤ اَعْنَاقِهِمْ اَغْلٰلًا فَهِیَ اِلَی الْاَذْقَانِ فَهُمْ مُّقْمَحُوْنَ ۟

مونږ يي په غاړو کې ځنځیرونه اچولي او تر زنو مو کش کړي دي. نو سرونه پورته نیولي ولاړ دي.

Verse: 9

وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ اَیْدِیْهِمْ سَدًّا وَّمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَاَغْشَیْنٰهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُوْنَ ۟

مونږ یو دیوال د هغوی په مخ او بل مو د هغوی په شا کې درولی دی. نو هغوی پکې رانغښتي او هیڅ نه ویني.

Verse: 10

وَسَوَآءٌ عَلَیْهِمْ ءَاَنْذَرْتَهُمْ اَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لَا یُؤْمِنُوْنَ ۟

هغوی ته یو شان ده چې ويې ډاروې او که نه؟ ایمان نه راوړي.

Verse: 11

اِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّكْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمٰنَ بِالْغَیْبِ ۚ— فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَّاَجْرٍ كَرِیْمٍ ۟

ته یوازې هغه څوک ښه ډارولای شې چې: پند مني، او له نالیدلي رحمن نه ډاریږي. نو دا وړ خلکو د بښنې او غوره اجر زیر ورکړه.

Verse: 12

اِنَّا نَحْنُ نُحْیِ الْمَوْتٰی وَنَكْتُبُ مَا قَدَّمُوْا وَاٰثَارَهُمْ ؔؕ— وَكُلَّ شَیْءٍ اَحْصَیْنٰهُ فِیْۤ اِمَامٍ مُّبِیْنٍ ۟۠

او همدا مونږ یو چې مړي راژوندي کوو او د هغوی ټول وړاندې لیږل شوي کارونه او هغه چې وروسته ترې پاتې دي له یوې مخې لیکو. او مونږ هر څه په یوه څرګنده لیکنه کې تر شمیر لاندې راوستلي دي.

Verse: 13

وَاضْرِبْ لَهُمْ مَّثَلًا اَصْحٰبَ الْقَرْیَةِ ۘ— اِذْ جَآءَهَا الْمُرْسَلُوْنَ ۟ۚ

او ای پیغمبره! د مثال په توګه ورته د هغه کلي د خلکو کیسه واوروه چې پیغمبران ورته راغلي وو.

Verse: 14

اِذْ اَرْسَلْنَاۤ اِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَكَذَّبُوْهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوْۤا اِنَّاۤ اِلَیْكُمْ مُّرْسَلُوْنَ ۟

مونږ دوه تنه ور ولیږل. خو خلکو دواړه درواغجن وګڼل نو مونږ يي په درییم ملاتړ وکړ او ټولو ورته وویل: دا خبره بالکل پخه ده چې مونږ همدا تاسو ته رلیږل شوی یو.

Verse: 15

قَالُوْا مَاۤ اَنْتُمْ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا ۙ— وَمَاۤ اَنْزَلَ الرَّحْمٰنُ مِنْ شَیْءٍ ۙ— اِنْ اَنْتُمْ اِلَّا تَكْذِبُوْنَ ۟

د کلي خلکو وویل: تاسې زمونږ په شان انسانان يې او مهربان خدای هیڅ شی نه دی نازل کړی تاسې پرته له دې چې درواغ جوړوئ بل هیڅ درسره نشته.

Verse: 16

قَالُوْا رَبُّنَا یَعْلَمُ اِنَّاۤ اِلَیْكُمْ لَمُرْسَلُوْنَ ۟

رسولانو وویل: زمونږ رب ته معلومه ده چې مونږ همدا تاسې ته رالیږلی شوي یو.

Verse: 17

وَمَا عَلَیْنَاۤ اِلَّا الْبَلٰغُ الْمُبِیْنُ ۟

او زمونږ دنده یوازې ښکاره رسونه ده او بس.

Verse: 18

قَالُوْۤا اِنَّا تَطَیَّرْنَا بِكُمْ ۚ— لَىِٕنْ لَّمْ تَنْتَهُوْا لَنَرْجُمَنَّكُمْ وَلَیَمَسَّنَّكُمْ مِّنَّا عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۟

خلکو وویل: مونږ تاسې سپیره ګڼو. قسم دی که لاس وانه خلئ نو له ډیرو به مو لاندې او زمونږ له لورې به دردناک عذاب در ورسیږي.

Verse: 19

قَالُوْا طَآىِٕرُكُمْ مَّعَكُمْ ؕ— اَىِٕنْ ذُكِّرْتُمْ ؕ— بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُوْنَ ۟

استازو وویل: تاسو او ستاسې بدفالي. اوس چې پند درکړای شو( تاسو دا خبره کوي؟ نه) : بلکې روغه خبره همدا ده چې تاسې له پولو اووښتي خلک يې.

Verse: 20

وَجَآءَ مِنْ اَقْصَا الْمَدِیْنَةِ رَجُلٌ یَّسْعٰی ؗ— قَالَ یٰقَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۙ

د ښار له لرې برخې یو سړی په منډه راغی او ویې ویل: ای زما قومه! د رسولانو مننه وکړئ.

Verse: 21

اتَّبِعُوْا مَنْ لَّا یَسْـَٔلُكُمْ اَجْرًا وَّهُمْ مُّهْتَدُوْنَ ۟

د هغو خلکو مننه وکړئ چې له تاسې هیڅ امتیاز نه غواړي او په خپله هم په سمه لار روان دي.

Verse: 22

وَمَا لِیَ لَاۤ اَعْبُدُ الَّذِیْ فَطَرَنِیْ وَاِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ ۟

او زه به ولې د هغه ذات عبادت نه کوم چې زه يي پیدا کړې یم او تاسې به هم بیرته ورګرځول کیږئ.

Verse: 23

ءَاَتَّخِذُ مِنْ دُوْنِهٖۤ اٰلِهَةً اِنْ یُّرِدْنِ الرَّحْمٰنُ بِضُرٍّ لَّا تُغْنِ عَنِّیْ شَفَاعَتُهُمْ شَیْـًٔا وَّلَا یُنْقِذُوْنِ ۟ۚ

ایا زه پرته له هغه نور خدایان ونیسم؟ که رحمن خدای ما ته کوم زیان رسول وغواړي نو د هغوی سپارښت ما ته هیڅ ګټه نه شي کولی او نه مې خلاصولی شي.

Verse: 24

اِنِّیْۤ اِذًا لَّفِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟

که زه دا وکړم نو زه به په ښکاره ګمراهۍ اخته وم.

Verse: 25

اِنِّیْۤ اٰمَنْتُ بِرَبِّكُمْ فَاسْمَعُوْنِ ۟ؕ

ای خلکو! واورئ ما ستاسې په رب ایمان راوړی دی.

Verse: 26

قِیْلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ ؕ— قَالَ یٰلَیْتَ قَوْمِیْ یَعْلَمُوْنَ ۟ۙ

ورته وویل شو[۱] چې جنت ته داخل شه. هغه وویل: دریغه زما قوم پوه شوی وای[۲].

[۱] د شهادت په وخت کې چې روح يې قبض کولی شو. او یا له شهادت وروسته ورته ملایکو یا الله جل جلاله په خپله وفرمایل( ابن جریر الطبري).
[۲] چې د جنت نعمتونه يې ولیدل نو دا ارما يي وکړ( ابن جریر الطبری).

Verse: 27

بِمَا غَفَرَ لِیْ رَبِّیْ وَجَعَلَنِیْ مِنَ الْمُكْرَمِیْنَ ۟

په هغه بښنه چې زما رب ماته کړې او زه يي د عزتمنو خلکو په کتار کې کڼلی یم.

Verse: 28

وَمَاۤ اَنْزَلْنَا عَلٰی قَوْمِهٖ مِنْ بَعْدِهٖ مِنْ جُنْدٍ مِّنَ السَّمَآءِ وَمَا كُنَّا مُنْزِلِیْنَ ۟

مونږ له ده وروسته دده پر قوم له اسمان نه کوم لښکر راونه لیږه او نه مونږ لښکرې لیږو.

Verse: 29

اِنْ كَانَتْ اِلَّا صَیْحَةً وَّاحِدَةً فَاِذَا هُمْ خٰمِدُوْنَ ۟

بس یوه چیغه وه چې ټول ناببره مړه ولویدل.

Verse: 30

یٰحَسْرَةً عَلَی الْعِبَادِ ۣۚ— مَا یَاْتِیْهِمْ مِّنْ رَّسُوْلٍ اِلَّا كَانُوْا بِهٖ یَسْتَهْزِءُوْنَ ۟

افسوس پر داسې خلکو، هر پیغمبر چې ورته راغلی نو ټوکې او ملنډې يې پرې کړي دي.

Verse: 31

اَلَمْ یَرَوْا كَمْ اَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِّنَ الْقُرُوْنِ اَنَّهُمْ اِلَیْهِمْ لَا یَرْجِعُوْنَ ۟

ایا نه ویني چې مونږ پخوا څومره ډیر قومونه هلاک کړي؟ یو يې هم بیرته ددوی په لور راتاویدونکی نه دی؟

Verse: 32

وَاِنْ كُلٌّ لَّمَّا جَمِیْعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُوْنَ ۟۠

دوی ټول به یوه ورځ خامخا زمونږ په وړاندې حاضر کړای شي.

Verse: 33

وَاٰیَةٌ لَّهُمُ الْاَرْضُ الْمَیْتَةُ ۖۚ— اَحْیَیْنٰهَا وَاَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَاْكُلُوْنَ ۟

د هغوی لپاره یوه لویه نښه مړه او وچه ځمکه ده چې مونږ يې ژوندۍ کوو او غلې دانې ترې راوباسو چې هغوی يي خوري.

Verse: 34

وَجَعَلْنَا فِیْهَا جَنّٰتٍ مِّنْ نَّخِیْلٍ وَّاَعْنَابٍ وَّفَجَّرْنَا فِیْهَا مِنَ الْعُیُوْنِ ۟ۙ

مونږ په همدې ځمکه کې د خرما او انګورو ډول ډول باغونه پیدا کړي او چینې مو پکې راخوټولې دي.

Verse: 35

لِیَاْكُلُوْا مِنْ ثَمَرِهٖ ۙ— وَمَا عَمِلَتْهُ اَیْدِیْهِمْ ؕ— اَفَلَا یَشْكُرُوْنَ ۟

تر څو دا میوې او هغه چې ددوی لاسونو جوړ کړي دي وخوري ایا نو شکر نه وباسي؟

Verse: 36

سُبْحٰنَ الَّذِیْ خَلَقَ الْاَزْوَاجَ كُلَّهَا مِمَّا تُنْۢبِتُ الْاَرْضُ وَمِنْ اَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا یَعْلَمُوْنَ ۟

پاک دی هغه ذات چې د هر څه جوړې يي پیدا کړي دي د ځمکې له زرغونو شیانو او پخپله د انسانانو په مینځ، او په ډیرو هغو څیزونو کې چې دوی يي لا نه پیژني.

Verse: 37

وَاٰیَةٌ لَّهُمُ الَّیْلُ ۖۚ— نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَاِذَا هُمْ مُّظْلِمُوْنَ ۟ۙ

او د هغوی لپاره شپه لویه نښه ده چې مونږ ترې ورځ د څرمن پشان وباسو او ناببره پرې تیارې راخورې شي.

Verse: 38

وَالشَّمْسُ تَجْرِیْ لِمُسْتَقَرٍّ لَّهَا ؕ— ذٰلِكَ تَقْدِیْرُ الْعَزِیْزِ الْعَلِیْمِ ۟ؕ

او لمر د خپل استوګنځي په لور روان دی دا د ډیر پیاوړي برلاسي او په هر څه پوه ذات اندازه ده.

Verse: 39

وَالْقَمَرَ قَدَّرْنٰهُ مَنَازِلَ حَتّٰی عَادَ كَالْعُرْجُوْنِ الْقَدِیْمِ ۟

او مونږ د سپوږمۍ لپاره پړاوونه ټاکلې ترڅو بالاخره هغه د خرما د یوې زړې وچې او کږې شوې څانګې په شان وګرځي.

Verse: 40

لَا الشَّمْسُ یَنْۢبَغِیْ لَهَاۤ اَنْ تُدْرِكَ الْقَمَرَ وَلَا الَّیْلُ سَابِقُ النَّهَارِ ؕ— وَكُلٌّ فِیْ فَلَكٍ یَّسْبَحُوْنَ ۟

نه د لمر په توان ده چې سپوږمۍ ونیسي او نه شپه له ورځې نه لومړی کیدای شي. او هر څه په یو مدار کې چورلیږي.

Verse: 41

وَاٰیَةٌ لَّهُمْ اَنَّا حَمَلْنَا ذُرِّیَّتَهُمْ فِی الْفُلْكِ الْمَشْحُوْنِ ۟ۙ

او د هغوی لپاره یوه لویه نښه دا ده چې مونږ د هغوی ځوځات د نوح په ډکه کښتۍ کې سپاره کړل.

Verse: 42

وَخَلَقْنَا لَهُمْ مِّنْ مِّثْلِهٖ مَا یَرْكَبُوْنَ ۟

او د همغې کښتۍ په شان مو نور داسې څیزونه ورته پیدا کړي چې پرې سپریږي.

Verse: 43

وَاِنْ نَّشَاْ نُغْرِقْهُمْ فَلَا صَرِیْخَ لَهُمْ وَلَا هُمْ یُنْقَذُوْنَ ۟ۙ

که مونږ وغواړو نو غرق به يي کړو نه به يي چیغه وي او نه به يې څوک خلاص کړای شي.

Verse: 44

اِلَّا رَحْمَةً مِّنَّا وَمَتَاعًا اِلٰی حِیْنٍ ۟

یوازې زمونږ لورینه ده او ترټاکلې مودې د ګټې اخیستلو فرصت دی.

Verse: 45

وَاِذَا قِیْلَ لَهُمُ اتَّقُوْا مَا بَیْنَ اَیْدِیْكُمْ وَمَا خَلْفَكُمْ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُوْنَ ۟

او کله چې هغوی ته وویل شي چې له هغه څه ځانونه وژغورئ چې مخې ته مو را روان او پخوا هم تیر شوي دي کیدای شي چې پر تاسې لورینه وشي.

Verse: 46

وَمَا تَاْتِیْهِمْ مِّنْ اٰیَةٍ مِّنْ اٰیٰتِ رَبِّهِمْ اِلَّا كَانُوْا عَنْهَا مُعْرِضِیْنَ ۟

( دا خبره ناببزه ګڼي)) بلکې دوی ته چې د خپل رب له لورې هره لویه نښه راغلې مخ يي ترې اړولی دی.

Verse: 47

وَاِذَا قِیْلَ لَهُمْ اَنْفِقُوْا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللّٰهُ ۙ— قَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لِلَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اَنُطْعِمُ مَنْ لَّوْ یَشَآءُ اللّٰهُ اَطْعَمَهٗۤ ۖۗ— اِنْ اَنْتُمْ اِلَّا فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟

او کله چې هغوی ته وویل شي چې: د هغه مال څه برخه د الله په لار کې ورکړئ چې تاسې ته يې درکړی دی نو کافران مؤمنانو ته وايې: ایا مونږ هغو ته خوراک ورکړو چې که الله خوراک ورکول غوښتل نو ورکړی به يي وای؟ تاسې په یوه ښکاره لار ورکتیا اخته شوي يې[۴].

[۴] بله معنا يې دا ده چې: دا د الله خبره شي: چې ای کافرانو! ستاسې دا خبره ښکاره ګمراهي ده( تفسیرالماوردی).

Verse: 48

وَیَقُوْلُوْنَ مَتٰی هٰذَا الْوَعْدُ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

او هغوی وايي چې که تاسې رښتیني یاست نو د قیامت نیټه کله ده؟

Verse: 49

مَا یَنْظُرُوْنَ اِلَّا صَیْحَةً وَّاحِدَةً تَاْخُذُهُمْ وَهُمْ یَخِصِّمُوْنَ ۟

هغوی پرته له دې د بل هیڅ شي انتظار نه کوي چې یوه چیغه يې په داسې ناببره توګه ونیسي چې په خپل ژوند کې سره اخته وي.

Verse: 50

فَلَا یَسْتَطِیْعُوْنَ تَوْصِیَةً وَّلَاۤ اِلٰۤی اَهْلِهِمْ یَرْجِعُوْنَ ۟۠

نو هغه وخت به نه د وصیت کولو توان ورسره وي او نه به خپلو کورونو ته بیرته ورتلای شي.

Verse: 51

وَنُفِخَ فِی الصُّوْرِ فَاِذَا هُمْ مِّنَ الْاَجْدَاثِ اِلٰی رَبِّهِمْ یَنْسِلُوْنَ ۟

او په شپیلۍ کې به پو وکړای شي نو ټول به له قبرونو څخه د خپل رب په لور ځغلي.

Verse: 52

قَالُوْا یٰوَیْلَنَا مَنْ بَعَثَنَا مِنْ مَّرْقَدِنَا ۣٚۘ— هٰذَا مَا وَعَدَ الرَّحْمٰنُ وَصَدَقَ الْمُرْسَلُوْنَ ۟

کافران به وايې: آه دا چا مونږ له خپلو بسترو نه راپاڅولو؟ دا هغه څه دي چې رحمن خدای يې وعده کړې او پیغمرانو رښتیا ویلي وو.

Verse: 53

اِنْ كَانَتْ اِلَّا صَیْحَةً وَّاحِدَةً فَاِذَا هُمْ جَمِیْعٌ لَّدَیْنَا مُحْضَرُوْنَ ۟

بس یوه سخته کړیکه به وي ناببره به له یوې مخې زمونږ په وړاندې حاضر کړی شوي وي.

Verse: 54

فَالْیَوْمَ لَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْـًٔا وَّلَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟

نن ورځ به په هیچا هیڅ ډول تیری نه کیږي او تاسې ته به پرته له هغه چې تاسې به کولو د بل څه بدل درنه کړای شي.

Verse: 55

اِنَّ اَصْحٰبَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِیْ شُغُلٍ فٰكِهُوْنَ ۟ۚ

نن به جنتیان په خوندونو اخیستلو بوخت وي.

Verse: 56

هُمْ وَاَزْوَاجُهُمْ فِیْ ظِلٰلٍ عَلَی الْاَرَآىِٕكِ مُتَّكِـُٔوْنَ ۟ۚ

هغوی او میرمني به يې په کڼو سیورو کې پرتختونو تکیه کوونکي وي.

Verse: 57

لَهُمْ فِیْهَا فَاكِهَةٌ وَّلَهُمْ مَّا یَدَّعُوْنَ ۟ۚ

په جنت کې به يې هر ډول میوې په برخه او د څه هیله چې وکړي ورته به حاضر وي.

Verse: 58

سَلٰمٌ ۫— قَوْلًا مِّنْ رَّبٍّ رَّحِیْمٍ ۟

د مهربان رب له لورې به ورته سلام وي.

Verse: 59

وَامْتَازُوا الْیَوْمَ اَیُّهَا الْمُجْرِمُوْنَ ۟

او ای مجرمانو! نن تاسې جلا شئ.

Verse: 60

اَلَمْ اَعْهَدْ اِلَیْكُمْ یٰبَنِیْۤ اٰدَمَ اَنْ لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطٰنَ ۚ— اِنَّهٗ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِیْنٌ ۟ۙ

ای د ادم اولادې! ایا تاسې ته مو نه وو ویلي چې د شیطان مننه مه کوئ؟ بې له شکه چې هغه ستاسې ډاګیز دښمن دی.

Verse: 61

وَّاَنِ اعْبُدُوْنِیْ ؔؕ— هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیْمٌ ۟

او یوازې زما بندګي وکړئ! بس همدغه روغه لار ده.

Verse: 62

وَلَقَدْ اَضَلَّ مِنْكُمْ جِبِلًّا كَثِیْرًا ؕ— اَفَلَمْ تَكُوْنُوْا تَعْقِلُوْنَ ۟

شیطان ستاسې سخت ډیر خلک بې لارې کړي وو ایا تاسې له عقل څخه کار نه اخیست؟

Verse: 63

هٰذِهٖ جَهَنَّمُ الَّتِیْ كُنْتُمْ تُوْعَدُوْنَ ۟

او دا هغه دوزخ دی چې له تاسې سره يي وعده شوې وه.

Verse: 64

اِصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا كُنْتُمْ تَكْفُرُوْنَ ۟

د هغو کفري کارونو په بدل کې چې تاسو به کول نن همدغه دوزخ ته ورننوځئ!

Verse: 65

اَلْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلٰۤی اَفْوَاهِهِمْ وَتُكَلِّمُنَاۤ اَیْدِیْهِمْ وَتَشْهَدُ اَرْجُلُهُمْ بِمَا كَانُوْا یَكْسِبُوْنَ ۟

نن به مونږ د هغوی خولې بندې کړو او لاسونه به يې له مونږ سره خبرې وکړي او پښې به يې په هغه څه شهادت ووايې چې دوی کول.

Verse: 66

وَلَوْ نَشَآءُ لَطَمَسْنَا عَلٰۤی اَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَاَنّٰی یُبْصِرُوْنَ ۟

او که مونږ غوښتي وای نو د هغوی سترګې به مو له مخ سره اوارې کړې وای نو چې لارې ته وړاندې شوي وای نو څرنګه به يې لیدلې وای؟

Verse: 67

وَلَوْ نَشَآءُ لَمَسَخْنٰهُمْ عَلٰی مَكَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوْا مُضِیًّا وَّلَا یَرْجِعُوْنَ ۟۠

او که مونږ غوښتې وای نو ځای په ځای به مو مسخ کړي وای بیا به نه د وړاندې تګ توان ورسره وو او نه به بیرته ګرځیدای شو.

Verse: 68

وَمَنْ نُّعَمِّرْهُ نُنَكِّسْهُ فِی الْخَلْقِ ؕ— اَفَلَا یَعْقِلُوْنَ ۟

او چې چاته مونږ اوږد عمر ورکووو نو جوړښت يې په بل مخ اړوو[۵] ایا دوی له عقل نه کار نه اخلي؟

[۵] ورو، ورو په همغه شان کیږي چې په اول پیدایښت کې ؤ( فتح القدیر د امام الشوکاني)

Verse: 69

وَمَا عَلَّمْنٰهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنْۢبَغِیْ لَهٗ ؕ— اِنْ هُوَ اِلَّا ذِكْرٌ وَّقُرْاٰنٌ مُّبِیْنٌ ۟ۙ

مونږ محمد ته نه شعر ښوولی او نه له هغه سره شعر او شاعري وړ ده. مونږ هغه ته پند ورکوونکی روښانه قران ورکړی دی.

Verse: 70

لِّیُنْذِرَ مَنْ كَانَ حَیًّا وَّیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَی الْكٰفِرِیْنَ ۟

تر څو ژوندي خلک وډاروي. او پر کافرانو اخرنۍ خبره پخه شي.

Verse: 71

اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِّمَّا عَمِلَتْ اَیْدِیْنَاۤ اَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مٰلِكُوْنَ ۟

ایا هغوی نه دي لیدلي چې مونږ ورته د خپلو لاسونو له جوړ شوو څیزونو څخه څاروي پیدا او اوس يې هغوی واکمن دي؟

Verse: 72

وَذَلَّلْنٰهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَكُوْبُهُمْ وَمِنْهَا یَاْكُلُوْنَ ۟

او ښه مو ورته تابع کړل په ځینو يي سپرلۍ کوي، او له ځینو يي خوري.

Verse: 73

وَلَهُمْ فِیْهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ ؕ— اَفَلَا یَشْكُرُوْنَ ۟

په همدغو څارویو کې يې ډيرې نورې ګټې او څښل دي ایا شکر نه پر ځای کوي؟

Verse: 74

وَاتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ اٰلِهَةً لَّعَلَّهُمْ یُنْصَرُوْنَ ۟ؕ

او د الله پرته يي نور خدایان په دې هیله نیولي دي چې کومکیان به يي شي.

Verse: 75

لَا یَسْتَطِیْعُوْنَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُّحْضَرُوْنَ ۟

په داسې حال کې چې له خدایانو سره يي د دوی د ملاتړ هیڅ وش نشته خو بیا يې هم دوی لاس په نامه لښکر دی.

Verse: 76

فَلَا یَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ ۘ— اِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّوْنَ وَمَا یُعْلِنُوْنَ ۟

ای پیغمبره! د هغوی خبره باید تا غمجن نکړي. ځکه چې مونږ ته يې پټ او ښکاره ټول معلوم دي.

Verse: 77

اَوَلَمْ یَرَ الْاِنْسَانُ اَنَّا خَلَقْنٰهُ مِنْ نُّطْفَةٍ فَاِذَا هُوَ خَصِیْمٌ مُّبِیْنٌ ۟

ایا انسان دې ته نه دي کتلي چې مونږ د اوبو له یوه څاڅکي نه پیدا کړی خو بیا هم ډانګ پیلی جګړه مار وي.

Verse: 78

وَضَرَبَ لَنَا مَثَلًا وَّنَسِیَ خَلْقَهٗ ؕ— قَالَ مَنْ یُّحْیِ الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیْمٌ ۟

خپل پیدایښت ترې هیر او زمونږ په هکله مثالونه وړاندې کوي او وايي: چې وراسته شوي هډوکې څوک ژوندي کولای شي؟

Verse: 79

قُلْ یُحْیِیْهَا الَّذِیْۤ اَنْشَاَهَاۤ اَوَّلَ مَرَّةٍ ؕ— وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِیْمُ ۟ۙ

ای محمده! ووایه چې هغه ذات به يې را ژوندي کړي چې لومړی يې پیدا کي وو. او هغه پر هر پیدایښت ډیر ښه پوهیږي.

Verse: 80

١لَّذِیْ جَعَلَ لَكُمْ مِّنَ الشَّجَرِ الْاَخْضَرِ نَارًا فَاِذَاۤ اَنْتُمْ مِّنْهُ تُوْقِدُوْنَ ۟

هغه ذات دی چې تاسې ته يي له شنې[۶] ونې څخه اور پیدا کړی او تاسې له همغې ونې نه اور بلوئ.

[۶] هغه دوه شنې وني دي چې عربانو به يې ښاخونه یو پر بل وهل او اور به ترې بلیده او یا معنی دا چې هره شنه ونه بالاخر د اور.

Verse: 81

اَوَلَیْسَ الَّذِیْ خَلَقَ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضَ بِقٰدِرٍ عَلٰۤی اَنْ یَّخْلُقَ مِثْلَهُمْ ؔؕ— بَلٰی ۗ— وَهُوَ الْخَلّٰقُ الْعَلِیْمُ ۟

او ایا هغه ذات چې اسمانونه او ځمکه يي پیدا کړي ددي توان نه لري چې ددوی په شان پیدایښ وکړي؟ هو! توان يي شته او هغه د هر څه ښه پیداکوونکی او په هر څه ښه عالم دی.

Verse: 82

اِنَّمَاۤ اَمْرُهٗۤ اِذَاۤ اَرَادَ شَیْـًٔا اَنْ یَّقُوْلَ لَهٗ كُنْ فَیَكُوْنُ ۟

د هغه شان دا دې چې کله د یوه څیز اراده وکړي نو ورته وايې چې شه! نو هغه کیږي.

Verse: 83

فَسُبْحٰنَ الَّذِیْ بِیَدِهٖ مَلَكُوْتُ كُلِّ شَیْءٍ وَّاِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ ۟۠

نو هغه ذات پاک دی چې د هر څه واکمني يي په لاس او تاسې ټول د هغه په لور بیرته ورګرځول کیږئ.