Маънолар таржимаси Оят 110 Сура Каҳф - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг паштунча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 110

قُلْ اِنَّمَاۤ اَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ یُوْحٰۤی اِلَیَّ اَنَّمَاۤ اِلٰهُكُمْ اِلٰهٌ وَّاحِدٌ ۚ— فَمَنْ كَانَ یَرْجُوْا لِقَآءَ رَبِّهٖ فَلْیَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَّلَا یُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهٖۤ اَحَدًا ۟۠

ووایه -ای پېغمبره-: یقینا زه یو انسان یم ستا په شان، وحی کېدلی شي ما ته چې بېشکه معبود ستاسې په ریښتیا سره معبود یو دی چې هیڅ شرېک ورله نشته، او هغه الله تعالی دی، نو څوک چې ویرېږي د ملاقات د خپل رب نه نو ودې کړي نېک عمل د شریعت موافق، اخلاص کوونکی دې وي په دې کې خپل رب لره، او نه دې شرېکوي د خپل رب په عبادت کې هیڅوک.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• إثبات البعث والحشر بجمع الجن والإنس في ساحات القيامة بالنفخة الثانية في الصور.

په شپیلۍ کې په دویم ځل پوکي سره د قیامت په مېدان کې د پیریانو او انسانانو یو ځای ته د راټولولو اثبات.

• أن أشد الناس خسارة يوم القيامة هم الذين ضل سعيهم في الدنيا، وهم يظنون أنهم يحسنون صنعًا في عبادة من سوى الله.

په ټولو خلکو کې زیات تاوانیان د قیامت په ورځ هغه خلک دي چې د هغوی کوشش په دنیا کې برباد شوی، او هغوی دا ګومان کوي چې بېشکه دوی ښه کار کوي چې د الله تعالی نه پرته د بل چا بندګي کوي.

• لا يمكن حصر كلمات الله تعالى وعلمه وحكمته وأسراره، ولو كانت البحار والمحيطات وأمثالها دون تحديد حبرًا يكتب به.

د الله تعالی د کلماتو او د علم او حکمت او پټو رازونو لېکل او شمېرل نشي کیدلی، او اګر که ټول واړه او غټ دریابونه او د دې په شان نور بې اندازې د دې سیاهي شي چې دا پرې ولېکل شي.