Маънолар таржимаси Оят 100 Сура Юнус - Қуръон Каримнинг мухтасар тафсирининг паштунча таржимаси - Қуръони Карим қомуси

Оят: 100

وَمَا كَانَ لِنَفْسٍ اَنْ تُؤْمِنَ اِلَّا بِاِذْنِ اللّٰهِ ؕ— وَیَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَی الَّذِیْنَ لَا یَعْقِلُوْنَ ۟

او هيڅوک نشي کولی چې له خپل لوري ايمان راوړي خو دا چې د الله اراده وشي؛ نو ايمان راوړل يوازې د الله په خوښه راځي، ستا نفس دې پر هغوی د افسوسونو له امله له منځه نه ځي، الله سزا او رسوايي پر هغو خلکو ګرځوي چې د هغه حجتونه، برهانونه، حکمونه او نواهي نشي درک کولی.

Ушбу саҳифадаги оят фойдаларидан:

• الإيمان هو السبب في رفعة صاحبه إلى الدرجات العلى والتمتع في الحياة الدنيا.

ايمان د خپل څښتن د لوړو درجو د لا اوچتوالي او د دنيا په ژوند کې د مزو لامل ګرځي.

• ليس في مقدور أحد حمل أحد على الإيمان؛ لأن هذا عائد لمشيئة الله وحده.

د هيچا په توان کې دا نشته چې بل څوک ايمان راوړلو ته اړ کړي ځکه دغه يوازې د الله تر خوښې پورې اړه لري.

• لا تنفع الآيات والنذر من أصر على الكفر وداوم عليه.

هغه چاته نښانې او وېرونې ګټه نه رسوي چې هغه پر کفر ټينګار کوي او دوام پرې کوي.

• وجوب الاستقامة على الدين الحق، والبعد كل البعد عن الشرك والأديان الباطلة.

پر حق دين د نېغ پاتې کېدو لازموالی او له شرک او باطلو اديانو څخه په ټوله معنی لرې والی.