மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் புஸ்ஸிலத் - பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு - சர்ப்ராஸ் - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

فصلت

வசனம்: 1

حٰمٓ ۟ۚ

حم.

வசனம்: 2

تَنْزِیْلٌ مِّنَ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیْمِ ۟ۚ

دا کتاب د رحمن او رحیم خدای له لورې نازل شوی دی.

வசனம்: 3

كِتٰبٌ فُصِّلَتْ اٰیٰتُهٗ قُرْاٰنًا عَرَبِیًّا لِّقَوْمٍ یَّعْلَمُوْنَ ۟ۙ

یو کتاب دی چې ایتونه يي په پوره تفصیل سره په عربي ژبه د پوهیدونکي قوم لپاره بیان شوي دي.

வசனம்: 4

بَشِیْرًا وَّنَذِیْرًا ۚ— فَاَعْرَضَ اَكْثَرُهُمْ فَهُمْ لَا یَسْمَعُوْنَ ۟

زیر ورکوونکی او ډاروونکی دی خو د هغوی ډیرو خلکو ترې مخ واړاو او نه يي اوري.

வசனம்: 5

وَقَالُوْا قُلُوْبُنَا فِیْۤ اَكِنَّةٍ مِّمَّا تَدْعُوْنَاۤ اِلَیْهِ وَفِیْۤ اٰذَانِنَا وَقْرٌ وَّمِنْ بَیْنِنَا وَبَیْنِكَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ اِنَّنَا عٰمِلُوْنَ ۟

او وايي چې: زمونږ زړونه له هغه څه نه په پردو کې دي چې ته مونږ ورته بلي او په غوږونو کې مو دروندوالی دی او زمونږ او ستا په مینځ کې پرده ده. نو ته خپل کار کوه او مونږ به خپل کار کوو.

வசனம்: 6

قُلْ اِنَّمَاۤ اَنَا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ یُوْحٰۤی اِلَیَّ اَنَّمَاۤ اِلٰهُكُمْ اِلٰهٌ وَّاحِدٌ فَاسْتَقِیْمُوْۤا اِلَیْهِ وَاسْتَغْفِرُوْهُ ؕ— وَوَیْلٌ لِّلْمُشْرِكِیْنَ ۟ۙ

ای محمده! ورته ووایه چې زه ستاسې په څیر یو انسان یم ما ته وحي کیږي چې: ستاسې معبود یکی یو الله دی نو تاسې باید مخامخ د هغه د مننې په لور ولاړ او له هغه نه بښنه وغواړئ. او هلاک او تباه شول مشرکان

வசனம்: 7

الَّذِیْنَ لَا یُؤْتُوْنَ الزَّكٰوةَ وَهُمْ بِالْاٰخِرَةِ هُمْ كٰفِرُوْنَ ۟

هغه کسان چې زکات نه ورکوي او له اخرت نه هم منکر دي

வசனம்: 8

اِنَّ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ لَهُمْ اَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُوْنٍ ۟۠

بې له شکه د هغو کسانو لپاره نه پرې کیدونکی اجر او ثواب دی چې ایمان يي راوړی. او نیکې کړنې يي خپلې کړي دي.

வசனம்: 9

قُلْ اَىِٕنَّكُمْ لَتَكْفُرُوْنَ بِالَّذِیْ خَلَقَ الْاَرْضَ فِیْ یَوْمَیْنِ وَتَجْعَلُوْنَ لَهٗۤ اَنْدَادًا ؕ— ذٰلِكَ رَبُّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ۚ

ای پیغمبره! ورته ووایه: ایا تاسې په هغه ذات کافران کیږئ او شریکان ورسره نیسئ چې: ځمکه يې په دوه ورځو کې پیدا کړې ده؟ هو! همدا ذات د ټول عالم رب دی.

வசனம்: 10

وَجَعَلَ فِیْهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَبٰرَكَ فِیْهَا وَقَدَّرَ فِیْهَاۤ اَقْوَاتَهَا فِیْۤ اَرْبَعَةِ اَیَّامٍ ؕ— سَوَآءً لِّلسَّآىِٕلِیْنَ ۟

او په څلورو ورځو کې يي د هغې له پاسه کلک غرونه ښخ، هغه يي له برکتونو ډکه او د ټولو غوښتونکو د اړتیا وړ خوراکې مواد يې پکې برابر کړل.

வசனம்: 11

ثُمَّ اسْتَوٰۤی اِلَی السَّمَآءِ وَهِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْاَرْضِ ائْتِیَا طَوْعًا اَوْ كَرْهًا ؕ— قَالَتَاۤ اَتَیْنَا طَآىِٕعِیْنَ ۟

بیا يي د اسمان په لور هڅه وکړه، او هغه هسې یو لوګی و. اسمان او ځمکې ته يي وویل: مینځ ته راشئ خوښه مو وي او که ناخوښه، دواړو وویل مونږ د فرمان منونکو په توګه مینځ ته راغلي یو.

வசனம்: 12

فَقَضٰىهُنَّ سَبْعَ سَمٰوَاتٍ فِیْ یَوْمَیْنِ وَاَوْحٰی فِیْ كُلِّ سَمَآءٍ اَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیْحَ ۖۗ— وَحِفْظًا ؕ— ذٰلِكَ تَقْدِیْرُ الْعَزِیْزِ الْعَلِیْمِ ۟

نو په دوه ورځو کې يي اوه اسمانونه پوره جوړ او هر اسمان ته يي اړوند نظام وحي کړ او مونږ د دنیا اسمان په څراغونو ښایسته او هغه مو ښه محفوظ کړ. هو! دا دبرلاسي او پوه ذات اندازه او ټاکنه ده.

வசனம்: 13

فَاِنْ اَعْرَضُوْا فَقُلْ اَنْذَرْتُكُمْ صٰعِقَةً مِّثْلَ صٰعِقَةِ عَادٍ وَّثَمُوْدَ ۟ؕ

نو که مخ يي واړاو نو ورته ووایه چې زه له تاسې له هغه یو ناڅاپي عذاب نه ډاروم چې پر عادیانو او ثمودیانو راغلی و.

வசனம்: 14

اِذْ جَآءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَیْنِ اَیْدِیْهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ اَلَّا تَعْبُدُوْۤا اِلَّا اللّٰهَ ؕ— قَالُوْا لَوْ شَآءَ رَبُّنَا لَاَنْزَلَ مَلٰٓىِٕكَةً فَاِنَّا بِمَاۤ اُرْسِلْتُمْ بِهٖ كٰفِرُوْنَ ۟

کله چې هغوی ته د مخې او شاه له لورې [۱۱] رسولان راغلل او ورته يي وویل چې پرته له یو الله نه د بل هیڅ شي عبادت مه کوئ هغوی ځواب ورکړ چې: که زمونږ رب غوښتلی چې پیغمبر راولیږي نو ملایکې به يي رالیږلي وای. مونږ ستاسې راوړی پیغام نه منو.

[۱۱] رسولانو په هر شان هڅه وکړه چې هغوی لار ومومي(فتح القدیر)

வசனம்: 15

فَاَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوْا فِی الْاَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَقَالُوْا مَنْ اَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ؕ— اَوَلَمْ یَرَوْا اَنَّ اللّٰهَ الَّذِیْ خَلَقَهُمْ هُوَ اَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ؕ— وَكَانُوْا بِاٰیٰتِنَا یَجْحَدُوْنَ ۟

نو عادیانو په ناحقه په ځمکه کې لويي وکړه او ویل يې: له مونږ نه څوک زورور شته؟ ایا هغوی نه پوهیږي چې هغه الله له دوی نه ډیر زورور دی چې دوی يي پیدا کړي دي؟ او هغوی زمونږ له ایتونو څخه انکار کوي.

வசனம்: 16

فَاَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیْحًا صَرْصَرًا فِیْۤ اَیَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِیْقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا ؕ— وَلَعَذَابُ الْاٰخِرَةِ اَخْزٰی وَهُمْ لَا یُنْصَرُوْنَ ۟

نو مونږ هم پر هغوی په څو شومو او بدو ورځو کې سخت او طوفاني بادر راوالوزاو تر څو پرې په دنیا کې د رسوا کوونکي عذاب خوند وڅکو. او داخرت عذاب ډیر رسوا کوونکی دی. ځکه چې هلته به هیڅ کومک ورسره نه شي کیدای.

வசனம்: 17

وَاَمَّا ثَمُوْدُ فَهَدَیْنٰهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمٰی عَلَی الْهُدٰی فَاَخَذَتْهُمْ صٰعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُوْنِ بِمَا كَانُوْا یَكْسِبُوْنَ ۟ۚ

او ثمودیانو ته مونږ لار وښووله خو هغوی د ښوونې پر ځای ړوند والی غوره کړ نو ځکه د خپلو بدو کړنو له کبله یوې سختې او هیبت ناکې چیغې ونیول.

வசனம்: 18

وَنَجَّیْنَا الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَكَانُوْا یَتَّقُوْنَ ۟۠

او هغه کسان مو خلاص کړل چې ایمان يي راوړی او ځانونه يي له بدیو نه ژغورل.

வசனம்: 19

وَیَوْمَ یُحْشَرُ اَعْدَآءُ اللّٰهِ اِلَی النَّارِ فَهُمْ یُوْزَعُوْنَ ۟

او هغه ورځ رایاده کړه چې د الله دښمنان به ګرد له یوی مخې اور ته راټول کړای شي.

வசனம்: 20

حَتّٰۤی اِذَا مَا جَآءُوْهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَاَبْصَارُهُمْ وَجُلُوْدُهُمْ بِمَا كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

چې اور ته ورسیږي نو غوږونه، سترګې او پوستکي به يي په کړنو شاهدي ووایې.

வசனம்: 21

وَقَالُوْا لِجُلُوْدِهِمْ لِمَ شَهِدْتُّمْ عَلَیْنَا ؕ— قَالُوْۤا اَنْطَقَنَا اللّٰهُ الَّذِیْۤ اَنْطَقَ كُلَّ شَیْءٍ وَّهُوَ خَلَقَكُمْ اَوَّلَ مَرَّةٍ وَّاِلَیْهِ تُرْجَعُوْنَ ۟

دوی به خپلو پوستکو ته ووایي ولې مو پر مونږ شاهدي وویله؟ هغوی به ځواب ورکړي چې مونږ هغه الله په خبرو راوستلو چې هر شی يي په خبرو راوستلی دی او هم يي تاسې لومړی خل پیدا کړئ او خاص د هغه په لور بیرته ورګرځول کیږئ.

வசனம்: 22

وَمَا كُنْتُمْ تَسْتَتِرُوْنَ اَنْ یَّشْهَدَ عَلَیْكُمْ سَمْعُكُمْ وَلَاۤ اَبْصَارُكُمْ وَلَا جُلُوْدُكُمْ وَلٰكِنْ ظَنَنْتُمْ اَنَّ اللّٰهَ لَا یَعْلَمُ كَثِیْرًا مِّمَّا تَعْمَلُوْنَ ۟

او تاسې خپلې کړنې نه پټولي چې ګنې غوږونه او سترګې او پوستکي به مو درباندې شاهدي ووایې: بلکې باور مو وو چې الله ستاسې له ډیرو کارونو څخه خبر نه دی.

வசனம்: 23

وَذٰلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِیْ ظَنَنْتُمْ بِرَبِّكُمْ اَرْدٰىكُمْ فَاَصْبَحْتُمْ مِّنَ الْخٰسِرِیْنَ ۟

او ستاستې همدغه ګومان چې په خپل رب مو کړی وو تاسې هالک کړئ نو ځکه اوس زیانمن شوي یاست.

வசனம்: 24

فَاِنْ یَّصْبِرُوْا فَالنَّارُ مَثْوًی لَّهُمْ ؕ— وَاِنْ یَّسْتَعْتِبُوْا فَمَا هُمْ مِّنَ الْمُعْتَبِیْنَ ۟

نو که اوس هر څه وزغمي اور يي ځای دی. او که د خلاصون او عفوې غوښتنه وکړي نو هم هیڅ به يي ونه منل شي.

வசனம்: 25

وَقَیَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَآءَ فَزَیَّنُوْا لَهُمْ مَّا بَیْنَ اَیْدِیْهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِیْۤ اُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِّنَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ ۚ— اِنَّهُمْ كَانُوْا خٰسِرِیْنَ ۟۠

او مونږ ورته دوستان ټاکلي وو چې هغوی ورته وړاندې او وروسته هر څه ښایسته او د عذاب هغه خبره پرې پخه شوه چې له دوی نه وړاندې پیریانو او انسانانو په هکله را روانه وه. په رښتیا چې هغوی زیانمن وو.

வசனம்: 26

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لَا تَسْمَعُوْا لِهٰذَا الْقُرْاٰنِ وَالْغَوْا فِیْهِ لَعَلَّكُمْ تَغْلِبُوْنَ ۟

او کافران وايي چې قران ته غوږ مه ږدئ بلکې د لوستلو په وخت کې پکې خلل واچوئ ښايي تاسې برلاسي شئ.

வசனம்: 27

فَلَنُذِیْقَنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا عَذَابًا شَدِیْدًا وَّلَنَجْزِیَنَّهُمْ اَسْوَاَ الَّذِیْ كَانُوْا یَعْمَلُوْنَ ۟

مونږ به کافرانو ته د ډیر سخت عذاب خوند وروڅکو او د هغو بدو کړنو بدل به هرو، مرو ورکړو چې دوی یي کوي.

வசனம்: 28

ذٰلِكَ جَزَآءُ اَعْدَآءِ اللّٰهِ النَّارُ ۚ— لَهُمْ فِیْهَا دَارُ الْخُلْدِ ؕ— جَزَآءً بِمَا كَانُوْا بِاٰیٰتِنَا یَجْحَدُوْنَ ۟

د الله د دښمنانو جزا همدغه اور دی همغه کې يي تل تر تله کور دی. هو! دا د هغه څه بدل دی چې زمونږ له ایتونو نه به يي انکار کاو.

வசனம்: 29

وَقَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا رَبَّنَاۤ اَرِنَا الَّذَیْنِ اَضَلّٰنَا مِنَ الْجِنِّ وَالْاِنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ اَقْدَامِنَا لِیَكُوْنَا مِنَ الْاَسْفَلِیْنَ ۟

او هلته به کافران ووايې چې زمونږ ربه! هغه پیریان او انسانان مونږ ته راوښیه چې مونږ يي بې لارې کړي وو مونږ به يي له خپلو پښو لاندې کړو تر څو هغوی له هر چا نه ښکته او پریوتې وي.

வசனம்: 30

اِنَّ الَّذِیْنَ قَالُوْا رَبُّنَا اللّٰهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوْا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلٰٓىِٕكَةُ اَلَّا تَخَافُوْا وَلَا تَحْزَنُوْا وَاَبْشِرُوْا بِالْجَنَّةِ الَّتِیْ كُنْتُمْ تُوْعَدُوْنَ ۟

بې له شکه چې چا ویلي دي چې الله زمونږ رب دی او بیا په همدې خبره ټینګ ولاړ وي نو ملایکې به پرې نازلیږي[۱۴] او ورته وايې به چې مه ویریږئ او مه غم کوئ[۱۵] او د هغه جنت زیری واخلئ چې له تاسې سره يي وعده کیدله.

[۱۴] د مرګ په وخت کې یا د بیا راژوندي کیدلو په وخت کې او یا په قبر کې د سوال او ځواب په مرحله کې او یا په دریواړو حالاتو کې( مختصر تفسیر ابن کثیر للصابوني).
[۱۵] له خپل راتلونکي حال نه ډاریږي چې له مرګ وروسته به له څه سره مخ کیږي ځکه چې جنت ته روان يي او مه پردې خفه کیږئ چې له تاسې پاتې اولاد، او پلرونه به مو څرنګه کیږي؟ ځکه چې مونږ يي پالنه کوو( مختصر تفسیر ابن کثیر)

வசனம்: 31

نَحْنُ اَوْلِیٰٓؤُكُمْ فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا وَفِی الْاٰخِرَةِ ۚ— وَلَكُمْ فِیْهَا مَا تَشْتَهِیْۤ اَنْفُسُكُمْ وَلَكُمْ فِیْهَا مَا تَدَّعُوْنَ ۟ؕ

مونږ په دنیا کې ستاسې دوستا یو او په اخرت کې هم. او په جنت کې به تاسې ته ټول هغه څیزونه تیاروي چې تاسې يي هلیه وکړئ او ټول هغه څه مو په مخکې وي چې تاسې يي وغواړئ.

வசனம்: 32

نُزُلًا مِّنْ غَفُوْرٍ رَّحِیْمٍ ۟۠

دا د بښوونکي او مهربان الله میلمستیا ده.

வசனம்: 33

وَمَنْ اَحْسَنُ قَوْلًا مِّمَّنْ دَعَاۤ اِلَی اللّٰهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَّقَالَ اِنَّنِیْ مِنَ الْمُسْلِمِیْنَ ۟

او له هغه چا نه به ښه خبره د چا وي چې د الله په لور يي بلنه کړې نیکې يي کړې او ویلي يي وي چې زه له مسلمانانو څخه یم؟

வசனம்: 34

وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ ؕ— اِدْفَعْ بِالَّتِیْ هِیَ اَحْسَنُ فَاِذَا الَّذِیْ بَیْنَكَ وَبَیْنَهٗ عَدَاوَةٌ كَاَنَّهٗ وَلِیٌّ حَمِیْمٌ ۟

نیکي او بدي سره هیڅکله نشي برابریدای نو د بدۍ مخه په ډیرو ښو سره ونیسئ بیا به نو وګورئ هغه څوک چې له تاسې سره پخه دښمني لري ستاسي د خوا خوږي دوست په شان به وي.

வசனம்: 35

وَمَا یُلَقّٰىهَاۤ اِلَّا الَّذِیْنَ صَبَرُوْا ۚ— وَمَا یُلَقّٰىهَاۤ اِلَّا ذُوْ حَظٍّ عَظِیْمٍ ۟

او دغه لوړ ملت صفت ته نه شي رسیدای مګر یوازې هغه کسان چې صبر کوي او دغه مقام ته ور په برخه کیږي مګر هغه چا ته چې د لوی برخې خاوند وي.

வசனம்: 36

وَاِمَّا یَنْزَغَنَّكَ مِنَ الشَّیْطٰنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللّٰهِ ؕ— اِنَّهٗ هُوَ السَّمِیْعُ الْعَلِیْمُ ۟

او که شیطان کومه وسوسه درواچوي نو په الله پناه وغواړه، بې له شکه چې هغه ښه اوریدونکی او په هر څه پوه دی.

வசனம்: 37

وَمِنْ اٰیٰتِهِ الَّیْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ؕ— لَا تَسْجُدُوْا لِلشَّمْسِ وَلَا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوْا لِلّٰهِ الَّذِیْ خَلَقَهُنَّ اِنْ كُنْتُمْ اِیَّاهُ تَعْبُدُوْنَ ۟

او د الله له نښو څخه شپه، ورځ، لمر او سپوږمۍ ديی لمر او سپوږمۍ ته سجده مه کوئ. بلکې هغه الله ته سجده وکړئ چې دوی يي پیدا کړي دي که په رښتیا یوازې هغه ته عبادت کوئ.

வசனம்: 38

فَاِنِ اسْتَكْبَرُوْا فَالَّذِیْنَ عِنْدَ رَبِّكَ یُسَبِّحُوْنَ لَهٗ بِالَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لَا یَسْـَٔمُوْنَ ۟

نو که هغوی ددې خبرې له منلو نه لويې وکړه باک يي نشته ځکه هغه ملایکې چې ستا د رب په وړاندې دي شپه او ورځ بې له دې چې ستړې شي هغه په پاکۍ سره ستايي.

வசனம்: 39

وَمِنْ اٰیٰتِهٖۤ اَنَّكَ تَرَی الْاَرْضَ خَاشِعَةً فَاِذَاۤ اَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَآءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ ؕ— اِنَّ الَّذِیْۤ اَحْیَاهَا لَمُحْیِ الْمَوْتٰی ؕ— اِنَّهٗ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟

او له نښو يي یوه دا ده. ته ګورې چې ځمکه وچه کلکه ویده پرته وي نو کله چې مونږ پرې اوبه راښکته کړو ناببره غوړیږي او پړسیږي. بې له شکه هغه ذات چې دا ځمکه راژوندۍ کوي مړي هم راژوندي کولای شي او په رښتیا چې هغه په هر څه توانا دی.

வசனம்: 40

اِنَّ الَّذِیْنَ یُلْحِدُوْنَ فِیْۤ اٰیٰتِنَا لَا یَخْفَوْنَ عَلَیْنَا ؕ— اَفَمَنْ یُّلْقٰی فِی النَّارِ خَیْرٌ اَمْ مَّنْ یَّاْتِیْۤ اٰمِنًا یَّوْمَ الْقِیٰمَةِ ؕ— اِعْمَلُوْا مَا شِئْتُمْ ۙ— اِنَّهٗ بِمَا تَعْمَلُوْنَ بَصِیْرٌ ۟

بې له شکه کوم کسان چې زمونږ په ایتونو کې تحریف کوي له مونږ نه پټ نه دي. ایا هغه څوک غوره دي چې په اور کې وغورزول شي او که هغه چې د قیامت په ورځ ډاډمن وي؟ څه مو چې خوښه وي هغه وکړئ بې له شکه چې الله ستاسې د ټولو کړنو ښه لیدونکی دی.

வசனம்: 41

اِنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا بِالذِّكْرِ لَمَّا جَآءَهُمْ ۚ— وَاِنَّهٗ لَكِتٰبٌ عَزِیْزٌ ۟ۙ

پخه خبره ده چې کومو کسانو ته ذکر رای او هغوی پرې کافران شول( نو خامخا به وربړول شي) او په رښتیا چې دا قران غوره او بې مثله کتاب دی.

வசனம்: 42

لَّا یَاْتِیْهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلَا مِنْ خَلْفِهٖ ؕ— تَنْزِیْلٌ مِّنْ حَكِیْمٍ حَمِیْدٍ ۟

ته ورته دمخ له لورې باطل راتلای شي او نه د شا له لوري. دا د حکیم او ستایلي شوي ذات رالیږلی کتاب دی.

வசனம்: 43

مَا یُقَالُ لَكَ اِلَّا مَا قَدْ قِیْلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِكَ ؕ— اِنَّ رَبَّكَ لَذُوْ مَغْفِرَةٍ وَّذُوْ عِقَابٍ اَلِیْمٍ ۟

ای پیغمبره! تاته چې څه ویل کیږي دا هغه خبرې دي چې له تا نه وړاندې پیغمبرانو ته هم شوي دي. په رښتیا چې ستا رب د پوره بښنې خاوند او هم د دردناک عذاب څښتن دی.

வசனம்: 44

وَلَوْ جَعَلْنٰهُ قُرْاٰنًا اَعْجَمِیًّا لَّقَالُوْا لَوْلَا فُصِّلَتْ اٰیٰتُهٗ ؕ— ءَاَؔعْجَمِیٌّ وَّعَرَبِیٌّ ؕ— قُلْ هُوَ لِلَّذِیْنَ اٰمَنُوْا هُدًی وَّشِفَآءٌ ؕ— وَالَّذِیْنَ لَا یُؤْمِنُوْنَ فِیْۤ اٰذَانِهِمْ وَقْرٌ وَّهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًی ؕ— اُولٰٓىِٕكَ یُنَادَوْنَ مِنْ مَّكَانٍ بَعِیْدٍ ۟۠

او مونږ دا قران په کومه اعجمي ژبه لیږلی وای نو خامخا به يې ویلي وو چې : ولي يي ایتونه ښه نه دي څیړل شوي؟ د تعجب خبره ده چې کتاب اعجمي او پیغمبر يې عرب دی؟ ای پیغمبره! ورته ووایه چې دا قرآن د مؤمنانو لپاره ( هدایت) ښوونه او علاج دی. او هغه کسان چې ایمان نه راوړي غوږونه يي درانه، او قران پر هغوی حجت دی دا هغه کسان دي چې له لرې ځای نه پرې غږ کاوه شي.

வசனம்: 45

وَلَقَدْ اٰتَیْنَا مُوْسَی الْكِتٰبَ فَاخْتُلِفَ فِیْهِ ؕ— وَلَوْلَا كَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَّبِّكَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَاِنَّهُمْ لَفِیْ شَكٍّ مِّنْهُ مُرِیْبٍ ۟

او بې له شکه چې مونږ موسی ته کتاب ورکړی او د هغه په برخه کې هم اختلاف شوی ؤ او که چیرې ستا د رب خبره( چې اخرنی عذاب به په قیامت کې وي) وړاندې نه وای شوې نو خامخا به د هغوی په مینځ کې پریکړه شوې وای او پخه خبره ده چې دوی ټول د همغه کتاب په هکله پوره شکمن او په حیرانتیا کې ډوب دي.

வசனம்: 46

مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهٖ ۚ— وَمَنْ اَسَآءَ فَعَلَیْهَا ؕ— وَمَا رَبُّكَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیْدِ ۟

هر چا چې نیکې کړې د ځان لپاره يي کړې. او چا چې بدي کړې بده نتیجه يي د هغه په غاړه ده او ستا رب پر خپلو بنده ګانو هیڅکله ظلم نه کوي.

வசனம்: 47

اِلَیْهِ یُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ ؕ— وَمَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرٰتٍ مِّنْ اَكْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ اُ وَلَا تَضَعُ اِلَّا بِعِلْمِهٖ ؕ— وَیَوْمَ یُنَادِیْهِمْ اَیْنَ شُرَكَآءِیْ ۙ— قَالُوْۤا اٰذَنّٰكَ ۙ— مَا مِنَّا مِنْ شَهِیْدٍ ۟ۚ

د قیامت معلومات یوازې له هغه سره دي او هیڅ میوه له خپلو پوښونو نه راووځي او نه کومه ښځینه حمل اخلي او یا يي زیږوي مګر ټول الله ته معلوم دي او هغه ورځ را یاده کړه چې الله پر هغوی غږ وکړي چې: له ماسره انګیرلي شریکان مو چیرې دي؟ هغوی به وايي مونږ تاسې ته وړاندیز کړی دی چې په مونږ کې هیڅوک ددې خبرې شاهد نشته.

வசனம்: 48

وَضَلَّ عَنْهُمْ مَّا كَانُوْا یَدْعُوْنَ مِنْ قَبْلُ وَظَنُّوْا مَا لَهُمْ مِّنْ مَّحِیْصٍ ۟

او هغه ټول ترې ورک شول چې پخوا به يې بلل او پوخ باور يي راغی چې اوس يي د خلاصون هیڅ ځای نشته.

வசனம்: 49

لَا یَسْـَٔمُ الْاِنْسَانُ مِنْ دُعَآءِ الْخَیْرِ ؗ— وَاِنْ مَّسَّهُ الشَّرُّ فَیَـُٔوْسٌ قَنُوْطٌ ۟

انسان د ګټې په غوښتلو هیڅکله نه ستړی کیږي او که ستونزه ور ورسیږي نو خورا مایوسه او له هر څه يي هیله ختلي وي.

வசனம்: 50

وَلَىِٕنْ اَذَقْنٰهُ رَحْمَةً مِّنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّآءَ مَسَّتْهُ لَیَقُوْلَنَّ هٰذَا لِیْ ۙ— وَمَاۤ اَظُنُّ السَّاعَةَ قَآىِٕمَةً ۙ— وَّلَىِٕنْ رُّجِعْتُ اِلٰی رَبِّیْۤ اِنَّ لِیْ عِنْدَهٗ لَلْحُسْنٰی ۚ— فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا بِمَا عَمِلُوْا ؗ— وَلَنُذِیْقَنَّهُمْ مِّنْ عَذَابٍ غَلِیْظٍ ۟

او که مونږ هغه ته د ورپیښو ستونزو وروسته خپله مهرباني ور په برخه کړو نو وايې چې: زه د همدی وړ یم.او باور مې نه راځي چې قیامت به راشي او بالفرض که زه خپل رب ته وروستلای هم شم نو هلته به هم زه د ښه ژوند څښتن وم. مونږ به خامخا کافرانو ته د هغوی کړني په مخکې کیږدو او خامخا به د دردناک او سخت عذاب خوند ور وڅکو.

வசனம்: 51

وَاِذَاۤ اَنْعَمْنَا عَلَی الْاِنْسَانِ اَعْرَضَ وَنَاٰ بِجَانِبِهٖ ۚ— وَاِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُوْ دُعَآءٍ عَرِیْضٍ ۟

او کله چې مونږ پر انسان لورینه وکړو نو مخ اړوي. او خپل اړخ بل لور تاو وي.او که کوم افت ور ورسیږي نو بیا اوږدې دعاء ګانې کوي.

வசனம்: 52

قُلْ اَرَءَیْتُمْ اِنْ كَانَ مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ ثُمَّ كَفَرْتُمْ بِهٖ مَنْ اَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِیْ شِقَاقٍ بَعِیْدٍ ۟

ای پیغمبره! ورته ووایه: ایا تاسې کله په دې هکله څه غور کړی که رښتیا هم دا قران د الله له لورې وي او بیا ترې تاسې انکار کړی وي. نو له هغه چا نه به بل لوی لار ورکی څوک وي چې د حق په دښمنۍ کې تر ډیرو پولو ور تیر شوی وي؟

வசனம்: 53

سَنُرِیْهِمْ اٰیٰتِنَا فِی الْاٰفَاقِ وَفِیْۤ اَنْفُسِهِمْ حَتّٰی یَتَبَیَّنَ لَهُمْ اَنَّهُ الْحَقُّ ؕ— اَوَلَمْ یَكْفِ بِرَبِّكَ اَنَّهٗ عَلٰی كُلِّ شَیْءٍ شَهِیْدٌ ۟

مونږ به د کائناتو په مختلفو ګوټونو او د هغوی په ځانونو کې خپل ډیر دلایل وروښایو، تر څو ورته په ډاګه شي چې زمونږ خبره حقه ده. ایا دا خبره کفایت نه کوي چې الله له هر شي نه خبر او پرې شاهد وي؟

வசனம்: 54

اَلَاۤ اِنَّهُمْ فِیْ مِرْیَةٍ مِّنْ لِّقَآءِ رَبِّهِمْ ؕ— اَلَاۤ اِنَّهٗ بِكُلِّ شَیْءٍ مُّحِیْطٌ ۟۠

خبر اوسئ! دوی د خپل رب سره د مخامخ کیدلو په هکله شکمن دي. او له دې نه هم خبر شئ چې الله په هر څه اخاطه کړې ده.