மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அர்ரூம் - பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு - சர்ப்ராஸ் - பக்க எண் 409 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 42

قُلْ سِیْرُوْا فِی الْاَرْضِ فَانْظُرُوْا كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِیْنَ مِنْ قَبْلُ ؕ— كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّشْرِكِیْنَ ۟

ای محمده! هغوی ته ووایه چې په ځمکه کې وګرځي او وګورئ چې د هغو پخوانیو خلکو پای څه شو چې ډیر یې مشرکان وو؟

வசனம்: 43

فَاَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّیْنِ الْقَیِّمِ مِنْ قَبْلِ اَنْ یَّاْتِیَ یَوْمٌ لَّا مَرَدَّ لَهٗ مِنَ اللّٰهِ یَوْمَىِٕذٍ یَّصَّدَّعُوْنَ ۟

ای پيغمبره! خپل مخ د روغ او سم دین په لور د هغې ورځې له راتګ نه وړاندې واړه وه چې د راتګ مخنیوي یي په هیڅ صورت د الله له لورې نشته.او خلک به ټول سره تیت او پرک شي.

வசனம்: 44

مَنْ كَفَرَ فَعَلَیْهِ كُفْرُهٗ ۚ— وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِاَنْفُسِهِمْ یَمْهَدُوْنَ ۟ۙ

څوک چې کافر شوی دی نو د خپل کفر پیټې یې پر غاړه دی.او چا چې نیکې کړی نو د خپلو ځانو لپاره د ارام ځایونه برابر وي.

வசனம்: 45

لِیَجْزِیَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصَّلِحٰتِ مِنْ فَضْلِهٖ ؕ— اِنَّهٗ لَا یُحِبُّ الْكٰفِرِیْنَ ۟

تر څو الله پاک هغو کسانو ته چې ایمان یې راوړې او نیکې کړني یې خپلي کړي دي ښه مکافات ورکړي.دا باوري خبره ده چې الله پاک کافران نه خوښوي.

வசனம்: 46

وَمِنْ اٰیٰتِهٖۤ اَنْ یُّرْسِلَ الرِّیٰحَ مُبَشِّرٰتٍ وَّلِیُذِیْقَكُمْ مِّنْ رَّحْمَتِهٖ وَلِتَجْرِیَ الْفُلْكُ بِاَمْرِهٖ وَلِتَبْتَغُوْا مِنْ فَضْلِهٖ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُوْنَ ۟

د الله له نښانو نه یوه داده چې زیری ورکوونکي بادونه لیږي.تر څو خپل رحمت تاسې ته دروڅکي.او تر څو کښتۍ د هغه په امر رواني او هغه فضل ولټوئ او شکر ویستونکي شئ.

வசனம்: 47

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِكَ رُسُلًا اِلٰى قَوْمِهِمْ فَجَآءُوْهُمْ بِالْبَیِّنٰتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِیْنَ اَجْرَمُوْا ؕ— وَكَانَ حَقًّا عَلَیْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

مونږ له تانه وړاندې هم ډیر رسولان خپلو قومونو ته لیږلي دي.هغوی ته يي ښکاره نښي راوړي.خو بالاخره مونږ له مجرمانونه غچ واخیست.ځکه چې د مؤمنانو ملاتړ پر مونږ و.

வசனம்: 48

اَللّٰهُ الَّذِیْ یُرْسِلُ الرِّیٰحَ فَتُثِیْرُ سَحَابًا فَیَبْسُطُهٗ فِی السَّمَآءِ كَیْفَ یَشَآءُ وَیَجْعَلُهٗ كِسَفًا فَتَرَی الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلٰلِهٖ ۚ— فَاِذَاۤ اَصَابَ بِهٖ مَنْ یَّشَآءُ مِنْ عِبَادِهٖۤ اِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُوْنَ ۟

الله هغه ذات دی چې بادونه لیږي. وریځي راپورته او بیا یې د اسمان په څنډو کې د خپلې خوښي په رڼا کې غړوسکي،غړوسکي خپروي بیا نو ته ګورې چې له مینځ نه یې باران راوریږي. نو کله چې هم الله پاک خپل کوم بنده ته باران ورورسوي نو ناببره هغوی خوښي څرګند وي.

வசனம்: 49

وَاِنْ كَانُوْا مِنْ قَبْلِ اَنْ یُّنَزَّلَ عَلَیْهِمْ مِّنْ قَبْلِهٖ لَمُبْلِسِیْنَ ۟

که څه هم د باران له راښکته کیدلو وړاندې خورا مایوسه او ناهیلي وو.

வசனம்: 50

فَانْظُرْ اِلٰۤی اٰثٰرِ رَحْمَتِ اللّٰهِ كَیْفَ یُحْیِ الْاَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا ؕ— اِنَّ ذٰلِكَ لَمُحْیِ الْمَوْتٰى ۚ— وَهُوَ عَلٰى كُلِّ شَیْءٍ قَدِیْرٌ ۟

د الله د رحمت نښو ته وګوره چې: مړه ځمکه څرنګه را ژوندۍ کوي؟ بې له شکه چې همدغه ذات مړي هم را ژوندي کوي او هغه پر هر څه توانا او پياوړی دی.