ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 145 ជំពូក​ អាល់អាន់អាម - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 145

قُل لَّآ أَجِدُ فِي مَآ أُوحِيَ إِلَيَّ مُحَرَّمًا عَلَىٰ طَاعِمٖ يَطۡعَمُهُۥٓ إِلَّآ أَن يَكُونَ مَيۡتَةً أَوۡ دَمٗا مَّسۡفُوحًا أَوۡ لَحۡمَ خِنزِيرٖ فَإِنَّهُۥ رِجۡسٌ أَوۡ فِسۡقًا أُهِلَّ لِغَيۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦۚ فَمَنِ ٱضۡطُرَّ غَيۡرَ بَاغٖ وَلَا عَادٖ فَإِنَّ رَبَّكَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

จงกล่าวเถิด (โอ้ มุฮัมหมัด) ว่า “ฉันไม่พบสิ่งใดในสิ่งที่ถูกวะฮีย์แก่ฉันมา เป็นสิ่งต้องห้ามแก่ผู้บริโภคที่เขาได้บริโภคกัน นอกจากสิ่งนั้นเป็นซากสัตว์ หรือเลือดที่ไหลออกมา หรือเนื้อสุกร เพราะแท้จริงมันเป็นสิ่งโสมม หรือการกระทำที่เป็นการฝ่าฝืน คือ สัตว์ที่ถูกเชือดด้วยการกล่าวนามอื่นจากอัลลอฮ์” ดังนั้น ผู้ใดที่ตกอยู่ในสภาพที่จำเป็น (ก็ให้บริโภคมันโดยฉุกเฉิน) โดยที่เขาไม่เจตนาฝ่าฝืน และไม่เกิน (ขอบเขตฉุกเฉิน) แท้จริงพระผู้อภิบาลของเจ้านั้น เป็นผู้ทรงอภัยโทษ ผู้ทรงเมตตาเสมอ