ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 97 ជំពូក​ អាន់នីសាក - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 97

إِنَّ ٱلَّذِينَ تَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ ظَالِمِيٓ أَنفُسِهِمۡ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمۡۖ قَالُواْ كُنَّا مُسۡتَضۡعَفِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ قَالُوٓاْ أَلَمۡ تَكُنۡ أَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَةٗ فَتُهَاجِرُواْ فِيهَاۚ فَأُوْلَٰٓئِكَ مَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَسَآءَتۡ مَصِيرًا

แท้จริงบรรดาผู้ที่มลาอิกะฮ์ได้เอาชีวิตของพวกเขาไป โดยที่พวกเขาเป็นผู้ที่อธรรมต่อตนเอง (เพราะปฏิเสธที่จะอพยพและเต็มใจที่จะถูกกดขี่โดยกลุ่มผู้ปฏิเสธศรัทธา) มลาอิกะฮ์ได้ถามว่า "พวกเจ้าเคยอยู่ในสภาพใด?" พวกเขากล่าวว่า "พวกเราเป็นผู้ที่ถูกกดขี่ในแผ่นดิน" มลาอิกะฮ์กล่าวว่า “แผ่นดินของอัลลอฮ์ไม่กว้างขวางพอสำหรับพวกเจ้าที่จะอพยพกระนั้นหรือ?” ดังนั้น ชนเหล่านี้แหละ ที่พำนักของพวกเขาคือนรกญะฮันนัม และมันเป็นที่กลับไปที่เลวร้ายยิ่ง