Translation of the Meanings Surah As-Sāffāt - Dari translation - Muhammad Anwar Badakhshani - Encyclopedia of the Noble Quran

صافات

Verse: 1

وَٱلصَّٰٓفَّٰتِ صَفّٗا

قسم به فرشته‌های صف بسته در صفهایی منظم

Verse: 2

فَٱلزَّٰجِرَٰتِ زَجۡرٗا

قسم به آن فرشته‌هایی که (شیاطین را) سخت می‌رانند.

Verse: 3

فَٱلتَّٰلِيَٰتِ ذِكۡرًا

قسم به آن گروه فرشته‌ها که ذكر الله (قرآن) را تلاوت می‌کنند.

Verse: 4

إِنَّ إِلَٰهَكُمۡ لَوَٰحِدٞ

بی‌شک که معبود شما یگانه است.

Verse: 5

رَّبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا وَرَبُّ ٱلۡمَشَٰرِقِ

پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه میان آن دو است، و پروردگار مشرقها (و مغرب‌ها) است.

Verse: 6

إِنَّا زَيَّنَّا ٱلسَّمَآءَ ٱلدُّنۡيَا بِزِينَةٍ ٱلۡكَوَاكِبِ

البته ما آسمان پایین (به شما) را به زینت ستارگان آراسته‌ایم.

Verse: 7

وَحِفۡظٗا مِّن كُلِّ شَيۡطَٰنٖ مَّارِدٖ

و آن را از هر شیطان سرکش به خوبی حفظ کرده‌ایم.

Verse: 8

لَّا يَسَّمَّعُونَ إِلَى ٱلۡمَلَإِ ٱلۡأَعۡلَىٰ وَيُقۡذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٖ

آنان نمی‌توانند به (اسرار) عالم بالا گوش فرا دهند بلکه از هر سو به آنان (شهاب) پرتاب می‌شود.

Verse: 9

دُحُورٗاۖ وَلَهُمۡ عَذَابٞ وَاصِبٌ

تا رانده شوند. و برای آنها عذاب دائمی است.

Verse: 10

إِلَّا مَنۡ خَطِفَ ٱلۡخَطۡفَةَ فَأَتۡبَعَهُۥ شِهَابٞ ثَاقِبٞ

مگر اینکه شیطانی به سرعت (خبری) را برباید که شعلۀ سوزنده او را دنبال (و نابود) می‌کند.

Verse: 11

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَهُمۡ أَشَدُّ خَلۡقًا أَم مَّنۡ خَلَقۡنَآۚ إِنَّا خَلَقۡنَٰهُم مِّن طِينٖ لَّازِبِۭ

پس از ایشان بپرس که آیا آفرینش آنان دشوارتر است یا آفرینش چیزهایی که (در کائنات) آفریده ایم؟ بدون شک ما آنان را از گل چسپنده آفریده‌ایم.

Verse: 12

بَلۡ عَجِبۡتَ وَيَسۡخَرُونَ

بلکه تعجب می‌کنی (از انکار ایشان) و ایشان مسخره می‌کنند.

Verse: 13

وَإِذَا ذُكِّرُواْ لَا يَذۡكُرُونَ

و چون اندرز داده شوند، عبرت نمی‌گیرند.

Verse: 14

وَإِذَا رَأَوۡاْ ءَايَةٗ يَسۡتَسۡخِرُونَ

و چون معجزه‌ای را ببینند به آن تمسخر می‌کنند.

Verse: 15

وَقَالُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّا سِحۡرٞ مُّبِينٌ

و گفتند: این جز جادویی آشکار نیست.

Verse: 16

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ

آیا وقتی مردیم (و تبدیل به) خاک و استخوانهای پوسیده شدیم، (دوباره) برانگیخته خواهیم شد؟

Verse: 17

أَوَءَابَآؤُنَا ٱلۡأَوَّلُونَ

و آیا پدران پیشین ما نیز (زنده خواهند شد).

Verse: 18

قُلۡ نَعَمۡ وَأَنتُمۡ دَٰخِرُونَ

بگو: آری (همۀ شما زنده می‌شوید) در حالیکه شما ذلیل خواهید بود.

Verse: 19

فَإِنَّمَا هِيَ زَجۡرَةٞ وَٰحِدَةٞ فَإِذَا هُمۡ يَنظُرُونَ

همانا (قیامت) یک صدای مرگبار است، پس ناگهان آنان (صحنۀ قيامت را) می‌نگرند.

Verse: 20

وَقَالُواْ يَٰوَيۡلَنَا هَٰذَا يَوۡمُ ٱلدِّينِ

و می‌گویند: وای بر ما این روز جزاست؟!

Verse: 21

هَٰذَا يَوۡمُ ٱلۡفَصۡلِ ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تُكَذِّبُونَ

(به آنها گفته می‌شود بلی،) این همان روز جدایی (حق از باطل) است که آن را دروغ می‌پنداشتید.

Verse: 22

۞ ٱحۡشُرُواْ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ وَأَزۡوَٰجَهُمۡ وَمَا كَانُواْ يَعۡبُدُونَ

(ندا می‌آید) ظالمان را با همراهان‌شان (و) با آنچه می‌پرستیدند، جمع کنید.

Verse: 23

مِن دُونِ ٱللَّهِ فَٱهۡدُوهُمۡ إِلَىٰ صِرَٰطِ ٱلۡجَحِيمِ

غیر از الله (هر چه را پرستش می‌کردند) پس آنان را به راه دوزخ راهنمایی کنید.

Verse: 24

وَقِفُوهُمۡۖ إِنَّهُم مَّسۡـُٔولُونَ

و آنان را متوقف کنید زیرا که آنها مورد بازخواست قرار می‌گیرند.

Verse: 25

مَا لَكُمۡ لَا تَنَاصَرُونَ

شما را چه شده که یکدیگر را مدد نمی‌کنید؟

Verse: 26

بَلۡ هُمُ ٱلۡيَوۡمَ مُسۡتَسۡلِمُونَ

بلکه آنان امروز تسلیم‌اند.

Verse: 27

وَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

و بعضی از آنان به بعضی دیگر روی کرده و از همدیگر می‌پرسند.

Verse: 28

قَالُوٓاْ إِنَّكُمۡ كُنتُمۡ تَأۡتُونَنَا عَنِ ٱلۡيَمِينِ

(پیروان) می‌گویند: شما بودید که با قهر و غلبه به‌سوی ما می‌آمدید.

Verse: 29

قَالُواْ بَل لَّمۡ تَكُونُواْ مُؤۡمِنِينَ

(پیشوایان) گویند: بلکه (کوتاهی از خودتان بود و) مؤمن نبودید.

Verse: 30

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَيۡكُم مِّن سُلۡطَٰنِۭۖ بَلۡ كُنتُمۡ قَوۡمٗا طَٰغِينَ

و ما هیچ سلطه و غلبه بر شما نداشتیم بلکه شما خود قوم سرکش بودید.

Verse: 31

فَحَقَّ عَلَيۡنَا قَوۡلُ رَبِّنَآۖ إِنَّا لَذَآئِقُونَ

پس وعدۀ (عذاب) پروردگار ما بر ما لازم شد، بی‌گمان ما چشنده (طعم عذاب) خواهیم بود.

Verse: 32

فَأَغۡوَيۡنَٰكُمۡ إِنَّا كُنَّا غَٰوِينَ

چون ما خود گمراه بودیم پس شما را هم گمراه کردیم.

Verse: 33

فَإِنَّهُمۡ يَوۡمَئِذٖ فِي ٱلۡعَذَابِ مُشۡتَرِكُونَ

پس یقینا آنها (همه) در آن روز در عذاب شریک‌اند.

Verse: 34

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَفۡعَلُ بِٱلۡمُجۡرِمِينَ

ما این چنین با مجرمان می‌کنیم.

Verse: 35

إِنَّهُمۡ كَانُوٓاْ إِذَا قِيلَ لَهُمۡ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا ٱللَّهُ يَسۡتَكۡبِرُونَ

آنان چنان بودند که چون به آنان گفته می‌شد: معبود برحق جز الله (یگانه) نیست، تکبر می‌ورزیدند.

Verse: 36

وَيَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِكُوٓاْ ءَالِهَتِنَا لِشَاعِرٖ مَّجۡنُونِۭ

و می‌گفتند: آیا معبودهای خود را به خاطر (سخن) شاعری دیوانه ترک گوییم؟

Verse: 37

بَلۡ جَآءَ بِٱلۡحَقِّ وَصَدَّقَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

(شاعر و دیوانه نیست) بلکه حق را آورده و پیغمبران را تصدیق کرده است.

Verse: 38

إِنَّكُمۡ لَذَآئِقُواْ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡأَلِيمِ

شما حتما عذاب دردناک را خواهید چشید.

Verse: 39

وَمَا تُجۡزَوۡنَ إِلَّا مَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ

و جز (در برابر) آنچه می‌کردید، سزا داده نمی‌شوید.

Verse: 40

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به جز بندگان مخلص الله.

Verse: 41

أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ رِزۡقٞ مَّعۡلُومٞ

ایشان روزی معلوم و خاص دارند.

Verse: 42

فَوَٰكِهُ وَهُم مُّكۡرَمُونَ

(برایشان انواع) میوه‌ها است و ایشان گرامی‌اند.

Verse: 43

فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ

در باغ‌های پر نعمت (بهشت).

Verse: 44

عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

بر تختها روبروی یکدیگر (نشسته اند).

Verse: 45

يُطَافُ عَلَيۡهِم بِكَأۡسٖ مِّن مَّعِينِۭ

بر آنان جامی از شراب ناب گردانیده شود.

Verse: 46

بَيۡضَآءَ لَذَّةٖ لِّلشَّٰرِبِينَ

که سفید رنگ و لذت بخش است برای نوشندگان.

Verse: 47

لَا فِيهَا غَوۡلٞ وَلَا هُمۡ عَنۡهَا يُنزَفُونَ

نه در آن زوال عقل است و نه از نوشیدن آن مست می‌شوند.

Verse: 48

وَعِندَهُمۡ قَٰصِرَٰتُ ٱلطَّرۡفِ عِينٞ

و در نزدشان زنان بزرگ چشم که دیده از غیر می‌بندند خواهند بود.

Verse: 49

كَأَنَّهُنَّ بَيۡضٞ مَّكۡنُونٞ

(از شدت سفیدی) گویا آنان تخم‌های (شتر مرغ) هستند که (در زیر پروبال آن) پنهان شده‌اند.

Verse: 50

فَأَقۡبَلَ بَعۡضُهُمۡ عَلَىٰ بَعۡضٖ يَتَسَآءَلُونَ

پس بعضی رو به بعضی دیگر می‌کنند و از یکدیگر می‌پرسند.

Verse: 51

قَالَ قَآئِلٞ مِّنۡهُمۡ إِنِّي كَانَ لِي قَرِينٞ

گوینده‌ای از آنان می‌گوید: البته من همنشینی داشتم.

Verse: 52

يَقُولُ أَءِنَّكَ لَمِنَ ٱلۡمُصَدِّقِينَ

که می‌گفت: آیا تو (به روز آخرت) از باور کنندگان هستی؟

Verse: 53

أَءِذَا مِتۡنَا وَكُنَّا تُرَابٗا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَدِينُونَ

آیا چون بمیریم و به خاک و استخوان‌ها تبدیل شویم (دوباره زنده شده) سزا و جزا می‌بینیم؟

Verse: 54

قَالَ هَلۡ أَنتُم مُّطَّلِعُونَ

گوید: آیا شما (جنتیان) می‌توانید (از حال او) اطلاع یابید؟

Verse: 55

فَٱطَّلَعَ فَرَءَاهُ فِي سَوَآءِ ٱلۡجَحِيمِ

پس خودش نگریست و او را در وسط دوزخ دید.

Verse: 56

قَالَ تَٱللَّهِ إِن كِدتَّ لَتُرۡدِينِ

گفت: سوگند به الله نزدیک بود که مرا هلاک کنی.

Verse: 57

وَلَوۡلَا نِعۡمَةُ رَبِّي لَكُنتُ مِنَ ٱلۡمُحۡضَرِينَ

و اگر نعمت پروردگارم نبود حتما من هم از احضار شدگان (در دوزخ) بودم.

Verse: 58

أَفَمَا نَحۡنُ بِمَيِّتِينَ

(از شدت خوشی می‌گویند:) آیا ما دیگر نمی‌میریم؟!

Verse: 59

إِلَّا مَوۡتَتَنَا ٱلۡأُولَىٰ وَمَا نَحۡنُ بِمُعَذَّبِينَ

مگر مرگ نخستینی که داشتیم و ما عذاب نخواهیم دید.

Verse: 60

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَوۡزُ ٱلۡعَظِيمُ

يقينا این کامیابی بزرگی است (که نصیب ما شده است).

Verse: 61

لِمِثۡلِ هَٰذَا فَلۡيَعۡمَلِ ٱلۡعَٰمِلُونَ

برای چنین (نعمتی) عمل کنندگان باید کار کنند.

Verse: 62

أَذَٰلِكَ خَيۡرٞ نُّزُلًا أَمۡ شَجَرَةُ ٱلزَّقُّومِ

آیا این (نعمت جنت) برای پذیرایی بهتر است یا درخت زقوم.

Verse: 63

إِنَّا جَعَلۡنَٰهَا فِتۡنَةٗ لِّلظَّٰلِمِينَ

بدون شک ما آن را وسیلۀ شکنجه و رنج برای ظالمان قرار داده‌ایم.

Verse: 64

إِنَّهَا شَجَرَةٞ تَخۡرُجُ فِيٓ أَصۡلِ ٱلۡجَحِيمِ

آن درختی است که از قعر دوزخ می‌روید.

Verse: 65

طَلۡعُهَا كَأَنَّهُۥ رُءُوسُ ٱلشَّيَٰطِينِ

خوشه‌ها و شکوفه‌های آن گویا سرهای شیاطین است.

Verse: 66

فَإِنَّهُمۡ لَأٓكِلُونَ مِنۡهَا فَمَالِـُٔونَ مِنۡهَا ٱلۡبُطُونَ

آنان از آن می‌خورند و شکم‌ها را از آن پر می‌کنند.

Verse: 67

ثُمَّ إِنَّ لَهُمۡ عَلَيۡهَا لَشَوۡبٗا مِّنۡ حَمِيمٖ

باز بر آن آب جوشان و آلوده را می‌نوشند.

Verse: 68

ثُمَّ إِنَّ مَرۡجِعَهُمۡ لَإِلَى ٱلۡجَحِيمِ

باز برگشت‌شان به‌سوی دوزخ است.

Verse: 69

إِنَّهُمۡ أَلۡفَوۡاْ ءَابَآءَهُمۡ ضَآلِّينَ

بی‌گمان آنان پدرانشان را گمراه یافتند.

Verse: 70

فَهُمۡ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ يُهۡرَعُونَ

پس (با این حال) آنان در پی پدرانشان شتابان می‌روند.

Verse: 71

وَلَقَدۡ ضَلَّ قَبۡلَهُمۡ أَكۡثَرُ ٱلۡأَوَّلِينَ

البته پیش از آنان اکثر پیشینیان (نیز) گمراه شدند.

Verse: 72

وَلَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا فِيهِم مُّنذِرِينَ

و همانا ما در میانشان بیم دهندگانی فرستاده بودیم.

Verse: 73

فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُنذَرِينَ

پس بنگر که عاقبت بیم داده شدگان چطور شد؟

Verse: 74

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به جز بندگان خالص شدۀ الله.

Verse: 75

وَلَقَدۡ نَادَىٰنَا نُوحٞ فَلَنِعۡمَ ٱلۡمُجِيبُونَ

و البته نوح ما را به فریاد خواند و ما هم چه خوب پاسخ دهندگان هستیم.

Verse: 76

وَنَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥ مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و او و خانواده‌اش را از اندوه بزرگ نجات دادیم.

Verse: 77

وَجَعَلۡنَا ذُرِّيَّتَهُۥ هُمُ ٱلۡبَاقِينَ

و تنها نسل او را باقی گذاشتیم.

Verse: 78

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و برای او در میان ملت‌های آینده یادگار و نام نیک به جا گذاشتیم.

Verse: 79

سَلَٰمٌ عَلَىٰ نُوحٖ فِي ٱلۡعَٰلَمِينَ

و در میان جهانیان بر نوح سلام باد.

Verse: 80

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

البته ما این چنین به نیکوکاران ثواب می‌دهیم.

Verse: 81

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

به يقين او از بندگان با ایمان ما بود.

Verse: 82

ثُمَّ أَغۡرَقۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

باز دیگران را غرق کردیم.

Verse: 83

۞ وَإِنَّ مِن شِيعَتِهِۦ لَإِبۡرَٰهِيمَ

و يقينا ابراهیم از پیروان او بود.

Verse: 84

إِذۡ جَآءَ رَبَّهُۥ بِقَلۡبٖ سَلِيمٍ

وقتی که با دل سالم به پیشگاه پروردگارش آمد.

Verse: 85

إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ وَقَوۡمِهِۦ مَاذَا تَعۡبُدُونَ

وقتی که به پدر و قوم خود گفت: چه چیزی را می‌پرستید؟

Verse: 86

أَئِفۡكًا ءَالِهَةٗ دُونَ ٱللَّهِ تُرِيدُونَ

آیا به دروغ معبودهای دیگری غیر از الله را می‌خواهید؟

Verse: 87

فَمَا ظَنُّكُم بِرَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

پس گمانتان در بارۀ پروردگار جهانیان چیست؟

Verse: 88

فَنَظَرَ نَظۡرَةٗ فِي ٱلنُّجُومِ

پس نگاه خاصی به ستارگان کرد.

Verse: 89

فَقَالَ إِنِّي سَقِيمٞ

پس گفت: من بیمارم.

Verse: 90

فَتَوَلَّوۡاْ عَنۡهُ مُدۡبِرِينَ

پس مردم از او روی گردانده برگشتند.

Verse: 91

فَرَاغَ إِلَىٰٓ ءَالِهَتِهِمۡ فَقَالَ أَلَا تَأۡكُلُونَ

پس شتابان و نهان به‌سوی معبودهایشان رفت و (مسخره کنان) گفت: آیا نمی‌خورید؟

Verse: 92

مَا لَكُمۡ لَا تَنطِقُونَ

شما را چه شده است که حرف نمی‌زنید؟

Verse: 93

فَرَاغَ عَلَيۡهِمۡ ضَرۡبَۢا بِٱلۡيَمِينِ

پس با دست راست بر آنها ضربۀ محکم وارد کرد.

Verse: 94

فَأَقۡبَلُوٓاْ إِلَيۡهِ يَزِفُّونَ

پس مردم شتابان به‌سوی او روی آوردند.

Verse: 95

قَالَ أَتَعۡبُدُونَ مَا تَنۡحِتُونَ

(ابراهیم) گفت: آیا چیزهایی را می‌پرستید که خودتان می‌تراشید؟

Verse: 96

وَٱللَّهُ خَلَقَكُمۡ وَمَا تَعۡمَلُونَ

حال آنکه الله شما و آنچه را که انجام می‌دهید آفریده است.

Verse: 97

قَالُواْ ٱبۡنُواْ لَهُۥ بُنۡيَٰنٗا فَأَلۡقُوهُ فِي ٱلۡجَحِيمِ

گفتند: برای او چهار دیوار بزرگی (مانند کوره) بسازید و او را در آتش بیاندازید.

Verse: 98

فَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَسۡفَلِينَ

پس خواستند برای (نابودی) ابراهیم نیرنگ ورزند، ولی ما آنان را پست و مغلوب قرار دادیم.

Verse: 99

وَقَالَ إِنِّي ذَاهِبٌ إِلَىٰ رَبِّي سَيَهۡدِينِ

و ابراهیم گفت: البته من به‌سوی پروردگارم می‌روم، او مرا راهنمایی خواهد کرد.

Verse: 100

رَبِّ هَبۡ لِي مِنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

پروردگارم! به من (فرزندی) از صالحان عطا کن.

Verse: 101

فَبَشَّرۡنَٰهُ بِغُلَٰمٍ حَلِيمٖ

پس او را به پسری بردبار مژده دادیم.

Verse: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ ٱلسَّعۡيَ قَالَ يَٰبُنَيَّ إِنِّيٓ أَرَىٰ فِي ٱلۡمَنَامِ أَنِّيٓ أَذۡبَحُكَ فَٱنظُرۡ مَاذَا تَرَىٰۚ قَالَ يَٰٓأَبَتِ ٱفۡعَلۡ مَا تُؤۡمَرُۖ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلصَّٰبِرِينَ

وقتیکه (فرزندش) در کار و کوشش به سنی رسید که می‌توانست با او بایستد، (پدر) گفت: فرزندم! من در خواب دیده‌ام که من تو را ذبح می‌کنم، پس بنگر که چه می‌بینی و نظرت چیست؟ (فرزند) گفت: ای پدر! آنچه را مأمور شده‌ای انجام ده اگر الله بخواهد مرا از صابران خواهی یافت.

Verse: 103

فَلَمَّآ أَسۡلَمَا وَتَلَّهُۥ لِلۡجَبِينِ

پس چون (پدر و پسر) هردو (به امر الله) گردن نهادند و (ابراهيم) فرزندش را به پیشانی بر زمین خواباند.

Verse: 104

وَنَٰدَيۡنَٰهُ أَن يَٰٓإِبۡرَٰهِيمُ

و او را ندا کردیم که ای ابراهیم!

Verse: 105

قَدۡ صَدَّقۡتَ ٱلرُّءۡيَآۚ إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

حقا که خواب (خود) را راست گرداندی البته ما این چنین نیکوکاران را پاداش می‌دهیم.

Verse: 106

إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡبَلَٰٓؤُاْ ٱلۡمُبِينُ

بی‌گمان این یک آزمون آشکار بود.

Verse: 107

وَفَدَيۡنَٰهُ بِذِبۡحٍ عَظِيمٖ

و ما قربانی بزرگ و ارزشمندی را فدای او کردیم.

Verse: 108

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم.

Verse: 109

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ

درود و سلام بر ابراهیم.

Verse: 110

كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم.

Verse: 111

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

چون او از بندگان با ایمان ما بود.

Verse: 112

وَبَشَّرۡنَٰهُ بِإِسۡحَٰقَ نَبِيّٗا مِّنَ ٱلصَّٰلِحِينَ

و او را به (تولد) اسحاق که پیغمبر و از جملۀ شایستگان بود، مژده دادیم.

Verse: 113

وَبَٰرَكۡنَا عَلَيۡهِ وَعَلَىٰٓ إِسۡحَٰقَۚ وَمِن ذُرِّيَّتِهِمَا مُحۡسِنٞ وَظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِۦ مُبِينٞ

و بر او و اسحاق خیر و برکت عطا کردیم. و از نسل آن دو (بعضی) نیکو کار و (بعضی) آشکارا بر خود ظالم بودند.

Verse: 114

وَلَقَدۡ مَنَنَّا عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

و البته بر موسی و هارون منت نهادیم.

Verse: 115

وَنَجَّيۡنَٰهُمَا وَقَوۡمَهُمَا مِنَ ٱلۡكَرۡبِ ٱلۡعَظِيمِ

و هردوی آنان و قومشان را از مصیبت بزرگ نجات دادیم.

Verse: 116

وَنَصَرۡنَٰهُمۡ فَكَانُواْ هُمُ ٱلۡغَٰلِبِينَ

و آنان را مدد کردیم، پس ایشان بودند که غالب شدند.

Verse: 117

وَءَاتَيۡنَٰهُمَا ٱلۡكِتَٰبَ ٱلۡمُسۡتَبِينَ

و به آن دو کتاب واضح و روشنگر دادیم.

Verse: 118

وَهَدَيۡنَٰهُمَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

و آن دو را به راه راست هدایت کردیم.

Verse: 119

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِمَا فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

برای آن دو در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم.

Verse: 120

سَلَٰمٌ عَلَىٰ مُوسَىٰ وَهَٰرُونَ

سلام بر موسی و هارون.

Verse: 121

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم.

Verse: 122

إِنَّهُمَا مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

چون آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.

Verse: 123

وَإِنَّ إِلۡيَاسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و البته الياس (هم) از پیغمبران بود.

Verse: 124

إِذۡ قَالَ لِقَوۡمِهِۦٓ أَلَا تَتَّقُونَ

وقتی که به قومش گفت: آیا (از الله) نمی‌ترسید؟

Verse: 125

أَتَدۡعُونَ بَعۡلٗا وَتَذَرُونَ أَحۡسَنَ ٱلۡخَٰلِقِينَ

آیا بت بعل را به دعا می‌خوانید و بهترینِ آفرینندگان را می‌گذارید؟

Verse: 126

ٱللَّهَ رَبَّكُمۡ وَرَبَّ ءَابَآئِكُمُ ٱلۡأَوَّلِينَ

الله را، که پروردگار شما و پروردگار پدران پیشین شماست.

Verse: 127

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

پس او را تکذیب کردند. پس بدون شک آنان (در دوزخ) احضار خواهند شد.

Verse: 128

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

مگر بندگان مخلص الله.

Verse: 129

وَتَرَكۡنَا عَلَيۡهِ فِي ٱلۡأٓخِرِينَ

و برای او در ملت‌های آینده نام نیک باقی گذاشتیم.

Verse: 130

سَلَٰمٌ عَلَىٰٓ إِلۡ يَاسِينَ

سلام بر الياس.

Verse: 131

إِنَّا كَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ

ما این چنین نیکوکاران را ثواب می‌دهیم.

Verse: 132

إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

چون او از بندگان مؤمن ما بود.

Verse: 133

وَإِنَّ لُوطٗا لَّمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و يقينا لوط از پیغمبران بود.

Verse: 134

إِذۡ نَجَّيۡنَٰهُ وَأَهۡلَهُۥٓ أَجۡمَعِينَ

(یادآور شو) وقتی را که او و خانواده‌اش، همگی را نجات دادیم.

Verse: 135

إِلَّا عَجُوزٗا فِي ٱلۡغَٰبِرِينَ

به جز پیرزنی که از باقی ماندگان بود.

Verse: 136

ثُمَّ دَمَّرۡنَا ٱلۡأٓخَرِينَ

باز دیگران را هلاک کردیم.

Verse: 137

وَإِنَّكُمۡ لَتَمُرُّونَ عَلَيۡهِم مُّصۡبِحِينَ

و البته شما صبحگاهان بر سرزمین ایشان عبور می‌کنید.

Verse: 138

وَبِٱلَّيۡلِۚ أَفَلَا تَعۡقِلُونَ

و نیز گاهی در شب عبور می‌کنید، آیا نمی‌فهمید؟

Verse: 139

وَإِنَّ يُونُسَ لَمِنَ ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و البته يونس از پیغمبران بود.

Verse: 140

إِذۡ أَبَقَ إِلَى ٱلۡفُلۡكِ ٱلۡمَشۡحُونِ

وقتی که به‌سوی کشتی پر از مردم پناه برد.

Verse: 141

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ ٱلۡمُدۡحَضِينَ

پس در قرعه کشی شرکت کرد و از بازندگان شد.

Verse: 142

فَٱلۡتَقَمَهُ ٱلۡحُوتُ وَهُوَ مُلِيمٞ

پس ماهی او را بلعید، در حالیکه خود را سرزنش می‌کرد.

Verse: 143

فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ كَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِينَ

پس اگر او از تسبیح گویان نبود.

Verse: 144

لَلَبِثَ فِي بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

به يقين در شکمش تا روزی که (مردم) برانگیخته می‌شوند باقی می‌ماند.

Verse: 145

۞ فَنَبَذۡنَٰهُ بِٱلۡعَرَآءِ وَهُوَ سَقِيمٞ

پس در حالیکه خسته و بیمار بود او را به سرزمین خشک (و خالی از گیاه) انداختیم.

Verse: 146

وَأَنۢبَتۡنَا عَلَيۡهِ شَجَرَةٗ مِّن يَقۡطِينٖ

و بر او درختی از (نوع) کدو رویانیدیم.

Verse: 147

وَأَرۡسَلۡنَٰهُ إِلَىٰ مِاْئَةِ أَلۡفٍ أَوۡ يَزِيدُونَ

و او را به‌سوی یکصد هزار نفر یا بیشتر فرستادیم.

Verse: 148

فَـَٔامَنُواْ فَمَتَّعۡنَٰهُمۡ إِلَىٰ حِينٖ

پس ایمان آوردند پس آنان را تا مدتی معین بهره مند ساختیم.

Verse: 149

فَٱسۡتَفۡتِهِمۡ أَلِرَبِّكَ ٱلۡبَنَاتُ وَلَهُمُ ٱلۡبَنُونَ

پس از آنان بپرس که آیا دختران برای پروردگارت و پسران برای آنان است؟

Verse: 150

أَمۡ خَلَقۡنَا ٱلۡمَلَٰٓئِكَةَ إِنَٰثٗا وَهُمۡ شَٰهِدُونَ

یا ما فرشتگان را اناث آفریدیم و آنان حاضر بودند؟

Verse: 151

أَلَآ إِنَّهُم مِّنۡ إِفۡكِهِمۡ لَيَقُولُونَ

آگاه باشید! آنان از روی دروغ و تهمت (چنین( می‌گویند.

Verse: 152

وَلَدَ ٱللَّهُ وَإِنَّهُمۡ لَكَٰذِبُونَ

الله فرزند زاده است! و البته ایشان دروغگویند.

Verse: 153

أَصۡطَفَى ٱلۡبَنَاتِ عَلَى ٱلۡبَنِينَ

آیا الله دختران را بر پسران ترجیح داده است؟

Verse: 154

مَا لَكُمۡ كَيۡفَ تَحۡكُمُونَ

شما را چه شده است، چگونه حکم و فیصله می‌کنید؟

Verse: 155

أَفَلَا تَذَكَّرُونَ

آیا عبرت نمی‌گیرید؟

Verse: 156

أَمۡ لَكُمۡ سُلۡطَٰنٞ مُّبِينٞ

آیا برای شما دلیل آشکار است؟

Verse: 157

فَأۡتُواْ بِكِتَٰبِكُمۡ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

اگر راست می‌گویید کتاب (سند) تان را بیاورید.

Verse: 158

وَجَعَلُواْ بَيۡنَهُۥ وَبَيۡنَ ٱلۡجِنَّةِ نَسَبٗاۚ وَلَقَدۡ عَلِمَتِ ٱلۡجِنَّةُ إِنَّهُمۡ لَمُحۡضَرُونَ

و (کافران) بين الله و جنیان نسبتی قایل شدند، حال آنکه جنيان می‌دانند که (برای محاسبه) احضار خواهند شد.

Verse: 159

سُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

الله از آنچه (او را به آن) توصیف می‌کنند پاک و منزه است.

Verse: 160

إِلَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به جز بندگان مخلص الله (که او را به شایستگی توصیف می‌کنند).

Verse: 161

فَإِنَّكُمۡ وَمَا تَعۡبُدُونَ

پس شما و آنچه می‌پرستید.

Verse: 162

مَآ أَنتُمۡ عَلَيۡهِ بِفَٰتِنِينَ

هرگز نمی‌توانید کسی را با فتنه و فساد از راه الله منحرف سازید.

Verse: 163

إِلَّا مَنۡ هُوَ صَالِ ٱلۡجَحِيمِ

به جز کسی که (خودش) مایل باشد که وارد دوزخ گردد.

Verse: 164

وَمَا مِنَّآ إِلَّا لَهُۥ مَقَامٞ مَّعۡلُومٞ

(فرشتگان گویند) و کسی از ما نیست مگر آنکه جایگاه مشخصی دارد.

Verse: 165

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلصَّآفُّونَ

و البته ما (برای عبادت الله) به صف ایستادگانیم.

Verse: 166

وَإِنَّا لَنَحۡنُ ٱلۡمُسَبِّحُونَ

و البته این مائیم که تسبیح گویانیم.

Verse: 167

وَإِن كَانُواْ لَيَقُولُونَ

و هرچند مشرکان می‌گفتند.

Verse: 168

لَوۡ أَنَّ عِندَنَا ذِكۡرٗا مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ

اگر پندی از پیشینیان در نزد ما بود.

Verse: 169

لَكُنَّا عِبَادَ ٱللَّهِ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به يقين ما هم از بندگان مخلص الله می‌شدیم.

Verse: 170

فَكَفَرُواْ بِهِۦۖ فَسَوۡفَ يَعۡلَمُونَ

پس به آن کفر ورزیدند و به زودی (نتیجۀ کفر خود را) خواهند دانست.

Verse: 171

وَلَقَدۡ سَبَقَتۡ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و البته وعدۀ نصرت ما دربارۀ بندگان فرستادۀ ما قبلا ثبت و صادر شده است.

Verse: 172

إِنَّهُمۡ لَهُمُ ٱلۡمَنصُورُونَ

البته ایشانند که مدد شدگانند.

Verse: 173

وَإِنَّ جُندَنَا لَهُمُ ٱلۡغَٰلِبُونَ

و يقينا لشکر ماست که پیروزمندانند.

Verse: 174

فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

پس از آنان تا مدتی روی بگردان.

Verse: 175

وَأَبۡصِرۡهُمۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و (عناد و سرکشی) آنان را بنگر، پس به زودی خودشان هم خواهند دید.

Verse: 176

أَفَبِعَذَابِنَا يَسۡتَعۡجِلُونَ

پس آیا به (آمدن) عذاب ما عجله دارند؟

Verse: 177

فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمۡ فَسَآءَ صَبَاحُ ٱلۡمُنذَرِينَ

پس چون (عذاب ما) به ساحت آنان نازل شود، پس بيم داده شدگان چه بامداد بدی خواهند داشت!

Verse: 178

وَتَوَلَّ عَنۡهُمۡ حَتَّىٰ حِينٖ

پس از آنان تا مدتی روی بگردان.

Verse: 179

وَأَبۡصِرۡ فَسَوۡفَ يُبۡصِرُونَ

و بنگر و آنان خودشان هم به زودی خواهند دید.

Verse: 180

سُبۡحَٰنَ رَبِّكَ رَبِّ ٱلۡعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

پاک و منزه است پروردگارت، پروردگار صاحب عزت، از توصیف‌هایی که کافران (در بارۀ او) می‌کنند.

Verse: 181

وَسَلَٰمٌ عَلَى ٱلۡمُرۡسَلِينَ

و سلام بر همۀ فرستادگان (الله).

Verse: 182

وَٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ رَبِّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

و همه ستایش‌ها سزاوار ذاتی است که پروردگار جهانیان است.