অৰ্থানুবাদ আয়াত 21 ছুৰা আল-ক্বাচাচ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ থাই অনুবাদ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 21

فَخَرَجَ مِنۡهَا خَآئِفٗا يَتَرَقَّبُۖ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ

ดังนั้น มูซาจึงได้น้อมรับคำแนะนำของผู้ชายผู้หวังดีคนนั้น ท่านจึงได้ออกจากเมืองนั้นในสภาพที่ความกลัวได้ติดตามเขาตลอดเวลา ซึ่งไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง และได้วิงวอนต่อพระผู้อภิบาลของเขาว่า: ข้าแต่พระผู้อภิบาลของฉัน โปรดช่วยเหลือฉันให้รอดพ้นจากหมู่ชนผู้อธรรมด้วยเถิด แล้วพวกเขาก็ไม่สามารถนำภัยอันตรายใดๆ มาถึงฉันได้"

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• الاعتراف بالذنب من آداب الدعاء.

ส่วนหนึ่งจากมารยาทในการขอดุอาอ์ คือ การสำนึกผิดต่อบาปที่ผ่านมา

• الشكر المحمود هو ما يحمل العبد على طاعة ربه، والبعد عن معصيته.

การสำนึกที่ดีที่น่ายกย่องนั้น คือการที่บ่าวได้เชื่อฟังเคารพภักดีต่อพระผู้อภิบาลของเขา และห่างไกลจากการเนรคุณต่อพระองค์

• أهمية المبادرة إلى النصح خاصة إذا ترتب عليه إنقاذ مؤمن من الهلاك.

ความสำคัญของรีบเร่งในการชี้นำตักเตือน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าสิ่งนั้นจะนำไปสู่การช่วยเหลือชีวิตผู้ศรัทธาให้พ้นจากความพินาศ

• وجوب اتخاذ أسباب النجاة، والالتجاء إلى الله بالدعاء.

จำเป็นที่จะต้องยึดหลักกฎของเหตุและผลเพื่อสู่ความความสำเร็จ และการขอความช่วยเหลือต่ออัลลอฮฺด้วยการขอดุอาอ์