অৰ্থানুবাদ আয়াত 20 ছুৰা আল-ক্বাচাচ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ থাই অনুবাদ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 20

وَجَآءَ رَجُلٞ مِّنۡ أَقۡصَا ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡعَىٰ قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّ ٱلۡمَلَأَ يَأۡتَمِرُونَ بِكَ لِيَقۡتُلُوكَ فَٱخۡرُجۡ إِنِّي لَكَ مِنَ ٱلنَّٰصِحِينَ

และเมื่อเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้แพร่กระจาย มีชายคนหนึ่งออกมาจากชานเมืองอย่างรีบเร่งด้วยความเอ็นดูที่มีต่อมูซาจากการถูกไล่ล่า เขาจึงกล่าวว่า: "โอ้มูซา พวกเสนาบดีจากหมู่ชนฟิรเอวนฺกำลังว่างแผนที่จะฆ่าท่าน ดังนั้นท่านจงออกไปจากเมืองนี้เถิด แท้จริงฉันเป็นผู้หวังดีอีกทั้งเอ็นดูต่อท่านจากการที่ท่านจะถูกพวกเขาจับตัวไปฆ่า"

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• الاعتراف بالذنب من آداب الدعاء.

ส่วนหนึ่งจากมารยาทในการขอดุอาอ์ คือ การสำนึกผิดต่อบาปที่ผ่านมา

• الشكر المحمود هو ما يحمل العبد على طاعة ربه، والبعد عن معصيته.

การสำนึกที่ดีที่น่ายกย่องนั้น คือการที่บ่าวได้เชื่อฟังเคารพภักดีต่อพระผู้อภิบาลของเขา และห่างไกลจากการเนรคุณต่อพระองค์

• أهمية المبادرة إلى النصح خاصة إذا ترتب عليه إنقاذ مؤمن من الهلاك.

ความสำคัญของรีบเร่งในการชี้นำตักเตือน โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าสิ่งนั้นจะนำไปสู่การช่วยเหลือชีวิตผู้ศรัทธาให้พ้นจากความพินาศ

• وجوب اتخاذ أسباب النجاة، والالتجاء إلى الله بالدعاء.

จำเป็นที่จะต้องยึดหลักกฎของเหตุและผลเพื่อสู่ความความสำเร็จ และการขอความช่วยเหลือต่ออัลลอฮฺด้วยการขอดุอาอ์