অৰ্থানুবাদ আয়াত 121 ছুৰা আল-বাক্বাৰাহ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ থাই অনুবাদ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 121

ٱلَّذِينَ ءَاتَيۡنَٰهُمُ ٱلۡكِتَٰبَ يَتۡلُونَهُۥ حَقَّ تِلَاوَتِهِۦٓ أُوْلَٰٓئِكَ يُؤۡمِنُونَ بِهِۦۗ وَمَن يَكۡفُرۡ بِهِۦ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡخَٰسِرُونَ

อัลกุรอานุลกะรีมได้พูดถึงชนกลุ่มหนึ่งที่มาจากชาวคัมภีร์ ซึ่งพวกเขานั้นได้ปฏิบัติตามสิ่งที่อยู่ในมือของพวกเขาที่มาจากบรรดาคัมภีร์ที่ถูกประทานลงมา และพวกเขาได้ปฏิบัติตามคัมภีร์เหล่านั้นอย่างจริงจัง ชนเหล่านั้นได้พบหรือได้รู้เห็นถึงสัณญานต่างๆ ที่บ่งบอกถึงข้อเท็จจริงของนบีมุหัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮฺวะสัลลัม ในคัมภีร์เหล่านี้ และด้วยเหตุนี้แหละที่พวกเขาเหล่านั้นได้รีบเร่งไปสู่การศรัทธาต่อเขา (นบีมุหัมมัด) ส่วนกลุ่มอื่นนั้นก็ยังยืนกรานอยู่กับการปฏิเสธของพวกเขา ดังนั้นสำหรับพวกเขาแล้วนั้นคือการขาดทุน

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• أن المسلمين مهما فعلوا من خير لليهود والنصارى؛ فلن يرضوا حتى يُخرجوهم من دينهم، ويتابعوهم على ضلالهم.

แท้จริงบรรดามุสลิมนั้น ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำดีต่อชาวยิวและชาวคริสต์ พวกเขาก็จะไม่พึงพอใจอยู่ดี จนกว่าพวกเขาจะได้ทำให้บรรดามุสลิมนั้นออกไปจากศาสนาของพวกเขา และตามพวกเขาไปในหนทางที่หลงผิดของพวกเขา

• الإمامة في الدين لا تُنَال إلا بصحة اليقين والصبر على القيام بأمر الله تعالى.

การเป็นผู้นำในศาสนาไม่สามารถที่จะเป็นได้ นอกจากด้วยความมั่นใจที่ถูกต้องและอดทนที่จะยืนหยัดบนคำสั่งของอัลลอฮฺ ตะอาลา เท่านั้น

• بركة دعوة إبراهيم عليه السلام للبلد الحرام، حيث جعله الله مكانًا آمنًا للناس، وتفضّل على أهله بأنواع الأرزاق.

ความจำเริญของการขอพรของนบีอิบรอฮีม อะลัยฮิสลาม ที่มีต่อแผ่นดินอันศักดิ์สิทธิ์ โดยอัลลอฮฺนั้นทรงได้ทำให้มันนั้นเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยสำหรับผู้คน และทรงได้มอบความประเสริฐให้แก่ชาวเมืองนั้น ด้วยปัจจัยยังชีพที่มีความหลากหลาย