অৰ্থানুবাদ ছুৰা ত্বা-হা - মেচিডোনিয়ান অনুবাদ - মেচিডোনিয়ান উলামাসকলৰ এটা গোট - পৃষ্ঠা নং 318 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 88

فَأَخۡرَجَ لَهُمۡ عِجۡلٗا جَسَدٗا لَّهُۥ خُوَارٞ فَقَالُواْ هَٰذَآ إِلَٰهُكُمۡ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ

88. па излеа теле кое даваше глас како да мука, и потоа тие рекоа: „Ова е вашиот бог и Мусаовиот бог, кого тој (Муса) го заборави.“

আয়াত: 89

أَفَلَا يَرَوۡنَ أَلَّا يَرۡجِعُ إِلَيۡهِمۡ قَوۡلٗا وَلَا يَمۡلِكُ لَهُمۡ ضَرّٗا وَلَا نَفۡعٗا

89. Зарем тие не видоа дека тоа ни со зборови не им одговара, и дека од нив не може никаква неволја да оттргне ниту може каква било корист да им придобие?

আয়াত: 90

وَلَقَدۡ قَالَ لَهُمۡ هَٰرُونُ مِن قَبۡلُ يَٰقَوۡمِ إِنَّمَا فُتِنتُم بِهِۦۖ وَإِنَّ رَبَّكُمُ ٱلرَّحۡمَٰنُ فَٱتَّبِعُونِي وَأَطِيعُوٓاْ أَمۡرِي

90. А ним Харун уште претходно им зборуваше: „О, народе мој, вие со него сте само на искушение ставени. Ваш Господар е Семилосниот, затоа следете ме мене и слушајте ја наредбата моја!“

আয়াত: 91

قَالُواْ لَن نَّبۡرَحَ عَلَيۡهِ عَٰكِفِينَ حَتَّىٰ يَرۡجِعَ إِلَيۡنَا مُوسَىٰ

91. „Ние ќе го обожуваме сè додека не ни се врати Муса“ – рекоа тие.

আয়াত: 92

قَالَ يَٰهَٰرُونُ مَا مَنَعَكَ إِذۡ رَأَيۡتَهُمۡ ضَلُّوٓاْ

92. „О, Харуне!“ – повика Муса. „Што те спречи, кога виде дека заталкаа,

আয়াত: 93

أَلَّا تَتَّبِعَنِۖ أَفَعَصَيۡتَ أَمۡرِي

93. по мене да не дојдеш? Зошто наредбата моја не ја послуша?“

আয়াত: 94

قَالَ يَبۡنَؤُمَّ لَا تَأۡخُذۡ بِلِحۡيَتِي وَلَا بِرَأۡسِيٓۖ إِنِّي خَشِيتُ أَن تَقُولَ فَرَّقۡتَ بَيۡنَ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ وَلَمۡ تَرۡقُبۡ قَوۡلِي

94. „О, сине на мојата мајка“ – рече Харун – „не фаќај ме за мојата брада и коса! Јас се плашев ти да не кажеш: ,Меѓу синовите Израилови раскол посеа и не постапи така како што ти кажав.‘“

আয়াত: 95

قَالَ فَمَا خَطۡبُكَ يَٰسَٰمِرِيُّ

95. „А што сакаше ти, о Самирија?“ – запраша Муса.

আয়াত: 96

قَالَ بَصُرۡتُ بِمَا لَمۡ يَبۡصُرُواْ بِهِۦ فَقَبَضۡتُ قَبۡضَةٗ مِّنۡ أَثَرِ ٱلرَّسُولِ فَنَبَذۡتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتۡ لِي نَفۡسِي

96. „Јас го видов тоа што тие не го видоа,“ – одговори тој – „па грст земја од трагата на Гласникот^[184] зедов и фрлив, и ете, така тоа ми ја разубави мојата душа.“

[184] Гласникот – се однесува на мелекот Џибрил (архангелот Гаврил), кој таму се по­ја­вил на коњ и од местото каде што стапнал коњот зел грст од земјата која ја упо­тре­бил за градење на телето.

আয়াত: 97

قَالَ فَٱذۡهَبۡ فَإِنَّ لَكَ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ أَن تَقُولَ لَا مِسَاسَۖ وَإِنَّ لَكَ مَوۡعِدٗا لَّن تُخۡلَفَهُۥۖ وَٱنظُرۡ إِلَىٰٓ إِلَٰهِكَ ٱلَّذِي ظَلۡتَ عَلَيۡهِ عَاكِفٗاۖ لَّنُحَرِّقَنَّهُۥ ثُمَّ لَنَنسِفَنَّهُۥ فِي ٱلۡيَمِّ نَسۡفًا

97. „Е, тогаш, губи се!“ – рече Муса. „Целиот свој живот ќе велиш: ,Нема допирање!‘^[185] – а те чека уште и одредениот Час кој нема да те одмине. Погледни го само овој твој ,бог‘ на кого во обожувањето приврзан му беше: ние сигурно ќе го запалиме и по морето правта ќе му ја растуриме.

[185] Казната, поради тоа што го допрел забранетото (земјата од под копитото), му би­ла постојано да го повторува тоа и тоа што никого не допирал и никој не можел не­го да го допре.

আয়াত: 98

إِنَّمَآ إِلَٰهُكُمُ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۚ وَسِعَ كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمٗا

98. Вашиот бог е Аллах, друг бог освен Него нема! Тој со знаењето опфаќа сè.“