অৰ্থানুবাদ ছুৰা আত-তাকৱীৰ - জৰ্জিয়ান অনুবাদ- কাম চলি আছে - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আত-তাকৱীৰ

আয়াত: 1

إِذَا ٱلشَّمۡسُ كُوِّرَتۡ

როცა მზე დაიგრაგნება,^[1]

[1] განკითხვის დღეს მზე დაიგრაგნება და ნათებას დაასრულებს, რის გამოც წყვდიადი დაისადგურებს. ალლაჰის შუამავალმა ﷺ თქვა: „განკითხვის დღეს მზე და მთვარე დაიგრაგნება.“ (ბუხარი, ბად’ულ ხალყ, 4/3200.) ვისაც უნდა განკითხვის დღეს გაეცნოს ისე, რომ თითქოს საკუთარი თვალით ხედავს, მან შემდეგი სურები წაიკითხოს: „როცა მზე დაიგრაგნება“, „როცა ზეცა გაიხსნება“ და „როცა ზეცა გაეპობა.“ (თირმიზი, თაფსიირ, 73/3333.)

আয়াত: 2

وَإِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتۡ

და როცა ვარსკვლავები ჩამოცვივდება,

আয়াত: 3

وَإِذَا ٱلۡجِبَالُ سُيِّرَتۡ

და როცა მთები დაიძრება,

আয়াত: 4

وَإِذَا ٱلۡعِشَارُ عُطِّلَتۡ

და როცა მაკე აქლემები უპატრონოდ დარჩება.

আয়াত: 5

وَإِذَا ٱلۡوُحُوشُ حُشِرَتۡ

და როცა მხეცები შეიყრებიან,^[1]

[1] ‘აბდულლაჰ ბინ ‘აბბასი განმარტავს: ცხოველებს სიკვდილი შეყრის ერთად. მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ ყველა სულდგმული ისევ მოკვდება, გარდა ადამიანებისა და ჯინებისა. იხ. თაფსიირუ ტაბერი.

আয়াত: 6

وَإِذَا ٱلۡبِحَارُ سُجِّرَتۡ

და როცა ზღვები აალდება,^[1]

[1] ‘აბდულლაჰ ბინ ‘აბბასი განმარტავს: ალლაჰი მზეს, მთვარეს და ვარსკლავებს დაგრაგნავს და ზღვაში ჩაცვივდება. შემდეგ მას უკნიდან ქარიშხალს წარუგზავნის, ისე რომ ზღვები აბობოქრდება და ბოლოს ცეცხლად გადაიქცევა. იხ. თაფსიირუ ტაბერი.

আয়াত: 7

وَإِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتۡ

და როცა სულები დაწყვილდებიან,^[1]

[1] ომარ ბინ ხატტაბის, აბდულლაჰ ბინ აბბასის, ყათადესა და რაბი’ ბინ ხუსეიმის განმარტების თანახმად, ყველა ადამიანი თავის სწორთან ერთად განამწესებენ, კეთილს კეთილთან, ბოროტს ბოროტთან. იხ. თაფსიირუ ტაბერი.

আয়াত: 8

وَإِذَا ٱلۡمَوۡءُۥدَةُ سُئِلَتۡ

და როცა ცოცხლად დამარხულ ჩვილ გოგონას კითხავენ,

আয়াত: 9

بِأَيِّ ذَنۢبٖ قُتِلَتۡ

თუ რომელი ცოდვისთვის მოიკლა?^[1]

[1] წარმამრთი არაბები ახალშობილ გონონებს სირცხვილისა და გაჭირვების შიშით ცოცხლად მარხავდნენ.

আয়াত: 10

وَإِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتۡ

და როცა დავთრები გაიშლება,^[1]

[1] როცა ადამიანის ამქვეყნად ნამოქმედარ საქმეთა დავთრები გაიშლება, რომლებიც ანგელოზებმა შეადგინეს. ადამიანის გარდაცვალების შემდეგ ეს დავთრები იხურება, იგრაგნება ან იკეცება და განკითხვის დღემდე შენახულია. განკითხვის დღეს ყველას მიუტანენ თავიანთ საქმეთა დავთარს, გაიშლება და ნახავენ თავიანთ ნამოქმედარს. ამ დროს ადამიანი იტყვის: „ეს რა წიგნია ასეთი, რომ არც პატარა და არც დიდი არაფერია გამორჩენილი.“ (ქეჰფ, 18/49.)

আয়াত: 11

وَإِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتۡ

და როცა ზეცა აიხდება,

আয়াত: 12

وَإِذَا ٱلۡجَحِيمُ سُعِّرَتۡ

და როცა ჯოჯოხეთი აგიზგიზდება,

আয়াত: 13

وَإِذَا ٱلۡجَنَّةُ أُزۡلِفَتۡ

და როცა სამოთხე დაახლოვდება,^[1]

[1] იმ დღეს სამოთხე ახლოს იქნება მის მკვიდრებთან.

আয়াত: 14

عَلِمَتۡ نَفۡسٞ مَّآ أَحۡضَرَتۡ

(მაშინ) გაიგებს სული თუ რა გაუმზადებია.^[1]

[1] როდესაც ზემოთ ჩამოთვლილი მოვლენები მოხდება, მაშინ მიხვდება ყველა სული თუ რა გაუმზადებია საიქიოდ საკუთარი თავისთვის – სიკეთის ან უკეთურების სახით.

আয়াত: 15

فَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلۡخُنَّسِ

არა, ვფიცავ, ვარსკვლავებს, რომლებიც (დღისით) ქრებიან და (ღამით) ისევ ბრუნდებიან;

আয়াত: 16

ٱلۡجَوَارِ ٱلۡكُنَّسِ

(ორბიტაზე) მოძრავთ და ქრობადთ,

আয়াত: 17

وَٱلَّيۡلِ إِذَا عَسۡعَسَ

ასევე (ვფიცავ) ღამეს, როცა შემოდის სიბნელით და ისევ უკუ ბრუნდება,

আয়াত: 18

وَٱلصُّبۡحِ إِذَا تَنَفَّسَ

და ცისკარს, როცა ინათებს,

আয়াত: 19

إِنَّهُۥ لَقَوۡلُ رَسُولٖ كَرِيمٖ

რომ, ჭეშმარიტად, ის (ყურანი) არის პატივდებული შუამავლის^[1] (მიერ ჩამოვლენილი) სიტყვა,

[1] ეს არის ჯიბრილ მთავარ ანგელოზის მიერ უზენაესი ალლაჰისგან ჩამოვლენილი სიტყვა.

আয়াত: 20

ذِي قُوَّةٍ عِندَ ذِي ٱلۡعَرۡشِ مَكِينٖ

ძლევამოსილისა, ‘არშის მფლობელის წინაშე პატივდებულისა.

আয়াত: 21

مُّطَاعٖ ثَمَّ أَمِينٖ

მას ჰმორჩილებენ ზეცის მკვიდრნი,^[1] არის სანდო.^[2]

[1] ის არის მთავარ ანგელოზი და მას ჰმორჩილებენ დანარჩენი ანგელოზები.
[2] არის სანდო და არანაირი ეჭვი არ არსებობს, მისმიერ ჩამოვლენილ ყურანის აიათებში, რომ ის სამყაროთა გამჩენის სიტყვებია.

আয়াত: 22

وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجۡنُونٖ

და თქვენი მეგობარი,^[1] არ არის შეშლილი.

[1] როდესაც მუჰამმედ შუამავალმა ﷺ ისლამის ქადაგება დაიწყო, ურწმუნოებმა ხმები დაყარეს, რომ ის იყო შეშლილი.

আয়াত: 23

وَلَقَدۡ رَءَاهُ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡمُبِينِ

მან მართლაც იხილა იგი ნათელ ცის კაბადონზე.^[1]

[1] ალლაჰის შუამავალმა ﷺ ორჯერ იხილა ჯიბრილ მთავარ ანგელოზი თავისი ნამდვილი სახით, რაზეც არაერთი სანდო გადმოცემებიც მოწმობენ: „ერთხელ, როდესაც ფეხით გადავადგილდებოდი, ზეციდან ხმა შემომესმა. მაშინვე მზერა ზეცას მივაპყრე, დავინახე, რომ ანგელოზი – რომელიც ჩემთან ჰირას გამოქვაბულში იყო მოსული – ზეცასა და დედამიწას შორის ტახტზე იჯდა.“ (ბუხარი, ბად ულ ვაჰი, ჰადისი:4). ‘აბდულლაჰ ბინ მეს’უდი გადმოგვცემს: „შუამავალმა ჯიბრილი იხილა და მას ქონდა ექვსასი ფრთა.“ (ბუხარი თაფსიირ, ჰ.ნ. 4856).

আয়াত: 24

وَمَا هُوَ عَلَى ٱلۡغَيۡبِ بِضَنِينٖ

და ის არ არის ძუნწი იდუმალის უწყებაში.^[1]

[1] მას არაფერი დაუმალავს იმისგან, რაც ვაჰის სახით ზეშთაეგონა ღმერთისგან.

আয়াত: 25

وَمَا هُوَ بِقَوۡلِ شَيۡطَٰنٖ رَّجِيمٖ

და ის არ არის განდევნილი სატანის სიტყვა.^[1]

[1] ყურანი.

আয়াত: 26

فَأَيۡنَ تَذۡهَبُونَ

მაშ, საით მიემართებით?

আয়াত: 27

إِنۡ هُوَ إِلَّا ذِكۡرٞ لِّلۡعَٰلَمِينَ

ის მხოლოდ შეგონებაა სამყაროთათვის.^[1]

[1] წმინდა ყურანი ჩამოვლენილია ჯინთა და ადამიანთა სამყარს შესაგონებლად.

আয়াত: 28

لِمَن شَآءَ مِنكُمۡ أَن يَسۡتَقِيمَ

(განსაკუთრებით) მათთვის, ვისაც თქვენგან სწორ გზაზე დადგომა სურს.

আয়াত: 29

وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلۡعَٰلَمِينَ

და თქვენ ვერაფერს ისურვებთ თუ არ ინება ალლაჰმა, სამყაროთა ღმერთმა.