የይዘት ትርጉም ምዕራፍ አል ሒጅር - የዳሪ ቋንቋ ትርጉም - በሙሓመድ አኑወር በደኽሻኒ - የገፅ ቁጥር 264 - የቅዱስ ቁርዓን ማህደር

አንቀጽ: 32

قَالَ يَٰٓإِبۡلِيسُ مَا لَكَ أَلَّا تَكُونَ مَعَ ٱلسَّٰجِدِينَ

الله فرمود: ای ابلیس! تو را چه شده است که همراه سجده کنندگان نیستی؟!

አንቀጽ: 33

قَالَ لَمۡ أَكُن لِّأَسۡجُدَ لِبَشَرٍ خَلَقۡتَهُۥ مِن صَلۡصَٰلٖ مِّنۡ حَمَإٖ مَّسۡنُونٖ

ابلیس گفت: من آن نیستم که برای بشری که او را از گل خشک از قسم گل سیاه بوی گرفته آفریدی، سجده کنم.

አንቀጽ: 34

قَالَ فَٱخۡرُجۡ مِنۡهَا فَإِنَّكَ رَجِيمٞ

الله فرمود: پس بیرون شو از آنجا (از آن مقام والا) بی‌گمان تو رانده شده‌ای.

አንቀጽ: 35

وَإِنَّ عَلَيۡكَ ٱللَّعۡنَةَ إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلدِّينِ

و يقينا تا روز جزا بر تو لعنت (دوری از رحمت الله) است.

አንቀጽ: 36

قَالَ رَبِّ فَأَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

ابلیس گفت: ای پروردگار! مرا تا روزی که مردم برانگیخته می‌شوند، مهلت ده.

አንቀጽ: 37

قَالَ فَإِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ

الله فرمود: همانا تو از جملۀ مهلت داده شده گانی.

አንቀጽ: 38

إِلَىٰ يَوۡمِ ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ

تا روز وقت (مقرر و) معلوم.

አንቀጽ: 39

قَالَ رَبِّ بِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأُزَيِّنَنَّ لَهُمۡ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَلَأُغۡوِيَنَّهُمۡ أَجۡمَعِينَ

(باز) ابلیس گفت: ای پروردگارم! به سبب اینکه مرا گمراه نمودی (چون از فرمان تو سرکشی کردم، پس گناهان را) در زمین برایشان زیبا جلوه می‌دهم و همگی آنان را گمراه می‌نمایم.

አንቀጽ: 40

إِلَّا عِبَادَكَ مِنۡهُمُ ٱلۡمُخۡلَصِينَ

به جز بندگان خالص تو از جملۀ آنان را (که بر آنها مسلط نمی‌توان شد).

አንቀጽ: 41

قَالَ هَٰذَا صِرَٰطٌ عَلَيَّ مُسۡتَقِيمٌ

الله (در جواب) فرمود: این (دین اسلام) راهی است راست که بر من می‌رسد.

አንቀጽ: 42

إِنَّ عِبَادِي لَيۡسَ لَكَ عَلَيۡهِمۡ سُلۡطَٰنٌ إِلَّا مَنِ ٱتَّبَعَكَ مِنَ ٱلۡغَاوِينَ

البته تو بر بندگان (خالص ) من سلطه نداری مگر گمراهانی که از تو پیروی می‌کنند.

አንቀጽ: 43

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوۡعِدُهُمۡ أَجۡمَعِينَ

و البته وعده گاه همۀ آنها دوزخ است.

አንቀጽ: 44

لَهَا سَبۡعَةُ أَبۡوَٰبٖ لِّكُلِّ بَابٖ مِّنۡهُمۡ جُزۡءٞ مَّقۡسُومٌ

برای آن هفت در است و برای هر دری از آنان بخشی معین است.

አንቀጽ: 45

إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَعُيُونٍ

البته پرهیزگاران در باغها و چشمه سارها‌اند.

አንቀጽ: 46

ٱدۡخُلُوهَا بِسَلَٰمٍ ءَامِنِينَ

(به ایشان گفته می‌شود) در آن با سلامتی و امنیت در آیید.

አንቀጽ: 47

وَنَزَعۡنَا مَا فِي صُدُورِهِم مِّنۡ غِلٍّ إِخۡوَٰنًا عَلَىٰ سُرُرٖ مُّتَقَٰبِلِينَ

و کینه‌ای را که در سینه‌های آنان است بیرون می‌کشیم (و) برادرانه بر تختها روبروی هم می‌نشینند.

አንቀጽ: 48

لَا يَمَسُّهُمۡ فِيهَا نَصَبٞ وَمَا هُم مِّنۡهَا بِمُخۡرَجِينَ

در آن جا رنجی به آنان نمی‌رسد، و از آنجا بیرون شدنی نیستند.

አንቀጽ: 49

۞ نَبِّئۡ عِبَادِيٓ أَنِّيٓ أَنَا ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ

بندگان مرا آگاه ساز که منم آمرزندۀ مهربان.

አንቀጽ: 50

وَأَنَّ عَذَابِي هُوَ ٱلۡعَذَابُ ٱلۡأَلِيمُ

و (نیز بندگان مرا آگاه کن) يقينا که عذاب من، عذاب دردناک است.

አንቀጽ: 51

وَنَبِّئۡهُمۡ عَن ضَيۡفِ إِبۡرَٰهِيمَ

و به آنها از مهمانان ابراهيم خبر ده (که هم برای رحمت آمده بودند و هم برای عذاب).