مەنالار تەرجىمىسى ئايەت 49 سۈرە زۇمەر - قۇرئان كەرىم قىسقىچە تەپسىرىنىڭ ئازەربەيجانچە تەرجىمىسى - قۇرئان كەرىم ئىنىسكىلوپىدىيىسى

ئايەت: 49

فَإِذَا مَسَّ ٱلۡإِنسَٰنَ ضُرّٞ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلۡنَٰهُ نِعۡمَةٗ مِّنَّا قَالَ إِنَّمَآ أُوتِيتُهُۥ عَلَىٰ عِلۡمِۭۚ بَلۡ هِيَ فِتۡنَةٞ وَلَٰكِنَّ أَكۡثَرَهُمۡ لَا يَعۡلَمُونَ

Kafir insana bir xəstəlik, yaxud kasıblıq və ya buna bənzər bir bəla üz verdiyi zaman, Bizə dua edər ki, o bəlanı ondan uzaq edək. Sonra Biz o kafirə Özümüzdən bir nemət - sağlamlıq, yaxud mal-dövlət verdikdə isə deyər: “Mən bu nemətə layiq olduğum üçün Allah onu mənə əta edib”. Doğrusu, bu, bir sınaq və tədricən həlak olmaqdır, lakin kafirlərin çoxu bunu bilmir və Allahın onlara verdiyi nemətlərə aldanırlar.

بۇ بەتتىكى ئايەتلەردىن ئېلىنغان مەزمۇنلار:

• النعمة على الكافر استدراج.

Kafirə verilən nemət, onun tədricən həlak olması üçündür.

• سعة رحمة الله بخلقه.

Allahın məxluqatına olan rəhmətinin geniş olması.

• الندم النافع هو ما كان في الدنيا، وتبعته توبة نصوح.

Peşmançılıq yalnız o halda fayda verər ki, insan bu dünyada səmimi tövbə edərək peşman olsun.