மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்முத்தஸ்ஸிர் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - பக்க எண் 576 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 19

فَقُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ۟ۙ

نفرین و عذاب بر او باد چگونه ارزیابی کرد.

வசனம்: 20

ثُمَّ قُتِلَ كَیْفَ قَدَّرَ ۟ۙ

باز هم نفرین و عذاب بر او باد، چگونه سنجید و ارزیابی کرد.

வசனம்: 21

ثُمَّ نَظَرَ ۟ۙ

دوباره در آنچه که می‌گوید نگریست و اندیشید.

வசனம்: 22

ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ۟ۙ

سپس چون چیزی نیافت که با آن بر قرآن عیب وارد کند چهره در هم کشید و خشم کرد.

வசனம்: 23

ثُمَّ اَدْبَرَ وَاسْتَكْبَرَ ۟ۙ

سپس از ایمان روی گرداند و از پیروی پیامبر صلی الله علیه وسلم خودداری کرد.

வசனம்: 24

فَقَالَ اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ یُّؤْثَرُ ۟ۙ

پس گفت: این چیزی که محمد آورده است سخن الله نیست، بلکه سحری است که از دیگران روایت می‌کند.

வசனம்: 25

اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ ۟ؕ

کلام الله نیست، بلکه کلام انسان است.

வசனம்: 26

سَاُصْلِیْهِ سَقَرَ ۟

به‌زودی این کافر را در یکی از طبقات جهنم، یعنی سَقَر که گرمایی کشنده دارد وارد می‌کنم.

வசனம்: 27

وَمَاۤ اَدْرٰىكَ مَا سَقَرُ ۟ؕ

و - ای محمد- تو چه می‌دانی که سَقَر چیست؟!

வசனம்: 28

لَا تُبْقِیْ وَلَا تَذَرُ ۟ۚ

از عذاب‌شدۀ در خویش چیزی باقی نمی‌گذارد مگر اینکه او را فرا می‌گیرد، و رها نمی‌کند، سپس همان‌گونه که بود بازمی‌گردد، سپس بر او فرود می‌آید، و به همین ترتیب ادامه دارد.

வசனம்: 29

لَوَّاحَةٌ لِّلْبَشَرِ ۟ۚ

پوست‌ها را سخت می‌سوزاند و تغییر می‌دهد.

வசனம்: 30

عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ۟ؕ

بر آن نوزده فرشته گمارده شده است، که خزانه‌دارانش هستند.

வசனம்: 31

وَمَا جَعَلْنَاۤ اَصْحٰبَ النَّارِ اِلَّا مَلٰٓىِٕكَةً ۪— وَّمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ اِلَّا فِتْنَةً لِّلَّذِیْنَ كَفَرُوْا ۙ— لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ وَیَزْدَادَ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا اِیْمَانًا وَّلَا یَرْتَابَ الَّذِیْنَ اُوْتُوا الْكِتٰبَ وَالْمُؤْمِنُوْنَ ۙ— وَلِیَقُوْلَ الَّذِیْنَ فِیْ قُلُوْبِهِمْ مَّرَضٌ وَّالْكٰفِرُوْنَ مَاذَاۤ اَرَادَ اللّٰهُ بِهٰذَا مَثَلًا ؕ— كَذٰلِكَ یُضِلُّ اللّٰهُ مَنْ یَّشَآءُ وَیَهْدِیْ مَنْ یَّشَآءُ ؕ— وَمَا یَعْلَمُ جُنُوْدَ رَبِّكَ اِلَّا هُوَ ؕ— وَمَا هِیَ اِلَّا ذِكْرٰی لِلْبَشَرِ ۟۠

و ما مأموران دوزخ را تنها از میان فرشتگان بر گزیده ایم، و انسان توانایی مقابله با آن ها را ندارد، و تعداد آن ها را جز آزمایشی برای کسانی که به الله کفر ورزیده اند، قرار ندادیم؛ تا در مورد آن ها هر چه كه می خواهند بگویند و در نهایت عذاب بر آنان دوچندان می شود، و تا یهود که تورات، و نصاری که انجیل به آن ها داده شده، اطمینان حاصل کنند که قرآن، تصدیق کننده ی آنچه مى باشد در کتاب هایشان است. همچنین مؤمنان زمانی که این (موضوع مورد) توافق را می بینند، ایمانشان افزايش يابد و یهود، نصاری و مؤمنان (در حق بودنش) شک و تردیدی نکنند، و تا کسانی که در دل هایشان بيمارى و ترديد وجود دارد و همچنين کافران، بگویند: الله با تعیین این عدد عجیب چه چیزی را اراده کرده است؟! همچنان که الله متعال تکذیب کننده ی این عدد را گمراه، و تصدیق کننده ی آن را مورد هدایت قرار داده است؛ هر کس را بخواهد گمراه و هر کس را بخواهد هدایت می دهد. به علت كثرت و فراوانی، کسی جز پروردگار از (انواع و ماهیت) لشکریانش آگاه نیست، و دوزخ جز اندرزى براى مردمان نيست تا با آن به بزرگی الله متعال پی ببرند.

வசனம்: 32

كَلَّا وَالْقَمَرِ ۟ۙ

سخن آن‌گونه نیست که یکی از مشرکان ادعا می‌کند یارانش برای چیره‌شدن بر خزانه‌داران جهنم کافی هستند. الله به ماه سوگند یاد فرمود.

வசனம்: 33

وَالَّیْلِ اِذْ اَدْبَرَ ۟ۙ

و به شب آن‌گاه که پشت کند سوگند یاد فرمود.

வசனம்: 34

وَالصُّبْحِ اِذَاۤ اَسْفَرَ ۟ۙ

و به صبح آن‌گاه که روشنایی آورد سوگند یاد فرمود.

வசனம்: 35

اِنَّهَا لَاِحْدَی الْكُبَرِ ۟ۙ

که آتش جهنم به‌طور قطع یکی از بلایای بزرگ است.

வசனம்: 36

نَذِیْرًا لِّلْبَشَرِ ۟ۙ

وسیلۀ تهدید و ترساندن مردم است.

வசனம்: 37

لِمَنْ شَآءَ مِنْكُمْ اَنْ یَّتَقَدَّمَ اَوْ یَتَاَخَّرَ ۟ؕ

- ای مردم- برای هرکس از شما که بخواهد با ایمان به الله و عمل صالح پیشی جوید، یا با کفر و گناهان عقب بکشد.

வசனம்: 38

كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِیْنَةٌ ۟ۙ

هرکس در قبال اعمالی‌که کسب کرده گرفتار است. پس یا اعمالش او را نابود می‌کند، یا او را از نابودی می‌رهاند و نجات می‌دهد.

வசனம்: 39

اِلَّاۤ اَصْحٰبَ الْیَمِیْنِ ۟ؕۛ

مگر مؤمنان که در قبال گناهان‌شان مواخذه نمی‌شوند، بلکه به‌سبب اعمال صالحی که دارند مورد عفو قرار می‌گیرند.

வசனம்: 40

فِیْ جَنّٰتٍ ۛ۫— یَتَسَآءَلُوْنَ ۟ۙ

و آنها روز قیامت در بهشت‌هایی هستند و از یکدیگر می‌پرسند.

வசனம்: 41

عَنِ الْمُجْرِمِیْنَ ۟ۙ

در مورد کافران که خودشان را با گناهانی که انجام دادند نابود کردند.

வசனம்: 42

مَا سَلَكَكُمْ فِیْ سَقَرَ ۟

به آنها می‌گویند: چه چیزی شما را وارد جهنم کرد؟

வசனம்: 43

قَالُوْا لَمْ نَكُ مِنَ الْمُصَلِّیْنَ ۟ۙ

کافران این‌گونه به آنها پاسخ می‌دهند: از کسانی‌که نماز واجب را در زندگی دنیا برپا می‌داشتند نبودیم.

வசனம்: 44

وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ الْمِسْكِیْنَ ۟ۙ

و از آنچه که الله به ما عطا کرده بود به فقیر اطعام نمی‌کردیم.

வசனம்: 45

وَكُنَّا نَخُوْضُ مَعَ الْخَآىِٕضِیْنَ ۟ۙ

و همراه پیروان باطل بودیم که هرجا می‌گشتند با آنها می‌گشتیم، و با گمراهان و فریب ‌خوردگان سخن می‌گفتیم.

வசனம்: 46

وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّیْنِ ۟ۙ

و روز جزا را تکذیب می‌کردیم.

வசனம்: 47

حَتّٰۤی اَتٰىنَا الْیَقِیْنُ ۟ؕ

و به تکذیب روز جزا ادامه دادیم تا مرگ ما را فرا گرفت، آن‌گاه میان ما و توبه مانع ایجاد کرد.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• خطورة الكبر حيث صرف الوليد بن المغيرة عن الإيمان بعدما تبين له الحق.

خطر زیاد کبر چنان‌که ولید بن مُغِیره را پس از اینکه حق برایش آشکار شد از ایمان بازداشت.

• مسؤولية الإنسان عن أعماله في الدنيا والآخرة.

مسئولیت انسان در قبال اعمالش در دنیا و آخرت.

• عدم إطعام المحتاج سبب من أسباب دخول النار.

طعام ‌ندادن به نیازمند یکی از اسباب ورود به جهنم است.