மொழிபெயர்ப்பு வசனம் 47 அத்தியாயம் யூனுஸ் - அல்முக்தஸர் பீ தப்ஸீரில் குர்ஆனில் கரீமுக்கான பாரசீக மொழிபெயர்ப்பு - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 47

وَلِكُلِّ اُمَّةٍ رَّسُوْلٌ ۚ— فَاِذَا جَآءَ رَسُوْلُهُمْ قُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْقِسْطِ وَهُمْ لَا یُظْلَمُوْنَ ۟

و برای هر یک از امت‌های پیشین، رسولی بود که به‌سوی‌شان فرستاده می‌شد، و وقتی آنچه که به تبلیغ آن فرمان یافته به آنها ابلاغ می‌کرد، و او را تکذیب می‌کردند میان آنها و رسول‌شان به عدالت حکم می‌شد، آن‌گاه الله رسول را به فضل خویش نجات می‌داد، و آنها را به عدالت خویش نابود می‌ساخت، و آنها در جزای اعمال‌شان ذره‌ای مورد ستم قرار نمی‌گیرند.

இப்பக்கத்தின் வசனங்களிலுள்ள பயன்கள்:

• الإنسان هو الذي يورد نفسه موارد الهلاك، فالله مُنَزَّه عن الظلم.

انسان خودش است که خویشتن را در معرض نابودی قرار می‌دهد، زیرا الله از ستم پاک است.

• مهمة الرسول هي التبليغ للمرسل إليهم، والله يتولى حسابهم وعقابهم بحكمته، فقد يعجله في حياة الرسول أو يؤخره بعد وفاته.

مسؤليت پیامبر، تبلیغ رسالت به مخاطبین آن می باشد، و حسابرسی و سزای مردم را الله متعال با حکمتشان بر عهده دارد. شاید آن عذاب را در حیات پیامبر تسريع بخشد و یا آن را به بعد از وفات پیامبر به تأخیر اندازد.

• النفع والضر بيد الله عز وجل، فلا أحد من الخلق يملك لنفسه أو لغيره ضرًّا ولا نفعًا.

نفع و ضرر به دست الله است، پس هیچ‌یک از مخلوقات، مالک هیچ ضرر یا نفعی برای خودش یا برای دیگران نیست.

• لا ينفع الإيمان صاحبه عند معاينة الموت.

هنگام مشاهدۀ مرگ، ایمان فایده نمی‌رساند.