மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்அஃராப் - பாஷ்டோ மொழிபெயர்ப்பு - சர்ப்ராஸ் - பக்க எண் 175 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 188

قُلْ لَّاۤ اَمْلِكُ لِنَفْسِیْ نَفْعًا وَّلَا ضَرًّا اِلَّا مَا شَآءَ اللّٰهُ ؕ— وَلَوْ كُنْتُ اَعْلَمُ الْغَیْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَیْرِ ۛۚ— وَمَا مَسَّنِیَ السُّوْٓءُ ۛۚ— اِنْ اَنَا اِلَّا نَذِیْرٌ وَّبَشِیْرٌ لِّقَوْمٍ یُّؤْمِنُوْنَ ۟۠

ای محمده! ووایه چې زه د ځان لپاره د ګټې او تاوان واک نه لرم همغه څه راپیښیږي چې الله يې وغواړي. که زه په غیبو پوهیدای نو ډیرې ګټي به مې راټولې کړې او تاوان به هیڅکله نه و رارسیدلی. زه یو ډاروونکی او زیری ورکوونکی د هغه قوم یم چې خبره مني.

வசனம்: 189

هُوَ الَّذِیْ خَلَقَكُمْ مِّنْ نَّفْسٍ وَّاحِدَةٍ وَّجَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا لِیَسْكُنَ اِلَیْهَا ۚ— فَلَمَّا تَغَشّٰىهَا حَمَلَتْ حَمْلًا خَفِیْفًا فَمَرَّتْ بِهٖ ۚ— فَلَمَّاۤ اَثْقَلَتْ دَّعَوَا اللّٰهَ رَبَّهُمَا لَىِٕنْ اٰتَیْتَنَا صَالِحًا لَّنَكُوْنَنَّ مِنَ الشّٰكِرِیْنَ ۟

الله پاک هغه ذات دی چې تاسې يي له یوه ساه کښ څخه پیدا کړي يي[۱۲] او د هغه ښځه يي هم له همغه نه پیدا کړی ده تر څو چې ورسره ارام شي. نو کله چې نارینه خپلې ښځې ته ورنژدې او هغې داسې کوچنې باور واخیست چې ښکته او پورته ورسره تلای شوه نو چې بار يي دروند شو خاوند او ښځې دواړو له خپل رب څخه غوښتنه وکړه چې ای الله! که مونږ ته دې روغ رمټ بچی راکړ نو مونږ به هرو، مرو له شکر کوونکو نه وو.

[۱۲] ډيرو مفسرینو ددی ایت مقداق ادم او حواء ښوولې مونږ د حسن بصری صاحب ترجمه چې انسان يي عام ښوولې غوره کړي ده، ابن جریر الطبری ۶/۱۷۶ او همدا ترجمه شیخ الهند او مولانا مودودی هم خوښه کړې ده.

வசனம்: 190

فَلَمَّاۤ اٰتٰىهُمَا صَالِحًا جَعَلَا لَهٗ شُرَكَآءَ فِیْمَاۤ اٰتٰىهُمَا ۚ— فَتَعٰلَی اللّٰهُ عَمَّا یُشْرِكُوْنَ ۟

خو چې الله پاک هغوی ته روغ رمټ بچی ورکړ د الله په دې ورکړه کې يي نور هم برخه من کړل. الله پاک له هغو شرکي کړنو نه ډیر پورته دی چې هغوی يې کوي.

வசனம்: 191

اَیُشْرِكُوْنَ مَا لَا یَخْلُقُ شَیْـًٔا وَّهُمْ یُخْلَقُوْنَ ۟ۚ

ایا داسې څه له الله سره شریکان ګڼي چي: هیڅ شی پیدا کولی نه، بلکې په خپله هم مخلوق دي؟

வசனம்: 192

وَلَا یَسْتَطِیْعُوْنَ لَهُمْ نَصْرًا وَّلَاۤ اَنْفُسَهُمْ یَنْصُرُوْنَ ۟

دا معبودان نه د عبادت کوونکو او نه له خپلو ځانونو سره لاس کولای شي.

வசனம்: 193

وَاِنْ تَدْعُوْهُمْ اِلَی الْهُدٰی لَا یَتَّبِعُوْكُمْ ؕ— سَوَآءٌ عَلَیْكُمْ اَدَعَوْتُمُوْهُمْ اَمْ اَنْتُمْ صَامِتُوْنَ ۟

که تاسي يي د سمې لارې په لور وبلئ نو په تاسې پسې نه راځې. برابره خبره ده چې رابلئ يي او که ترې چپ او بې پروا پاتې کیږئ.

வசனம்: 194

اِنَّ الَّذِیْنَ تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ عِبَادٌ اَمْثَالُكُمْ فَادْعُوْهُمْ فَلْیَسْتَجِیْبُوْا لَكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

دا خبره ډاګیزه ده چې کوم څه تاسې پرته له الله نه بلئ هغوی ستاسې په شان د بل په واک کي دي نو که تاسې رښتینې یاست( چې هغوی هم خدایان دي) نوراو یې بلئ، چې ستاسې دعاء ګاني قبولې کړي.

வசனம்: 195

اَلَهُمْ اَرْجُلٌ یَّمْشُوْنَ بِهَاۤ ؗ— اَمْ لَهُمْ اَیْدٍ یَّبْطِشُوْنَ بِهَاۤ ؗ— اَمْ لَهُمْ اَعْیُنٌ یُّبْصِرُوْنَ بِهَاۤ ؗ— اَمْ لَهُمْ اٰذَانٌ یَّسْمَعُوْنَ بِهَا ؕ— قُلِ ادْعُوْا شُرَكَآءَكُمْ ثُمَّ كِیْدُوْنِ فَلَا تُنْظِرُوْنِ ۟

ایا ستاسې باطل معبودان داسي پښې لري چي پرې ولاړ شي یا يي لاسونه شته چې څه پرې ونیسي؟ سترګي يي شته چې لیدل پرې وکړي؟ او ایا غوږونه لري چې اوریدل پرې وکړي؟ ای محمده! ووایه خپل خدایان مو راوبلئ او څه مو چې په وس پوره وي په ګډه يي زما پر خلاف وکړئ او نور راته حوصله مه کوئ.