மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஹூத் - மூரிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 234 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 109

فَلَا تَكُ فِي مِرۡيَةٖ مِّمَّا يَعۡبُدُ هَٰٓؤُلَآءِۚ مَا يَعۡبُدُونَ إِلَّا كَمَا يَعۡبُدُ ءَابَآؤُهُم مِّن قَبۡلُۚ وَإِنَّا لَمُوَفُّوهُمۡ نَصِيبَهُمۡ غَيۡرَ مَنقُوصٖ

Bɩ f ra maan sik ne bãmbã sẽn tũudã yɑɑ yook ye. B pa tũudi rẽnda wala b saam-rãmbã sẽn da tũud pĩndã, la ad Tõnd na n pidsa b pʋɩɩrã n ka boog ye.

வசனம்: 110

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ فَٱخۡتُلِفَ فِيهِۚ وَلَوۡلَا كَلِمَةٞ سَبَقَتۡ مِن رَّبِّكَ لَقُضِيَ بَيۡنَهُمۡۚ وَإِنَّهُمۡ لَفِي شَكّٖ مِّنۡهُ مُرِيبٖ

La sɩd la hakɩɩka, Tõnd kõ a Muusa Gafã, tɩ b yõs taab a pʋgẽ, la sã n ka fo Soabã gomd sẽn reng taoorã b ra na n kɑoo bʋʋdã b sʋka, lɑ ad b bee sik pʋgẽ ne Alkʋrãɑnã.

வசனம்: 111

وَإِنَّ كُلّٗا لَّمَّا لَيُوَفِّيَنَّهُمۡ رَبُّكَ أَعۡمَٰلَهُمۡۚ إِنَّهُۥ بِمَا يَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

Ad fo Soabã na n pidsa b fãa b tʋʋmã rolbo, A yaa minim tẽng-n-biig ne b sẽn tʋmdã.

வசனம்: 112

فَٱسۡتَقِمۡ كَمَآ أُمِرۡتَ وَمَن تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطۡغَوۡاْۚ إِنَّهُۥ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرٞ

Bɩ f yãnes tɩrg wala b sẽn sagl foomã, foom ne neb nins sẽn tuub n lɑgem foo wã, lɑ y ra kedg ye, ad A yɑɑ Net ne yãmb sẽn maand bũmb ningã fãa.

வசனம்: 113

وَلَا تَرۡكَنُوٓاْ إِلَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ فَتَمَسَّكُمُ ٱلنَّارُ وَمَا لَكُم مِّن دُونِ ٱللَّهِ مِنۡ أَوۡلِيَآءَ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ

Lɑ y ra wa kɩll n tʋg wẽgdbã nengẽ tɩ Bugmã wɑ sɩɩs-y ye, la y pa tar lalldb zẽng sẽn pa Wẽnd ye, y pa nɑ n pɑɑm tɩ b sõng-y me.

வசனம்: 114

وَأَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ طَرَفَيِ ٱلنَّهَارِ وَزُلَفٗا مِّنَ ٱلَّيۡلِۚ إِنَّ ٱلۡحَسَنَٰتِ يُذۡهِبۡنَ ٱلسَّيِّـَٔاتِۚ ذَٰلِكَ ذِكۡرَىٰ لِلذَّٰكِرِينَ

La yãnes Pʋʋsgã wĩndg kɩrems a yiibã la yʋngã wakat sãnda, ad tʋʋm-sõmsã yẽesda tʋʋm-yoodã, ad woto yaa saglg ne neb nins sẽn tagsdã.

வசனம்: 115

وَٱصۡبِرۡ فَإِنَّ ٱللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجۡرَ ٱلۡمُحۡسِنِينَ

La f maan sugri, tɩ ad Wẽnd pa yeebd maan-neerã rãmb keoor ye.

வசனம்: 116

فَلَوۡلَا كَانَ مِنَ ٱلۡقُرُونِ مِن قَبۡلِكُمۡ أُوْلُواْ بَقِيَّةٖ يَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلۡفَسَادِ فِي ٱلۡأَرۡضِ إِلَّا قَلِيلٗا مِّمَّنۡ أَنجَيۡنَا مِنۡهُمۡۗ وَٱتَّبَعَ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ مَآ أُتۡرِفُواْ فِيهِ وَكَانُواْ مُجۡرِمِينَ

Sã n da zĩndẽ zãmã nins sẽn reng yãmb tɑoorã pʋgẽ, neb sẽn yɑɑ nin-tɩrse n gɩdgd sãang tẽn-gãngã zugu, [Aee] la pɑ kell rẽndɑ bilf bala, Tõnd sẽn põsg-b rãmb b pʋgẽ. Tɩ wẽgdbã kell n pʋg b sẽn kõ-b neemã ninsã lɑ b yɩɩ nin-wẽns ne rẽ.

வசனம்: 117

وَمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهۡلِكَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا مُصۡلِحُونَ

Lɑ ad fo Soabã pa yɩ n na n halk tẽns ne wẽgbo, tɩ sã n mikame tɩ tẽnsã rãmb yaa mɑnegdb ye.