மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்பகரா - சர்கேசிய மொழிபெயர்ப்பு - மொழிபெயர்ப்பு முன்னோடிகள் மையம் - பக்க எண் 36 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 225

لَّا يُؤَاخِذُكُمُ ٱللَّهُ بِٱللَّغۡوِ فِيٓ أَيۡمَٰنِكُمۡ وَلَٰكِن يُؤَاخِذُكُم بِمَا كَسَبَتۡ قُلُوبُكُمۡۗ وَٱللَّهُ غَفُورٌ حَلِيمٞ

Алыхьыр къывэупщIынукъым щыуагъэкIэ тхьэ фыIуамэ, ауэ фи гум ивубыдамкIэ къывэупщIынущ, Алыхьыр Зыгъэгъущ, Щабэщ.

வசனம்: 226

لِّلَّذِينَ يُؤۡلُونَ مِن نِّسَآئِهِمۡ تَرَبُّصُ أَرۡبَعَةِ أَشۡهُرٖۖ فَإِن فَآءُو فَإِنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ

Я щхьэгъусэхэм емыкIуэлIэну тхьэ зыIуахэр мазиплI ирежьэхэ, ахэр щIегъуэжамэ, атIэ Алыхьыр Зыгъэгъущ, ГущIэгъущIщ.

வசனம்: 227

وَإِنۡ عَزَمُواْ ٱلطَّلَٰقَ فَإِنَّ ٱللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٞ

Ауэ зэбгъэдэкIыжыну траубыдамэ, Алыхьыр Зэхэзыхщ, ЗыщIэщ.

வசனம்: 228

وَٱلۡمُطَلَّقَٰتُ يَتَرَبَّصۡنَ بِأَنفُسِهِنَّ ثَلَٰثَةَ قُرُوٓءٖۚ وَلَا يَحِلُّ لَهُنَّ أَن يَكۡتُمۡنَ مَا خَلَقَ ٱللَّهُ فِيٓ أَرۡحَامِهِنَّ إِن كُنَّ يُؤۡمِنَّ بِٱللَّهِ وَٱلۡيَوۡمِ ٱلۡأٓخِرِۚ وَبُعُولَتُهُنَّ أَحَقُّ بِرَدِّهِنَّ فِي ذَٰلِكَ إِنۡ أَرَادُوٓاْ إِصۡلَٰحٗاۚ وَلَهُنَّ مِثۡلُ ٱلَّذِي عَلَيۡهِنَّ بِٱلۡمَعۡرُوفِۚ وَلِلرِّجَالِ عَلَيۡهِنَّ دَرَجَةٞۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ

ЗэпыкIыжа иужь, бзылъхугъэм мазэ къэскIэ къыхуэкIуэр щэрэ дигъэкIын хуейщ, икIи Алыхьым абыхэм я лъхуалъэм къыщигъэщIар яущэху хъунукъым, Алыхьымрэ Къемэт махуэмрэ я фIэщ хъумэ, абыхэм ялIхэращ нэхъ хуитыныгъэ зиIэхэр абыхэм кърагъэгъэзэжыну зэгурыIуэжыну хуейхэмэ, а бзылъхугъэхэм яхуэфащэр ятелъым хуэдэщ хабзэм тету, цIыхухъухэр зы увыпIэкIэ нэхъ ящхьэщытщ цIыхубзхэм, Алыхьыр Лъэщщ, АкъылыфIэщ.

வசனம்: 229

ٱلطَّلَٰقُ مَرَّتَانِۖ فَإِمۡسَاكُۢ بِمَعۡرُوفٍ أَوۡ تَسۡرِيحُۢ بِإِحۡسَٰنٖۗ وَلَا يَحِلُّ لَكُمۡ أَن تَأۡخُذُواْ مِمَّآ ءَاتَيۡتُمُوهُنَّ شَيۡـًٔا إِلَّآ أَن يَخَافَآ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۖ فَإِنۡ خِفۡتُمۡ أَلَّا يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِ فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَا فِيمَا ٱفۡتَدَتۡ بِهِۦۗ تِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ فَلَا تَعۡتَدُوهَاۚ وَمَن يَتَعَدَّ حُدُودَ ٱللَّهِ فَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّٰلِمُونَ

ТIолакъыр тIэурэщ зэращIыр, иужькIэ е фIыкIэ зэпшэлIэжынущ, е дахэу бутIыпщыжынущ, икIи яфтауэ щытам щыщу зыри къэфщтэну фыхуиткъым, Алыхьым игъэува гъунэхэм ебэкъуэну мышынэхэмэ. Алыхьым игъэува гъунэхэм ебакъуэнкIэ фышынэмэ, гуэныхь тIуми къатехуэкъым, бзылъхугъэм уасэ щIиту зищэхужыну, аращ Алыхьым игъэува гъунэхэри абыхэм фемыбакъуэ, Алыхьым игъэува гъунэхэм ебакъуэхэращ залымыгъэ зезыхьахэр.

வசனம்: 230

فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا تَحِلُّ لَهُۥ مِنۢ بَعۡدُ حَتَّىٰ تَنكِحَ زَوۡجًا غَيۡرَهُۥۗ فَإِن طَلَّقَهَا فَلَا جُنَاحَ عَلَيۡهِمَآ أَن يَتَرَاجَعَآ إِن ظَنَّآ أَن يُقِيمَا حُدُودَ ٱللَّهِۗ وَتِلۡكَ حُدُودُ ٱللَّهِ يُبَيِّنُهَا لِقَوۡمٖ يَعۡلَمُونَ

ТIолакъыр зэфIэкIамэ, абы иужь зэхыхьэж хъунукъым, нэгъуэщIым дэмыкIуэу, абыи тIолакъ къритыжмэ, гуэныхь къатехуэкъым иджыри зэ зэрышэжыну хуейхэмэ, Алыхьым и гъунэхэм емыбакъуэну быдэу унафэ ящIэмэ, аращ Алыхьым и гъунэхэр, ахэр щIэныгъэ зиIэхэм щхьэкIэ нахуэ ещI.