மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்அஃராப் - என்கோ மொழிபெயர்ப்பு- பாபா மாமாதீ - பக்க எண் 152 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 12

قَالَ مَا مَنَعَكَ أَلَّا تَسۡجُدَ إِذۡ أَمَرۡتُكَۖ قَالَ أَنَا۠ خَيۡرٞ مِّنۡهُ خَلَقۡتَنِي مِن نَّارٖ وَخَلَقۡتَهُۥ مِن طِينٖ

ߊߟߊ߫ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߡߎ߲߬ ߞߊ߬ ߕߌ߲ߓߌߘߌ߲ ߘߐߛߊ߬ ߌ ߡߊ߬ ߒ ߣߵߌ ߟߐ߬ ߟߊ؟ ߊ߬ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒߠߋ ߞߊ߫ ߝߌ߬ߛߴߊ߬ ߘߌ߫ ߟߋ߫ ߓߏ߬، ߓߊ ߌ ߞߊ߬ ߒߠߋ ߘߊ߲߫ ߕߊ ߟߋ߬ ߘߐ߫ ߸ ߌ ߘߏ߲߬ ߞߵߊ߬ߟߋ ߘߊ߲߫ ߓߐ߱ ߟߋ߬ ߘߐ߫

வசனம்: 13

قَالَ فَٱهۡبِطۡ مِنۡهَا فَمَا يَكُونُ لَكَ أَن تَتَكَبَّرَ فِيهَا فَٱخۡرُجۡ إِنَّكَ مِنَ ٱلصَّٰغِرِينَ

ߊߟߊ߫ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒ߬ߓߊ߬ ߖߌ߰ ߞߊ߬ ߓߐ߫ ߦߊ߲߬، ߓߊ ߊ߬ ߕߍ߫ ߞߎ߲߫ ߌ ߘߐ߫ ߸ ߌ ߦߴߌ ߖߘߍ߬ߘߐߓߏ߲߬ߧߊ߫ ߦߊ߲߬، ߓߐ߫ ߔߋߎ߫، ߌ ߦߋ߫ ߘߐ߯ߦߊߓߊ߯ߕߐ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߟߋ߬ ߘߌ߫ ߡߎ߬ߕߎ߲߬

வசனம்: 14

قَالَ أَنظِرۡنِيٓ إِلَىٰ يَوۡمِ يُبۡعَثُونَ

ߊ߬ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒ߬ߓߊ߬ ߒ ߡߊߞߐ߬ߣߐ߲߬ ( ߛߦߊ߬ߞߏ ߘߐ߫ ) ߝߏ߫ ߞߊ߬ ߕߊ߯ ߊ߬ ߛߌ߰ ߥߟߌ ߟߏ߲ ߠߊ߫

வசனம்: 15

قَالَ إِنَّكَ مِنَ ٱلۡمُنظَرِينَ

ߊߟߊ߫ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߌ ߦߋ߫ ߡߊ߬ߞߐ߬ߣߐ߲߬ߓߊ߰ߕߐ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߟߋ߬ ߘߌ߫

வசனம்: 16

قَالَ فَبِمَآ أَغۡوَيۡتَنِي لَأَقۡعُدَنَّ لَهُمۡ صِرَٰطَكَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ

ߊ߬ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߒ߬ߓߊ߬ ߓߊߏ߬ ߌ ߓߘߊ߫ ߒߠߋ ߟߊߝߟߌ߬ ߸ ߒ ߝߣߊ߫ ߘߌ߫ ߒ ߛߌ߰ ߊ߬ߟߎ߬ ߢߍ߫ ߌ ߟߊ߫ ߛߌߟߊ߫ ߕߋߟߋ߲ߣߍ߲ ߘߟߊ߫ ߟߋ߬ ߘߍ߯

வசனம்: 17

ثُمَّ لَأٓتِيَنَّهُم مِّنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ وَعَنۡ أَيۡمَٰنِهِمۡ وَعَن شَمَآئِلِهِمۡۖ وَلَا تَجِدُ أَكۡثَرَهُمۡ شَٰكِرِينَ

ߏ߬ ߞߐ߫ ߒ ߘߌ߫ ߣߵߊ߬ߟߎ߫ ߡߵߊ߬ߟߎ߬ ߢߍߕߐ߫ ߊ߬ ߣߴߊ߬ߟߎ߬ ߞߕߐ߫ ߸ ߊ߬ ߣߴߊ߬ߟߎ߬ ߞߌߣߌ߲ ߠߎ߬ ߣߴߊ߬ߟߎ߬ ߣߎߡߊ߲ ߠߎ߫ ߝߍ߬، ߌ ߕߴߊ߬ ߝߊ߲߬ߓߊ ߛߐ߬ߘߐ߲߬ ߞߏߢߌߡߊߟߐ߲ߠߊ߫ ߟߎ߫ ߘߌ߫ ߏ߬ ߞߐ߫

வசனம்: 18

قَالَ ٱخۡرُجۡ مِنۡهَا مَذۡءُومٗا مَّدۡحُورٗاۖ لَّمَن تَبِعَكَ مِنۡهُمۡ لَأَمۡلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنكُمۡ أَجۡمَعِينَ

ߊߟߊ߫ ߞߊ߲߫ ߞߏ߫ ߓߐ߫ ߦߊ߲߬ ߘߐߙߐ߲߫ ߸ ߌ ߣߌ߫ ߦߙߊ߬ߞߌ ߣߌ߫ ߜߍ߲ߠߌ߲ ߠߋ߫ ߡߎ߬ߕߎ߲߬، ߡߍ߲ ߘߏ߲߬ ߓߴߌ ߟߊߓߊ߬ߕߏ߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߘߐ߫ ߒ߬ߤߤߎ߲߮ ߸ ߒ ߘߌ߫ ߔߊߦߌߔߊߦߌ ߟߝߴߊߟߎ߫ ߓߍ߯ ߟߊߘߍ߬ߣߍ߲ ߠߊ߫ ߞߐߘߍ߫

வசனம்: 19

وَيَٰٓـَٔادَمُ ٱسۡكُنۡ أَنتَ وَزَوۡجُكَ ٱلۡجَنَّةَ فَكُلَا مِنۡ حَيۡثُ شِئۡتُمَا وَلَا تَقۡرَبَا هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةَ فَتَكُونَا مِنَ ٱلظَّٰلِمِينَ

ߞߏ߫ ߤߍ߲߬ ߊߘߡߊ߫߸ ߌߟߋ ߣߴߌ ߝߘߎߡߊ ߦߴߊߟߎ߫ ߡߊߞߍ߫ ߡߍ߲ߘߌߦߊ߫ ߦߊ߲߬، ߊߟߎ߫ ߘߊߥߎ߲ߠߌ߲ ߞߍ߫ ߊ߬ ߝߊ߲߭ ߓߍ߯ ߘߐ߫ ߡߍ߲ ߓߊ߯ ߊߟߎ߫ ߘߌߦߊ߫، ߒ߬ߞߵߊߟߎ߫ ߞߊߣߵߊߟߎ߫ ߡߊߘߏ߲߬ ߦߙߌ߫ ߞߋߟߋ߲ ߢߌ߲߬ ߠߊ߫ ߘߋ߬ ߸ ߞߵߊߟߎ߫ ߞߍ߫ ߕߐ߬ߢߍ߰ߒߕߋ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߘߌ߫ ߏ߬ ߘߐ߫

வசனம்: 20

فَوَسۡوَسَ لَهُمَا ٱلشَّيۡطَٰنُ لِيُبۡدِيَ لَهُمَا مَا وُۥرِيَ عَنۡهُمَا مِن سَوۡءَٰتِهِمَا وَقَالَ مَا نَهَىٰكُمَا رَبُّكُمَا عَنۡ هَٰذِهِ ٱلشَّجَرَةِ إِلَّآ أَن تَكُونَا مَلَكَيۡنِ أَوۡ تَكُونَا مِنَ ٱلۡخَٰلِدِينَ

ߓߊ߬ߙߌ߬ ߜߍ߬ߘߍ ߞߵߊ߬ߟߎ߫ ߖߛߎ߬ߘߐ߬ߞߍ߫ ( ߊ߬ ߘߊ ߟߊ߫ )߸ ߛߴߊ߬ ߘߴߊ߬ߟߎ߫ ߖߊ߲߬ߓߘߍ ߦߌ߬ߘߴߊ߬ߟߎ߬ ߟߊ߫ ߏ߬ ߡߍ߲ ߘߏ߲߰ߣߍ߲߫ ߕߍ߬ߘߍ߫ ߊ߬ߟߎ߫ ߡߊ߬، ߊ߬ ߞߊ߲߫ ߏ߬ ߘߐ߫ ߸ ߞߏ߫ ߊߟߎ߫ ߡߊ߰ߙߌ ߡߴߊߟߎ߫ ߝߊߕߊ߲ߕߌ߫ ߦߙߌ ߣߌ߲߬ ߡߊ߬ ߞߎ߲߬ ߜߘߍ߫ ߟߊ߫߸ ߝߏ߫ ߊߟߎ߫ ߞߊߣߊ߬ ߞߍ߫ ߞߋ߲ߛߐ߲߫ ߝߌ߬ߟߊ߬ ߘߌ߫ ߸ ߥߟߊ߫ ߞߊ߬ ߞߍ߫ ߕߏߓߊ߮ ߟߎ߬ ߘߏ߫ ߘߌ߫ ( ߦߊ߲߬ ).

வசனம்: 21

وَقَاسَمَهُمَآ إِنِّي لَكُمَا لَمِنَ ٱلنَّٰصِحِينَ

ߊ߬ ߞߵߊ߬ ߞߊ߬ߟߌ߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߦߋ߫ ߡߍߣߍ߲ߎ߲߫ ߞߏ߫ ߒߠߋ ߦߴߊߟߎ߫ ߟߊߟߌߓߊ߮ ߘߏ߫ ߟߋ߬ ߘߌ߫

வசனம்: 22

فَدَلَّىٰهُمَا بِغُرُورٖۚ فَلَمَّا ذَاقَا ٱلشَّجَرَةَ بَدَتۡ لَهُمَا سَوۡءَٰتُهُمَا وَطَفِقَا يَخۡصِفَانِ عَلَيۡهِمَا مِن وَرَقِ ٱلۡجَنَّةِۖ وَنَادَىٰهُمَا رَبُّهُمَآ أَلَمۡ أَنۡهَكُمَا عَن تِلۡكُمَا ٱلشَّجَرَةِ وَأَقُل لَّكُمَآ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ لَكُمَا عَدُوّٞ مُّبِينٞ

ߒ߬ߓߵߊ߬ ߞߵߊ߬ߟߎ߫ ߖߛߎ߬ߟߊߕߍ߰ ߡߊߙߊ߲ߛߊ ߟߊ߫ ߕߋ߲߬ ߠߋ߬ ߸ ߊ߬ߟߎ߫ ߣߊ߬ ߦߙߌ ߣߍߣߍ߫ ߟߊ߸ ߊ߬ߟߎ߫ ߖߊ߲߬ߓߘߍ ߟߊ߲ߞߣߍߡߊ߫ ߘߴߊ߬ߟߎ߬ ߦߋ߫، ߏ߬ ߞߍ ߊ߬ߟߎ߬ ߕߏ߫ ߘߊ߫ ߣߊߞߐ ߝߌߘߊ ߘߏ߫ ߟߎ߫ ߡߙߐߡߙߐ߫ ߟߴߊ߬ߟߎ߫ ߡߊ߬، ߊ߬ߟߎ߫ ߡߊ߰ߙߌ ߞߵߊ߬ߟߎ߬ ߞߟߌ߫ ߏ߬ ߟߋ ߘߐ߫ ߞߏ߫ ߒߠߋ ߡߴߊߟߎ߫ ߝߊߕߊ߲ߕߌ߫ ߦߙߌ ߣߌ߲߬ ߠߋ߬ ߡߊ߬ ߓߊ߬؟ ߊ߬ ߣߌ߫ ߒ ߞߵߊ߬ ߝߐ߫ ߊߟߎ߫ ߦߋ߫ ߒ ߞߏ߫ ߜߍ߬ߘߍ ߦߴߊߟߎ߫ ߖߎ߯ ߘߐߜߍ ߟߋ߬ ߘߌ߫؟