மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் ஸாத் - என்கோ மொழிபெயர்ப்பு- பாபா மாமாதீ - பக்க எண் 455 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 27

وَمَا خَلَقۡنَا ٱلسَّمَآءَ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا بَٰطِلٗاۚ ذَٰلِكَ ظَنُّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ فَوَيۡلٞ لِّلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنَ ٱلنَّارِ

ߊ߲ ߡߊ߫ ߛߊ߲ ߠߎ߬ ߣߌ߫ ߘߎ߱ ߣߴߏ߬ ߟߎ߫ ߝߌ߬ߟߊ ߕߍߝߋ߲ ߠߎ߬ ߘߊ߲߫ ߜߊ߲ߛߊ߲߫ ߘߋ߬ ، ߊ߬ ߘߏ߲߬ ߦߋ߫ ߓߊ߲߬ߓߊ߮ ߟߎ߬ ߢߣߊ߫ ߕߋ߲߬ ߠߋ߬ ߸ ߒ߬ߓߊ߬ ߕߊ ߜߊ߬ߟߏ ߟߋ߬ ߓߊ߲߬ߓߊ߮ ߏ߬ ߟߎ߬ ߦߋ߫

வசனம்: 28

أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ كَٱلۡمُفۡسِدِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِ أَمۡ نَجۡعَلُ ٱلۡمُتَّقِينَ كَٱلۡفُجَّارِ

ߥߟߊ߫ ߒ߬ ߘߌ߫ ߟߊߒߠߦߊߓߊ߯ ߢߌ߬ߡߊ߬ ߞߍ߬ߟߊ ߟߎ߬ ߞߍ߫ ߓߊ߬ ߦߏ߫ ߕߌߢߍߟߌߟߊ ߟߎ߬ ߖߡߊ߬ߣߊ ߞߣߐ߫؟ ߥߟߊ߫ ߒ߬ ߘߌ߫ ߝߊ߲ߕߊ߲ߞߟߊ ߟߎ߬ ߞߍ߫ ߓߊ߬ ߦߏ߫ ߥߊ߬ߟߊ߲߬ߞߌ߬ߕߐ ߟߎ߬؟

வசனம்: 29

كِتَٰبٌ أَنزَلۡنَٰهُ إِلَيۡكَ مُبَٰرَكٞ لِّيَدَّبَّرُوٓاْ ءَايَٰتِهِۦ وَلِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ ٱلۡأَلۡبَٰبِ

ߟߍߙߊ߫ ߟߋ߫ ߣߌ߲߬ ߒ߬ ߣߊ߬ ߡߍ߲ ߠߊߖߌ߰ ߟߴߌ ߡߊ߬ ߜߌߜߌ߫ ߸ ߛߴߊ߬ߟߎ߬ ߘߴߊ߬ ߟߝߊߙߌ ߟߎ߬ ߘߐߕߊ߰ߛߌ߫ ߸ ߊ߬ ߣߌ߫ ߛߊ߫ ߤߊ߲ߞߟߌߕߌ߮ ߟߎ߬ ߘߌ߫ ߦߟߌߓߌ߬ߟߊ߬

வசனம்: 30

وَوَهَبۡنَا لِدَاوُۥدَ سُلَيۡمَٰنَۚ نِعۡمَ ٱلۡعَبۡدُ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ

ߊ߲ ߞߊ߬ ߘߊߎߘߊ߫ ߛߐ߫ ߛߎ߬ߟߋ߬ߡߊ߯ߣߊ߫ ߟߊ߫ ، ߖߐ߲߬ ߓߘߍ߬ߞߏ ߘߊ߲߭ ߠߋ߬ ߝߛߊߦߌ߫ ߖߘߍ߬ߟߛߊ߬ߦߌ߲߬ߠߊ ߟߋ߬

வசனம்: 31

إِذۡ عُرِضَ عَلَيۡهِ بِٱلۡعَشِيِّ ٱلصَّٰفِنَٰتُ ٱلۡجِيَادُ

ߕߎ߬ߡߊ ߡߍ߲ ߛߏ߬ ߟߞߊ߬ߟߌ߲߬ ߢߌߡߊ ߟߎ߫ ߞߊ߬ ߓߙߊߓߐ ߞߍ߫ ߊ߬ ߦߋ߫ ߥߎ߬ߙߊ ߝߍ߬

வசனம்: 32

فَقَالَ إِنِّيٓ أَحۡبَبۡتُ حُبَّ ٱلۡخَيۡرِ عَن ذِكۡرِ رَبِّي حَتَّىٰ تَوَارَتۡ بِٱلۡحِجَابِ

ߊ߬ ߞߊ߲߫ ߏ߬ ߘߐ߫ ߞߏ߫ ߤߙߊ ߞߊ߬ߣߌ߲ ߠߋ߬ ߓߘߊ߫ ߘߌߦߊ߫ ߒߠߋ ߦߋ߫ ߒ ߡߊ߰ߙߌ ߞߏߝߐ ߘߌ߫ ߣߌ߲߬ ߤߊ߲߯ ( ߛߏ߭ ) ߟߎ߬ ߓߘߊ߫ ߕߎߣߎ߲߫ ( ߘߌ߬ߓߌ ) ߥߊ߬ߣߊߙߌ ߓߟߏ߫

வசனம்: 33

رُدُّوهَا عَلَيَّۖ فَطَفِقَ مَسۡحَۢا بِٱلسُّوقِ وَٱلۡأَعۡنَاقِ

ߊߟߎ߫ ߦߴߊ߬ߟߎ߬ ߟߊߛߊ߬ߦߌ߲߬ ߒ ߡߊ߬ ߘߍ߫ ، ߏ߬ ߞߍ ߸ ߊ߬ ߕߏ߫ ߘߊ߫ ( ߊ߬ߟߎ߫ ) ߜߍ߬ߟߍ߲ ߣߌ߫ ( ߊ߬ߟߎ߬ ) ߞߊ߲ ߠߎ߬ ߡߊߛߏ߬ߛߊ߬ ߟߊ߫

வசனம்: 34

وَلَقَدۡ فَتَنَّا سُلَيۡمَٰنَ وَأَلۡقَيۡنَا عَلَىٰ كُرۡسِيِّهِۦ جَسَدٗا ثُمَّ أَنَابَ

ߊ߲ ߞߊ߬ ߛߎ߬ߟߋ߬ߡߊ߯ߣߊ߫ ߞߘߐߓߐ߫ ߟߋ߬ ߸ ߊ߬ ߣߴߊ߲ ߞߊ߬ ߝߊ߬ߘߌ ߘߏ߫ ߟߊߝߌ߬ߟߌ߫ ߊ߬ ߟߊ߫ ߛߍ߬ߡߍ ߞߊ߲߬ ߸ ߊ߬ ߓߊ߲߫ ߘߊ߫ ߞߵߊ߬ ߖߘߍ߬ߟߊߛߊ߬ߦߌ߲߬

வசனம்: 35

قَالَ رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِي وَهَبۡ لِي مُلۡكٗا لَّا يَنۢبَغِي لِأَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِيٓۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡوَهَّابُ

ߊ߬ ߞߵߊ߬ ߝߐ߫ ߞߏ߫ ߒ ߡߊ߰ߙߌ ߖߊ߰ߣߌ߲߬ ߒ ߡߊߞߕߏ߫ ߞߊ߬ ߡߊ߲߬ߛߊ߬ߦߊ߫ ߘߌ߫ ߒ ߡߊ߬ ߡߍ߲ ( ߢߐ߲߰ ) ߕߍ߫ ߓߍ߲߬ ߡߐ߰ ߜߘߍ߫ ߦߋ߫ ߒߠߋ ߞߐ߫ ߡߎ߬ߕߎ߲߬ ، ߓߊ ߌߟߋ ߸ ߌߟߋ ߟߋ߬ ߛߐߟߌߟߓߊ ߘߌ߫

வசனம்: 36

فَسَخَّرۡنَا لَهُ ٱلرِّيحَ تَجۡرِي بِأَمۡرِهِۦ رُخَآءً حَيۡثُ أَصَابَ

ߊ߲ ߞߊ߬ ߝߢߐ ߞߟߏ߫ ߊ߬ ߦߋ߫ ߟߋ߬ ߸ ߏ߬ ߦߋ߫ ߞߎߟߎ߲ߞߎߟߎ߲߫ ߠߴߊ߬ ߟߊ߫ ߥߊߟߋߦߊ ߟߊ߫ ߞߊ߬ ߕߊ߯ ߊ߬ ߢߣߊ߫ ߦߙߐ ߘߐ߫ ߕߐߟߍ߫

வசனம்: 37

وَٱلشَّيَٰطِينَ كُلَّ بَنَّآءٖ وَغَوَّاصٖ

ߊ߬ ߣߌ߫ ߜߍ߬ߘߍ߫ ߓߐ߰ߟߐ߬ߟߊ߫ ߖߌߘߐߕߎߣߎ߲ߠߊ ߟߎ߫ ߞߋ߬ߟߋ߲߬ߞߋ߬ߟߋ߲߬ߠߊ

வசனம்: 38

وَءَاخَرِينَ مُقَرَّنِينَ فِي ٱلۡأَصۡفَادِ

ߊ߬ ߣߌ߫ ߘߏ߫ ߜߘߍ߫ ߟߎ߫ ߸ ߏ߬ ߟߎ߬ ߞߙߎߝߊߣߍ߲߫ ߖߟߐ߬ߞߐ ߟߎ߬ ߟߊ߫

வசனம்: 39

هَٰذَا عَطَآؤُنَا فَٱمۡنُنۡ أَوۡ أَمۡسِكۡ بِغَيۡرِ حِسَابٖ

ߣߌ߲߬ ߠߋ߬ ߒ߬ ߠߊ߫ ߛߐߟߌ ߘߌ߫ ߘߋ߬، ߒ߬ߓߊ߬ ߌ ߦߋ߫ ߓߟߏߘߐߓߌߟߊ ߞߍ߫ ߥߟߊ߫ ߞߊ߬ ߓߟߏߘߐߡߌߘߊ ߞߍ߫ ߣߌ߫ ߖߊ߬ߕߋ߬ߓߐ߫ ߕߍ߫

வசனம்: 40

وَإِنَّ لَهُۥ عِندَنَا لَزُلۡفَىٰ وَحُسۡنَ مَـَٔابٖ

ߡߊ߬ߛߎߘߎ߲ߧߊ ߟߋ߫ ߘߏ߲߬ ߦߴߊ߬ ߦߋ߫ ߒ߬ ߓߘߊ ߘߐ߫ ߊ߬ ߣߌ߫ ߛߊ߬ߦߌ߲߬ ߦߌ߬ߟߊ߬ ߢߌߡߊ߫

வசனம்: 41

وَٱذۡكُرۡ عَبۡدَنَآ أَيُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَسَّنِيَ ٱلشَّيۡطَٰنُ بِنُصۡبٖ وَعَذَابٍ

ߊ߲ ߠߊ߫ ߖߐ߲߬ ߦߎ߯ߓߊ߬ ߞߏߝߐ߫ ߸ ߕߎ߬ߡߊ ߡߍ߲ ߊ߬ ߞߵߊ߬ ߡߊ߰ߙߌ ߞߟߌ߫ ߞߏ߫ ߜߍ߬ߘߍ ߓߘߊ߫ ߕߙߐ ߣߌ߫ ߖߊ߲߰ߞߕߊ ߡߊ߰ ߒ ߠߊ߫ ߘߋ߬

வசனம்: 42

ٱرۡكُضۡ بِرِجۡلِكَۖ هَٰذَا مُغۡتَسَلُۢ بَارِدٞ وَشَرَابٞ

( ߊ߲ ߞߵߊ߬ ߝߐ߫ ߏ߬ ߦߋ߫ ߞߏ߫ ) ߌ ߛߋ߲߭ ߜߊ߬ߛߌ߬ ( ߘߎ߱ ߟߊ߫ ) ߓߊ߫߸ ߞߏ߬ߟߌ߬ ߦߙߐ߬ ߛߎߡߊߣߍ߲ ߝߟߍ߫ ߣߌ߲߬ ߊ߬ ߣߌ߫ ߡߌ߲߬ߖߌ