மொழிபெயர்ப்பு அத்தியாயம் அல்இஸ்ரா - என்கோ மொழிபெயர்ப்பு- பாபா மாமாதீ - பக்க எண் 283 - அல்குர்ஆன் கலைக்களஞ்சியம்

வசனம்: 8

عَسَىٰ رَبُّكُمۡ أَن يَرۡحَمَكُمۡۚ وَإِنۡ عُدتُّمۡ عُدۡنَاۚ وَجَعَلۡنَا جَهَنَّمَ لِلۡكَٰفِرِينَ حَصِيرًا

ߕߎ߬ߡߊ߬ߘߐ߫ ߊߟߎ߫ ߡߊ߰ߙߌ ߣߊ߬ ߤߌߣߴߊߟߎ߫ ߟߊ߫ ، ߒ߬ߞߊ߬ ߣߴߊߟߎ߫ ߞߵߊߟߎ߫ ߞߐߛߊ߬ߦߌ߲߬ ߒ߬ ߝߣߊ߫ ߘߌ߫ ߒ߬ ߞߐߛߊ߬ߦߌ߲߬ ، ߊ߲ ߣߊ߬ ߔߊߦߌߔߊߦߌ ߞߍ߫ ߟߊ߫ ߓߊ߲߬ߓߊ߮ ߟߎ߬ ߘߟߊߛߌ߰ ߦߙߐ ߟߋ߬ ߘߌ߫

வசனம்: 9

إِنَّ هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانَ يَهۡدِي لِلَّتِي هِيَ أَقۡوَمُ وَيُبَشِّرُ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أَنَّ لَهُمۡ أَجۡرٗا كَبِيرٗا

ߘߐ߬ߛߊߙߌ ߣߌ߲߬ ߦߋ߫ ߞߊ߲ߘߊߟߌ ߞߍ߫ ߟߊ߫ ߝߋ߲߫ ߠߋ߫ ߡߊ߬ ߡߍ߲ ߦߋ߫ ߗߊ߫ ، ߊ߬ ߣߴߊ߬ ߦߴߊ߬ ߘߟߊߝߎ߬ ߟߊ߫ ߟߊߒߠߦߊߓߊ߮ ߟߎ߬ ߦߋ߫ ߡߍ߲ ߠߎ߬ ߦߋ߫ ߢߌ߬ߡߊ ߟߎ߬ ߞߍ߫ ߟߊ߫ ߸ ߞߏ߫ ߛߙߊ߬ ߓߟߋߓߟߋ߫ ߟߴߊ߬ߟߎ߬ ߦߋ߫

வசனம்: 10

وَأَنَّ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِ أَعۡتَدۡنَا لَهُمۡ عَذَابًا أَلِيمٗا

ߊ߬ ߣߌ߫ ߞߏ߫ ߡߍ߲ ߠߎ߬ ߟߊߣߍ߲߫ ߕߍ߫ ߛߎ߬ߟߊ߬ߞߏ ߟߊ߫ ߸ ߊ߲ ߣߊ߬ ߖߊ߲߰ߞߕߊ߬ ߘߌߡߌ߲ߣߍ߲ ߠߋ߬ ߘߐߓߍ߲߬ ߠߴߏ߬ ߟߎ߬ ߦߋ߫

வசனம்: 11

وَيَدۡعُ ٱلۡإِنسَٰنُ بِٱلشَّرِّ دُعَآءَهُۥ بِٱلۡخَيۡرِۖ وَكَانَ ٱلۡإِنسَٰنُ عَجُولٗا

ߡߐ߱ ߟߋ߬ ߖߎ߯ߡߊ߲ ߡߊߞߟߌ߫ ߟߴߊ߬ ߟߊ߫ ߤߙߊ߫ ߡߊߞߟߌ ߢߐ߲߰ ߠߊ߫ ، ߡߐ߱ ߞߍߣߍ߲߫ ߞߙߐߕߐߓߊ߮ ߟߋ߬ ߘߌ߫

வசனம்: 12

وَجَعَلۡنَا ٱلَّيۡلَ وَٱلنَّهَارَ ءَايَتَيۡنِۖ فَمَحَوۡنَآ ءَايَةَ ٱلَّيۡلِ وَجَعَلۡنَآ ءَايَةَ ٱلنَّهَارِ مُبۡصِرَةٗ لِّتَبۡتَغُواْ فَضۡلٗا مِّن رَّبِّكُمۡ وَلِتَعۡلَمُواْ عَدَدَ ٱلسِّنِينَ وَٱلۡحِسَابَۚ وَكُلَّ شَيۡءٖ فَصَّلۡنَٰهُ تَفۡصِيلٗا

ߊ߲ ߞߊ߬ ߛߎ ߣߌ߫ ߕߟߋ߬ߘߐ߬ߟߊ ߞߍ߫ ߕߐ߰ߡߊ߬ߛߙߋ߫ ߝߌ߬ߟߊ߫ ߟߋ߬ ߘߌ߫ ߸ ߊ߲ ߞߊ߬ ߛߎ ߕߐ߰ߡߊ߬ߛߙߋ ߖߏ߬ߛߌ߫ ߞߊ߬ ߕߟߋ߬ߘߐ߬ߟߊ ߕߐ߰ߡߊ߬ߛߙߋ ߞߍ߫ ߦߋߟߌߟߊ߲߫ ߘߌ߫ ، ߛߴߊߟߎ߫ ߘߌ߫ ߣߎ߬ߡߊ ߢߌߣߌ߲߫ ߊߟߎ߫ ߡߊ߰ߙߌ ߝߍ߬ ، ߊ߬ ߣߌ߫ ߛߴߊߟߎ߫ ߘߌ߫ ߛߊ߲߭ ߠߎ߬ ߦߙߌߞߊ ߣߌ߫ ߖߊ߬ߕߋ߬ߟߌ ߟߐ߲߫ ، ߊ߲ ߘߏ߲߬ ߞߊ߬ ߞߏ ߓߍ߯ ߝߊߙߊ߲ߝߊߛߌ߫ ߟߋ߬ ߥߟߍߟߍ߫

வசனம்: 13

وَكُلَّ إِنسَٰنٍ أَلۡزَمۡنَٰهُ طَٰٓئِرَهُۥ فِي عُنُقِهِۦۖ وَنُخۡرِجُ لَهُۥ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ كِتَٰبٗا يَلۡقَىٰهُ مَنشُورًا

ߊ߲ ߞߊ߬ ߡߐ߱ ߞߋ߬ߟߋ߲߬ߞߋ߬ߟߋ߲߬ߠߊ ߟߊ߫ ߞߐ߬ߣߐ ߓߌ߬ߟߴߊ߬ ߝߍ߬ ( ߓߊ߯ߙߊߞߝߊ ߘߌ߫ ) ߊ߬ ߞߊ߲ߠߊ߫ ߟߋ߬ ߸ ߊ߲ ߘߌ߫ ߞߊ߬ߝߊ ߟߊߓߐ߫ ߊ߬ ߦߋ߫ ߟߐ߬ߓߊ ߟߏ߲ ߊ߬ ߘߴߏ߬ ߟߊߞߊ߬ߣߍ߲ ߓߍ߲߬ߢߐ߲߰ߦߊ߫

வசனம்: 14

ٱقۡرَأۡ كِتَٰبَكَ كَفَىٰ بِنَفۡسِكَ ٱلۡيَوۡمَ عَلَيۡكَ حَسِيبٗا

ߞߏ߫ ߌ ߟߊ߫ ߞߊ߬ߝߊ ߞߊ߬ߙߊ߲߫ ߞߍ߬ ، ߌ ߞߊ߬ ߥߛߊ߬ ߞߴߌ ߖߘߍ߬ ߦߋ߫ ߌ ߖߍ߬ߘߍ߫ ߡߊ߬ ߖߊ߬ߕߋ߬ߓߐ߬ߟߊ߫ ߘߌ߫ ߓߌ߬

வசனம்: 15

مَّنِ ٱهۡتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهۡتَدِي لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا يَضِلُّ عَلَيۡهَاۚ وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٞ وِزۡرَ أُخۡرَىٰۗ وَمَا كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّىٰ نَبۡعَثَ رَسُولٗا

ߡߍ߲ ߓߊ߯ ߞߊ߲ߘߊ߫ ߏ߬ ߦߋ߫ ߞߊ߲ߘߊ߫ ߟߴߊ߬ ߖߍ߬ߘߍ߫ ߟߋ߬ ߦߋ߫، ߣߌ߫ ߡߍ߲ ߝߟߌ߬ ߘߊ߫ ߏ߬ ߦߋ߫ ߝߟߌ߬ ߟߴߊ߬ ߖߎ߬ߘߍ߫ ߟߋ߫ ߡߊ߬ ، ߘߏ߬ߣߌ߲߬ߕߌ߯ ߕߍ߫ ߘߏ߬ߣߌ߲߬ߕߌ߰ ߜߘߍ߫ ߘߏ߬ߣߌ߲ ߕߊ߬ ߟߊ߫ ߘߋ߬ ، ߊ߲ ߘߏ߲߬ ߕߍ߫ ߖߊ߲߰ߞߕߊ ߞߍߓߊ߯ ߘߌ߫ ߝߏ߫ ߊ߲ ߧߋ߫ ߞߋߟߊ ߘߏ߫ ߟߊߥߌ߬ߟߌ߫ ߟߋ߬ ߝߟߐ߫

வசனம்: 16

وَإِذَآ أَرَدۡنَآ أَن نُّهۡلِكَ قَرۡيَةً أَمَرۡنَا مُتۡرَفِيهَا فَفَسَقُواْ فِيهَا فَحَقَّ عَلَيۡهَا ٱلۡقَوۡلُ فَدَمَّرۡنَٰهَا تَدۡمِيرٗا

ߣߴߊ߲ ߧߴߊ߬ ߝߍ߬ ߞߊ߬ ߛߏ ߡߍ߲ ߛߌߟߊߛߊ߬ ߸ ߊ߲ ߘߴߏ߬ ߡߍ߲ߘߌߦߊߒߕߋ ߟߎ߫ ߟߐ߬ ߸ ߏ߬ ߟߎ߬ ߘߌ߫ ߔߊߟߊ߲ߞߊ ߞߍ߫ ߊ߬ ߞߣߐ߫ ، ߞߐ߲߬ߞߐ߲߬ߒ߬ߡߊ߬ߞߊ߲ ߘߌ߫ ߓߋ߬ ߊ߬ߟߎ߫ ߞߊ߲߬ ߏ߬ ߞߏߛߐ߲߬ ، ߊ߲ ߘߌ߫ ߦߋ߲߬ ߜߘߊߟߊ߫ ߏ߬ ߘߐ߫ ߟߋߎ߫

வசனம்: 17

وَكَمۡ أَهۡلَكۡنَا مِنَ ٱلۡقُرُونِ مِنۢ بَعۡدِ نُوحٖۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ بِذُنُوبِ عِبَادِهِۦ خَبِيرَۢا بَصِيرٗا

ߊ߲ ߓߘߊ߫ ߖߋ߬ߟߌߖߋ߬ߟߌ߬ ߛߌߟߊߛߊ߬ ߝߊ߯ߘߐߞߍ ߟߎ߬ ߞߣߐ߫ ߣߎߤߎ߲߫ ߞߐ߫؟ ߌ ߡߊ߰ߙߌ ߥߛߊ߬ ߘߴߊ߬ ߟߊ߫ ߖߐ߲߭ ߠߎ߫ ߞߎ߲߬ߞߏ ߟߎ߫ ߞߟߊ߬ߡߊ߬ߓߊ߯ ߘߌ߫ ߸ ߊ߬ ߣߌ߫ ߟߊߛߊ߬ߓߊ߯ ߘߌ߫