අර්ථ කථනය පරිච්ඡේදය අෂ් ෂුඅරාඋ - ශුද්ධ වූ අල්කුර්ආන් අර්ථ විිවරණයේ සංෂිප්ත අනුවාදය - පර්සියානු පරිවර්තනය - පිටු අංක 375 - පාරිශුද්ධ අල් කුර්ආනයේ විශ්ව කෝෂය

වාක්‍යය: 184

وَاتَّقُوا الَّذِیْ خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ؕ

و با ترس از ذاتی‌که شما و امت‌های پیشین را آفرید از او بترسید از اینکه عذابش را بر شما نازل کند.

වාක්‍යය: 185

قَالُوْۤا اِنَّمَاۤ اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِیْنَ ۟ۙ

قوم شعیب علیه السلام به او گفتند: تو نیستی جز از کسانی‌که چند بار سحر شده‌اند تا اینکه سحر بر عقلت چیره شده و آن را از بین برده است.

වාක්‍යය: 186

وَمَاۤ اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُنَا وَاِنْ نَّظُنُّكَ لَمِنَ الْكٰذِبِیْنَ ۟ۚ

و جز بشری مانند ما نیستی پس هیچ امتیازی بر ما نداری، پس چگونه رسولی هستی؟ و تو را جز دروغگویی در ادعای رسالت نمی‌پنداریم.

වාක්‍යය: 187

فَاَسْقِطْ عَلَیْنَا كِسَفًا مِّنَ السَّمَآءِ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصّٰدِقِیْنَ ۟ؕ

پس پاره‌ای از آسمان بر ما فرو ریز اگر در آنچه ادعا می‌کنی راستگو هستی.

වාක්‍යය: 188

قَالَ رَبِّیْۤ اَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُوْنَ ۟

شعیب علیه السلام به آنها گفت: پروردگارم به شرک و گناهانی که انجام می‌دهید آگاه‌تر است و ذره‌ای از اعمال‌تان بر او پوشیده نمی‌ماند.

වාක්‍යය: 189

فَكَذَّبُوْهُ فَاَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟

اما بر تکذیب او ادامه دادند، پس عذابی بزرگ آنها را فرا گرفت آن‌گاه که ابری پس از روزی بسیار گرم بر آنها سایه افکند، و آتشی بر آنها بارید و آنها را سوزاند، همانا روز نابودی آنها روزی بسیار هولناک بود.

වාක්‍යය: 190

اِنَّ فِیْ ذٰلِكَ لَاٰیَةً ؕ— وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُّؤْمِنِیْنَ ۟

همانا در این نابودی قوم شعیب علیه السلام برای پندگیران پندی است، اما بیشتر مردم ایمان نمی‌آورند.

වාක්‍යය: 191

وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِیْزُ الرَّحِیْمُ ۟۠

و - ای رسول- همانا پروردگارت همان ذات شکست‌ناپذیری است که از دشمنانش انتقام می‌گیرد، و نسبت به بندگان توبه‌کارش بخشنده است.

වාක්‍යය: 192

وَاِنَّهٗ لَتَنْزِیْلُ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟ؕ

و همانا این قرآن نازل‌شده بر محمد صلی الله علیه وسلم از جانب پروردگار مخلوقات نازل شده است.

වාක්‍යය: 193

نَزَلَ بِهِ الرُّوْحُ الْاَمِیْنُ ۟ۙ

جبریل امین آن را نازل کرد.

වාක්‍යය: 194

عَلٰی قَلْبِكَ لِتَكُوْنَ مِنَ الْمُنْذِرِیْنَ ۟ۙ

- ای رسول- آن را بر قلبت نازل کرد تا از رسولانی باشی که مردم را انذار می‌دهند، و از عذاب الله می‌ترسانند.

වාක්‍යය: 195

بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُّبِیْنٍ ۟ؕ

آن را به زبان عربی واضح نازل کرد.

වාක්‍යය: 196

وَاِنَّهٗ لَفِیْ زُبُرِ الْاَوَّلِیْنَ ۟

و همانا این قرآن در کتب نخستینیان مذکور است، که کتاب‌های آسمانی پیشین به آن بشارت داده‌اند.

වාක්‍යය: 197

اَوَلَمْ یَكُنْ لَّهُمْ اٰیَةً اَنْ یَّعْلَمَهٗ عُلَمٰٓؤُا بَنِیْۤ اِسْرَآءِیْلَ ۟ؕ

آیا اینها که تو را تکذیب می‌کنند نشانه‌ای بر راستگویی تو نداشته‌اند که علمای بنی‌اسرائیل مانند عبدالله بن سلام از حقیقت آنچه بر تو نازل شده است آگاه هستند.

වාක්‍යය: 198

وَلَوْ نَزَّلْنٰهُ عَلٰی بَعْضِ الْاَعْجَمِیْنَ ۟ۙ

و اگر این قرآن را بر برخی عجم‌ها که به زبانی عربی سخن نمی‌گویند نازل می‌کردیم.

වාක්‍යය: 199

فَقَرَاَهٗ عَلَیْهِمْ مَّا كَانُوْا بِهٖ مُؤْمِنِیْنَ ۟ؕ

و آن را برای‌شان می‌خواند به آن ایمان نمی‌آوردند؛ زیرا می‌گفتند: آن را نمی‌فهمیم، پس باید الله را ستایش کنند که به زبان آنها نازل کرد.

වාක්‍යය: 200

كَذٰلِكَ سَلَكْنٰهُ فِیْ قُلُوْبِ الْمُجْرِمِیْنَ ۟ؕ

این‌گونه تکذیب و کفر را در دل‌های مجرمان درمی‌آوریم.

වාක්‍යය: 201

لَا یُؤْمِنُوْنَ بِهٖ حَتّٰی یَرَوُا الْعَذَابَ الْاَلِیْمَ ۟ۙ

تا از کفری که بر آن هستند تغییر نکنند و ایمان نیاورند تا زمانی‌که عذاب رنج‌آور را ببینند.

වාක්‍යය: 202

فَیَاْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَّهُمْ لَا یَشْعُرُوْنَ ۟ۙ

پس عذاب ناگهانی آنها را فرا می‌گیرد، درحالی‌که از آمدنش اطلاعی ندارند تا آنها را غافلگیر کند.

වාක්‍යය: 203

فَیَقُوْلُوْا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُوْنَ ۟ؕ

پس هنگامی‌که عذاب به صورت ناگهانی بر آنها نازل می‌شود از افسوس زیاد می‌گویند: آیا به ما مهلت داده می‌شود تا به‌سوی الله توبه کنیم؟!

වාක්‍යය: 204

اَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُوْنَ ۟

پس آیا این کافران خواستار تعجیل در عذاب ما هستند و می‌گویند: هرگز به تو ایمان نخواهیم آورد تا همان‌گونه که ادعا کردی پاره‌ای از آسمان بر ما فرو ریزد؟!

වාක්‍යය: 205

اَفَرَءَیْتَ اِنْ مَّتَّعْنٰهُمْ سِنِیْنَ ۟ۙ

پس - ای رسول- به من خبر بده اگر این کافران را که از ایمان به آنچه آورده‌ای روی می‌گردانند زمانی طولانی از نعمت‌ها بهره‌مند کنیم.

වාක්‍යය: 206

ثُمَّ جَآءَهُمْ مَّا كَانُوْا یُوْعَدُوْنَ ۟ۙ

و پس از این مدتی ‌که این نعمت‌ها به آنها رسیده است عذابی را که به آنها وعده داده می‌شود، دامنگیرشان گردد.

මෙ⁣ම පිටුවේ තිබෙන වැකිවල ප්‍රයෝජන:

• كلما تعمَّق المسلم في اللغة العربية، كان أقدر على فهم القرآن.

هرچه مسلمان در زبان عربی بیشتر بیندیشد، بر فهم قرآن تواناتر می‌شود.

• الاحتجاج على المشركين بما عند المُنْصِفين من أهل الكتاب من الإقرار بأن القرآن من عند الله.

استدلال بر مشرکان به اقرار پیروان منصف اهل کتاب به اینکه قرآن از جانب الله است.

• ما يناله الكفار من نعم الدنيا استدراج لا كرامة.

نعمت‌های دنیا که کفار به آن می‌رسند سبب نزدیک ‌کردن تدریجی آنها به سمت عذاب است و هرگز بر احترام و گرامیداشت آنها دلالت ندارد.