د معناګانو ژباړه آیت 116 سورت مؤمنون - تايلنډي ژبې ته د المختصر في تفسیر القرآن الکریم ژباړه. - د قرآن کریم دائرة المعارف

آیت: 116

فَتَعَٰلَى ٱللَّهُ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡحَقُّۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ ٱلۡعَرۡشِ ٱلۡكَرِيمِ

ความสูงส่งเป็นของอัลลอฮฺ ผู้ทรงมีอำนาจสูงสุดอย่างแท้จริง ผู้ทรงกระทำการในสิ่งที่พระองค์ทรงประสงค์ พระองค์คือสัจธรรมที่แท้จริง และสัญญาของพระองค์คือสัจธรรม และคำตรัสของพระองค์คือสัจธรรม ไม่มีพระเจ้าอื่นใดที่ถูกเคารพอิบาดะฮฺอย่างแท้จริงนอกจากพระองค์ พระผู้อภิบาลบัลลังก์อันทรงเกียรติ ซึ่งเป็นสิ่งถูกสร้างที่ยิ่งใหญ่สุด และผู้ใดที่เป็นพระผู้อภิบาลของสิ่งถูกสร้างที่ยิ่งใหญ่สุด เขาผู้นั้นเป็นพระผู้อภิบาลของสิ่งถูกสร้างทุกทั้งหมด

په دې مخ کې د ایتونو د فایدو څخه:

• الكافر حقير مهان عند الله.

ผู้ปฏิเศษศรัทธานั้นเป็นผู้ที่ต่ำต้อยและไม่มีค่าใดๆ ณ ที่อัลลอฮฺ

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

การเยาะเย้ยต่อบรรดาคนคุณธรรมเป็นบาปอันใหญ่ยิ่งสมควรที่จะต้องถูกลงโทษ

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

การไม่ให้ความสำคัญต่อชีวิตเป็นผลที่นำไปสู่การปฏิเสธศรัทธา

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

การสรรเสริญต่ออัลลอฮฺนั้นเป็นหนึ่งในภาพพจน์ของมารยาทในการวิงวอนขอดุอาอ์

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

เมื่อพระองค์อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงเริ่มสูเราะฮฺด้วยการกล่าวถึงคุณลักษณะแห่งความความสำเร็จของเหล่าบรรดาผู้ศรัทธาแล้ว ก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมที่จะทรงจบสุเราะฮฺด้วยการกล่าวถึงการขาดทุนของบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาและการล้มเหลวของพวกเขา