د معناګانو ژباړه سورت عادیات - فارسي ژباړه - تفسیر السعدي - د مخ نمبر 599 - د قرآن کریم دائرة المعارف

عادیات

آیت: 1

وَالْعٰدِیٰتِ ضَبْحًا ۟ۙ

خداوند به اسب سوگند می‌خورد؛ چون در آن نشانه‌های آشکار و نعمت‌های ظاهری است که برای مردم معلوم و مشخص است. و خداوند به حالتی از اسب سوگند خورده که دیگر حیوانات آن حالت را ندارند، پس فرمود: ﴿وَٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا﴾ سوگند به اسبان تازنده‌ای که به سرعت و نفس‌زنان می‌تازند و پیش می‌روند.

آیت: 2

فَالْمُوْرِیٰتِ قَدْحًا ۟ۙ

﴿فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا﴾ و سوگند به اسبانی که بر اثر برخورد نعل آنها با سنگ، جرقه می‌افروزند؛ یعنی از صلابت و قدرتشان به هنگام دویدن، و از برخورد نعلشان با سنگ، جرقه می‌افروزند.

آیت: 3

فَالْمُغِیْرٰتِ صُبْحًا ۟ۙ

﴿فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا﴾ سوگند به اسبانی که به هنگام صبح بر دشمنان یورش می‌برند. و این بر اساس اغلبیت می‌باشد؛ یعنی غالباً هجوم در صبحگاهان صورت می‌گیرد.

آیت: 4

فَاَثَرْنَ بِهٖ نَقْعًا ۟ۙ

﴿فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا﴾ و به سبب تاختن و یورش بردنشان غباری برمی‌انگیزند.

آیت: 5

فَوَسَطْنَ بِهٖ جَمْعًا ۟ۙ

﴿فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا﴾ و همراه با اسب، سوار وارد جمع دشمنانی می‌شوند که بر آنها هجوم برده‌اند.