ߞߘߐ ߟߎ߬ ߘߟߊߡߌ߬ߘߊ߬ߟߌ ߝߐߘߊ ߘߏ߫ ߞߙߎߞߊ ߟߎ߬ - ߡߊߞ߫ߑߘߎߣߌߞߊ߲ ߘߟߊߡߌߘߊ - ߡߊߞ߫ߑߘߎߣߌ߫ ߟߐ߲ߠߌ߲ߠߊ߫ ߞߙߎ ߘߏ߫ ߟߊ߫ ߘߟߊߡߌߘߊ ߣߴߊ߬ ߟߊ߫ ߛߊߞߍߟߌ ߟߋ߬. - ߞߐߜߍ ߝߙߍߕߍ 419 - ߞߎ߬ߙߣߊ߬ ߞߟߊߒߞߋ ߔߘߋߞߎ

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 7

وَإِذۡ أَخَذۡنَا مِنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ مِيثَٰقَهُمۡ وَمِنكَ وَمِن نُّوحٖ وَإِبۡرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۖ وَأَخَذۡنَا مِنۡهُم مِّيثَٰقًا غَلِيظٗا

7. Ние од веровесниците заветот нивен го зедовме, и од тебе, и од Нух и од Ибрахим, и од Муса, и од Иса, синот Мерјемин, цврст завет зедовме

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 8

لِّيَسۡـَٔلَ ٱلصَّٰدِقِينَ عَن صِدۡقِهِمۡۚ وَأَعَدَّ لِلۡكَٰفِرِينَ عَذَابًا أَلِيمٗا

8. за Тој да ги повика на одговорност искрените за нивната искреност; а за неверниците Тој подготви болно страдање.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 9

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱذۡكُرُواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ عَلَيۡكُمۡ إِذۡ جَآءَتۡكُمۡ جُنُودٞ فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا وَجُنُودٗا لَّمۡ تَرَوۡهَاۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعۡمَلُونَ بَصِيرًا

9. О, верници, сетете се на Аллаховата благодат кон вас кога војските дојдоа до вас, па Ние против нив ветар пративме, а и војски коишто вие не ги видовте^[217] – а Аллах добро гледа што правите вие –

[217] Се однесува на Битката на ровот (хендек) (627 год.) кога муслиманите, поради дла­бокиот ров околу Медина, успеале да му пружат отпор на многубројниот не­при­јател.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 10

إِذۡ جَآءُوكُم مِّن فَوۡقِكُمۡ وَمِنۡ أَسۡفَلَ مِنكُمۡ وَإِذۡ زَاغَتِ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَبَلَغَتِ ٱلۡقُلُوبُ ٱلۡحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِٱللَّهِ ٱلظُّنُونَا۠

10. кога ви дојдоа и одозгора и одоздола, кога очите вџашени ви беа, а душата до гркланот ви дојде, и кога за Аллах сешто помислувавте,^[218] –

[218] Односно, кога непријателските војски дошле од исток, а тоа било племето Бену Гата­фан, и од запад, а тоа биле Курејшиите од Мека.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 11

هُنَالِكَ ٱبۡتُلِيَ ٱلۡمُؤۡمِنُونَ وَزُلۡزِلُواْ زِلۡزَالٗا شَدِيدٗا

11. тогаш верниците беа во искушение ставени и беа потресени со жесток потрес,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 12

وَإِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٞ مَّا وَعَدَنَا ٱللَّهُ وَرَسُولُهُۥٓ إِلَّا غُرُورٗا

12. кога лицемерите и тие со болни срца говореа: „Аллах и Пратеникот Негов само нè залажуваа кога ни ветуваа!“,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 13

وَإِذۡ قَالَت طَّآئِفَةٞ مِّنۡهُمۡ يَٰٓأَهۡلَ يَثۡرِبَ لَا مُقَامَ لَكُمۡ فَٱرۡجِعُواْۚ وَيَسۡتَـٔۡذِنُ فَرِيقٞ مِّنۡهُمُ ٱلنَّبِيَّ يَقُولُونَ إِنَّ بُيُوتَنَا عَوۡرَةٞ وَمَا هِيَ بِعَوۡرَةٍۖ إِن يُرِيدُونَ إِلَّا فِرَارٗا

13. кога некои меѓу нив рекоа: „О жители на Јесриб^[219], овде нема место за вас, затоа вратете се!“, а други меѓу нив бараа дозвола од Веровесникот и говореа: „Куќите наши се незаштитени!“ – а не беа незаштитени, туку тие само сакаа да избегаат.

[219] Денешниот град Медина во Саудиска Арабија, во предисламското време се ви­кал Јесриб. Мухамед, Божјиот мир нека биде над него, и многуте муслимани се исе­ли­ле од Мека во Јесриб и таму се населиле. Затоа градот набргу бил наречен Градот на Пратеникот или накратко – Медина.

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 14

وَلَوۡ دُخِلَتۡ عَلَيۡهِم مِّنۡ أَقۡطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُواْ ٱلۡفِتۡنَةَ لَأٓتَوۡهَا وَمَا تَلَبَّثُواْ بِهَآ إِلَّا يَسِيرٗا

14. А од различни страни да им продреа и потоа од нив да побараа повторно да станат многубошци, тие тоа, не двоумејќи се, брзо би го сториле,

ߟߝߊߙߌ ߘߏ߫: 15

وَلَقَدۡ كَانُواْ عَٰهَدُواْ ٱللَّهَ مِن قَبۡلُ لَا يُوَلُّونَ ٱلۡأَدۡبَٰرَۚ وَكَانَ عَهۡدُ ٱللَّهِ مَسۡـُٔولٗا

15. а и претходно Му се обврзаа на Аллах дека нема да отстапуваат – а за дадената обврска на Аллах ќе се одговара!