പരിഭാഷ ആയത്ത് 117 അദ്ധ്യായം മുഅ്മിനൂൻ - ഖുർആൻ സംക്ഷിപ്ത വിശദീകരണം - പരിഭാഷ (തായ്‌ലൻഡ്) - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 117

وَمَن يَدۡعُ مَعَ ٱللَّهِ إِلَٰهًا ءَاخَرَ لَا بُرۡهَٰنَ لَهُۥ بِهِۦ فَإِنَّمَا حِسَابُهُۥ عِندَ رَبِّهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلۡكَٰفِرُونَ

และผู้ใดวิงวอนขอจากพระเจ้าอื่นร่วมกับอัลลอฮฺ ทั้งที่ไม่มีหลักฐานใดๆพิสูจน์ได้เลยว่าเขานั้นสมควรได้รับการเคารพอิบาดะฮฺ แท้จริงแล้วผลตอบแทนการกระทำที่ไม่ดีของเขาอยู่ ณ ที่อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮุ วะตะอาลา พระองค์คือผู้ให้การตอบแทนเขาด้วยการลงโทษเขา แท้จริงบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาจะไม่ประสบความสำเร็จในสิ่งที่พวกเขาร้องขอ และไม่รอดจากสิ่งที่พวกเขาความหวาดกลัว

ഈ പേജിലെ ആയത്തുകളിൽ നിന്നുള്ള പാഠങ്ങൾ:

• الكافر حقير مهان عند الله.

ผู้ปฏิเศษศรัทธานั้นเป็นผู้ที่ต่ำต้อยและไม่มีค่าใดๆ ณ ที่อัลลอฮฺ

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

การเยาะเย้ยต่อบรรดาคนคุณธรรมเป็นบาปอันใหญ่ยิ่งสมควรที่จะต้องถูกลงโทษ

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

การไม่ให้ความสำคัญต่อชีวิตเป็นผลที่นำไปสู่การปฏิเสธศรัทธา

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

การสรรเสริญต่ออัลลอฮฺนั้นเป็นหนึ่งในภาพพจน์ของมารยาทในการวิงวอนขอดุอาอ์

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

เมื่อพระองค์อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงเริ่มสูเราะฮฺด้วยการกล่าวถึงคุณลักษณะแห่งความความสำเร็จของเหล่าบรรดาผู้ศรัทธาแล้ว ก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมที่จะทรงจบสุเราะฮฺด้วยการกล่าวถึงการขาดทุนของบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาและการล้มเหลวของพวกเขา