പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം മർയം - പഷ്തൂ വിവർത്തനം - സർഫറാസ് - ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

مریم

ആയത്ത്: 1

كٓهٰیٰعٓصٓ ۟

کهیعص

ആയത്ത്: 2

ذِكْرُ رَحْمَتِ رَبِّكَ عَبْدَهٗ زَكَرِیَّا ۟ۖۚ

دا ستا د رب د هغو مهربانیو یادونه ده چې په خپل بنده زکریایې لور ولې وه.

ആയത്ത്: 3

اِذْ نَادٰی رَبَّهٗ نِدَآءً خَفِیًّا ۟

کله چې هغه خپل رب په پټه وباله.

ആയത്ത്: 4

قَالَ رَبِّ اِنِّیْ وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّیْ وَاشْتَعَلَ الرَّاْسُ شَیْبًا وَّلَمْ اَكُنْ بِدُعَآىِٕكَ رَبِّ شَقِیًّا ۟

اوویې ویل ای زما ربه!زما هډوکي زاړه او سرمې له زوړوالي نه سپین پړک وهي زما ربه!ما چې کله هم له تانه څه غوښتي بې برخې شوی نه یم.

ആയത്ത്: 5

وَاِنِّیْ خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِنْ وَّرَآءِیْ وَكَانَتِ امْرَاَتِیْ عَاقِرًا فَهَبْ لِیْ مِنْ لَّدُنْكَ وَلِیًّا ۟ۙ

زه له ځانه وروسته د خپلوانو له کړنو څخه ډاریږم زما میرمن شنډه ده نو د خپلې لورینې له مخې یو ملاتړ را وبښه.

ആയത്ത്: 6

یَّرِثُنِیْ وَیَرِثُ مِنْ اٰلِ یَعْقُوْبَ ۗ— وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا ۟

چې زما وارث شي.او هم د یعقوب د کورنۍ وارث وي.او هغه یو منلی شوی انسان وګرځوه.

ആയത്ത്: 7

یٰزَكَرِیَّاۤ اِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلٰمِ ١سْمُهٗ یَحْیٰی ۙ— لَمْ نَجْعَلْ لَّهٗ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا ۟

الله وفرمایل:ای زکریا!مونږ د یحیې نومي هلک زیری در کوو له ده وړاندې مو هیڅوک په دې نوم نه دی نومولی.

ആയത്ത്: 8

قَالَ رَبِّ اَنّٰی یَكُوْنُ لِیْ غُلٰمٌ وَّكَانَتِ امْرَاَتِیْ عَاقِرًا وَّقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِیًّا ۟

زکریا وویل:پروردګاره!ځوی به مې څنګه پیدا شي په داسې حال کې چې ښځه مې شنډه او زه د زوړوالي اخرنۍ پولې ته رسیدلې یم؟

ആയത്ത്: 9

قَالَ كَذٰلِكَ ۚ— قَالَ رَبُّكَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ وَّقَدْ خَلَقْتُكَ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ تَكُ شَیْـًٔا ۟

الله وفرمایل:هو!همداسې ده.ستا رب فرمائي چې دا ماته خورا اسانه ده او ته نه ګورې چې له دې نه وړاندې مې له نشت نه پیدا کړې.

ആയത്ത്: 10

قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِّیْۤ اٰیَةً ؕ— قَالَ اٰیَتُكَ اَلَّا تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلٰثَ لَیَالٍ سَوِیًّا ۟

زکریا وویل:ای زما ربه یوه نښه راته وټاکه الله وفرمایل:ستا نښه داده.سره له دې چې ته به روغ رمټ وې درې شپې به له خلکو سره خبرې نه شې کولای.

ആയത്ത്: 11

فَخَرَجَ عَلٰی قَوْمِهٖ مِنَ الْمِحْرَابِ فَاَوْحٰۤی اِلَیْهِمْ اَنْ سَبِّحُوْا بُكْرَةً وَّعَشِیًّا ۟

نو هغه له استوګن او عبادت ځای نه راووت او په اشارو سره یې خپل قوم ته وویل چې: سهار او ماښام د الله پاک تسبیح ووایې.

ആയത്ത്: 12

یٰیَحْیٰی خُذِ الْكِتٰبَ بِقُوَّةٍ ؕ— وَاٰتَیْنٰهُ الْحُكْمَ صَبِیًّا ۟ۙ

ای یحیې د الله کتاب ښه ټینګ ونیسه. او مونږ هغه ته په کوچنیوالي کې پوهه،او د پریکړې صلاحیت ورکړی و.

ആയത്ത്: 13

وَّحَنَانًا مِّنْ لَّدُنَّا وَزَكٰوةً ؕ— وَكَانَ تَقِیًّا ۟ۙ

او له خپلې لورې نه مو هغه ته زړه سواندي او پاکي ور په برخه کړې.او هغه خورا پرهیزګاره ؤ.

ആയത്ത്: 14

وَّبَرًّا بِوَالِدَیْهِ وَلَمْ یَكُنْ جَبَّارًا عَصِیًّا ۟

له مور او پلار سره ډیر نیکي کوونکی و او زور زیاتی کوونکی او سرغړوونکی نه و.

ആയത്ത്: 15

وَسَلٰمٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَیَوْمَ یَمُوْتُ وَیَوْمَ یُبْعَثُ حَیًّا ۟۠

سلام دې پرې، د پیدایښت په ورځ د مړینې په ورځ او په هغه ورځ وي چې بیرته ژوندی راپورته کړای شي.

ആയത്ത്: 16

وَاذْكُرْ فِی الْكِتٰبِ مَرْیَمَ ۘ— اِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ اَهْلِهَا مَكَانًا شَرْقِیًّا ۟ۙ

او ای محمده!په دې کتاب کې د مریمې حال بیان کړه.چې له خپلو خلکو نه ختیځې خواته ګوښه شوه.

ആയത്ത്: 17

فَاتَّخَذَتْ مِنْ دُوْنِهِمْ حِجَابًا ۫— فَاَرْسَلْنَاۤ اِلَیْهَا رُوْحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا ۟

هلته یې له خلکو نه پرده ونیوه مونږ خپل روح ورولیږه هغه ورته خپل ځان د یو روغ زلمي سړي په شان ښکاره کړ.

ആയത്ത്: 18

قَالَتْ اِنِّیْۤ اَعُوْذُ بِالرَّحْمٰنِ مِنْكَ اِنْ كُنْتَ تَقِیًّا ۟

مریم وویل:زه د مهربان الله په نوم له تانه پناه غواړم که ته له هغه نه ډاریدونکی یې.

ആയത്ത്: 19

قَالَ اِنَّمَاۤ اَنَا رَسُوْلُ رَبِّكِ ۖۗ— لِاَهَبَ لَكِ غُلٰمًا زَكِیًّا ۟

هغه وویل:زه ستا د رب استازی یم چې تاته یو پاک او ښکلی ځوی دروبښم.

ആയത്ത്: 20

قَالَتْ اَنّٰی یَكُوْنُ لِیْ غُلٰمٌ وَّلَمْ یَمْسَسْنِیْ بَشَرٌ وَّلَمْ اَكُ بَغِیًّا ۟

مریم وویل:زما ځوی به له کومه شي؟ماته نه چا لاس راوړی او نه زه کومه بدلمنه ښځه یم.

ആയത്ത്: 21

قَالَ كَذٰلِكِ ۚ— قَالَ رَبُّكِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ ۚ— وَلِنَجْعَلَهٗۤ اٰیَةً لِّلنَّاسِ وَرَحْمَةً مِّنَّا ۚ— وَكَانَ اَمْرًا مَّقْضِیًّا ۟

هغه وویل:هو!همداسې ده.خو ستا رب فرمایلي دي چې د هغه پيدایښت ماته ډیر اسان دی.او دهمدې لپاره یې پیدا کوم چې خلکو ته یي معجزه وګرځوم.او هم له خپلې لورې یو رحمت.او دا کار هرو،مرو سرته رسیدونکی دی.

ആയത്ത്: 22

فَحَمَلَتْهُ فَانْتَبَذَتْ بِهٖ مَكَانًا قَصِیًّا ۟

حمل یې واخیست او حمل لرې ځای ته ګوښه کړه.

ആയത്ത്: 23

فَاَجَآءَهَا الْمَخَاضُ اِلٰی جِذْعِ النَّخْلَةِ ۚ— قَالَتْ یٰلَیْتَنِیْ مِتُّ قَبْلَ هٰذَا وَكُنْتُ نَسْیًا مَّنْسِیًّا ۟

د لنګوال دردونو د خرما یوه ښاخ ته بوتله.او هلته یې له ډیر غم نه وویل:کاشکې چې له دې پیښې ډيره پخوا مړه او اوس د هیچا په یاد نه وای.

ആയത്ത്: 24

فَنَادٰىهَا مِنْ تَحْتِهَاۤ اَلَّا تَحْزَنِیْ قَدْ جَعَلَ رَبُّكِ تَحْتَكِ سَرِیًّا ۟

له لاندې لورې یې ورته غږ کړ چې:خفه کیږه مه ستا رب له تانه لاندې د اوبو یوه ویاله او چینه بیه ولې ده.

ആയത്ത്: 25

وَهُزِّیْۤ اِلَیْكِ بِجِذْعِ النَّخْلَةِ تُسٰقِطْ عَلَیْكِ رُطَبًا جَنِیًّا ۟ؗ

د خرما ښاخ وخوزه وه.پرتا به تازه خوږې خرما راتوی شي.

ആയത്ത്: 26

فَكُلِیْ وَاشْرَبِیْ وَقَرِّیْ عَیْنًا ۚ— فَاِمَّا تَرَیِنَّ مِنَ الْبَشَرِ اَحَدًا ۙ— فَقُوْلِیْۤ اِنِّیْ نَذَرْتُ لِلرَّحْمٰنِ صَوْمًا فَلَنْ اُكَلِّمَ الْیَوْمَ اِنْسِیًّا ۟ۚ

وخوره او وڅښه او په ځوی دې سترګې یخې کړه.که کوم یو انسان دې ولیده نوم ورته ووایه چې ما د رحمن لپاره روژه نذر کړې نن به له هیچا سره خبرې ونه کړم.

ആയത്ത്: 27

فَاَتَتْ بِهٖ قَوْمَهَا تَحْمِلُهٗ ؕ— قَالُوْا یٰمَرْیَمُ لَقَدْ جِئْتِ شَیْـًٔا فَرِیًّا ۟

بیا یې بچی په خپله غیږ کې قوم ته راووړ. هغوی ټولو وویل:مریمې!های دا څومره لوی بدکار دې کړی؟

ആയത്ത്: 28

یٰۤاُخْتَ هٰرُوْنَ مَا كَانَ اَبُوْكِ امْرَاَ سَوْءٍ وَّمَا كَانَتْ اُمُّكِ بَغِیًّا ۟ۖۚ

د هارون خوری!ستا خو نه پلار بد سړی ؤ او نه دې مور زنا کاره وه.

ആയത്ത്: 29

فَاَشَارَتْ اِلَیْهِ ۫ؕ— قَالُوْا كَیْفَ نُكَلِّمُ مَنْ كَانَ فِی الْمَهْدِ صَبِیًّا ۟

مریم،خپل ځوی ته اشاره وکړه.هغوی وویل:مونږ به د ځانګو له ماشوم سره څنګه خبرې وکړو؟

ആയത്ത്: 30

قَالَ اِنِّیْ عَبْدُ اللّٰهِ ۫ؕ— اٰتٰىنِیَ الْكِتٰبَ وَجَعَلَنِیْ نَبِیًّا ۟ۙ

کوچني وویل:زه د الله بنده یم.ماته یې کتاب راکړی او زه یې پيغمبر کړی یم.

ആയത്ത്: 31

وَّجَعَلَنِیْ مُبٰرَكًا اَیْنَ مَا كُنْتُ ۪— وَاَوْصٰنِیْ بِالصَّلٰوةِ وَالزَّكٰوةِ مَا دُمْتُ حَیًّا ۟ۙ

او هر چیرې چې یم برکت به راسره وي او امر یې راته کړی چې د ژوند تر پایه به لمونځ او زکات ادا کوم.

ആയത്ത്: 32

وَّبَرًّا بِوَالِدَتِیْ ؗ— وَلَمْ یَجْعَلْنِیْ جَبَّارًا شَقِیًّا ۟

له مور سره د نیکۍ خوی یې راکړی او ناروا تیری کوونکی بدبخته یې نه یم ګرځولی.

ആയത്ത്: 33

وَالسَّلٰمُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُّ وَیَوْمَ اَمُوْتُ وَیَوْمَ اُبْعَثُ حَیًّا ۟

سلام دی پرما د پيدایښت په ورځ،د مرګ په ورځ او په هغه ورځ هم چې بیا ژوندی راپاڅول شم.

ആയത്ത്: 34

ذٰلِكَ عِیْسَی ابْنُ مَرْیَمَ ۚ— قَوْلَ الْحَقِّ الَّذِیْ فِیْهِ یَمْتَرُوْنَ ۟

دا دی د مریمې ځوی عیسی او دا هغه حق اورښتینې خبره ده چې خلک پکې شک کوي.

ആയത്ത്: 35

مَا كَانَ لِلّٰهِ اَنْ یَّتَّخِذَ مِنْ وَّلَدٍ ۙ— سُبْحٰنَهٗ ؕ— اِذَا قَضٰۤی اَمْرًا فَاِنَّمَا یَقُوْلُ لَهٗ كُنْ فَیَكُوْنُ ۟ؕ

دا د الله کار نه دی چې څوک په ځوی ولۍ ونیسي هغه له دې نه پاک دی.کله چې د یو کار د کړنې پریکړه وکړي نو ورته ووایې:وشه.بس هغه وشي.

ആയത്ത്: 36

وَاِنَّ اللّٰهَ رَبِّیْ وَرَبُّكُمْ فَاعْبُدُوْهُ ؕ— هٰذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیْمٌ ۟

او عیسې وویل الله زما رب دی.او ستاسې هم نو یوازې د هغه عبادت وکړئ.او همدغه روغه او سمه لیار ده.

ആയത്ത്: 37

فَاخْتَلَفَ الْاَحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ ۚ— فَوَیْلٌ لِّلَّذِیْنَ كَفَرُوْا مِنْ مَّشْهَدِ یَوْمٍ عَظِیْمٍ ۟

نو بیا جلا،جلا ډلو په خپلو مینځونو کې اختلاف وکړ.نو هغو کسانو ته چې کافران شوي لوی ورځې ته په ور حاضریدلو لویه تباهي او هلاکت دی.

ആയത്ത്: 38

اَسْمِعْ بِهِمْ وَاَبْصِرْ ۙ— یَوْمَ یَاْتُوْنَنَا لٰكِنِ الظّٰلِمُوْنَ الْیَوْمَ فِیْ ضَلٰلٍ مُّبِیْنٍ ۟

په هغه ورځ چې مونږ ته راځي څومره ښه اوریدونکي او څومره ښه لیدونکي به وي.خو نن دا ظالمان په ښکاره بي لیارۍ سر شوي دي.

ആയത്ത്: 39

وَاَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَةِ اِذْ قُضِیَ الْاَمْرُ ۘ— وَهُمْ فِیْ غَفْلَةٍ وَّهُمْ لَا یُؤْمِنُوْنَ ۟

او ای محمده!د افسوس له هغې ورځې نه يې وډاروه چې هلته،به فیصله او پریکړه کیږي.خو اوس ترې غافله دي او ایمان نه راوړي.

ആയത്ത്: 40

اِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْاَرْضَ وَمَنْ عَلَیْهَا وَاِلَیْنَا یُرْجَعُوْنَ ۟۠

هو!بالاخره مونږ د ځمکې او د هغې ټولو شیانو وارثان یو او ټول به زمونږ په لور راوګرځول شي.

ആയത്ത്: 41

وَاذْكُرْ فِی الْكِتٰبِ اِبْرٰهِیْمَ ؕ۬— اِنَّهٗ كَانَ صِدِّیْقًا نَّبِیًّا ۟

او ای محمده!په دې کتاب کې د ابراهیم یادونه وکړه.بې له شکه هغه یو رښتینی پیغمبر ؤ.

ആയത്ത്: 42

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ یٰۤاَبَتِ لِمَ تَعْبُدُ مَا لَا یَسْمَعُ وَلَا یُبْصِرُ وَلَا یُغْنِیْ عَنْكَ شَیْـًٔا ۟

او یاد کړه چې ابراهیم خپل پلار ته وویل:پلار جانه!ته ولې د هغو څيزونو عبادت کوې چې نه څه اوري،نه څه ویني او نه تاته کومه ګټه رسولای شي؟

ആയത്ത്: 43

یٰۤاَبَتِ اِنِّیْ قَدْ جَآءَنِیْ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَمْ یَاْتِكَ فَاتَّبِعْنِیْۤ اَهْدِكَ صِرَاطًا سَوِیًّا ۟

پلار جانه!ماته هغه علم راغلی دی چې تاته نه دی راغلی. زما ومنه زه روغه لیار در ښایم.

ആയത്ത്: 44

یٰۤاَبَتِ لَا تَعْبُدِ الشَّیْطٰنَ ؕ— اِنَّ الشَّیْطٰنَ كَانَ لِلرَّحْمٰنِ عَصِیًّا ۟

پلار جانه! دشیطان بندګي مه کوه. بې له شکه چې شیطان له رحمن نه سرغړوونکی دی.

ആയത്ത്: 45

یٰۤاَبَتِ اِنِّیْۤ اَخَافُ اَنْ یَّمَسَّكَ عَذَابٌ مِّنَ الرَّحْمٰنِ فَتَكُوْنَ لِلشَّیْطٰنِ وَلِیًّا ۟

پلار جانه!زه ډاریږم چې د مهربان خدای په عذاب به اخته او د شیطان ملګری به وګڼل شې.

ആയത്ത്: 46

قَالَ اَرَاغِبٌ اَنْتَ عَنْ اٰلِهَتِیْ یٰۤاِبْرٰهِیْمُ ۚ— لَىِٕنْ لَّمْ تَنْتَهِ لَاَرْجُمَنَّكَ وَاهْجُرْنِیْ مَلِیًّا ۟

پلار یې وویل:ابراهیمه!ایا ته زما له خدایانو اووښتی یې؟ که منع نه شوې نو په ډبرو به دې ساه وباسم.د تل لپاره مې له مخې لرې شه.

ആയത്ത്: 47

قَالَ سَلٰمٌ عَلَیْكَ ۚ— سَاَسْتَغْفِرُ لَكَ رَبِّیْ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ بِیْ حَفِیًّا ۟

ابراهیم وویل:سلام پرتا.زه به له خپل رب نه تاته بښنه وغواړم.هغه پرما ډیر مهربان دی.

ആയത്ത്: 48

وَاَعْتَزِلُكُمْ وَمَا تَدْعُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ وَاَدْعُوْا رَبِّیْ ۖؗ— عَسٰۤی اَلَّاۤ اَكُوْنَ بِدُعَآءِ رَبِّیْ شَقِیًّا ۟

زه تاسې او ستاسې هغه خدایان پریږدم چط پرته له الله یې تاسې بلئ او یوازې خپل رب رابلم زما باور دی چې زه به د خپل رب په بلنه بې برخې نه شم.

ആയത്ത്: 49

فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا یَعْبُدُوْنَ مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ ۙ— وَهَبْنَا لَهٗۤ اِسْحٰقَ وَیَعْقُوْبَ ؕ— وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِیًّا ۟

کله چې ابراهیم له هغوی او د هغوی له خدایانو چې پرته له الله یې بلل جلا شو،نو مونږ اسحق او یعقوب وروبښل او هر یو مو پیغمبر کړ.

ആയത്ത്: 50

وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِّنْ رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیًّا ۟۠

هغوی ته مو خپلې مهربانۍ ور په برخه،او رښتینۍ او اوچت نوم مې پرې ولوراوو.

ആയത്ത്: 51

وَاذْكُرْ فِی الْكِتٰبِ مُوْسٰۤی ؗ— اِنَّهٗ كَانَ مُخْلَصًا وَّكَانَ رَسُوْلًا نَّبِیًّا ۟

او ای محمده په دې کتاب کې د موسې یادونه وکړه.بې له شکه هغه یو غوره رسول او پيغمبر و.

ആയത്ത്: 52

وَنَادَیْنٰهُ مِنْ جَانِبِ الطُّوْرِ الْاَیْمَنِ وَقَرَّبْنٰهُ نَجِیًّا ۟

او هغه ته مو د طور غره له ښي اړخ نه غږ وکړ.او په داسې حال کې مې ځان ته رانژې کړ چې له مونږ سره یې راز او نیاز کاوه.

ആയത്ത്: 53

وَوَهَبْنَا لَهٗ مِنْ رَّحْمَتِنَاۤ اَخَاهُ هٰرُوْنَ نَبِیًّا ۟

او د خپلې لورینې له مخې مو د هغه ورور هارون هم د نبي په توګه وروباښه.

ആയത്ത്: 54

وَاذْكُرْ فِی الْكِتٰبِ اِسْمٰعِیْلَ ؗ— اِنَّهٗ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُوْلًا نَّبِیًّا ۟ۚ

او ای محمده په دې کتاب کې د اسماعیل یادونه هم وکړه بي له شکه هغه د وعدې رښتینی،رسول او پيغمبر و.

ആയത്ത്: 55

وَكَانَ یَاْمُرُ اَهْلَهٗ بِالصَّلٰوةِ وَالزَّكٰوةِ ۪— وَكَانَ عِنْدَ رَبِّهٖ مَرْضِیًّا ۟

خپلې کورنۍ ته ئې د لمانځه او زکات امر کاو او د خپل رب په وړاندې منلی شوی ؤ؟

ആയത്ത്: 56

وَاذْكُرْ فِی الْكِتٰبِ اِدْرِیْسَ ؗ— اِنَّهٗ كَانَ صِدِّیْقًا نَّبِیًّا ۟ۗۙ

او په دې کتاب کې د ادریس یادونه وکړه بې له شکه هغه یو رښتینی پیغمبر ؤ.

ആയത്ത്: 57

وَّرَفَعْنٰهُ مَكَانًا عَلِیًّا ۟

او مونږ لوړ مقام ته رسولی ؤ.

ആയത്ത്: 58

اُولٰٓىِٕكَ الَّذِیْنَ اَنْعَمَ اللّٰهُ عَلَیْهِمْ مِّنَ النَّبِیّٖنَ مِنْ ذُرِّیَّةِ اٰدَمَ ۗ— وَمِمَّنْ حَمَلْنَا مَعَ نُوْحٍ ؗ— وَّمِنْ ذُرِّیَّةِ اِبْرٰهِیْمَ وَاِسْرَآءِیْلَ ؗ— وَمِمَّنْ هَدَیْنَا وَاجْتَبَیْنَا ؕ— اِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِمْ اٰیٰتُ الرَّحْمٰنِ خَرُّوْا سُجَّدًا وَّبُكِیًّا ۟

دا همغه پیغمبران دي چې مونږ پرې لورینه کړې ده.دادم له اولادې او د هغو خلکو له ځوځات نه چې له نوح سره مو په کښتۍ کې سپاره کړي او د ابراهیم او اسرائیل له اولادې نه هو!دا همغه خلک دي چې مونږ ورته ښوونه کړې او غوره کړي مو دي،او کله چې د رحمن ایتونه پرې ولوستل شي نو پړ مخ په سجده پریووزي او ژړاګانې کوي.

ആയത്ത്: 59

فَخَلَفَ مِنْ بَعْدِهِمْ خَلْفٌ اَضَاعُوا الصَّلٰوةَ وَاتَّبَعُوا الشَّهَوٰتِ فَسَوْفَ یَلْقَوْنَ غَیًّا ۟ۙ

له هغوی وروسته داسې نااهله خلک پاتې شول چې لمونځ یې ضایع او د نفسي غوښتنو پسې ولاړل نو ژر به د بې لیارۍ له عاقبت سره مخ شي.

ആയത്ത്: 60

اِلَّا مَنْ تَابَ وَاٰمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَاُولٰٓىِٕكَ یَدْخُلُوْنَ الْجَنَّةَ وَلَا یُظْلَمُوْنَ شَیْـًٔا ۟ۙ

مګر که څوک توبه وباسي او نیکې کړنې وکړي.نو دا وړ خلک به جنت ته ولاړ او هیڅ تیری به پرې ونه شي.

ആയത്ത്: 61

جَنّٰتِ عَدْنِ ١لَّتِیْ وَعَدَ الرَّحْمٰنُ عِبَادَهٗ بِالْغَیْبِ ؕ— اِنَّهٗ كَانَ وَعْدُهٗ مَاْتِیًّا ۟

دا هغه جنتونه دي چې مهربان خدای له خپلو بنده ګانو سره په نالیدنه کې وعده کړې او د هغه وعده ضرور راتلونکې ده.

ആയത്ത്: 62

لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا اِلَّا سَلٰمًا ؕ— وَلَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیْهَا بُكْرَةً وَّعَشِیًّا ۟

هلته به هیڅ بابیزه خبره نه اوري یوازې روغې خبرې به اوري.او سهار او ماښام به یې روزي ورته رسیږي.

ആയത്ത്: 63

تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتِیْ نُوْرِثُ مِنْ عِبَادِنَا مَنْ كَانَ تَقِیًّا ۟

دا جنتونه مونږ خپلو پرهیزګارو بنده ګانو ته په میراث ورکوو.

ആയത്ത്: 64

وَمَا نَتَنَزَّلُ اِلَّا بِاَمْرِ رَبِّكَ ۚ— لَهٗ مَا بَیْنَ اَیْدِیْنَا وَمَا خَلْفَنَا وَمَا بَیْنَ ذٰلِكَ ۚ— وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِیًّا ۟ۚ

او ای محمده!مونږ ملایکې یوازې ستا د رب په حکم راښکته کیږو.څه چې زمونږ په وړاندې وروسته او د دواړو په مینځ کې دي د هغو ټولو څښتن دی.او ستا رب هیروونکی نه دی.

ആയത്ത്: 65

رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَادَتِهٖ ؕ— هَلْ تَعْلَمُ لَهٗ سَمِیًّا ۟۠

د اسمانونو،ځمکې او د هغو ټولو شیانو رب دی چې د دواړو په مینځ کې دي نو یوازې د هغه عبادت وکړه او ښه کلک پرې اوسه.ایا د هغه کوم سیال پیژنې؟

ആയത്ത്: 66

وَیَقُوْلُ الْاِنْسَانُ ءَاِذَا مَا مِتُّ لَسَوْفَ اُخْرَجُ حَیًّا ۟

او کافر انسان وايې:ښه!کله چې زه مړ شم نو بیرته به ژوندۍ راویستل کیږم؟

ആയത്ത്: 67

اَوَلَا یَذْكُرُ الْاِنْسَانُ اَنَّا خَلَقْنٰهُ مِنْ قَبْلُ وَلَمْ یَكُ شَیْـًٔا ۟

ایا انسان دیته نه ګوري چې مونږ له نشت څخه پيدا کړی دی؟

ആയത്ത്: 68

فَوَرَبِّكَ لَنَحْشُرَنَّهُمْ وَالشَّیٰطِیْنَ ثُمَّ لَنُحْضِرَنَّهُمْ حَوْلَ جَهَنَّمَ جِثِیًّا ۟ۚ

نو قسم ستا په رب چې زه به خامخا هغوی او شیطانان ټول رایو ځای او بیا به یي دجهنم په چاپيریال کې په ګونډو کړم.

ആയത്ത്: 69

ثُمَّ لَنَنْزِعَنَّ مِنْ كُلِّ شِیْعَةٍ اَیُّهُمْ اَشَدُّ عَلَی الرَّحْمٰنِ عِتِیًّا ۟ۚ

او بیا به له هرې ډلې نه هغه راجلا کړم چې له مهربان خدای نه ډیر سر غروونکي وو.

ആയത്ത്: 70

ثُمَّ لَنَحْنُ اَعْلَمُ بِالَّذِیْنَ هُمْ اَوْلٰی بِهَا صِلِیًّا ۟

مونږ ښه پوهیږو چې جهنم ته دورننوتلو تر هر چا وړ څوک دي؟

ആയത്ത്: 71

وَاِنْ مِّنْكُمْ اِلَّا وَارِدُهَا ۚ— كَانَ عَلٰی رَبِّكَ حَتْمًا مَّقْضِیًّا ۟ۚ

ستاسې هر یو به یو ځل پر جهنم ورځي.دا اخرنۍ خبره ده پوره کول یې ستا د رب په غاړه دي.

ആയത്ത്: 72

ثُمَّ نُنَجِّی الَّذِیْنَ اتَّقَوْا وَّنَذَرُ الظّٰلِمِیْنَ فِیْهَا جِثِیًّا ۟

بیا به پرهیزګاران ترې خلاص او ظالمان به په ګونډو پکې پریږدو.

ആയത്ത്: 73

وَاِذَا تُتْلٰی عَلَیْهِمْ اٰیٰتُنَا بَیِّنٰتٍ قَالَ الَّذِیْنَ كَفَرُوْا لِلَّذِیْنَ اٰمَنُوْۤا ۙ— اَیُّ الْفَرِیْقَیْنِ خَیْرٌ مَّقَامًا وَّاَحْسَنُ نَدِیًّا ۟

او کله چې زمونږ روښانه ایتونه پر هغوی ولوستل شي نو کافران مؤمنانو ته وايي: وګورئ په مونږ او تاسې کې د چا غوندې شاندارې دي.

ആയത്ത്: 74

وَكَمْ اَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِّنْ قَرْنٍ هُمْ اَحْسَنُ اَثَاثًا وَّرِﺋْﻴًﺎ ۟

مونږ له وړاندې څومره ډیر قومونه هلاک کړي دي چې له دوي نه یې اسباب او وسایل ډیر او په شان او شوکت کې ترې لوړ ښکاریدل.

ആയത്ത്: 75

قُلْ مَنْ كَانَ فِی الضَّلٰلَةِ فَلْیَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمٰنُ مَدًّا ۚ۬— حَتّٰۤی اِذَا رَاَوْا مَا یُوْعَدُوْنَ اِمَّا الْعَذَابَ وَاِمَّا السَّاعَةَ ؕ۬— فَسَیَعْلَمُوْنَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَّكَانًا وَّاَضْعَفُ جُنْدًا ۟

ای محمده!ووایه هغه څوک چې بې لارې دی رحمان خدای ښه اوږد وخت ورکوي. تر هغو چې هغه څه وګوري چې وعده ورسره کیږي عذاب وي که قیامت نو بیا به پوه شي چې د چا ځای ډیر خراب او د چا ډله ډيره کمزورې ده؟

ആയത്ത്: 76

وَیَزِیْدُ اللّٰهُ الَّذِیْنَ اهْتَدَوْا هُدًی ؕ— وَالْبٰقِیٰتُ الصّٰلِحٰتُ خَیْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَّخَیْرٌ مَّرَدًّا ۟

او الله لار میندونکو ته لا پسې ښه والی زیاتوي.او پاتې نیک کارونه ستا د رب په وړاندې د ښه ثواب وړ او پایله یې ډیره غوره ده.

ആയത്ത്: 77

اَفَرَءَیْتَ الَّذِیْ كَفَرَ بِاٰیٰتِنَا وَقَالَ لَاُوْتَیَنَّ مَالًا وَّوَلَدًا ۟ؕ

ایا تا هغه څوک نه دي لیدلي چې زمونږ له ایتونونه منکر؟او وايي:چې ماته به مال او اولاد راکول کیږي.

ആയത്ത്: 78

اَطَّلَعَ الْغَیْبَ اَمِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمٰنِ عَهْدًا ۟ۙ

ایا په غیبو خبر شوی او که له رحمان نه یې کومه ژمنه اخیستي ده؟

ആയത്ത്: 79

كَلَّا ؕ— سَنَكْتُبُ مَا یَقُوْلُ وَنَمُدُّ لَهٗ مِنَ الْعَذَابِ مَدًّا ۟ۙ

نه هیڅکله داسې نه ده.مونږ به ډیر ژر د هغوی ویناوې ولیکو او عذاب به لاور زیات کړو.

ആയത്ത്: 80

وَّنَرِثُهٗ مَا یَقُوْلُ وَیَاْتِیْنَا فَرْدًا ۟

دی چې هر څه یادوی ټول به مونږ ته پاتې او یوازې به مونږ ته راشي.

ആയത്ത്: 81

وَاتَّخَذُوْا مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ اٰلِهَةً لِّیَكُوْنُوْا لَهُمْ عِزًّا ۟ۙ

او هغوی پرته له الله نه نور خدایان نیولي تر څو یې ملاتړي وي.

ആയത്ത്: 82

كَلَّا ؕ— سَیَكْفُرُوْنَ بِعِبَادَتِهِمْ وَیَكُوْنُوْنَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا ۟۠

نه هیڅکله به یې ملاتړي نه،بلکې له عبادت نه به یې منکر او پر ضد به یي دریځ ونیسي.

ആയത്ത്: 83

اَلَمْ تَرَ اَنَّاۤ اَرْسَلْنَا الشَّیٰطِیْنَ عَلَی الْكٰفِرِیْنَ تَؤُزُّهُمْ اَزًّا ۟ۙ

ایا ته نه ګوري چې مونږ شیطانان پر کافرانو ورخوشې کړي دي چې ښه پوره یې د بدۍ په لور وهڅوي؟

ആയത്ത്: 84

فَلَا تَعْجَلْ عَلَیْهِمْ ؕ— اِنَّمَا نَعُدُّ لَهُمْ عَدًّا ۟ۚ

ته یي د عذاب تلوار مه کوه مونږ یې ورځې شمیرو.

ആയത്ത്: 85

یَوْمَ نَحْشُرُ الْمُتَّقِیْنَ اِلَی الرَّحْمٰنِ وَفْدًا ۟ۙ

هغه ورځ را یاده کړه چې مونږ به پرهیزګاران د میلمنو په توګه رحمان ته وړاندې کړو.

ആയത്ത്: 86

وَّنَسُوْقُ الْمُجْرِمِیْنَ اِلٰی جَهَنَّمَ وِرْدًا ۟ۘ

او مجرمان به تندې اخیستي د جهنم په لور وشړو.

ആയത്ത്: 87

لَا یَمْلِكُوْنَ الشَّفَاعَةَ اِلَّا مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمٰنِ عَهْدًا ۟ۘ

هلته به هیڅوک دخیر غوښتنې واک نه لري مګر یوازې هغه به یې کولای شي چې له مهربان خدای یي ژمنه اخیستي وي.

ആയത്ത്: 88

وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمٰنُ وَلَدًا ۟ؕ

او وايې چې:مهربان خدای ځوی نیولی دی

ആയത്ത്: 89

لَقَدْ جِئْتُمْ شَیْـًٔا اِدًّا ۟ۙ

تاسې خورا لویه ناورینه خبره کړې ده.

ആയത്ത്: 90

تَكَادُ السَّمٰوٰتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْهُ وَتَنْشَقُّ الْاَرْضُ وَتَخِرُّ الْجِبَالُ هَدًّا ۟ۙ

نژدې ده چې په دې سره اسمانونه وچوي.ځمکه څیرې او غرونه ټوټه،ټوټه را پریوځي.

ആയത്ത്: 91

اَنْ دَعَوْا لِلرَّحْمٰنِ وَلَدًا ۟ۚ

ځکه چې هغوی مهربان خدای ته ځوی ثابتوي.

ആയത്ത്: 92

وَمَا یَنْۢبَغِیْ لِلرَّحْمٰنِ اَنْ یَّتَّخِذَ وَلَدًا ۟ؕ

دا د رحمان شان نه دی چې ځوی ونیسي.

ആയത്ത്: 93

اِنْ كُلُّ مَنْ فِی السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ اِلَّاۤ اٰتِی الرَّحْمٰنِ عَبْدًا ۟ؕ

څه چې په اسمانونو او ځمکه کې دي ټول به مهربان خدای ته د بنده ګانو په توګه را وړاندې شي.

ആയത്ത്: 94

لَقَدْ اَحْصٰىهُمْ وَعَدَّهُمْ عَدًّا ۟ؕ

ټول یي معلوم کړي او له مخې یي ګڼلي دي.

ആയത്ത്: 95

وَكُلُّهُمْ اٰتِیْهِ یَوْمَ الْقِیٰمَةِ فَرْدًا ۟

او ټول به یو،یو د قیامت په ورځ د هغه مخې ته وړاندې شي.

ആയത്ത്: 96

اِنَّ الَّذِیْنَ اٰمَنُوْا وَعَمِلُوا الصّٰلِحٰتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمٰنُ وُدًّا ۟

بې له شکه کومو کسانو چې ایمان راوړۍ او نیک کارونه یې کړي دی ډير ژر به مهربان خدای د خلکو په زړونو کې له هغوی سره مینه پيدا کړي.

ആയത്ത്: 97

فَاِنَّمَا یَسَّرْنٰهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِیْنَ وَتُنْذِرَ بِهٖ قَوْمًا لُّدًّا ۟

ای محمده!دا قران مونږ ستا په ژبه اسان کړی دی.چې پرهیزګارانو ته پرې زیری ورکړې.او جګړه مار قوم پرې وډاروې.

ആയത്ത്: 98

وَكَمْ اَهْلَكْنَا قَبْلَهُمْ مِّنْ قَرْنٍ ؕ— هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِّنْ اَحَدٍ اَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزًا ۟۠

او مونږ له دوی نه وړاندې سخت ډیر قومونه هلاک کړي. ایا ته د کوم یوه نښه وینې؟ او یا یې ګونګوسی اورې؟