പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം സ്സ്വാഫ്ഫാത്ത് - പഷ്‌തൂ പരിഭാഷ - റുവ്വാദ് തർജമ സെൻ്റർ - ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

صافات

ആയത്ത്: 1

وَالصّٰٓفّٰتِ صَفًّا ۟ۙ

قسم دى په هغه پرېښتو چې صفونه جوړوي، صفونه.

ആയത്ത്: 2

فَالزّٰجِرٰتِ زَجْرًا ۟ۙ

بيا په سختۍ سره شړونكو (ملايكو) قسم.

ആയത്ത്: 3

فَالتّٰلِیٰتِ ذِكْرًا ۟ۙ

بیا په ذکر (قرآن) لوستونکو (پرېښتو) قسم.

ആയത്ത്: 4

اِنَّ اِلٰهَكُمْ لَوَاحِدٌ ۟ؕ

چې بېشكه ستاسو معبود يو دى.

ആയത്ത്: 5

رَبُّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ۟ؕ

د اسمانو، ځمكې او د هغو تر منځه شيانو رب او د ختيځونو رب.

ആയത്ത്: 6

اِنَّا زَیَّنَّا السَّمَآءَ الدُّنْیَا بِزِیْنَةِ ١لْكَوَاكِبِ ۟ۙ

يقيناً موږ د دنيا اسمان ښكلى كړى د ستورو په ښايست.

ആയത്ത്: 7

وَحِفْظًا مِّنْ كُلِّ شَیْطٰنٍ مَّارِدٍ ۟ۚ

او له هر سرکښ شيطانه مو په ساتنه خوندي كړى دى.

ആയത്ത്: 8

لَا یَسَّمَّعُوْنَ اِلَی الْمَلَاِ الْاَعْلٰی وَیُقْذَفُوْنَ مِنْ كُلِّ جَانِبٍ ۟

پاسني مخلوق ته غوږ نه شي اېښودلاى او له هرې خوا ويشتل كيږي.

ആയത്ത്: 9

دُحُوْرًا وَّلَهُمْ عَذَابٌ وَّاصِبٌ ۟ۙ

رټلی کیدی شي په رټني سره او دوی لره عذاب پيوست کېدونکی دی.

ആയത്ത്: 10

اِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَاَتْبَعَهٗ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ۟

پرته له دې چې كه څوك تښتوونكى كومه خبره وتښتوي نو يوه سوځونكې لمبه ورپسې شي.

ആയത്ത്: 11

فَاسْتَفْتِهِمْ اَهُمْ اَشَدُّ خَلْقًا اَمْ مَّنْ خَلَقْنَا ؕ— اِنَّا خَلَقْنٰهُمْ مِّنْ طِیْنٍ لَّازِبٍ ۟

نو ويې پوښته چې اّيا د دوى پيدا كېدل به ګران وي كه هغه (نور مخلوق) چې موږ پيدا كړي؟ موږ خو هغوى له سرېښناكې خټې پيدا كړي.

ആയത്ത്: 12

بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُوْنَ ۪۟

بلكې ته تعجب كوې او دوى ملنډې وهي.

ആയത്ത്: 13

وَاِذَا ذُكِّرُوْا لَا یَذْكُرُوْنَ ۪۟

او كله چې نصيحت ورته وشي نه يې مني.

ആയത്ത്: 14

وَاِذَا رَاَوْا اٰیَةً یَّسْتَسْخِرُوْنَ ۪۟

او كله چې كومه نښانه وويني ملنډې وهي.

ആയത്ത്: 15

وَقَالُوْۤا اِنْ هٰذَاۤ اِلَّا سِحْرٌ مُّبِیْنٌ ۟ۚۖ

او دوى وويل: دا خو له ښكاره كوډو پرته بل څه نه دي.

ആയത്ത്: 16

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَبْعُوْثُوْنَ ۟ۙ

اّيا كله چې موږ ومرو، خاورې او هډوكې شو نو بيا به ژوندي راپاڅول كيږو؟

ആയത്ത്: 17

اَوَاٰبَآؤُنَا الْاَوَّلُوْنَ ۟ؕ

او اّيا پلرونه زموږ لومړني؟

ആയത്ത്: 18

قُلْ نَعَمْ وَاَنْتُمْ دَاخِرُوْنَ ۟ۚ

ورته ووايه هو او تاسي به ذلیله هم ياست.

ആയത്ത്: 19

فَاِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَّاحِدَةٌ فَاِذَا هُمْ یَنْظُرُوْنَ ۟

یقینا (قيامت) يوه چيغه [پوکی دی شپیلۍ کې] بيا به دوى ګوري (چې څه ورسره كيږي).

ആയത്ത്: 20

وَقَالُوْا یٰوَیْلَنَا هٰذَا یَوْمُ الدِّیْنِ ۟

او وايي به هاى زموږ تباهۍ دا خو د جزا ورځ ده.

ആയത്ത്: 21

هٰذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِیْ كُنْتُمْ بِهٖ تُكَذِّبُوْنَ ۟۠

(ورته وبه ويل شي) دا هماغه د فيصلې ورځ ده چې تاسي به دروغ ګڼله.

ആയത്ത്: 22

اُحْشُرُوا الَّذِیْنَ ظَلَمُوْا وَاَزْوَاجَهُمْ وَمَا كَانُوْا یَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

راغونډ كړئ هغه کسان چې ظلم یې كړى او ملګري يې او (ټول) هغه چې دوى به یې عبادت کولو.

ആയത്ത്: 23

مِنْ دُوْنِ اللّٰهِ فَاهْدُوْهُمْ اِلٰی صِرَاطِ الْجَحِیْمِ ۟

له الله نه پرته، بيا يې د جهنم لارې ته ور سم كړئ.

ആയത്ത്: 24

وَقِفُوْهُمْ اِنَّهُمْ مَّسْـُٔوْلُوْنَ ۟ۙ

او ويې دروئ، یقینا له دوی پوښتنه کېدونکې ده.

ആയത്ത്: 25

مَا لَكُمْ لَا تَنَاصَرُوْنَ ۟

په تاسو څه شوي چې يو بل سره مرسته نه كوئ؟

ആയത്ത്: 26

بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُوْنَ ۟

بلكې هغوى نن تسليم شوي دى.
.

ആയത്ത്: 27

وَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

او هغوى به يو بل ته مخ كړي، پوښتنې به كوي.

ആയത്ത്: 28

قَالُوْۤا اِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَاْتُوْنَنَا عَنِ الْیَمِیْنِ ۟

وايي به (كشران) همدا تاسو به له ښۍ خوا (د ښېګڼې په نامه) موږ ته راتلئ.

ആയത്ത്: 29

قَالُوْا بَلْ لَّمْ تَكُوْنُوْا مُؤْمِنِیْنَ ۟ۚ

(مشران به) وايي په اصل كې خپله تاسو ايمان راوړونكي نه وئ.

ആയത്ത്: 30

وَمَا كَانَ لَنَا عَلَیْكُمْ مِّنْ سُلْطٰنٍ ۚ— بَلْ كُنْتُمْ قَوْمًا طٰغِیْنَ ۟

او پر تاسو خو زموږ كوم برلاسى نه و، خو خپله سرکښه خلك وئ.

ആയത്ത്: 31

فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَاۤ ۖۗ— اِنَّا لَذَآىِٕقُوْنَ ۟

نو (اوس) پر موږ ټولو زموږ د رب (هغه) خبره ثابته شوه چې موږ به (د عذاب) څكونكي يو.

ആയത്ത്: 32

فَاَغْوَیْنٰكُمْ اِنَّا كُنَّا غٰوِیْنَ ۟

نو موږ خپله هم بې لارې وو او تاسي مو هم بې لارې كړئ.

ആയത്ത്: 33

فَاِنَّهُمْ یَوْمَىِٕذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ ۟

نو په هغه ورځ به هغوى (ټول) په عذاب كې سره شريك وي.

ആയത്ത്: 34

اِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِیْنَ ۟

موږ په مجرمانو همداسې چارې كوو.

ആയത്ത്: 35

اِنَّهُمْ كَانُوْۤا اِذَا قِیْلَ لَهُمْ لَاۤ اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ یَسْتَكْبِرُوْنَ ۟ۙ

هغوى داسې وو چې كله به ورته وويل شول چې: له الله پرته كوم بل د عبادت لایق نشته، نو لويي به يې كوله.

ആയത്ത്: 36

وَیَقُوْلُوْنَ اَىِٕنَّا لَتَارِكُوْۤا اٰلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَّجْنُوْنٍ ۟ؕ

او دوى به ويل چې اّيا موږ به د يو لېوني شاعر لپاره د خپلو باطلو معبودانو پرېښودونكي يو؟

ആയത്ത്: 37

بَلْ جَآءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟

بلكې هغه له حق سره راغلى او د ټولو پېغمبرانو تصديق يې كړى.

ആയത്ത്: 38

اِنَّكُمْ لَذَآىِٕقُوا الْعَذَابِ الْاَلِیْمِ ۟ۚ

(او) تاسي به يقيناً د دردناك عذاب څكونكي ياست.

ആയത്ത്: 39

وَمَا تُجْزَوْنَ اِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُوْنَ ۟ۙ

او له هغه پرته چې تاسو به كول، بله بدله نه دركول كيږي.

ആയത്ത്: 40

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

ആയത്ത്: 41

اُولٰٓىِٕكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

د هغوى لپاره يوه ټاكل شوې روزي ده.

ആയത്ത്: 42

فَوَاكِهُ ۚ— وَهُمْ مُّكْرَمُوْنَ ۟ۙ

يعنې مېوې، او هغوى به عزتمن وي.

ആയത്ത്: 43

فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟ۙ

نعمت والا جنتونو كې.

ആയത്ത്: 44

عَلٰی سُرُرٍ مُّتَقٰبِلِیْنَ ۟

په تختونو به يو بل ته مخامخ ناست وي.

ആയത്ത്: 45

یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِكَاْسٍ مِّنْ مَّعِیْنٍ ۟ۙ

د روانو شرابو ګيلاسونه به ورباندې ګرځول كيږي.

ആയത്ത്: 46

بَیْضَآءَ لَذَّةٍ لِّلشّٰرِبِیْنَ ۟ۚ

تك سپين، د څښونكو لپاره خوندور.

ആയത്ത്: 47

لَا فِیْهَا غَوْلٌ وَّلَا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُوْنَ ۟

نه به وي په هغې کې آفتونه او نه به دوی لره د هغې (شرابو) له امله قی ورځي.

ആയത്ത്: 48

وَعِنْدَهُمْ قٰصِرٰتُ الطَّرْفِ عِیْنٌ ۟ۙ

او هغوى سره به ښكته نظر اچونكې غټ سترګې (حورې) وي.

ആയത്ത്: 49

كَاَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَّكْنُوْنٌ ۟

لكه هغوى چې پټې ساتل شوې هګۍ وي.

ആയത്ത്: 50

فَاَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلٰی بَعْضٍ یَّتَسَآءَلُوْنَ ۟

نو دوى به يو پر بل رامخ كړي تپوسونه به كوي.

ആയത്ത്: 51

قَالَ قَآىِٕلٌ مِّنْهُمْ اِنِّیْ كَانَ لِیْ قَرِیْنٌ ۟ۙ

په دوى كې به يو ويونكى وايي چې يقيناً زما يو ملګرى ؤ.

ആയത്ത്: 52

یَّقُوْلُ ءَاِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِیْنَ ۟

هغه به ويل چې اّيا ته (د قيامت) له تصديقونكو څخه يې؟

ആയത്ത്: 53

ءَاِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًا وَّعِظَامًا ءَاِنَّا لَمَدِیْنُوْنَ ۟

اّيا كله چې موږ (ګډ وډ) خاورې او هډوكي شو بيا به موږ جزا موندونكي يو؟

ആയത്ത്: 54

قَالَ هَلْ اَنْتُمْ مُّطَّلِعُوْنَ ۟

(بيا به) وايي اّيا تاسو وركتونكي ياست؟

ആയത്ത്: 55

فَاطَّلَعَ فَرَاٰهُ فِیْ سَوَآءِ الْجَحِیْمِ ۟

نو چې ور وګوري هغه به د دوزخ په منځ كې وويني.

ആയത്ത്: 56

قَالَ تَاللّٰهِ اِنْ كِدْتَّ لَتُرْدِیْنِ ۟ۙ

وايي به والله تا خو نږدې زه هم تباه كړى وم.

ആയത്ത്: 57

وَلَوْلَا نِعْمَةُ رَبِّیْ لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِیْنَ ۟

او كه زما د رب لورينه نه واى، خامخا به زه هم په جهنم كې حاضر كړى شوى وم.

ആയത്ത്: 58

اَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِیْنَ ۟ۙ

(ښه) نو اوس موږ (بل وار) مړه كېدونكي نه يو؟

ആയത്ത്: 59

اِلَّا مَوْتَتَنَا الْاُوْلٰی وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِیْنَ ۟

پرته زموږ له هماغه لومړي مرګه او موږ عذابېدونكي هم نه يو؟

ആയത്ത്: 60

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیْمُ ۟

(نو چې داسې وي) دا خو يقيناً لوى برى دى.

ആയത്ത്: 61

لِمِثْلِ هٰذَا فَلْیَعْمَلِ الْعٰمِلُوْنَ ۟

د دې په شان (نعمتونو) لپاره دې عمل كوونكي عمل وكړي.

ആയത്ത്: 62

اَذٰلِكَ خَیْرٌ نُّزُلًا اَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّوْمِ ۟

اّيا دا غوره دي په مېلمستيا کې که ونه د زقوم؟

ആയത്ത്: 63

اِنَّا جَعَلْنٰهَا فِتْنَةً لِّلظّٰلِمِیْنَ ۟

موږ هغه د ظالمانو لپاره يوه فتنه (يا عذاب) ګرځولې ده.

ആയത്ത്: 64

اِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِیْۤ اَصْلِ الْجَحِیْمِ ۟ۙ

هغه يوه (داسې) ونه ده چې د دوزخ په تل كې راوځي.

ആയത്ത്: 65

طَلْعُهَا كَاَنَّهٗ رُءُوْسُ الشَّیٰطِیْنِ ۟

د هغې مېوې د شيطانانو (يا مارانو) سرونو غوندې دي.

ആയത്ത്: 66

فَاِنَّهُمْ لَاٰكِلُوْنَ مِنْهَا فَمَالِـُٔوْنَ مِنْهَا الْبُطُوْنَ ۟ؕ

نو هغوى به يې خوړونكي او هغې نه ګېډه ډكونكي وي.

ആയത്ത്: 67

ثُمَّ اِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِّنْ حَمِیْمٍ ۟ۚ

بيا به دوى لره پر هغه د پاسه خامخا د خوټېدلو اوبو ورګډول وي.

ആയത്ത്: 68

ثُمَّ اِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَاۡاِلَی الْجَحِیْمِ ۟

بيا به د دوى ورتګ خامخا د دوزخ په لور وي.

ആയത്ത്: 69

اِنَّهُمْ اَلْفَوْا اٰبَآءَهُمْ ضَآلِّیْنَ ۟ۙ

بېشكه هغوى خپل پلرونه بې لارې موندلي وو.

ആയത്ത്: 70

فَهُمْ عَلٰۤی اٰثٰرِهِمْ یُهْرَعُوْنَ ۟

نو د هغو په پلونو به يې منډې وهلې.

ആയത്ത്: 71

وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ اَكْثَرُ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

او خامخا له دوى مخكې هم زياتره لومړني خلك بې لارې شوي وو.

ആയത്ത്: 72

وَلَقَدْ اَرْسَلْنَا فِیْهِمْ مُّنْذِرِیْنَ ۟

او په هغوى كې مو هم وېرونكي (پېغمبران) لېږلي وو.

ആയത്ത്: 73

فَانْظُرْ كَیْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟ۙ

نو ګوره چې د هغو وېرول شوو انجام څنګه شو؟

ആയത്ത്: 74

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟۠

مګر بنده ګان د الله تعالی چې بچ ساتلی شوي دي.

ആയത്ത്: 75

وَلَقَدْ نَادٰىنَا نُوْحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیْبُوْنَ ۟ؗۖ

او بېشكه موږ ته نوح آواز وكړ نو موږ ښه ځواب وركونكي يو.

ആയത്ത്: 76

وَنَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ؗۖ

او موږ هغه او كورنۍ يې له ستر كړاو څخه وژغورل.

ആയത്ത്: 77

وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهٗ هُمُ الْبٰقِیْنَ ۟ؗۖ

او د ده اولاده مو پاتېدونكې وګرځوله.

ആയത്ത്: 78

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗۖ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه نوم پرېښودلو.

ആയത്ത്: 79

سَلٰمٌ عَلٰی نُوْحٍ فِی الْعٰلَمِیْنَ ۟

په ټولو مخلوقاتو كې دې پر نوح سلام وي.

ആയത്ത്: 80

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

ആയത്ത്: 81

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

ആയത്ത്: 82

ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو هغه نور غرق كړل.

ആയത്ത്: 83

وَاِنَّ مِنْ شِیْعَتِهٖ لَاِبْرٰهِیْمَ ۟ۘ

او بېشكه د هغه له تابعدارانو څخه ابراهيم و.

ആയത്ത്: 84

اِذْ جَآءَ رَبَّهٗ بِقَلْبٍ سَلِیْمٍ ۟

كله چې خپل رب ته له روغ زړه سره راغى.

ആയത്ത്: 85

اِذْ قَالَ لِاَبِیْهِ وَقَوْمِهٖ مَاذَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۚ

كله چې هغه خپل پلار او قوم ته وويل: دا څه دي چې تاسي يې عبادت كوئ؟

ആയത്ത്: 86

اَىِٕفْكًا اٰلِهَةً دُوْنَ اللّٰهِ تُرِیْدُوْنَ ۟ؕ

اّيا له الله پرته په دروغو جوړ شوي معبودان غواړئ.

ആയത്ത്: 87

فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟

نو څه ګمان دی ستاسو په رب د عالمینو باندې.

ആയത്ത്: 88

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُوْمِ ۟ۙ

بيا يې په ستورو كې يو نظر واچولو.

ആയത്ത്: 89

فَقَالَ اِنِّیْ سَقِیْمٌ ۟

وېلې: زه خو ناروغ يم.

ആയത്ത്: 90

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِیْنَ ۟

نو روان شول دوی د هغه نه شا ګرځوونکي.

ആയത്ത്: 91

فَرَاغَ اِلٰۤی اٰلِهَتِهِمْ فَقَالَ اَلَا تَاْكُلُوْنَ ۟ۚ

نو دى پټ پټ د هغوى معبودانو [بوتان] ته ورغلو وېلې: آيا تاسي نه خورئ؟

ആയത്ത്: 92

مَا لَكُمْ لَا تَنْطِقُوْنَ ۟

څه شوي دي پر تاسي خبرې هم نه كوئ؟

ആയത്ത്: 93

فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِیْنِ ۟

نو پيل یې وکړ د هغوی په وهلو په ښې لاس سره.

ആയത്ത്: 94

فَاَقْبَلُوْۤا اِلَیْهِ یَزِفُّوْنَ ۟

نو هغوى په منډه ورته رامخه كړه.

ആയത്ത്: 95

قَالَ اَتَعْبُدُوْنَ مَا تَنْحِتُوْنَ ۟ۙ

وېلې اّيا د هغه څه عبادت کوئ چې په خپله يې تراشئ؟

ആയത്ത്: 96

وَاللّٰهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُوْنَ ۟

حال دا چې تاسو هم الله پيدا كړي ياست او څه چې كوئ هغه هم.

ആയത്ത്: 97

قَالُوا ابْنُوْا لَهٗ بُنْیَانًا فَاَلْقُوْهُ فِی الْجَحِیْمِ ۟

هغوى ويل: ده ته يوه ودانۍ جوړه كړئ بيا يې په اور كې واچوئ.

ആയത്ത്: 98

فَاَرَادُوْا بِهٖ كَیْدًا فَجَعَلْنٰهُمُ الْاَسْفَلِیْنَ ۟

خو چې په ده يې هغه چل كول وغوښتل نو موږ هغوى لاندې كړل.

ആയത്ത്: 99

وَقَالَ اِنِّیْ ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّیْ سَیَهْدِیْنِ ۟

او ده وويل: زه د خپل رب په لوري تلونكى يم، زر به هغه لار راوښايي.

ആയത്ത്: 100

رَبِّ هَبْ لِیْ مِنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

زما ربه! ما ته صالح اولاد راكړه.

ആയത്ത്: 101

فَبَشَّرْنٰهُ بِغُلٰمٍ حَلِیْمٍ ۟

نو موږ د يو زغمونكي هلك زېرى وركړ.

ആയത്ത്: 102

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یٰبُنَیَّ اِنِّیْۤ اَرٰی فِی الْمَنَامِ اَنِّیْۤ اَذْبَحُكَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرٰی ؕ— قَالَ یٰۤاَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ ؗ— سَتَجِدُنِیْۤ اِنْ شَآءَ اللّٰهُ مِنَ الصّٰبِرِیْنَ ۟

بيا كله چې له ده سره د منډې ترړې توانایي ته ورسېد، وېلې: زما زويه! زه خوب كې وينم چې تا حلالوم! نو ګوره چې ستا څه خيال دى؟ وېلې پلاره څه چې درته امر شوى هماغه وكړه، ان شاء الله ما به له صابرانو ومومې.

ആയത്ത്: 103

فَلَمَّاۤ اَسْلَمَا وَتَلَّهٗ لِلْجَبِیْنِ ۟ۚ

نو كله چې دواړو ومنله او په اړخ يې وغورځولو.

ആയത്ത്: 104

وَنَادَیْنٰهُ اَنْ یّٰۤاِبْرٰهِیْمُ ۟ۙ

نو موږ ورغږ كړ چې ای ابراهيمه!

ആയത്ത്: 105

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّءْیَا ۚ— اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

دا دى خوب خو دې رښتيا كړ، يقيناً موږ (هم) نيكانو ته دغه شان بدله وركوو.

ആയത്ത്: 106

اِنَّ هٰذَا لَهُوَ الْبَلٰٓؤُا الْمُبِیْنُ ۟

بېشكه دا يو څرګند ازميښت و.

ആയത്ത്: 107

وَفَدَیْنٰهُ بِذِبْحٍ عَظِیْمٍ ۟

او موږ د هغه په فديه (قربانۍ) كې ستره حلاله وركړه.

ആയത്ത്: 108

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ؗ

او په وروستنو كې مو د هغه ښه ياد پرېښود.

ആയത്ത്: 109

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِبْرٰهِیْمَ ۟

په ابراهيم دې سلام وي.

ആയത്ത്: 110

كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته همداسې بدله وركوو.

ആയത്ത്: 111

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

ആയത്ത്: 112

وَبَشَّرْنٰهُ بِاِسْحٰقَ نَبِیًّا مِّنَ الصّٰلِحِیْنَ ۟

او هغه ته مو په اسحاق زېرى وركړ، له صالحانو څخه يو نبي دی.

ആയത്ത്: 113

وَبٰرَكْنَا عَلَیْهِ وَعَلٰۤی اِسْحٰقَ ؕ— وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَّظَالِمٌ لِّنَفْسِهٖ مُبِیْنٌ ۟۠

او موږ په ده او اسحاق بركت اچولى و. او د هغوى دواړو له اولاده ځينې نېك، او څوك د خپل ځان لپاره ښكاره ظالم دي.

ആയത്ത്: 114

وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟ۚ

او بېشکه موږ پر موسى او هارون احسان كړى و.

ആയത്ത്: 115

وَنَجَّیْنٰهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِیْمِ ۟ۚ

هغوى دواړه او قوم يې موږ د لوى غم نه ژغورلي وو.

ആയത്ത്: 116

وَنَصَرْنٰهُمْ فَكَانُوْا هُمُ الْغٰلِبِیْنَ ۟ۚ

او مرسته مو د دوی وكړه چې بيا همدوى برلاسي شول.

ആയത്ത്: 117

وَاٰتَیْنٰهُمَا الْكِتٰبَ الْمُسْتَبِیْنَ ۟ۚ

او هغوى ته مو څرګند كتاب وركړ.

ആയത്ത്: 118

وَهَدَیْنٰهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیْمَ ۟ۚ

او دواړو ته مو سيده لاره ورښوولې وه.

ആയത്ത്: 119

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِمَا فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙۖ

او پر هغوى مو وروستنو خلكو كې (دا خبره) پرېښوده.

ആയത്ത്: 120

سَلٰمٌ عَلٰی مُوْسٰی وَهٰرُوْنَ ۟

(چې) پر موسى او هارون دې سلام وي.

ആയത്ത്: 121

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

ആയത്ത്: 122

اِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

پېشكه هغوى دواړه زموږ له مومنو بندګانو څخه وو.

ആയത്ത്: 123

وَاِنَّ اِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه الياس له استول شوو رسولانو څخه و.

ആയത്ത്: 124

اِذْ قَالَ لِقَوْمِهٖۤ اَلَا تَتَّقُوْنَ ۟

كله چې يې خپل قوم ته وويل اّيا نه وېرېږئ؟

ആയത്ത്: 125

اَتَدْعُوْنَ بَعْلًا وَّتَذَرُوْنَ اَحْسَنَ الْخَالِقِیْنَ ۟ۙ

اّيا تاسو بعل (نومى بت) رابلئ او تر ټولو غوره خالق پرېږدئ؟

ആയത്ത്: 126

اللّٰهَ رَبَّكُمْ وَرَبَّ اٰبَآىِٕكُمُ الْاَوَّلِیْنَ ۟

يعنى الله چې ستاسو او ستاسو د ړومبنيو پلرونو رب دى.

ആയത്ത്: 127

فَكَذَّبُوْهُ فَاِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

خو هغه يې دروغجن وګڼلو نو دوى به خامخا (په عذاب كې) د حاضر کړای شوو څخه وي.
.

ആയത്ത്: 128

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

ആയത്ത്: 129

وَتَرَكْنَا عَلَیْهِ فِی الْاٰخِرِیْنَ ۟ۙ

او په وروستنو كې مو د هغه (ښه نوم) پرېښودلو.

ആയത്ത്: 130

سَلٰمٌ عَلٰۤی اِلْ یَاسِیْنَ ۟

په الياسين دې سلام وي.

ആയത്ത്: 131

اِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِی الْمُحْسِنِیْنَ ۟

نېكانو ته موږ همداسې بدله وركوو.

ആയത്ത്: 132

اِنَّهٗ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِیْنَ ۟

هغه يقيناً زموږ له مومنو بندګانو څخه و.

ആയത്ത്: 133

وَاِنَّ لُوْطًا لَّمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه لوط له استول شوو رسولانو څخه و.

ആയത്ത്: 134

اِذْ نَجَّیْنٰهُ وَاَهْلَهٗۤ اَجْمَعِیْنَ ۟ۙ

كله چې هغه او د هغه ټوله كورنۍ مو وژغورله.

ആയത്ത്: 135

اِلَّا عَجُوْزًا فِی الْغٰبِرِیْنَ ۟

پرته له يوې بوډۍ چې پاتېدونكو كې وه.

ആയത്ത്: 136

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَرِیْنَ ۟

بيا مو نور تباه كړل.

ആയത്ത്: 137

وَاِنَّكُمْ لَتَمُرُّوْنَ عَلَیْهِمْ مُّصْبِحِیْنَ ۟ۙ

او يقيناً تاسو ورتېریږئ په دوی باندې د سبا په وخت کې.

ആയത്ത്: 138

وَبِالَّیْلِ ؕ— اَفَلَا تَعْقِلُوْنَ ۟۠

او د شپې هم، نو اّيا عقل نه چلوئ؟

ആയത്ത്: 139

وَاِنَّ یُوْنُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِیْنَ ۟ؕ

او بېشكه يونس له رسولانو څخه و.

ആയത്ത്: 140

اِذْ اَبَقَ اِلَی الْفُلْكِ الْمَشْحُوْنِ ۟ۙ

كله چې هغې ډكې بېړۍ ته وروتښتېد.

ആയത്ത്: 141

فَسَاهَمَ فَكَانَ مِنَ الْمُدْحَضِیْنَ ۟ۚ

بيا يې چې پچه واچوله نو له بايلونكو څخه شو.

ആയത്ത്: 142

فَالْتَقَمَهُ الْحُوْتُ وَهُوَ مُلِیْمٌ ۟

بيا ماهي (کب) ده لره روغ تېر کړ په داسې حال کې چې دی ملامتونكى و.

ആയത്ത്: 143

فَلَوْلَاۤ اَنَّهٗ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِیْنَ ۟ۙ

نو كه چېرې هغه له تسبيح ويونكو څخه نه وى.

ആയത്ത്: 144

لَلَبِثَ فِیْ بَطْنِهٖۤ اِلٰی یَوْمِ یُبْعَثُوْنَ ۟ۚ

خامخا به د هغه ګېډه كې د بيا راپاڅېدو تر ورځې ځنډېدلى و.

ആയത്ത്: 145

فَنَبَذْنٰهُ بِالْعَرَآءِ وَهُوَ سَقِیْمٌ ۟ۚ

بيا موږ په ناروغه حالت ډاګ ميدان كې وغورځولو.

ആയത്ത്: 146

وَاَنْۢبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِّنْ یَّقْطِیْنٍ ۟ۚ

او د كدو يو بوټى مو ورباندې را زرغون كړ.

ആയത്ത്: 147

وَاَرْسَلْنٰهُ اِلٰی مِائَةِ اَلْفٍ اَوْ یَزِیْدُوْنَ ۟ۚ

هغه موږ سل زره يا څه زياتو (خلكو) ته ور استولى و.

ആയത്ത്: 148

فَاٰمَنُوْا فَمَتَّعْنٰهُمْ اِلٰی حِیْنٍ ۟ؕ

نو هغوى ايمان راوړ، بيا مو تر څه وخته مهلت او سوكالي وركړه.

ആയത്ത്: 149

فَاسْتَفْتِهِمْ اَلِرَبِّكَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُوْنَ ۟ۙ

نو ته يې وپوښته، اّيا ستا رب لره به لورګانې وي او دوى لره زامن؟

ആയത്ത്: 150

اَمْ خَلَقْنَا الْمَلٰٓىِٕكَةَ اِنَاثًا وَّهُمْ شٰهِدُوْنَ ۟

(او) كه نه، دوى حاضر وو چې موږ ملايكې ښځينه پيدا كړل.

ആയത്ത്: 151

اَلَاۤ اِنَّهُمْ مِّنْ اِفْكِهِمْ لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

خبر اوسه یقینا دوى له خپلو ځینو درواغو داسې وايي.

ആയത്ത്: 152

وَلَدَ اللّٰهُ ۙ— وَاِنَّهُمْ لَكٰذِبُوْنَ ۟

چې الله بچى راوړى حال دا چې دوى حتماً دروغجن دي.

ആയത്ത്: 153

اَصْطَفَی الْبَنَاتِ عَلَی الْبَنِیْنَ ۟ؕ

اّيا لورګانې يې پر زامنو غوره وګڼلې.

ആയത്ത്: 154

مَا لَكُمْ ۫— كَیْفَ تَحْكُمُوْنَ ۟

په تاسو څه شوي؟ څنګه فيصله كوئ؟

ആയത്ത്: 155

اَفَلَا تَذَكَّرُوْنَ ۟ۚ

اّيا نو پند نه اخلئ؟

ആയത്ത്: 156

اَمْ لَكُمْ سُلْطٰنٌ مُّبِیْنٌ ۟ۙ

ايا تاسو سره كوم ښكاره دليل دی؟

ആയത്ത്: 157

فَاْتُوْا بِكِتٰبِكُمْ اِنْ كُنْتُمْ صٰدِقِیْنَ ۟

كه رښتيني ياست نو خپل كتاب مو راوړئ!

ആയത്ത്: 158

وَجَعَلُوْا بَیْنَهٗ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا ؕ— وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ اِنَّهُمْ لَمُحْضَرُوْنَ ۟ۙ

او دوى د الله او پيريانو ترمنځ نسب (خپلوي) جوړ كړی، پداسې حال كې چې پيريان ښه پوهېږي چې دوی به خامخا حاضر کړی شي په عذاب کې.

ആയത്ത്: 159

سُبْحٰنَ اللّٰهِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۙ

الله لره پاكي ده له هغه څه چې دوى يې بيانوي.

ആയത്ത്: 160

اِلَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

پرته د الله له سوچه بندګانو.

ആയത്ത്: 161

فَاِنَّكُمْ وَمَا تَعْبُدُوْنَ ۟ۙ

نو بېشكه تاسو او هغه چې عبادت يې کوئ.

ആയത്ത്: 162

مَاۤ اَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفٰتِنِیْنَ ۟ۙ

په دې (شرك) سره (د هيچا) بې لارې كوونكي نه ياست.

ആയത്ത്: 163

اِلَّا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیْمِ ۟

پرته له هغه چې (خپله) دوزخ ته ننوتونكى دى.

ആയത്ത്: 164

وَمَا مِنَّاۤ اِلَّا لَهٗ مَقَامٌ مَّعْلُوْمٌ ۟ۙ

او (ملايکې وايي) له موږ نه هيڅوك داسې نشته چې ټاكلى ځاى يې نه وي.

ആയത്ത്: 165

وَّاِنَّا لَنَحْنُ الصَّآفُّوْنَ ۟ۚ

او بېشكه موږ (په عبادت كې) كتار جوړوونكي يو.

ആയത്ത്: 166

وَاِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُوْنَ ۟

او بېشکه موږ تسبيح ويونكي يو.

ആയത്ത്: 167

وَاِنْ كَانُوْا لَیَقُوْلُوْنَ ۟ۙ

او بېشكه دوى (كافرانو) به ويل.

ആയത്ത്: 168

لَوْ اَنَّ عِنْدَنَا ذِكْرًا مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

چې كه موږ سره له پخوانيو نه كوم ذكر وى.

ആയത്ത്: 169

لَكُنَّا عِبَادَ اللّٰهِ الْمُخْلَصِیْنَ ۟

نو (اوس به) موږ خامخا د الله سوچه بندګان وو.

ആയത്ത്: 170

فَكَفَرُوْا بِهٖ فَسَوْفَ یَعْلَمُوْنَ ۟

خو بيا په هغه (قراّن) كافر شول نو زر به پوه شي.

ആയത്ത്: 171

وَلَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚۖ

او بېشكه زموږ خبره د خپلو استول شوو بندګانو په هكله لا پخوا شوې وه.

ആയത്ത്: 172

اِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُوْرُوْنَ ۪۟

چې يقيناً هغوى سره به خامخا مرسته كيږي.

ആയത്ത്: 173

وَاِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغٰلِبُوْنَ ۟

او یقینا همدا زموږ لښکر به برلاسى شي.

ആയത്ത്: 174

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

نو تر څه وخته له هغوى نه مخ وګرځوه.

ആയത്ത്: 175

وَّاَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

او هغوى ته ګوره زر به دوى هم (خپل انجام) وګوري.

ആയത്ത്: 176

اَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُوْنَ ۟

نو آيا دوى زموږ د عذاب لپاره بيړه كوي؟

ആയത്ത്: 177

فَاِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَآءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِیْنَ ۟

خو هغه وخت چې د دوى پر ميدان (عذاب) راپرېوځي نو بيا به د وېرول شوو ډېر بد سبا وي.

ആയത്ത്: 178

وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتّٰی حِیْنٍ ۟ۙ

او تر څه وخته له دوى څخه مخ وګرځوه.

ആയത്ത്: 179

وَّاَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُوْنَ ۟

او ليدونكى اوسه، ډېر زربه دوى پخپله وويني.

ആയത്ത്: 180

سُبْحٰنَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُوْنَ ۟ۚ

ستا رب لره پاكي ده چې د (ډېر) عزت والا رب دى، له هغو خبرو نه چې دوى يې بيانوي.

ആയത്ത്: 181

وَسَلٰمٌ عَلَی الْمُرْسَلِیْنَ ۟ۚ

او سلام دى پراستول شوو (رسولانو).

ആയത്ത്: 182

وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعٰلَمِیْنَ ۟۠

او د ټولو مخلوقاتو رب، الله لره ستاينه ده.