പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം ള്ളുഹാ - ഇന്തോനേഷ്യൻ വിവർത്തനം - മുജമ്മഅ് - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

Aḍ-Ḍuḥā

ആയത്ത്: 1

وَٱلضُّحَىٰ

Demi waktu matahari sepenggalahan naik,

ആയത്ത്: 2

وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ

dan demi malam apabila telah sunyi,

ആയത്ത്: 3

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ

Tuhan-mu tiada meninggalkan kamu dan tiada (pula) benci kepadamu^[1582],

[1582]. Maksudnya ketika turunnya wahyu kepada Nabi Muhammad Ṣallallāhu ʻAlaihi wa Sallam terhenti untuk sementara waktu orang-orang musyrik berkata, "Tuhan-nya (Muhammad Ṣallallāhu ʻAlaihi wa Sallam) telah meninggalkannya dan benci kepadanya". Maka turunlah ayat ini untuk membantah perkataan orang-orang musyrik itu.

ആയത്ത്: 4

وَلَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرٞ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ

dan sesungguhnya akhir itu lebih baik bagimu dari permulaan^[1583].

[1583]. Maksudnya ialah bahwa akhir perjuangan Nabi Muhammad Ṣallallāhu ʻAlaihi wa Sallam itu akan menjumpai kemenangan-kemenangan, sedang permulaannya penuh dengan kesulitan-kesulitan. Ada pula sebagian ahli tafsir yang mengartikan akhirāh dengan "kehidupan akhirat" beserta segala kesenangannya dan ūlā dengan arti "kehidupan dunia ".

ആയത്ത്: 5

وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ

Dan kelak Tuhan-mu pasti memberikan karunia-Nya kepadamu, lalu (hati) kamu menjadi puas.

ആയത്ത്: 6

أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمٗا فَـَٔاوَىٰ

Bukankah Dia mendapatimu sebagai seorang yatim, lalu Dia melindungimu.

ആയത്ത്: 7

وَوَجَدَكَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ

Dan Dia mendapatimu sebagai seorang yang bingung^[1584], lalu Dia memberikan petunjuk.

[1584]. Yang dimaksud dengan "bingung" di sini ialah kebingungan untuk mendapatkan kebenaran yang tidak bisa dicapai oleh akal, lalu Allah Subḥānahu wa Ta‘ālā menurunkan wahyu kepada Muhammad Ṣallallāhu ʻAlaihi wa Sallam.

ആയത്ത്: 8

وَوَجَدَكَ عَآئِلٗا فَأَغۡنَىٰ

Dan Dia mendapatimu sebagai seorang yang kekurangan, lalu Dia memberikan kecukupan.

ആയത്ത്: 9

فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ

Adapun terhadap anak yatim, maka janganlah kamu berlaku sewenang-wenang.

ആയത്ത്: 10

وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ

Dan terhadap orang yang minta-minta, janganlah kamu menghardiknya.

ആയത്ത്: 11

وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ

Dan terhadap nikmat Tuhan-mu, maka hendaklah kamu menyebut-nyebutnya (dengan bersyukur).