പരിഭാഷ അദ്ധ്യായം ന്നിസാഅ് - ജോർജിയൻ വിവർത്തനം - പണിപ്പുരയിൽ - പേജ് നമ്പർ 89 - വിശുദ്ധ ഖുർആൻ വിജ്ഞാനകോശം

ആയത്ത്: 66

وَلَوۡ أَنَّا كَتَبۡنَا عَلَيۡهِمۡ أَنِ ٱقۡتُلُوٓاْ أَنفُسَكُمۡ أَوِ ٱخۡرُجُواْ مِن دِيَٰرِكُم مَّا فَعَلُوهُ إِلَّا قَلِيلٞ مِّنۡهُمۡۖ وَلَوۡ أَنَّهُمۡ فَعَلُواْ مَا يُوعَظُونَ بِهِۦ لَكَانَ خَيۡرٗا لَّهُمۡ وَأَشَدَّ تَثۡبِيتٗا

თუნდაც დაგვეკისრა მათთვის, რომ დახოცეთ^[1] ერთმანეთი ან მიატოვეთ თქვენი სამშობლოო, ამას მცირედის გარდა არცერთი მათგანი არ იზამდა. რა რჩევებსაც ღებულობდნენ^[2] ისინი, მართლაც რომ შეესრულებინათ, რა თქმა უნდა, უფრო მეტი ხეირი და სიმტკიცე იქნებოდა ეს მათთვის.

[1] როგორც მუსა შუამავლის დროს ისრაელის მოდგმას ვუბრძანეთ: მათ, ვინც არ ყოფილან ხბოს მოთაყვანენი, – სიკვდილით დასაჯონ ისინი, ვინც იყვნენ ხბოს მოთაყვანენი.
[2] შუმავლის მორჩილებისა და ტაღუთის უარყოფის შესახებ.

ആയത്ത്: 67

وَإِذٗا لَّأٓتَيۡنَٰهُم مِّن لَّدُنَّآ أَجۡرًا عَظِيمٗا

და მაშინ ჩვენი წიაღიდან აუცილებლად მივაგებდით მათ უდიდეს ჯილდოს (სამოთხეს).

ആയത്ത്: 68

وَلَهَدَيۡنَٰهُمۡ صِرَٰطٗا مُّسۡتَقِيمٗا

და უთუოდ, სწორი გზით დავაკვალიანებდით მათ.

ആയത്ത്: 69

وَمَن يُطِعِ ٱللَّهَ وَٱلرَّسُولَ فَأُوْلَٰٓئِكَ مَعَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِم مِّنَ ٱلنَّبِيِّـۧنَ وَٱلصِّدِّيقِينَ وَٱلشُّهَدَآءِ وَٱلصَّٰلِحِينَۚ وَحَسُنَ أُوْلَٰٓئِكَ رَفِيقٗا

ხოლო ვინც მორჩილია ალლაჰისა და შუამავლისა, სწორედ ეგენი იქნებიან იმათთან ერთად, ვისზეც წყალობა მოიღო ალლაჰმა: მაცნეებთან, ერთგულებთან, შეჰიდებთან და სათნოებთან. რა მშვენიერი თანმხლებნი არიან ისინი^[1] .

[1] ერთი კაცი მაცნესთან ﷺ მივიდა და უთხრა: „ო, ალლაჰის შუამავალო! ალლაჰს ვფიცავ, მე შენ საკუთარ სულზე მეტად მიყვარხარ. ჭეშმარიტად, მე შენ ჩემს მეუღლეზე და ქონებაზე მეტად მიყვარხარ, შენ ჩემთვის ჩემს შვილზე უფრო საყვარელი ხარ. როცა სახლში ვარ და შენ მახსენდები, შენთან თუ არ მოვედი და არ შემოგხედე, ისე ვერ ვძლებ. მახსენდება, რომ ერთ დღეს მეც მოვკვდები და შენც. ვიცი, შენ რომ სამოთხეში შეხვალ, მაცნეებთან ამაღლდები. ამიტომ ვშიშობ (და გული მწყდება), რომ სამოთხეში თუ შევედი, იქ ვეღარ შევძლებ შენს დანახვას“. რასაც მოყვა აღნიშნული აიათის ჩამოვლინება (ტაბერანი, მუ’ჯემუ’ს-საღიირ, ჰ.ნ. 52.).

ആയത്ത്: 70

ذَٰلِكَ ٱلۡفَضۡلُ مِنَ ٱللَّهِۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ عَلِيمٗا

ესაა მადლი ალლაჰისა და კმარა ალლაჰი ყოვლისმცოდნედ.

ആയത്ത്: 71

يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ خُذُواْ حِذۡرَكُمۡ فَٱنفِرُواْ ثُبَاتٍ أَوِ ٱنفِرُواْ جَمِيعٗا

ეი, თქვენ, რომელთაც ირწმუნეთ! (საბრძოლო მზადყოფნა და) სიფრთხილე მოიკრიბეთ და (მტრის წინააღმდეგ) ჯგუფ-ჯგუფად გაემართეთ ან ერთიანად გაეშურეთ.

ആയത്ത്: 72

وَإِنَّ مِنكُمۡ لَمَن لَّيُبَطِّئَنَّ فَإِنۡ أَصَٰبَتۡكُم مُّصِيبَةٞ قَالَ قَدۡ أَنۡعَمَ ٱللَّهُ عَلَيَّ إِذۡ لَمۡ أَكُن مَّعَهُمۡ شَهِيدٗا

უეჭველად, აუცილებლად იქნება თქვენში ვინმე ისეთი, ვინც ფეხს აითრევს (ბრძოლისას). ხოლო თუ უბედურება შეგემთხვათ, მაშინ იტყვის: ჭეშმარიტად, ალლაჰმა წყალობა მოიღო ჩემზე, რომ მათთან ერთად არ ვიყავი იმის მომსწრე.

ആയത്ത്: 73

وَلَئِنۡ أَصَٰبَكُمۡ فَضۡلٞ مِّنَ ٱللَّهِ لَيَقُولَنَّ كَأَن لَّمۡ تَكُنۢ بَيۡنَكُمۡ وَبَيۡنَهُۥ مَوَدَّةٞ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ مَعَهُمۡ فَأَفُوزَ فَوۡزًا عَظِيمٗا

და თუ წყალობა გხვდათ ალლაჰისგან, მაშინ ისე იტყვის, თითქოს თქვენსა და მას შორის სულაც არ ყოფილიყო სიყვარული: ,,მათთან ერთად რომ ვყოფილიყავი, მეც დიდ წარმატებას მოვიპოვებდი"–ო.

ആയത്ത്: 74

۞ فَلۡيُقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ ٱلَّذِينَ يَشۡرُونَ ٱلۡحَيَوٰةَ ٱلدُّنۡيَا بِٱلۡأٓخِرَةِۚ وَمَن يُقَٰتِلۡ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ فَيُقۡتَلۡ أَوۡ يَغۡلِبۡ فَسَوۡفَ نُؤۡتِيهِ أَجۡرًا عَظِيمٗا

მაშ, ალლაჰის გზაზე იომონ მათ, რომლებიც ამქვეყნიურ ცხოვრებას იმქვეყნიურის ფასად ყიდიან. ხოლო ვინც იომოს ალლაჰის გზაზე და მოკვდეს ან გაიმარჯვოს, – მას მივაგებთ უდიდეს ჯილდოს.

[1] ჯიჰადში წაუსვლელობის ცოდვები მოინანიონ, მუსლიმებს მხარში ამოუდგნენ და ალლაჰის გზაზე იბრძოლონ.