ការបកប្រែអត្ថន័យ អាយ៉ាត់ 197 ជំពូក​ អាល់ហ្ពាក៏រ៉ោះ - ការបកប្រែជាភាសាថៃ - មជ្ឈមណ្ឌលបកប្រែរ៉ូវ៉ាទ - សព្វវចនាធិប្បាយនៃគម្ពីគួរអាន

អាយ៉ាត់: 197

ٱلۡحَجُّ أَشۡهُرٞ مَّعۡلُومَٰتٞۚ فَمَن فَرَضَ فِيهِنَّ ٱلۡحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِي ٱلۡحَجِّۗ وَمَا تَفۡعَلُواْ مِنۡ خَيۡرٖ يَعۡلَمۡهُ ٱللَّهُۗ وَتَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيۡرَ ٱلزَّادِ ٱلتَّقۡوَىٰۖ وَٱتَّقُونِ يَٰٓأُوْلِي ٱلۡأَلۡبَٰبِ

(ระยะเวลา) การทำฮัจญ์นั้นมีหลายเดือนอันเป็นที่ทราบกันอยู่แล้ว ดังนั้น ผู้ใดที่วาญิบสำหรับเขาซึ่งการประกอบพิธีฮัจญ์ในเดือนเหล่านั้น เขาจะต้องไม่มีการสมสู่ ไม่พูดจาหยาบคาย และไม่มีการวิวาทกันในขณะทำฮัจญ์ และความดีใดๆ ที่พวกเจ้ากระทำนั้น อัลลอฮ์ทรงรู้ดี และจงเตรียมเสบียงเถิด แท้จริง เสบียงที่ดีที่สุดนั้น คือความยำเกรง และจงยำเกรงต่อข้าเถิด โอ้ผู้มีสติปัญญาทั้งหลาย